Andrzej Ryś, dyrektor ds. systemów zdrowotnych i produktów medycznych, DG Sante
W komunikacie Komisji z 2010 r. dotyczącym zdrowia na świecie stwierdzono, że zdrowie na świecie wiąże się z ogólnoświatowym poprawieniem stanu zdrowia, zmniejszaniem różnic i ochroną przed globalnymi zagrożeniami zdrowotnymi. Pojęcie to rozpatrzono z różnych perspektyw, w tym z perspektywy rozwoju, handlu, bezpieczeństwa, praw człowieka i zarządzania. Jaką rolę polityki i instrumenty UE pełnią w tym paradygmacie?
UE jest zdecydowanym zwolennikiem zakrojonego na światową skalę zarządzania i wielostronności w zakresie zdrowia oraz oczekuje od WHO światowego przywództwa w tej dziedzinie. Komisja i WHO współpracują w wielu różnych sprawach – UE jest faktycznie trzecim pod względem wielkości podmiotem finansującym WHO i pełni kluczową rolę w organach zarządzających tej organizacji.
UE bierze również udział w światowym zarządzaniu sprawami zdrowia w ramach innych polityk międzynarodowych mających wpływ na zdrowie, na przykład dotyczących handlu, badań i rozwoju. W ramach Komisji Europejskiej DG ds. Zdrowia i Bezpieczeństwa Żywności prowadzi z innymi służbami Komisji dialog dotyczący kwestii zdrowia, które mają ogólnoświatowe oddziaływanie lub ogólnoświatowe wymiary.
Bieżące negocjacje w sprawie międzynarodowych umów handlowych są uważnie obserwowane przez światowe podmioty działające w dziedzinie zdrowia. Istnieje obawa, że ujednolicanie norm mogłoby mieć ewentualne negatywne skutki a poszczególne państwa w niewystarczającym stopniu byłyby w stanie regulować rynki z korzyścią dla zdrowia publicznego. Zapobieganie negatywnym skutkom wymaga ciągłej analizy szerszego obrazu i łączenia faktów, nawet jeśli początkowo związki te nie są oczywiste, jak to bywa w przypadku określonych zagadnień handlu i zdrowia publicznego.
UE dąży również do zarządzania zdrowiem na świecie za pomocą światowych strategii w dziedzinie zdrowia opracowanych przez Komisję i wiele państw członkowskich UE, aby zapewnić spójność polityk wewnętrznych i zewnętrznych.
Czyni to poprzez współpracę z WHO i innymi organizacjami międzynarodowymi, współpracę z innymi służbami Komisji, współpracę z państwami członkowskimi, organizacjami pozarządowymi, politykami, przedstawicielami sektora i innymi podmiotami – poprawa zdrowia na świecie wymaga podejścia globalnego. Tak jak żaden człowiek nie jest samoistną wyspą, żadne państwo ani region ani nawet kontynent nie jest odporny na niektóre zagrożenia zdrowia, takie jak ebola, oporność na środki przeciwdrobnoustrojowe i HIV/AIDS. Przeciwdziałanie tym i innym zagrożeniom wymaga współpracy i dobrej woli wszystkich.
