1988 - w celu dostosowania funduszy strukturalnych po przystąpieniu Grecji (1981), Hiszpanii i Portugalii (1986), zintegrowano je w ramach nadrzędnej polityki spójności, której głównymi zasadami są:
skupianie się na regionach najbiedniejszych i najbardziej zapóźnionych
wieloletnie programowanie
strategiczne ukierunkowanie inwestycji
zaangażowanie partnerów regionalnych i lokalnych
Budżet: 64 miliardy ECU
1994 - 1999
1993 - traktat z Maastricht wprowadził trzy nowości:
1993 - stworzony zostaje Instrument Finansowy Orientacji Rybołówstwa
1994-99 - podwojono środki na fundusze strukturalne i spójności, które osiągnęły poziom jednej trzeciej budżetu UE.
1995 - dodano specjalny cel służący wsparciu słabo zaludnionych regionów Finlandii i Szwecji.
Budżet: 168 miliardów ECU
2000 - 2006
2000 - w ramach "strategii lizbońskiej" priorytety UE przesunięto w kierunku wzrostu gospodarczego, zatrudnienia i innowacji. Aby uwzględnić te zmiany, odpowiednio dostosowano priorytety polityki spójności.
2000-04 - instrumenty pomocy przedakcesyjnej umożliwiły państwom oczekującym na przystąpienie do UE dostęp do środków finansowych i know-how.
2004 - do UE przystąpiło dziesięć nowych państw (co spowodowało wzrost ludności UE o 20 %, przy wzroście PKB jedynie o 5 %).
Budżet: 213 miliardów EUR dla dotychczasowych państw członkowskich; 22 miliardów EUR dla nowych państw członkowskich (2004-06)
2007 - 2013
2007: Bulgaria and Romania join the European Union
2013: Do UE przystępuje Chorwacja
Uproszczenie zasad i struktur
Kluczowe elementy reformy: podkreślenie znaczenia przejrzystości i komunikacji oraz położenie jeszcze większego nacisku na rozwój i zatrudnienie
Kluczowe obszary inwestycji (25% budżetu przeznaczone na badania i innowacje, a 30% na infrastrukturę służącą ochronie środowiska oraz środki na rzecz przeciwdziałania zmianom klimatu)
Inwestycje na rzecz realizacji celów strategii „Europa 2020”, które koncentrują się na inteligentnym i zrównoważonym rozwoju sprzyjającym włączeniu społecznemu w Unii Europejskiej
