Isabel de la Mata, główny doradca szczególnie zainteresowany kwestiami zdrowia publicznego
Z uwagi na obecny kryzys gospodarczy i niestabilną sytuację polityczną w krajach sąsiadujących z UE, kwestia dotycząca stanu zdrowia imigrantów i niektórych mniejszości etnicznych (takich jak Romowie) wzbudza coraz większe zinteresowanie w UE. Debata publiczna koncentruje się głównie na problemach takich jak obawy związane z niewłaściwym korzystaniem z systemu opieki zdrowotnej i tym, że wspomniane grupy ludności stanowią obciążenie dla systemów opieki zdrowotnej, a także obawy związane z rozprzestrzenianiem się chorób zakaźnych.
Ogólnie rzecz ujmując, stan zdrowia w wielu grupach imigrantów jest w rzeczywistości lepszy niż stan zdrowia ogółu ludności, pomimo tego że w wielu krajach imigranci i niektóre mniejszości etniczne rzadziej korzystają z dostępnej opieki zdrowotnej. Jest jednak oczywiste, że niektóre z tych grup mogą być bardziej narażone na choroby z powodu takich czynników, jak złe warunki społeczno-ekonomiczne, ograniczony dostęp do opieki zdrowotnej, brak wiedzy na temat dostępu do usług zdrowotnych, a także stygmatyzacja i dyskryminacja.
W przyjętych w grudniu 2007 r. konkluzjach Rady w sprawie zdrowia imigrantów uwzględniono związek między zdrowiem imigrantów a zdrowiem wszystkich obywateli UE i wezwano Komisję Europejską do wspierania wysiłków w tej dziedzinie za pomocą drugiego wspólnotowego programu działań w dziedzinie zdrowia na lata 2008–2013.
Program ten umożliwia wsparcie kilku wspólnych działań dotyczących zdrowia imigrantów, m.in. wymianę dobrych praktyk, wskaźników i informacji dla imigrantów.
W komunikacie Komisji dotyczącym nierówności w zakresie zdrowia i solidarności w zdrowiu za priorytet uznano potrzebę dalszych inicjatyw w zakresie potrzeb zdrowotnych imigrantów, dotyczących m.in. dostępu do opieki i profilaktyki zdrowotnej).
W 2010 r. podczas hiszpańskiego przewodnictwa w Radzie UE kwestie imigracji i zdrowia były rozpatrywane jako jeden z elementów nadrzędnego tematu nierówności w dziedzinie zdrowia. Doprowadziło to do przyjęcia przez Radę Europejską konkluzji Rady w sprawie równości i zdrowia we wszystkich obszarach polityki: Solidarność w zdrowiu.
Aby wesprzeć kraje europejskie w działaniach na rzecz poprawy warunków życia społeczności romskiej i jej imigrantów, w 2011 r. Komisja przedstawiła unijne ramy dotyczące krajowych strategii integracji Romów do 2020 r. Dokument ten określa cztery główne obszary działań na szczeblu krajowym, jakie są niezbędne dla lepszej integracji Romów. Są to: dostęp do edukacji, zatrudnienia, opieki zdrowotnej i mieszkań. Wszystkie państwa członkowskie zobowiązały się do opracowania wspólnego podejścia do problemów w tych czterech priorytetowych obszarach i przedstawiły swoje krajowe strategie w tym zakresie.
Aby wesprzeć wysiłiki państw członkowskich UE na rzecz poprawy warunków zdrowotnych Romów, Komisja Europejska zleciła opracowanie sprawozdania oceniającego stan zdrowia i związane z nim cechy stylu życia ludności romskiej, ze szczególnym uwzględnieniem krajów, w których żyje najwięcej Romów. Badanie będzie prowadzone przez 12 miesięcy i powinno dostarczyć informacji na temat postępów państw członkowskich we wdrażaniu krajowych strategii integracji Romów w dziedzinie zdrowia, a także na temat narzędzi do monitorowania, jakie są dostępne w państwach członkowskich. Publikację wyników przewiduje się na początek 2014 r. Dyrekcja SANCO wspiera też Międzynarodową Organizację ds. Migracji (IOM) w działaniach podejmowanych przez kolejne 3 lata razem z państwami członkowskimi w zakresie poprawy dostępu imigrantów i mniejszości etnicznych do świadczeń zdrowotnych oraz ich adekwatności.
