Statistics Explained

Archive:Statystyki dotyczące kształcenia i szkolenia na szczeblu regionalnym

Dane pobrano z bazy w marcu i kwietniu 2015 r. Najnowsze dane: Więcej informacji z Eurostatu, Główne tabele i Baza danych. Planowana aktualizacja artykułu: listopad 2016 r.

Mapy można przeglądać w sposób interaktywny, korzystając z Atlasu statystycznego Eurostatu (zob. podręcznik użytkownika) (w jęz. angielskim).

Prezentowany artykuł jest częścią zbioru artykułów prezentujących dane statystyczne na podstawie regionalnego rocznika statystycznego Eurostatu. Kształcenie, szkolenie zawodowe i bardziej ogólnie uczenie się przez całe życie odgrywają zasadniczą rolę w strategiach gospodarczych i społecznych Unii Europejskiej (UE).

Eurostat zestawia i publikuje statystyki z zakresu kształcenia i szkolenia dotyczące państw członkowskich UE i ich regionów. Dodatkowo dostępny jest też podzbiór informacji na temat państw EFTA i krajów kandydujących. W artykule przedstawiono dane dotyczące wskaźnika uczestnictwa czterolatków, programów kształcenia i szkolenia zawodowego, odsetka osób przedwcześnie kończących naukę w systemach kształcenia i szkolenia oraz odsetka osób w wieku 30–34 lat z wykształceniem wyższym. Te dane statystyczne są na ogół prezentowane na poziomie regionalnym w podziale na regiony NUTS 2, choć dane dotyczące uczestnictwa są dostępne jedynie na szczeblu krajowym w przypadku Chorwacji oraz na poziomie NUTS 1 w przypadku Niemiec i Zjednoczonego Królestwa.

Mapa 1: Uczestnictwo czterolatków we wczesnej edukacji i kształceniu podstawowym (poziomy ISCED 0 i 1), w podziale na regiony NUTS 2, 2013 r. (¹)
(% wszystkich czterolatków)
źródło: Eurostat (educ_uoe_enra14)

Główne ustalenia statystyczne

Mapa 2: Osoby przedwcześnie kończące naukę w systemach kształcenia i szkolenia, w podziale na regiony NUTS 2, 2014 r. (¹)
(% osób w wieku 18–24 lat)
źródło: Eurostat (edat_lfse_16)
Mapa 3: Zmiana odsetka osób przedwcześnie kończących naukę w systemach kształcenia i szkolenia, w podziale na regiony NUTS 2, lata 2008–2014 (¹)
(różnica w punktach procentowych między rokiem 2014 a 2008)
źródło: Eurostat (edat_lfse_16)
Mapa 4: Studenci uczestniczący w programach kształcenia zawodowego, w podziale na regiony NUTS 2, 2013 r.(¹)
(procentowy udział wszystkich studentów w kształceniu na poziomie 3 ISCED)
źródło: Eurostat (educ_uoe_enra13)
Mapa 5: Osoby w wieku 30–34 lat z wykształceniem wyższym (poziomy ISCED 5–8) w podziale na regiony NUTS 2, 2014 r.(¹)
(% osób w wieku 30–34 lat)
źródło: Eurostat (edat_lfse_12)
Mapa 6: Zmiana odsetka osób w wieku 30–34 lat z wykształceniem wyższym (poziomy ISCED 5–8) w podziale na regiony NUTS 2, lata 2008–2014
(różnica w punktach procentowych między rokiem 2014 a 2008)
źródło: Eurostat (edat_lfse_12)

W 2012 r. w UE-28 w całym systemie edukacji, od wychowania przedszkolnego po studia podyplomowe uczestniczyło około 109 mln dzieci, uczniów i studentów.

Uczestnictwo czterolatków w edukacji

Wczesna edukacja odgrywa zasadniczą rolę w wyrównywaniu różnic i podnoszeniu poziomu kompetencji podstawowych. Decydenci kształtujący politykę twierdzą, że należy zachęcać do tego, by więcej dzieci uczestniczyło w edukacji przedszkolnej, a nie korzystało z nieformalnej, nieprofesjonalnej opieki. W strategicznych ramach europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia do 2020 r. (ET 2020) wyznaczono cel, zgodnie z którym co najmniej 95 % czterolatków powinno uczestniczyć we wczesnej edukacji.

W 2013 r. odsetek czterolatków objętych wczesną edukacją i kształceniem podstawowym w całej UE-28 wynosił 91,8 %. Należy zaznaczyć, że wiek uprawniający do rozpoczęcia nauki w systemach edukacji państw członkowskich UE jest bardzo różny: w Luksemburgu i Irlandii Północnej (Zjednoczonym Królestwie) obowiązek szkolny zaczyna się w wieku czterech lat, natomiast w innych regionach UE rozpoczyna się między piątym a siódmym rokiem życia. Korzystanie z edukacji przedszkolnej jest zazwyczaj dobrowolne w większości państw członkowskich UE.

W większości regionów francuskich i holenderskich praktycznie wszystkie czterolatki uczestniczyły we wczesnej edukacji i kształceniu podstawowym

Najciemniejszy odcień na mapie 1 wskazuje, że wskaźniki uczestnictwa czterolatków w edukacji były na ogół bardzo wysokie (co najmniej 99 %) w większości regionów Francji, wielu regionach Niderlandów, w południowych Włoszech, w częściach Belgii (głównie we Flandrii) i w Luksemburgu (państwo to stanowi jeden region na tym poziomie analizy). Oprócz tych skupisk regionów odsetek czterolatków uczestniczących we wczesnej edukacji i kształceniu podstawowym wynosił co najmniej 99 % na Malcie (która stanowi jeden region na tym poziomie szczegółowości), w regionie Burgenland we wschodniej Austrii, w hiszpańskim regionie Extremadura i w sąsiadującym z nim Alentejo w Portugalii, a także w irlandzkim regionie stołecznym Southern and Eastern. Podobne wskaźniki uczestnictwa odnotowano także na poziomie NUTS 1 w regionach Rheinland-Pfalz (zachodnie Niemcy) i Wales (Zjednoczone Królestwo).

Najniższy wskaźnik uczestnictwa czterolatków we wczesnej edukacji i kształceniu podstawowym odnotowano w Atenach

Z drugiej strony na mapie 1 widać bardzo wyraźny podział wschód–zachód: w wielu wschodnich regionach UE wskaźniki uczestnictwa są znacznie niższe niż na zachodzie. Świadczą o tym szczególnie dane z Chorwacji i Polski, ale także z Grecji (dane za 2012 r.) oraz Liechtensteinu, Szwajcarii, byłej jugosłowiańskiej republiki Macedonii i Turcji.

Z analizy regionów UE na poziomie NUTS 2 wynika, że w greckim w regionie stołecznym Attiki odnotowano najniższy wskaźnik uczestnictwa czterolatków we wczesnej edukacji i kształceniu podstawowym wynoszący 30,8 % w 2012 r. Wskaźnik ten był o ponad 20 punktów procentowych niższy od następnych w kolejności od najniższego poziomów zanotowanych w 2013 r. dla dwóch północnych regionów Polski, Warmińsko-Mazurskiego i Kujawsko-Pomorskiego (53,2 % i 54,6 %). Do pozostałych regionów UE o wskaźnikach uczestnictwa czterolatków poniżej 65 % (zaznaczonych najjaśniejszym odcieniem na mapie 1) należało sześć innych regionów Polski, cztery inne regiony Grecji (dane za 2012 r.), Chorwacja, region Východné Slovensko we wschodniej Słowacji oraz irlandzki region Border, Midland and Western.

Co ciekawe, wskaźniki uczestnictwa czterolatków we wczesnej edukacji i kształceniu podstawowym w niektórych regionach stołecznych były niższe od danej średniej krajowej. Widać to przede wszystkim w Grecji i Portugalii, ale także – choć w mniejszym stopniu – w Niemczech, we Włoszech, na Węgrzech, w Niderlandach, Austrii, Rumunii, Szwecji i Zjednoczonym Królestwie.

Europa 2020: osoby przedwcześnie kończące naukę w systemach kształcenia i szkolenia

Młodzi ludzie w wieku od 15 do 17 lat stają często przed wyborem między dalszą nauką lub szkoleniem, a poszukiwaniem pracy. Kształcenie obowiązkowe w pełnym wymiarze czasu trwa średnio 9 lub 10 lat w większości państw członkowskich UE i na ogół kończy się wraz z zakończeniem kształcenia średniego I stopnia. Wskaźnik dotyczący osób przedwcześnie kończących naukę w systemach kształcenia i szkolenia odnosi się do odsetka osób w wieku 18–24 lat, których wykształcenie nie wykracza poza wykształcenie średnie I stopnia i które nie uczestniczyły w dalszym kształceniu ani szkoleniu (w okresie czterech tygodni przed badaniem, na podstawie którego zestawiono dane).

„Europa 2020”

Edukacja jest jednym z pięciu głównych filarów strategii „Europa 2020”. Dwa z celów stosowanych do monitorowania postępów UE w budowaniu „inteligentnej, zrównoważonej i sprzyjającej włączeniu społecznemu gospodarki” dotyczą edukacji. Wyznaczone na szczeblu UE cele zakładają, że:

  • odsetek osób przedwcześnie kończących naukę w systemach kształcenia i szkolenia powinien do 2020 r. obniżyć się do poziomu poniżej 10 % oraz
  • co najmniej 40 % osób w wieku 30–34 lat powinno do 2020 r. uzyskać wykształcenie wyższe lub równoważne.

Należy zauważyć, że mimo iż oba te cele określono w odniesieniu do całej UE, nie mają one zastosowania na szczeblu krajowym ani regionalnym. W rzeczywistości każde kryterium w ramach strategii „Europa 2020” przełożono na cele krajowe (i czasami regionalne), które odzwierciedlają różne sytuacje i okoliczności istniejące w każdym państwie członkowskim UE.

Odsetek osób przedwcześnie kończących naukę w systemach kształcenia i szkolenia w UE-28 zbliża się do celu strategii „Europa 2020”

W 2014 r. w UE-28 naukę lub szkolenie przedwcześnie przerwało 11,1 % młodych ludzi w wieku 18–24 lat – o 0,8 punktu procentowego mniej niż w 2013 r. Utrzymuje się zatem tendencja spadkowa obserwowana w przypadku tego celu strategii „Europa 2020”: odsetek osób w wieku 18–24 lat w UE-28, posiadających co najwyżej wykształcenie średnie I stopnia i nie kontynuujących nauki ani szkolenia, obniżał się przez 12 kolejnych lat, począwszy od poziomu 17,0 % w 2002 r. Jeśli ten obserwowany od ponad dekady spadek odsetka osób przedwcześnie kończących naukę będzie kontynuowany, wówczas główny cel strategii „Europa 2020”, zakładający obniżenie tej wartości do 10 %, wydaje się możliwy do osiągnięcia. Niemniej jednak utrzymują się znaczące różnice, zarówno między państwami członkowskimi UE, jak i w obrębie tych państw. Odzwierciedlają to częściowo cele krajowe uzgodnione w ramach strategii „Europa 2020”, które wahają się od najniższego poziomu zaledwie 4 % w Chorwacji do najwyższego 16 % we Włoszech; dla Zjednoczonego Królestwa nie wyznaczono celu krajowego.

W UE prawdopodobieństwo przedwczesnego zakończenia nauki w systemach kształcenia i szkolenia jest na ogół wyższe w przypadku mężczyzn (12,7 % w 2014 r.) aniżeli kobiet (9,5 %), a także większe w przypadku niektórych grup społeczno-gospodarczych, w tym: osób urodzonych za granicą (20,1 %) lub osób niepełnosprawnych fizycznie (25,1 % w 2011 r.). Więcej informacji na temat regionalnych różnic pod względem płci dla obu celów edukacyjnych strategii „Europa 2020” można znaleźć w tym artykule (w jęz. angielskim).

Najniższe odsetki osób przedwcześnie kończących naukę w systemach kształcenia i szkolenia odnotowano głównie na wschodzie UE

Na mapie 2 widać znaczące różnice między regionami NUTS 2 pod względem odsetka osób przedwcześnie kończących naukę w systemach kształcenia i szkolenia. Najniższe odsetki w 2014 r. odnotowano w strefie regionów głównie wschodnioeuropejskich, sięgających od Polski na południe przez Republikę Czeską i Słowację po południowo-wschodnią Austrię, Słowenię i Chorwację. Natomiast najwyższe odsetki osób przedwcześnie kończących naukę w systemach kształcenia i szkolenia obserwowano często w regionach na południu UE (w Hiszpanii, na włoskich wyspach i na Malcie), a także w niektórych regionach Bułgarii i Rumunii.

SPOJRZENIE NA REGIONY

Jadranska Hrvatska, Chorwacja

HR03 Phant shutterstock 109614710.jpg

W całej UE-28 odsetek osób przedwcześnie kończących naukę w systemach kształcenia i szkolenia wynosił 11,1 % w 2014 r. W chorwackim regionie Jadranska Hrvatska wzdłuż wybrzeża Adriatyku odsetek osób w wieku 18–24 lat, które uzyskały co najwyżej wykształcenie średnie I stopnia i nie uczestniczyły w dalszym kształceniu ani szkoleniu, spadł do poziomu 2,2 % i był najniższy w UE.

©: Phant / Shutterstock.com

W regionach miejskich często odnotowywano stosunkowo niskie odsetki osób przedwcześnie kończących naukę w systemach kształcenia i szkolenia

W 2014 r. najniższy odsetek osób przedwcześnie kończących naukę zarejestrowano w chorwackim regionie Jadranska Hrvatska (2,2 %) i w czeskim regionie stołecznym Praha (2,5 %). Odsetek osób przedwcześnie kończących naukę był niższy niż 5 % (co zaznaczono najciemniejszym odcieniem na mapie 2) w sześciu regionach stołecznych: Chorwacji, Republiki Czeskiej, Polski, Słowacji (dane za 2013 r.), Słowenii i Zjednoczonego Królestwa. Oprócz tych regionów niższy niż 5 % odsetek młodych ludzi w wieku 18–24 lat, którzy ukończyli naukę na poziomie co najwyżej kształcenia średniego I stopnia i nie uczestniczyli w dalszym kształceniu ani szkoleniu, odnotowano również w sześciu innych regionach Polski, trzech kolejnych regionach Republiki Czeskiej, jeszcze jednym regionie Słowacji i w jednym pozostałym regionie w Chorwacji i Słowenii, a także w regionach Steiermark (w Austrii) i Bretagne (we Francji).

Najniższe odsetki osób przedwcześnie kończących naukę często odnotowywano w regionach miejskich, co nie jest zaskakujące, zważywszy, że instytucje szkolnictwa wyższego i placówki szkoleniowe częściej znajdują się w miastach stołecznych i innych obszarach miejskich, w których wyższa jest liczba potencjalnych studentów. Ta prawidłowość była szczególnie widoczna w regionie stołecznym Rumunii (Bucureşti - Ilfov) i Zjednoczonego Królestwa (Inner London), lecz nie znajdowała odzwierciedlenia we wszystkich państwach członkowskich UE, jako że odsetek osób przedwcześnie kończących naukę był stosunkowo wysoki (w porównaniu ze średnią krajową) w stolicy Belgii (Région de Bruxelles-Capitale /Brussels Hoofdstedelijk Gewest) i Niemiec (Berlin).

Z drugiej strony, odsetek osób przedwcześnie kończących naukę jest zwykle relatywnie wysoki na obszarach peryferyjnych i oddalonych, gdzie studenci mogą być zmuszeni do opuszczenia swoich domów, jeśli chcą się specjalizować w określonej dziedzinie, a ci, którzy zostają w regionie, mogą mieć stosunkowo mało możliwości studiów wyższych (zob. więcej szczegółów poniżej).

W 2014 r. odsetek osób przedwcześnie kończących naukę był niższy od wyznaczonego w strategii „Europa 2020” docelowego poziomu 10 % w 138 z 261 regionów, dla których dostępne były dane (zob. zasięg geograficzny na mapie 2). Oprócz regionów wymienionych powyżej, w większości (pozostałych) regionów w Belgii, Republice Czeskiej, Danii, Niemczech, Irlandii, Francji, na Cyprze (jeden region na tym poziomie szczegółowości), w Niderlandach, Austrii, Polsce, Słowacji i Szwecji odsetek osób w wieku 18–24 lat przedwcześnie kończących naukę w systemach kształcenia i szkolenia był stosunkowo niski.

Znaczące różnice pod względem odsetka osób przedwcześnie kończących naukę w systemach kształcenia i szkolenia między regionami Niemiec, Grecji, Hiszpanii i Zjednoczonego Królestwa

Odnotowano stosunkowo duże różnice między regionalnymi wskaźnikami osób przedwcześnie kończących naukę w Niemczech, Grecji, Hiszpanii i Zjednoczonym Królestwie. W Niemczech najniższy wskaźnik odnotowano w regionie Tübingen (5,4 %), zaś w Bremen odsetek osób przedwcześnie kończących naukę był 2,6 razy wyższy (14,0 %). W Grecji najniższy odsetek zarejestrowano w regionie Thessalia (5,9 %) a najwyższy w Anatoliki Makedonia, Thraki (19,7 %). Podobną prawidłowość zaobserwowano w Hiszpanii, gdzie wskaźnik ten wahał się od najniższego poziomu 9,4 % w País Vasco do najwyższego 32,1 % w regionie Illes Balears, natomiast stosunek między najwyższym a najniższym wskaźnikiem był jeszcze większy w Zjednoczonym Królestwie: osoby przedwcześnie kończące naukę stanowiły 4,7 % osób w wieku 18–24 lat zamieszkujących w Inner London – odsetek ten był ponad czterokrotnie wyższy w południowo-zachodnim regionie Cornwall and Isles of Scilly (20,3 %).

W regionach peryferyjnych i wyspiarskich często odnotowywano najwyższe odsetki osób przedwcześnie kończących naukę w systemach kształcenia i szkolenia

Najwyższe odsetki osób w wieku 18–24 lat, które w 2014 r. zaklasyfikowano jako przedwcześnie kończące naukę w systemach kształcenia i szkolenia, odnotowano w autonomicznych regionach miejskich i wyspiarskich Hiszpanii i Portugalii; dane dotyczące francuskich regionów zamorskich i regionu wyspiarskiego Korsyki nie były dostępne. Jak stwierdzono powyżej, te oddalone regiony można określić, przynajmniej częściowo, jako regiony nieoferujące szerokiego wyboru możliwości w zakresie dalszego kształcenia i szkolenia, co może prowadzić do konieczności zmiany miejsca zamieszkania przez osoby, które chcą się kształcić w wybranych przez siebie zawodach.

Blisko połowa regionów na poziomie NUTS 2, w których co najmniej jedna piąta ludności w wieku 18–24 lat zaliczała się do osób przedwcześnie kończących naukę w systemach kształcenia i szkolenia, znajdowała się w Hiszpanii (10 regionów). Pozostałe to regiony położone na południu UE – w Portugalii (trzy regiony), na dwóch włoskich wyspach Sardegna i Sicilia, na Malcie, w Rumunii (trzy regiony), Bułgarii (jeden region) i w Zjednoczonym Królestwie (Cornwall i Isles of Scilly). W 2014 r. prawie jedną trzecią ludności w wieku 18–24 lat w regionach Illes Balears i Região Autónoma dos Açores stanowiły osoby, które przedwcześnie zakończyły naukę w systemach kształcenia i szkolenia.

Odsetek osób przedwcześnie kończących naukę w systemach kształcenia i szkolenia w UE-28 obniżył się w latach 2008–2014

Na mapie 3 pokazano zmianę odsetka osób w wieku 18–24 lat, które przedwcześnie zakończyły naukę w systemach kształcenia i szkolenia; porównanie zasadniczo dotyczy zmiany sytuacji w okresie od początku kryzysu finansowego i gospodarczego do czasu, z którego pochodzą najnowsze dostępne dane. W tym okresie (2008–2014) zaobserwowano gwałtowny wzrost bezrobocia osób młodych, co zważywszy na brak możliwości zatrudnienia, mogło skłonić niektórych młodych ludzi do kontynuowania kształcenia i szkolenia.

Odsetek osób przedwcześnie kończących naukę w systemach kształcenia i szkolenia w UE-28 w latach 2008–2014 obniżył się o 3,5 punktu procentowego. Tę tendencję spadkową charakterystyczną dla UE-28 jako całości zaobserwowano również w nieco ponad czterech piątych (82,8 %) z 256 regionów, dla których dostępne były dane (zob. zasięg geograficzny na mapie 3).

Mimo że tendencje regionalne są zróżnicowane, największe spadki odsetka osób w wieku 18–24 lat, które przedwcześnie zakończyły naukę w systemach kształcenia i szkolenia między rokiem 2008 a 2014, często odnotowywano w regionach o najwyższym poziomie tego wskaźnika. Tak było szczególnie w Portugalii i Hiszpanii, a także w Turcji.

Wśród regionów na poziomie NUTS 2 największe spadki odsetka osób przedwcześnie kończących naukę w systemach kształcenia i szkolenia odnotowano w autonomicznych regionach wyspiarskich i regionie Norte w Portugalii, w których wskaźniki te obniżyły się o ponad 20 punktów procentowych. Trzy inne regiony portugalskie (Centro, the Algarve and Lisboa), a także regiony hiszpańskie – Murcia, Castilla-La Mancha, La Rioja oraz Ciudad Autónoma de Melilla zarejestrowały spadki o co najmniej 15 punktów procentowych. Odsetek osób przedwcześnie kończących naukę zmniejszył się o co najmniej 10 % w kilku innych regionach Portugalii i Hiszpanii, a także w dwóch regionach Grecji (Ionia Nisia i Voreio Aigaio) i dwóch regionach Zjednoczonego Królestwa (Leicestershire, Rutland and Northamptonshire; Essex). Wszystkie wymienione powyżej regiony zaznaczono odcieniem ciemnozielonym na mapie 3).

Tylko w trzech regionach UE odsetek osób przedwcześnie kończących naukę w systemach kształcenia i szkolenia wzrósł o ponad 5 punktów procentowych w latach 2008–2014

Regiony, w których odsetek osób przedwcześnie kończących naukę w systemach kształcenia i szkolenia zwiększył się w latach 2008–2014, często charakteryzowały się stosunkowo niskim poziomem tego wskaźnika. Ponadto zaobserwowany wzrost był na ogół dość niewielki. Tylko w trzech regionach UE odsetek osób przedwcześnie kończących naukę wzrósł o co najmniej 5 punktów procentowych: w regionach Nord-Vest i Sud-Est w Rumunii oraz w regionie Sewerozapaden w Bułgarii. Do pozostałych regionów zaznaczonych najciemniejszym odcieniem czerwonego na mapie 3, w których odsetek osób przedwcześnie kończących naukę w systemach kształcenia i szkolenia wzrósł o co najmniej 2,5 punktu procentowego, należały dwa inne regiony Rumunii (Centru i Nord-Est), i po jednym regionie na Węgrzech (Észak-Magyarország) i w Polsce (Warmińsko-Mazurskie).

Uczniowie szkół średnich II stopnia o profilu zawodowym

Kształcenie i szkolenie zawodowe uważane jest za klucz do obniżenia stóp bezrobocia osób młodych i ułatwienia młodym ludziom przejścia od edukacji do zatrudnienia. Decydenci polityczni w całej UE szukają sposobów zwiększenia atrakcyjności programów szkolenia zawodowego i przyuczania do zawodu, aby oferowały one alternatywną drogę do zdobycia kwalifikacji na poziomie ponadgimnazjalnym i wyższym i były lepiej dostosowane do potrzeb pracodawców.

W 2013 r. w przybliżeniu połowa (48,9 %) uczniów szkół średnich II stopnia (poziom 3 wg klasyfikacji ISCED; zob. więcej informacji na temat tej klasyfikacji w sekcji Źródła i dostępność danych poniżej) w UE-28 objęta była programem nauczania o profilu zawodowym, reszta zaś – ogólnym. Na mapie 4 widać, że odsetek uczniów objętych programem nauczania o profilu zawodowym w poszczególnych państwach członkowskich UE był bardzo zróżnicowany. Szczególnie wysoki poziom specjalizacji w kształceniu zawodowym zaobserwowano w grupie regionów obejmujących Republikę Czeską, Słowację, Austrię, Słowenię, Chorwację i północne Włochy, a także Szwajcarię; wysokie wskaźniki odnotowano także w Finlandii i w Niderlandach. Niektóre z tych różnic można przypisać temu, w jaki sposób w danym kraju postrzega się kształcenie i szkolenie zawodowe: na przykład w państwach takich jak Republika Czeska, Niemcy i Austria kształcenie i szkolenie zawodowe jest na ogół uważane za atrakcyjny wybór, który umożliwia znalezienie zatrudnienia, natomiast w innych państwach członkowskich UE gra ono mniejszą rolę, częściowo z powodu mniej pozytywnego sposobu postrzegania przez społeczeństwo.

Ponad trzy czwarte uczniów szkół średnich II stopnia w trzech czeskich regionach i jednym regionie austriackim uczestniczyło w kształceniu zawodowym

Z bardziej szczegółowej analizy w podziale na regiony NUTS 2 wynika, że w 2013 r. ponad trzy czwarte uczniów szkół średnich II stopnia uczestniczyło w programie kształcenia zawodowego w trzech regionach Republiki Czeskiej: Severozápad, Jihozápad i Severovýchod; a także w austriackim regionie Oberösterreich. Z drugiej zaś strony najniższe wskaźniki kształcenia zawodowego wśród uczniów szkół średnich II stopnia odnotowano w obu irlandzkich regionach NUTS 2 oraz w Szkocji (dane dostępne jedynie na poziomie regionów NUTS 1 w Zjednoczonym Królestwie), gdzie mniej niż 1 na 10 uczniów objętych było programem nauczania o profilu zawodowym. W trzech regionach odsetek uczniów objętych programem nauczania o profilu zawodowym mieścił się w granicach 10–20 %; były to regiony wyspiarskie Malta i Cypr (każde z tych państw stanowi jeden region na tym poziomie szczegółowości) oraz region stołeczny Węgier (Közép-Magyarország). Poza tym odsetek uczniów uczestniczących w programach kształcenia zawodowego utrzymywał się również poniżej 35 % (co zaznaczono najjaśniejszym odcieniem na mapie 4) w siedmiu regionach Grecji i Hiszpanii, w sześciu pozostałych regionach Węgier (jaskrawo kontrastując z regionami otaczającymi Węgry), a także w Walii (region na poziomie NUTS 1 w Zjednoczonym Królestwie), Estonii i Litwie (stanowiące każde jeden region na tym poziomie analizy).

Europa 2020: wykształcenie wyższe

Szkolnictwo wyższe zapewnia poziom wykształcenia oferowany przez uniwersytety, wyższe szkoły zawodowe, instytuty technologiczne oraz inne instytucje, które przyznają stopnie naukowe lub dyplomy zawodowe wyższego stopnia. Niskie wskaźniki pod względem wykształcenia wyższego mogą utrudniać konkurencyjność i osłabiać potencjał UE w zakresie inteligentnego wzrostu. Prawdopodobnie coraz więcej miejsc pracy w przyszłości wymagać będzie wykształcenia na poziomie wyższym, w związku z czym państwa członkowskie muszą się zmierzyć z czterema głównymi wyzwaniami: poszerzeniem dostępu do szkolnictwa wyższego przez zwiększenie uczestnictwa (zwłaszcza w grupach w niekorzystnej sytuacji); ograniczeniem liczby studentów porzucających studia wyższe bez uzyskania kwalifikacji; skróceniem czasu na uzyskanie dyplomu; poprawą jakości szkolnictwa wyższego przez zwiększenie przydatności studiów wyższych na rynku pracy.

Jak już wspomniano, w strategii „Europa 2020” określono kluczowy cel w obszarze szkolnictwa wyższego – a więc dotyczący odsetka ludności posiadającej dyplom ukończenia studiów wyższych lub podobne kwalifikacje – który przewiduje, że do 2020 r. co najmniej 40 % osób w wieku 30–34 lat powinno zdobyć wykształcenie wyższe lub równoważne.

Wskaźnik poziomu wykształcenia wyższego w UE-28 rósł nieprzerwanie z 23,6 % w 2002 r. (początek szeregu czasowego dla UE-28), co roku wykazując się przyrostem. W 2014 r. wykształcenie wyższe posiadało 37,9 % ludności w wieku 30–34 lat, o 0,8 punktu procentowego więcej niż w 2013 r. Jeśli odsetek osób w wieku 30–34 lat z wykształceniem wyższym będzie rósł zgodnie z tendencją odnotowaną w ostatnich latach, wówczas kluczowy cel strategii „Europa 2020”, zakładający 40 % wskaźnik, prawdopodobnie zostanie osiągnięty.

SPOJRZENIE NA REGIONY

Inner London, Zjednoczone Królestwo

UKI1 olavs shutterstock 112369760.jpg

W brytyjskim regionie stołecznym Inner London odnotowano najwyższy odsetek osób w wieku 30–34 lat posiadających wykształcenie wyższe. Nieco ponad dwie trzecie ludności w wieku 30–34 lata w regionie Inner London zdobyło wykształcenie wyższe (tytuł licencjata, magistra lub doktora); odsetek ten był około 1,8 razy wyższy od średniej dla UE-28 (37,9 %).

©: Olavs / Shutterstock.com

W 2014 r. około jedna trzecia (33,6 %) mężczyzn w wieku 30–34 lat w UE-28 posiadała wykształcenie wyższe; odsetek ten był znacznie niższy niż analogiczny odsetek kobiet w tym samym wieku, który wynosił 42,3 %. Ponadto odsetek mężczyzn w wieku 30–34 lat z wykształceniem wyższym rósł wolniej niż analogiczny odsetek kobiet, a zatem różnica między płciami powiększała się; więcej informacji na ten temat przedstawiono w artykule (w jęz. angielskim), w którym omówiono różnice między płciami z punktu widzenia tego celu strategii „Europa 2020”. Poza tym, że odsetek 30–34–latków z wykształceniem wyższym był niższy wśród mężczyzn, wskaźnik ten był również niższy w grupach w niekorzystnej sytuacji, takich jak osoby zamieszkałe na obszarach wiejskich (26,9 %) czy osoby urodzone poza UE (33,0 %).

Możliwości zatrudnienia mogą być jednym z kilku „efektów przyciągania”, które powodują, że duży odsetek dobrze wykształconych młodych ludzi przeprowadza się do regionów stołecznych

Zakładając, że większość osób w wieku 30–34 lat zdobędzie wykształcenie wyższe przed ukończeniem 30. roku życia, wskaźnik ten można wykorzystać do oceny atrakcyjności (lub efektu przyciągania) regionów pod względem możliwości zatrudnienia dla absolwentów. Duże organizacje często wybierają miasta stołeczne jako lokalizacje dla swoich siedzib głównych z powodów prestiżowych lub celem czerpania korzyści z ekonomii skali, jaka może występować w niektórych największych miastach UE. Zważywszy że miasta stołeczne na ogół oferują znaczną liczbę i szeroki wachlarz ofert pracy dla absolwentów, nie dziwi fakt, iż w wielu regionach stołecznych UE odnotowano wysoki odsetek osób w wieku 30–34 lat posiadających wykształcenie wyższe. Istotnie jest to jedna prawidłowość wynikająca z mapy 5, na której przedstawiono odsetek osób z wykształceniem wyższym w podziale na regiony NUTS 2. Oprócz regionów stołecznych odsetek osób w wieku 30–34 lat posiadających wykształcenie wyższe był również stosunkowo wysoki w niektórych regionach związanych z działalnością badawczą lub rozwojem technologii (na przykład Provincie Vlaams-Brabant i Province Brabant Wallon w Belgii, Midi-Pyrénées i Rhône-Alpes we Francji, lub Berkshire, Buckinghamshire and Oxfordshire oraz North Eastern Scotland w Zjednoczonym Królestwie).

Ponad dwie trzecie osób w wieku 30–34 lat zamieszkujących region Inner London posiada wykształcenie wyższe

Najciemniejszym odcieniem na mapie 5 zaznaczono te regiony na poziomie NUTS 2 w UE, w których co najmniej połowa ludności w wieku 30–34 lat posiadała wykształcenie wyższe w 2014 r. W kilku regionach stołecznych co najmniej połowa ludności w wieku 30–34 lat posiadała wykształcenie wyższe; były to regiony: Hovedstaden (Dania), Southern i Eastern (Irlandia), Île de France (Francja), Noord-Holland (Niderlandy), Wien (Austria), Mazowieckie (Polska), Bratislavský kraj (Słowacja), Helsinki-Uusimaa (Finlandia) oraz Stockholm (Szwecja). Najwyższy odsetek odnotowano jednak w regionie stołecznym Zjednoczonego Królestwa: aż 67,3 % mieszkańców tego największego miasta w UE – Inner London – posiadało wykształcenie wyższe.

Osoby z wykształceniem wyższym chętnie zamieszkiwały również w regionach charakteryzujących się intensywną działalnością badawczą

Drugi i trzeci najwyższy odsetek osób z wykształceniem wyższym w regionach NUTS 2 odnotowano w North Eastern Scotland (Zjednoczone Królestwo) i Midi-Pyrénées (Francja); w obu regionach odsetek ten przekraczał nieco 60 %. Oba te regiony charakteryzują się też intensywną działalnością badawczą, przedsiębiorstwa prowadzące podobną działalność gospodarczą skupiają się tam, aby korzystać z efektu synergii oraz bliskości, zarówno klientów, jak i konkurentów, a tym samym pogłębiają specjalizację i przyciągają do regionu wysoko wykwalifikowaną kadrę. W tych dwóch przypadkach największymi czynnikami przyciągającymi są przemysł naftowy na Morzu Północnym wzdłuż wybrzeża Szkocji oraz przemysł lotniczy i kosmonautyczny w Tuluzie. Do innych rodzajów działalności o dużej intensywności prac badawczych, które przyciągają wykwalifikowanych pracowników, należą: biotechnologia, badania medyczne, technologie informacyjno-komunikacyjne oraz produkcja środków transportu. Więcej informacji na temat regionalnych statystyk w dziedzinie badań i rozwoju (B & R) można znaleźć w tym artykule (w jęz. angielskim).

Odsetek osób z wykształceniem wyższym spadł do poniżej 20 % (co zaznaczono najjaśniejszym odcieniem na mapie 5) we wschodnich i południowych regionach UE. Tych osiem regionów charakteryzowało się tradycyjną zależnością gospodarczą od działalności podstawowych, przemysłu ciężkiego (na przykład górnictwa lub hutnictwa żelaza i stali) bądź rolnictwa. Cztery z tych ośmiu regionów rozciągały się na południu Włoch (Basilicata, Campania, Sardegna i Sicilia), trzy znajdowały się na wschodzie Rumunii (Nord-Est, Sud-Est i Sud - Muntenia), a ostatni z nich to region położony na północnym zachodzie Republiki Czeskiej (Severozápad); ponadto także ponad połowa (17) regionów Turcji odnotowała, że mniej niż jedna piąta osób w wieku 30–34 lat posiadała wykształcenie wyższe.

Większość pozostałych regionów na wschodzie UE (poza Polską, Słowenią i Chorwacją) odnotowała stosunkowo niskie odsetki osób z wykształceniem wyższym – poniżej 30 % – ponadto tendencję tę zaobserwowano również w niektórych regionach Włoch i Niemiec (co można, przynajmniej częściowo, przypisać szczególnemu znaczeniu kształcenia zawodowego, dzięki czemu wiele miejsc pracy nie wymaga wykształcenia wyższego, lecz kwalifikacji zawodowych).

Odsetek osób w wieku 30–34 lat z wykształceniem wyższym wzrósł znacząco między rokiem 2008 a 2014

W latach 2008–2014 w całej UE-28 odsetek osób w wieku 30–34 lat z wyższym wykształceniem wzrósł o 6,7 punktu procentowego i osiągnął poziom 37,9 %; Finlandia była jedynym państwem członkowskim UE, które zgłosiło spadek odsetka osób z wykształceniem wyższym w badanym okresie – była to jednak niewielka redukcja o 0,4 punktu procentowego do poziomu 45,3 % (nadal przekraczającego cel krajowy wynoszący 42 %).

Największy wzrost odsetka osób z wykształceniem wyższym między rokiem 2008 a 2014 wśród państw członkowskich UE odnotowano w Austrii (należy zaznaczyć, że jest to przynajmniej częściowo spowodowane przerwą w szeregu czasowym), przy czym dwucyfrowy przyrost odnotowano również w bałtyckich państwach członkowskich, Grecji, Luksemburgu i wszystkich wschodnich państwach członkowskich z wyjątkiem Bułgarii i Rumunii.

Na mapie 6 przedstawiono informacje na temat zmiany odsetka osób w wieku 30–34 lat posiadających wykształcenie wyższe, na podstawie analizy regionów na poziomie NUTS 2 (najciemniejszym odcieniem zieleni zaznaczono regiony, w których odnotowano największy wzrost tego odsetka w latach 2008–2014). W czterech regionach odsetek osób w wieku 30–34 lat posiadających wykształcenie wyższe wzrósł o ponad 20 punktów procentowych między rokiem 2008 a 2014; trzy z tych regionów znajdowały się w Austrii (należy tu ponownie zwrócić uwagę na przerwę w szeregu czasowym wynikającą ze zmian metodologicznych w klasyfikacji ISCED), zaś największy przyrost odnotowano w słowackim regionie Bratislavský kraj (o 24,5 punktu procentowego).

Ponad cztery piąte regionów w UE zgłosiło, że odsetek osób w wieku 30–34 lat z wykształceniem wyższym wzrósł między rokiem 2008 a 2014

W zdecydowanej większości regionów w UE-28 zaobserwowano podobną tendencję: odsetek osób w wieku 30–34 lat z wykształceniem wyższym wzrósł w 222 spośród 263 regionów NUTS 2 między rokiem 2008 a 2014 (zob. zasięg geograficzny na mapie 6). Z drugiej strony odsetek osób w wieku 30–34 lat posiadających wykształcenie wyższe zmniejszył się w 41 regionach (zaś w niemieckim regionie Detmold w Nadrenii Północnej-Westfalii nie odnotowano żadnej zmiany). Spadek odsetka młodych absolwentów szkół wyższych może wynikać z faktu, że osoby te przenoszą się do innego regionu w poszukiwaniu pracy lub nie wracają do regionu pochodzenia po ukończeniu studiów (i zamiast tego osiedlają się w innym regionie) bądź też z niższych wskaźników osób kończących studia.

Poza hiszpańskim miastem autonomicznym Ceuta największy spadek odsetka osób z wykształceniem wyższym odnotowano w północnym regionie Bułgarii Seweren centralen, dwóch wschodnich regionach Niemiec Dresden i Chemnitz, francuskich regionach Basse-Normandie i Languedoc-Roussillon, regionie Etelä-Suomi w Finlandii oraz regionach North Yorkshire w Zjednoczonym Królestwie. Wymienione regiony były jedynymi w UE, w których odsetek osób w wieku 30–34 lat posiadających wykształcenie wyższe spadł o ponad 5 punktów procentowych między rokiem 2008 a 2014 (co zaznaczono najciemniejszym odcieniem czerwieni na mapie 6).

Źródła i dostępność danych

Statystyki dotyczące edukacji dostarczają informacji na temat uczestnictwa w edukacji, finansowania edukacji, pracowników dydaktycznych oraz poziomu wykształcenia absolwentów. Dziedzina ta obejmuje również informacje dotyczące przechodzenia od edukacji do zatrudnienia, szkolenia zawodowego, uczenia się przez całe życie oraz znajomości języków obcych.

Główne źródła danych

Statystyki UNESCO / OECD / Eurostatu (UOE)

Wiele europejskich statystyk w dziedzinie edukacji gromadzonych jest w ramach wspólnie zarządzanego działania, w którym uczestniczą Instytut Statystyczny UNESCO (UNESCO-UIS), Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) oraz Eurostat; działanie to jest często określane mianem gromadzenia danych UOE. Dane dotyczące regionalnego wskaźnika skolaryzacji oraz nauki języków obcych gromadzone są osobno przez Eurostat.

Gromadzenie danych UOE odbywa się przede wszystkim w oparciu o źródła administracyjne udostępnione przez ministerstwa edukacji lub krajowe urzędy statystyczne na podstawie wspólnie uzgodnionych definicji. Jednostką statystyczną stosowaną w regionalnych statystykach edukacji jest student. Okresami odniesienia są: rok kalendarzowy w przypadku danych dotyczących absolwentów oraz rok szkolny/akademicki w przypadku wszystkich pozostałych danych niepieniężnych (na przykład dane za okres 2013 obejmują rok akademicki 2012/13.

Ponieważ struktura systemów edukacji w poszczególnych krajach jest zróżnicowana, wstępnym warunkiem porównywalności danych są ramy gromadzenia, zestawiania i przedstawiania regionalnych, krajowych i międzynarodowych statystyk i wskaźników w dziedzinie edukacji. Takie ramy zapewnia Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia (ISCED).

Międzynarodowa Standardowa Klasyfikacja Kształcenia (ISCED)

Ramy ISCED są od czasu do czasu aktualizowane, aby uwzględnić zmiany w systemach edukacji na świecie. Klasyfikacja ISCED 2011, przyjęta na Konferencji Generalnej UNESCO w listopadzie 2011 r., jest podstawą statystyk prezentowanych w tym artykule, choć dane dla lat odniesienia przed 2014 r. zostały zgromadzone przy zastosowaniu poprzedniej wersji ISCED-97.

Do wersji z 2011 r. dodano nowe kategorie z uwagi na rozszerzenie wczesnej edukacji oraz restrukturyzację szkolnictwa wyższego.

ISCED zawiera klasyfikację wszystkich programów kształcenia i kwalifikacji według poziomów:

  • wczesna edukacja / poniżej poziomu kształcenia podstawowego (poziom 0);
  • kształcenie podstawowe (poziom 1);
  • kształcenie średnie I stopnia (poziom 2);
  • kształcenie średnie II stopnia (poziom 3);
  • kształcenie policealne (nie wyższe) (poziom 4);
  • krótki cykl kształcenia na poziomie studiów wyższych (poziom 5);
  • studia licencjackie lub równoważne (poziom 6);
  • studia magisterskie lub równoważne (poziom 7);
  • studia doktoranckie lub równoważne (poziom 8);

Pełen opis tej klasyfikacji dostępny jest na stronie internetowej UNESCO-UIS.

Badanie aktywności ekonomicznej ludności

Dane na temat osób przedwcześnie kończących naukę w systemach kształcenia i szkolenia przedstawione w tym artykule zaczerpnięto z unijnego badania aktywności ekonomicznej ludności (BAEL).

BAEL opiera się na badaniu ankietowym osób mieszkających w prywatnych gospodarstwach domowych. Obejmuje całą ludność zwykle zamieszkałą w państwach członkowskich UE z wyjątkiem osób mieszkających w zbiorowych gospodarstwach domowych. Dane dotyczące edukacji pochodzące z BAEL są aktualizowane dwa razy w roku – wiosną (w tym dane dotyczące nowego roku odniesienia) i jesienią.

Należy zwrócić uwagę, że dane dotyczące lat odniesienia do 2013 r. włącznie są sklasyfikowane zgodnie z ISCED-97, natomiast dane od 2014 r. są sklasyfikowane według ISCED 2011. Z tego względu w przypadku wskaźnika dotyczącego osób przedwcześnie kończących naukę w systemach kształcenia i szkolenia mamy do czynienia z przerwą w szeregu danych, ponieważ wskaźnik ten odnosi się do poziomów 0–skrócony 3C według ISCED-97 do roku 2013 oraz do poziomów 0–2 według ISCED 2011 dla roku odniesienia 2014. Podobnie w przypadku wskaźnika dotyczącego osób z wykształceniem wyższym istnieje przerwa w szeregu danych, ponieważ wskaźnik ten odnosi się do poziomów 5–6 według ISCED-97 do roku 2013 oraz do poziomów 5-8 według ISCED 2011 dla roku odniesienia 2014.

Definicje wskaźników

Statystyki dotyczące odsetka czterolatków uczęszczających do placówek wczesnej edukacji i kształcenia podstawowego (poziomy 0–1 ISCED 2011) obejmują instytucje, które zapewniają małym dzieciom opiekę ukierunkowaną na kształcenie. Instytucje te muszą zatrudniać pracowników ze specjalistycznymi kwalifikacjami w dziedzinie kształcenia. Należy zwrócić uwagę, że wskaźnik ten obliczany jest na podstawie danych pochodzących z dwóch odrębnych źródeł (statystyk w dziedzinie edukacji oraz demografii), a niektórzy uczniowie zapisani do placówek oświatowych mogą nie być zarejestrowani jako mieszkańcy w danych demograficznych (dlatego wskaźniki mogą potencjalnie wzrastać do poziomu przekraczającego 100 %).

Wskaźnik dotyczący osób przedwcześnie kończących naukę w systemach kształcenia i szkolenia odnosi się do odsetka osób w wieku 18–24 lat, których wykształcenie nie wykracza poza wykształcenie średnie I stopnia (poziomy 0, 1, 2 lub skrócony 3c według ISCED-97 dla okresu do 2013 r. włącznie oraz poziomów 0–2 według ISCED 2011 dla 2014 r.) i które nie uczestniczyły w dalszym kształceniu ani szkoleniu (podczas czterech tygodni poprzedzających badanie). Wskaźnik ten jest jednym z celów strategii „Europa 2020”, który zakłada obniżenie odsetka osób przedwcześnie kończących naukę do poziomu poniżej 10 %.

Kształcenie zawodowe ma umożliwić uczniom zdobycie wiedzy, umiejętności i kompetencji związanych z konkretnym zawodem lub branżą. Kształcenie zawodowe może obejmować elementy szkolenia w miejscu pracy (na przykład przyuczanie do zawodu lub programy kształcenia dualnego). Wskaźnik przedstawiony w tym artykule wyraża stosunek liczby uczniów objętych programami nauczania o profilu zawodowym do łącznej liczby uczniów szkół średnich II stopnia (definiowanych jako poziom 3 według ISCED 2011).

Wskaźnik dotyczący osób z wykształceniem wyższym definiuje się jako odsetek osób w wieku 30–34 lat, które ukończyły studia wyższe (na przykład na uniwersytecie lub politechnice). Do celów tego wskaźnika stosuje się grupę wiekową 30–34 lat, ponieważ na ogół jest to pierwszy pięcioletni przedział wiekowy, w którym zdecydowana większość studentów ukończyła już studia. Szkolnictwo wyższe odnosi się do poziomów 5–6 według ISCED 1997 dla danych do roku 2013 oraz poziomów 5–8 według ISCED 2011 dla roku 2014. Wskaźnik ten jest jednym z celów strategii „Europa 2020”, który zakłada, że do 2020 r. co najmniej 40 % osób w wieku 30–34 lat zdobędzie wykształcenie wyższe.

Kontekst

Kształcenie i szkolenie są istotne zarówno dla postępu gospodarczego, jak i społecznego, a dostosowanie umiejętności do potrzeb rynku pracy odgrywa w tym procesie zasadniczą rolę. Ma to coraz większe znaczenie w globalnej gospodarce opartej na wiedzy, w której wykwalifikowani pracownicy są niezbędni, by móc konkurować pod względem wydajności, jakości i innowacji.

Każde państwo członkowskie UE w znacznym stopniu odpowiada za swoje systemy kształcenia i szkolenia oraz treść swoich programów nauczania. UE wspiera działania krajowe i pomaga państwom członkowskim zmierzyć się ze wspólnymi wyzwaniami za pomocą tak zwanej „otwartej metody koordynacji”, która zapewnia forum polityczne do dyskusji dotyczących aktualnych zagadnień (na przykład starzejących się społeczeństw, deficytu umiejętności bądź globalnej konkurencji) i umożliwia państwom członkowskim dzielenie się najlepszymi praktykami.

Kształcenie i szkolenie 2020 (ET 2020)

Strategiczne ramy europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia (znane jako ET 2020) stanowią zestaw konkluzji Rady (2009/C 119/02) przyjętych w maju 2009 r. Nakreślono w nich cztery cele strategiczne w dziedzinie kształcenia i szkolenia w UE: urzeczywistnienie uczenia się przez całe życie i mobilności, poprawę jakości i efektywności kształcenia i szkolenia; wspieranie równości, spójności społecznej i aktywności obywatelskiej; zwiększanie kreatywności i innowacyjności, w tym przedsiębiorczości, na wszystkich poziomach kształcenia i szkolenia. Aby osiągnąć powyższe cele, w ramach ET 2020 określono szereg benchmarków, podlegających wymogom regularnego monitorowania i sprawozdawczości do celów statystycznych. Między innymi wyznaczono następujące poziomy docelowe, które mają zostać osiągnięte do 2020 r.:

  • co najmniej 95 % dzieci w wieku od czwartego roku życia do momentu rozpoczęcia obowiązkowej nauki w szkole podstawowej powinno być objętych wczesną edukacją;
  • odsetek 15-latków o niewystarczającej sprawności w czytaniu, matematyce i naukach przyrodniczych powinien być niższy niż 15 %;
  • odsetek osób przedwcześnie kończących naukę w systemach kształcenia i szkolenia nie powinien być niższy niż 10 %;
  • odsetek osób w wieku 30–34 lat z wyższym wykształceniem powinien wynosić co najmniej 40 %;
  • średnio co najmniej 15 % osób dorosłych w wieku 25–64 lat powinno uczestniczyć w procesie uczenia się przez całe życie;
  • średnio co najmniej 20 % absolwentów szkół wyższych powinno odbyć okres studiów wyższych lub szkolenia (w tym praktyki zawodowe) za granicą, trwający co najmniej trzy miesiące lub zapewniający minimum 15 punktów w ramach europejskiego systemu transferu i akumulacji punktów (ECTS);
  • średnio co najmniej 6 % osób w wieku 18–34 lat mających kwalifikacje w zakresie kształcenia i szkolenia zawodowego powinno mieć za sobą co najmniej dwutygodniowy okres nauki lub szkolenia (w tym praktyki zawodowej) w ramach kształcenia i szkolenia zawodowego za granicą;
  • odsetek absolwentów (w wieku 20–34 lat), którzy zakończyli kształcenie i szkolenie nie więcej niż trzy lata przed rokiem odniesienia i którzy znaleźli zatrudnienie, powinien wynosić co najmniej 82 %.

Zobacz także

Więcej informacji z Eurostatu

Wizualizacja danych

Publikacje

Główne tabele

Regional education statistics (t_reg_educ)
Education (t_educ)
EU region (t_educ_regio)
Educational attainment, outcomes and returns of education (t_edat)
Tertiary educational attainment, age group 30-34 by sex and NUTS 1 regions (tgs00105)
Tertiary educational attainment, age group 25-64 by sex and NUTS 2 regions (tgs00109)
Early leavers from education and training (tsdsc410)
Early leavers from education and training by sex and NUTS 1 regions (tgs00106)

Baza danych

Regional education statistics (reg_educ)
Education (educ)
EU region (educ_regio)
Educational attainment and outcomes of education (edat)
Educational attainment level: main indicators (edatm)
Population by educational attainment level - regional data (edatm2)

Sekcja specjalna

Metodyka / Metadane

Dane źródłowe tablic, wykresów i map (MS Excel)

Linki zewnętrzne


Retrieved from "https://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/index.php?title=Archive:Statystyki_dotyczące_kształcenia_i_szkolenia_na_szczeblu_regionalnym&oldid=268401"