Vytenis Andriukaitis, komisarz europejski ds. zdrowia i bezpieczeństwa żywności
Wystąpienie eboli było pierwszym wyzwaniem, któremu musiałem sprostać, gdy prawie rok temu obejmowałem urząd. Wraz z komisarzem Stylianidesem udałem się do krajów, w których doszło do zachorowań – do Gwinei, Liberii i Sierra Leone. Nasz pobyt trwał jedynie kilka dni, lecz nie tylko ujrzeliśmy, ale również odczuliśmy, co się dzieje. Mogę sobie jedynie wyobrazić, jak wyglądała wielomiesięczna walka z tą śmiertelną chorobą na miejscu i powstrzymywanie jej rozprzestrzeniania się.
Pomysł nagrody w dziedzinie zdrowia powstał wkrótce po naszym powrocie. Chcieliśmy nagrodzić inicjatywy organizacji pozarządowych walczących z ebolą na miejscu i pomagających w osiągnięciu wyższego poziomu zdrowia publicznego w Europie i na świecie.
Z tego powodu utworzona została pierwsza w historii nagroda UE w dziedzinie zdrowia. A ponieważ w tym roku jej celem było nagrodzenie heroicznych wysiłków, odwagi i determinacji organizacji pozarządowych zajmujących się walką z ebolą w Afryce Zachodniej, zasadne było ogłoszenie nagród na konferencji „Walka z wirusem eboli – doświadczenia” w Luksemburgu, którą wspólnie zorganizowały Komisja Europejska i prezydencja luksemburska w Radzie Unii Europejskiej.
Celem nagrody UE w dziedzinie zdrowia jest nagrodzenie inicjatyw i zaangażowania międzynarodowych, europejskich, krajowych i regionalnych organizacji pozarządowych, które wniosły znaczący wkład w zdrowie publiczne w granicach UE i poza nimi. Chciałem, aby w tym roku nagroda była wyrazem uznania dla walki z ebolą, lecz co roku temat będzie inny. Chciałbym, aby nagroda ta stanowiła wyraz uznania dla dotychczasowych osiągnięć, lecz także aby zachęciła organizacje do dalszej, ważnej pracy w przyszłości.
W tym roku laureaci przedstawili nam przykłady najlepszych praktyk, które pomagają zwiększyć naszą gotowość do radzenia sobie z poważnymi kryzysami. Zostali oni wybrani spośród 26 wartościowych kandydatów przez jury UE składające się ze specjalistów w dziedzinie zdrowia publicznego i przedstawicieli organów pozarządowych, którym przewodniczy Komisja. Po długich rozważaniach jurorzy wybrali trzech laureatów: ALIMA – Alliance for International Medical Action (Sojusz na rzecz Międzynarodowych Działań Medycznych), Concern Worldwide i Hiszpański Czerwony Krzyż.
ALIMA otrzymała pierwszą nagrodę za pomoc w powstrzymywaniu rozprzestrzeniania się wirusa w Mali i Senegalu, za zapewnienie leczenia, kontroli przenoszenia i nadzór przy budowie centrum leczenia eboli w Gwinei oraz za wkład w badania nad leczeniem eboli.
Drugą nagrodę przyznano Concern Worldwide za pomoc w zapewnieniu bezpiecznych i godnych pogrzebów oraz za sporządzenie map grobów we Freetown w Sierra Leone.
Trzecią nagrodę otrzymał Hiszpański Czerwony Krzyż za „Pięć filarów interwencji” w przypadku reakcji na ebolę, które zapewniły bezpośrednią opiekę zdrowotną, ustalanie kontaktów zakaźnych i wsparcie psychologiczne dla społeczności lokalnych oraz pomogły utworzyć i prowadzić centra leczenia eboli w Afryce Zachodniej.
Jednym z wielu wniosków wynikających z walki z wirusem eboli jest ten, że ochrona zdrowia na świecie wymaga skoordynowanych, wspólnych wysiłków. Choroba nie zna granic, lecz jak pokazały nam te organizacje pozarządowe, nie znają ich również odwaga i współczucie.
