Dane statystyczne dotyczące rozkładu dochodów

Dane pobrano z bazy w lutym 2017 r. Najnowsze dane: Więcej informacji Eurostatu, główne tabele i baza danych. Planowana aktualizacja artykułu: grudzień 2018 r. Angielska wersja językowa jest bardziej aktualna.

Wykres 1: Wskaźnik i próg zagrożenia ubóstwem, 2015 r.
Źródło: Eurostat (ilc_li01) i (ilc_li02)

Wykres 2: Wskaźnik zagrożenia ubóstwem po transferach socjalnych, 2015 r.
(%)
Źródło: Eurostat (ilc_li02)

Tablica 1: Wskaźnik zagrożenia ubóstwem po transferach socjalnych według najczęstszego statusu aktywności zawodowej, 2015 r.
(%)
Źródło: Eurostat (ilc_li04)

Wykres 3: Wskaźnik zagrożenia ubóstwem według rodzaju gospodarstwa domowego, gospodarstwa domowe bez dzieci pozostających na utrzymaniu, 2015 r.
(% określonej populacji)
Źródło: Eurostat (ilc_li03)

Wykres 4: Wskaźnik zagrożenia ubóstwem według rodzaju gospodarstwa domowego, gospodarstwa domowe z dziećmi pozostającymi na utrzymaniu, 2015 r.
(% określonej populacji)
Źródło: Eurostat (ilc_li03)

Wykres 5: Wskaźnik zagrożenia ubóstwem przed transferami socjalnymi i po transferach socjalnych, 2015 r.
(%)
Źródło: Eurostat (ilc_li02) i (ilc_li10)

Wykres 6: Nierówność rozkładu dochodów, 2015 r.
(wskaźnik zróżnicowania kwintylowego)
Źródło: Eurostat (ilc_di11)

Wykres 7: Wskaźnik dochodu (w odniesieniu do mediany), 2015 r.
(stosunek mediany ekwiwalentnego dochodu do dyspozycji osób w wieku 65 lat i powyżej do mediany ekwiwalentnego dochodu do dyspozycji osób w wieku poniżej 65 lat)
Źródło: Eurostat (ilc_pnp2)

Wykres 8: Wskaźnik głębokości ubóstwa (w odniesieniu do mediany), 2015 r.
(%)
Źródło: Eurostat (ilc_li11)

W artykule przedstawiono najnowsze dane statystyczne dotyczące ubóstwa dochodowego i nierówności w rozkładzie dochodów w Unii Europejskiej (UE). Porównanie poziomu życia między państwami jest często dokonywane w oparciu o produkt krajowy brutto (PKB) na mieszkańca – pokazuje to w wartościach pieniężnych jak bogate jest dane państwo w porównaniu z innym. Ten podstawowy wskaźnik jednak niewiele mówi o rozkładzie dochodów w obrębie jednego państwa i nie dostarcza informacji na temat czynników niemonetarnych, które mogą znacząco wpływać na jakość życia danej populacji. Z jednej strony nierówny rozkład dochodów może być dla ludzi zachętą do tego, by poprawiali swoją sytuację przez pracę, innowacje lub zdobywanie nowych umiejętności. Z drugiej strony takie nierówności dochodowe są często postrzegane jako związane z przestępczością, ubóstwem i wykluczeniem społecznym.

Główne ustalenia statystyczne

Wskaźnik i próg zagrożenia ubóstwem

W latach 2010–2013 wskaźnik zagrożenia ubóstwem (po uwzględnieniu transferów socjalnych) w UE-28 utrzymywał się na dość stabilnym poziomie – odnotowano jedynie niewielki wzrost z 16,5 % do 16,7 %. W latach 2013–2014 wskaźnik zagrożenia ubóstwem wzrósł o 0,5 punktu procentowego, w 2015 r. również nieco się zwiększył (o 0,1 punktu procentowego) do poziomu 17,3 %.

Odsetek dla UE-28, obliczany jako średnia ważona wyników krajowych, nie pokazuje znaczących różnic między państwami członkowskimi UE (zob. wykres 1). W ośmiu państwach członkowskich, a mianowicie w Rumunii (25,4 %), na Łotwie (22,5 %), Litwie (22,2 %), w Hiszpanii (22,1 %), Bułgarii (22,0 %), Estonii (21,6 %), Grecji (21,4 %) i Chorwacji (20,0 %), co najmniej jedną piątą ludności uznano za zagrożoną ubóstwem; dotyczyło to również Serbii (25,4 %), Turcji (23,1 %, 2013 data) i byłej jugosłowiańskiej republiki Macedonii (21,5 %). Wśród państw członkowskich najniższy odsetek osób zagrożonych ubóstwem odnotowano w Republice Czeskiej (9,7 %) i Niderlandach (11,6 %), natomiast z państw nienależących do UE stosunkowo niski odsetek ludności zagrożonej ubóstwem zgłosiły Norwegia (11,9 %) i Islandia (9,6 %).

Za próg ubóstwa (zob. wykres 1) uważa się 60 % krajowej mediany ekwiwalentnego dochodu do dyspozycji. Jest on często wyrażany w standardach siły nabywczej (PPS), aby uwzględnić różnice w kosztach utrzymania w poszczególnych państwach. W 2015 r. próg ten był bardzo różny w zależności od państwa członkowskiego i sięgał od 2,6 tys. PPS w Rumunii do 13,2 tys. PPS w Austrii, przy czym powyżej tej skali znalazł się próg ubóstwa w Luksemburgu wynoszący 17,6 tys. PPS. Próg ubóstwa był również stosunkowo niski w byłej jugosłowiańskiej republice Macedonii (2,7 tys. PPS), Serbii (3,0 tys. PPS) i Turcji (3,2 tys. PPS, dane z 2013 r.), natomiast relatywnie wysoki w Szwajcarii (15,4 tys. PPS, dane z 2014 r.) i Norwegii (17,0 tys. PPS).

Różne grupy społeczne są mniej lub bardziej narażone na ubóstwo dochodowe. W 2015 r. w UE-28 odnotowano stosunkowo niewielką różnicę między płciami pod względem wskaźnika zagrożenia ubóstwem (po transferach socjalnych); według ostatnich danych wskaźnik ten wynosi 16,9 % w przypadku mężczyzn i nieco więcej (17,7 %) w przypadku kobiet (zob. wykres 2). Największe różnice między płciami w 2015 r. (5,1 punktu procentowego) zaobserwowano na Łotwie, zaś Bułgaria, Estonia, Szwecja, Słowenia i Republika Czeska również zgłosiły wskaźniki zagrożenia ubóstwem kobiet o co najmniej 2,5 punktu procentowego wyższe od wskaźników dotyczących mężczyzn. Podobnie było też w przypadku Szwajcarii (dane z 2014 r.) i Norwegii. Z drugiej strony sześć państw członkowskich UE odnotowało nieco wyższe wskaźniki zagrożenia ubóstwem wśród mężczyzn niż wśród kobiet. Były to: Węgry, Polska, Hiszpania, Dania, Niderlandy i Grecja; zaś poza UE – Serbia.

Różnice we wskaźnikach ubóstwa były bardziej zauważalne w przypadku podziału populacji ze względu na charakter aktywności zawodowej (zob. tablica 1). Bezrobotni stanowią grupę szczególnie narażoną: w 2015 r. prawie połowa (47,5 %) wszystkich osób bezrobotnych w UE-28 była zagrożona ubóstwem, przy czym zdecydowanie najwyższy odsetek odnotowano w Niemczech (69,1 %), natomiast siedem innych państw członkowskich UE (trzy państwa członkowskie regionu Bałtyku, Bułgaria, Węgry, Rumunia i Malta) zgłosiło w 2015 r. zagrożenie ubóstwem co najmniej połowy bezrobotnych.

Prawie co ósma (13,2 %) osoba na emeryturze w UE-28 była w 2015 r. zagrożona ubóstwem; wskaźniki co najmniej dwukrotnie wyższe niż średnia w UE-28 odnotowano na Litwie (27,6 %), w Bułgarii (30,0 %), na Łotwie (36,7 %) i w Estonii (40,1 %).

Osoby zatrudnione były zdecydowanie mniej zagrożone ubóstwem (w 2015 r. średnio 9,5 % w całej UE-28). W 2015 r. stosunkowo duży odsetek osób zatrudnionych był zagrożony ubóstwem w Rumunii (18,8 %), a w mniejszym stopniu także w Grecji (13,4 %) i Hiszpanii (13,1 %), natomiast Luksemburg, Włochy, Polska i Portugalia zgłosiły, że ponad jednak dziesiąta siły roboczej w tych państwach była zagrożona ubóstwem.

Wskaźniki zagrożenia ubóstwem nie rozkładają się równomiernie między gospodarstwami domowymi z różną liczbą osób dorosłych i dzieci na utrzymaniu. Wśród gospodarstw domowych bez dzieci pozostających na utrzymaniu (zob. wykres 3) najbardziej zagrożone ubóstwem były osoby mieszkające samotnie – w 2015 r. dotyczyło to 25,4 % jednoosobowych gospodarstw domowych. Dla porównania wskaźnik zagrożenia ubóstwem gospodarstw domowych złożonych z co najmniej dwóch osób dorosłych był o ponad połowę niższy – 11,5 %. Wśród gospodarstw domowych złożonych z dwóch osób dorosłych, z których co najmniej jedna ukończyła 65 lat lub więcej, wskaźnik zagrożenia ubóstwem był nieco niższy i wynosił 10,4 %.

W większości państw członkowskich UE odnotowano podobną tendencję. Wśród gospodarstw domowych bez dzieci pozostających na utrzymaniu najwyższy wskaźnik zagrożenia ubóstwem odnotowano w przypadku jednoosobowych gospodarstw domowych we wszystkich państwach członkowskich z wyjątkiem Malty, gdzie wyższy wskaźnik zaobserwowano wśród gospodarstw domowych złożonych z dwóch osób dorosłych, z których co najmniej jedna ukończyła 65 lat lub więcej. Podobna sytuacja do tej, jaką zaobserwowano na Malcie, powtórzyła się w byłej jugosłowiańskiej republice Macedonii, przy czym w przypadku jednoosobowych gospodarstw domowych odnotowano najniższy wskaźnik zagrożenia ubóstwem wśród trzech badanych rodzajów gospodarstw domowych. Wskaźnik zagrożenia ubóstwem gospodarstw domowych złożonych z dwóch osób dorosłych, z których co najmniej jedna ukończyła 65 lat lub więcej, był na ogół niższy od analogicznego wskaźnika w odniesieniu do szerszej kategorii wszystkich gospodarstw domowych złożonych z co najmniej dwóch osób dorosłych. Wyjątkami były Cypr, Estonia, Austria, Zjednoczone Królestwo, Belgia, Łotwa, Chorwacja, Bułgaria i Malta.

Jeśli chodzi o gospodarstwa domowe z dziećmi pozostającymi na utrzymaniu (zob. wykres 4), to najwyższy wskaźnik zagrożenia ubóstwem w UE-28 (bliski jednej trzeciej – 33,7 %) odnotowano w gospodarstwach domowych złożonych z jednej osoby dorosłej z dziećmi na utrzymaniu. Porównując wskaźniki dla gospodarstw domowych z dwojgiem osób dorosłych, w przypadku jednego dziecka pozostającego na utrzymaniu (12,9 %) wskaźnik zagrożenia ubóstwem był prawie o połowę niższy od wskaźnika notowanego dla gospodarstw domowych z trojgiem lub większą liczbą dzieci na utrzymaniu (27,1 %). Wszystkie państwa członkowskie UE zgłosiły, że spośród trzech rodzajów gospodarstw domowych ukazanych na wykresie 4 gospodarstwa domowe złożone z dwóch osób dorosłych i jednego dziecka były najmniej zagrożone ubóstwem. Warto odnotować, że na Islandii najniższy wskaźnik zagrożenia ubóstwem odnotowano w przypadku gospodarstw domowych złożonych z dwóch osób dorosłych z trojgiem lub większą liczbą dzieci pozostających na utrzymaniu. Większość państw członkowskich UE odnotowała również, że wskaźnik zagrożenia ubóstwem był najwyższy w przypadku samotnych osób z dziećmi na utrzymaniu, choć były też wyjątki od tej sytuacji i w niektórych państwach wskaźnik ten był wyższy w przypadku gospodarstw domowych złożonych z dwóch osób dorosłych i co najmniej trojga dzieci. Tak było przede wszystkim w Bułgarii i Rumunii, a w mniejszym stopniu także w Hiszpanii, Portugalii, Słowacji, Włoszech, Polsce i Chorwacji. Podobną sytuację zaobserwowano też w byłej jugosłowiańskiej republice Macedonii i w Turcji (dane z 2013 r.) oraz – w mniejszym stopniu – w Szwajcarii (dane z 2014 r.) i Serbii.

Zabezpieczenie społeczne może przez rozmaite działania służyć jako narzędzie do walki z ubóstwem i wykluczeniem społecznym. Można to osiągnąć na przykład w drodze podziału świadczeń. Jednym ze sposobów oceny skuteczności środków zabezpieczenia społecznego jest porównywanie wskaźników zagrożenia ubóstwem przed transferami socjalnymi i po nich (zob. wykres 5). W 2015 r. dzięki transferom socjalnym wskaźnik zagrożenia ubóstwem w UE-28 obniżył się z 26,0 % przed transferami do 17,3 % po transferach, wynosząc ponad próg ubóstwa prawie 8,7 % osób, które w przeciwnym wypadku byłyby zagrożone ubóstwem. Z porównania wskaźników zagrożenia ubóstwem przed transferami społecznymi i po nich wynika, że względny wpływ świadczeń socjalnych był niski w Rumunii, Grecji, na Łotwie, w Polsce i we Włoszech, jak również w Turcji (dane z 2013 r.) i byłej jugosłowiańskiej republice Macedonii. W Irlandii, Finlandii i Danii natomiast co najmniej połowa wszystkich osób zagrożonych ubóstwem znalazła się ponad progiem ubóstwa w wynikutransferów socjalnych; podobnie było również w Norwegii i Islandii.

Nierówności w dochodach

Rządy, decydenci i społeczeństwo zasadniczo nie mogą walczyć z ubóstwem i wykluczeniem społecznym bez analizy nierówności – czy to ekonomicznych, czy społecznych – w obrębie danego społeczeństwa. Dane dotyczące nierówności ekonomicznych są szczególnie ważne przy szacowaniu względnego ubóstwa, ponieważ dystrybucja zasobów gospodarczych może mieć bezpośrednie przełożenie na zasięg i stopień ubóstwa.

W 2015 r. istniały znaczne nierówności w rozkładzie dochodów: ważona liczbą ludności średnia wartości krajowych dla każdego z poszczególnych państw członkowskich UE pokazuje (zob. wykres 6), że dochody „górnych” 20 % ludności (o najwyższym ekwiwalentnym dochodzie do dyspozycji) były 5,2 raza wyższe niż dochody „dolnych” 20 % (o najniższym ekwiwalentnym dochodzie do dyspozycji). Wskaźnik ten był jednak bardzo różny w zależności od państwa członkowskiego i wahał się od 3,5 na Słowacji i w Republice Czeskiej do ponad 6,0 w Portugalii, Estonii, na Łotwie, w Grecji, Hiszpanii, Bułgarii i na Litwie, osiągając najwyższą wartość 8,3 w Rumunii. Wśród państw nienależących do UE przedstawionych na wykresie 6 Islandia (3,4) i Norwegia (3,5) również odnotowały szczególnie niskie wskaźniki, natomiast w Turcji (8,7, dane z 2013 r.) i Serbii (9,0) wskaźniki te były wyższe niż w jakimkolwiek państwie członkowskim UE.

Nierówności odczuwane przez wiele różnych grup społecznych są przedmiotem zainteresowania polityki. Szczególnie ważną w tym kontekście grupą są osoby starsze, co częściowo odzwierciedla wzrost proporcjonalnego udziału w UE populacji w wieku co najmniej 65 lat. Systemy emerytalne mogą odegrać istotną rolę w rozwiązywaniu problemu ubóstwa wśród osób starszych. Interesujące w tym kontekście jest porównanie dochodów ludzi starszych z dochodami reszty społeczeństwa.

W całej UE-28 mediana dochodów osób w wieku 65 lat i starszych w 2015 r. stanowiła 93 % mediany dochodów populacji w wieku poniżej 65 lat (zob. wykres 7). W sześciu państwach członkowskich UE (Luksemburg, Grecja, Francja, Hiszpania, Węgry i Rumunia) mediana dochodów osób starszych była równa lub wyższa od mediany dochodów osób w wieku poniżej 65 lat; dotyczyło to również byłej jugosłowiańskiej republiki Macedonii, Serbii i Turcji (dane z 2013 r.). We Włoszech, w Polsce, Austrii, Portugalii, Słowacji i Słowenii mediana dochodów osób starszych wynosiła co najmniej 90 % mediany dochodów osób poniżej 65 lat; podobnie było w Norwegii. Wskaźniki poniżej 80 % odnotowano w Belgii, Szwecji, Danii, na Malcie, Litwie, w Bułgarii, na Łotwie i w Estonii; te stosunkowo niskie wskaźniki mogą ogólnie odzwierciedlać uprawnienia emerytalne.

Stopień ubóstwa, pomagający wyrazić liczbowo, na ile ubodzy są ubodzy, może być mierzony za pomocą wskaźnika głębokości ubóstwa (w odniesieniu do mediany). W 2015 r. mediana dochodów osób zagrożonych ubóstwem w UE-28 plasowała się średnio na poziomie 24,8 % poniżej progu ubóstwa (zob. wykres 8); próg ten jest ustalony na poziomie 60 % krajowej mediany ekwiwalentnego dochodu do dyspozycji wszystkich osób. Wśród państw członkowskich UE wskaźnik głębokości ubóstwa w odniesieniu do mediany był najwyższy w Rumunii (38,2 %) i Hiszpanii (33,8 %), lecz wartości przekraczające 25,0 % zgłosiły również: Grecja, Bułgaria, Włochy, Portugalia, Słowacja, Chorwacja, Litwa i Łotwa. Wskaźnik głębokości ubóstwa był też stosunkowo wysoki w Serbii (37,6 %) i byłej jugosłowiańskiej republice Macedonii (33,1 %), oraz przekraczał 25,0 % w Turcji (dane z 2013 r.). Najniższy wskaźnik głębokości ubóstwa wśród państw członkowskich zaobserwowano w Finlandii (13,2 %), a następnie we Francji (15,7 %).

Źródła i dostępność danych

Unijne badanie dochodów i warunków życia ludności (EU-SILC) rozpoczęto w 2003 r. na podstawie dżentelmeńskiego porozumienia pomiędzy Eurostatem, sześcioma państwami członkowskimi UE (Austrią, Belgią, Danią, Grecją, Irlandią, Luksemburgiem) i Norwegią. EU-SILC zrealizowano w celu dostarczenia wiarygodnych danych w zakresie wskaźników dotyczących dochodów i warunków życia – podstawę prawną dla gromadzenia danych w ramach tego badania stanowi rozporządzenie (WE) nr 1177/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady. Gromadzenie tych danych statystycznych rozpoczęto formalnie w 2004 r. w 15 państwach członkowskich, a w 2005 r. rozszerzono je na wszystkie pozostałe państwa członkowskie UE-25 wraz z Islandią i Norwegią. Bułgaria i Turcja rozpoczęły prowadzenie badań EU-SILC w 2006 r., Rumunia w 2007 r., Szwajcaria w 2008 r., natomiast Chorwacja przystąpiła do badania w 2010 r. (dane dla Chorwacji za rok 2009 opierają się na innym źródle danych, tj. badaniach ankietowych budżetów gospodarstw domowych (HBS)). Dane dotyczące byłej jugosłowiańskiej republiki Macedonii są dostępne od 2010 r., zaś Serbii – od 2013 r. EU-SILC obejmuje zarówno badania o charakterze przekrojowym, jak i longitudinalnym.

Dochód do dyspozycji gospodarstw domowych ustalany jest przez zsumowanie wszystkich dochodów pieniężnych otrzymanych ze wszystkich źródeł przez każdego z członków gospodarstwa domowego (dochody z pracy, inwestycji i świadczeń socjalnych) – z dochodami uzyskanymi przez gospodarstwo domowe jako całość – i odliczenie zapłaconych podatków i składek na ubezpieczenia społeczne. Aby odzwierciedlić różnice co do wielkości i składu gospodarstw domowych, suma ta jest dzielona przez liczbę „równoważnych dorosłych” za pomocą standardowej skali ekwiwalentności, tzw. „zmodyfikowanej skali ekwiwalentności OECD, w której przyjmuje się wartość 1,0 dla pierwszej osoby dorosłej w gospodarstwie domowym, 0,5 dla każdej kolejnej w wieku 14 lat lub starszej oraz 0,3 dla osób w wieku poniżej 14 lat. Otrzymany wynik nazywany jest ekwiwalentnym dochodem do dyspozycji i przypisywany jest każdemu członkowi gospodarstwa domowego. Do celów wskaźników ubóstwa ekwiwalentny dochód do dyspozycji oblicza się przez dzielenie łącznego dochodu do dyspozycji każdego gospodarstwa domowego przez ekwiwalentną wielkość gospodarstwa domowego; w efekcie przyjmuje się, że każda osoba w gospodarstwie domowym ma taki sam ekwiwalentny dochód.

Okresem odniesienia dla dochodu jest stały okres 12 miesięcy (jak np. poprzedni rok kalendarzowy lub rok podatkowy) w przypadku wszystkich państw z wyjątkiem Zjednoczonego Królestwa, dla którego okresem odniesienia jest bieżący rok badania, oraz Irlandii, w przypadku której badanie prowadzi się stale i dane dotyczące dochodu gromadzi się dla 12 miesięcy poprzedzających badanie.

Wskaźnik zagrożenia ubóstwem określa się jako odsetek osób, których ekwiwalentny dochód do dyspozycji jest poniżej progu zagrożenia ubóstwem (wyrażonego w standardzie siły nabywczej – SSN) ustalonego na poziomie 60 % krajowej mediany ekwiwalentnego dochodu do dyspozycji. Zgodnie z decyzjami Rady Europejskiej wskaźnik zagrożenia ubóstwem mierzony jest w odniesieniu do sytuacji w każdym państwie członkowskim UE i nie stosuje się wspólnego progu ubóstwa. Wskaźnik zagrożenia ubóstwem może być obliczany przed transferami socjalnymi i po nich, przy czym różnica między tymi wartościami jest miarą hipotetycznego wpływu krajowych transferów socjalnych na ograniczanie ryzyka ubóstwa. Emerytury i renty rodzinne zalicza się do dochodu przed transferami socjalnymi, a nie traktuje jako transferów socjalnych. Dostępne są różne analizy tego wskaźnika, na przykład: według wieku, płci, statusu zawodowego, rodzaju gospodarstwa domowego lub poziomu wykształcenia. Należy zaznaczyć, że wskaźnik ten nie jest miarą bogactwa, lecz względną miarą niskiego dochodu bieżącego (w porównaniu z innymi mieszkańcami tego samego państwa), co niekoniecznie oznacza niski poziom życia. Wartość zagregowana dla UE-28 to ważona liczbą ludności średnia indywidualnych wartości krajowych.

Kontekst

Podczas posiedzenia Rady Europejskiej w Laeken w grudniu 2001 r. europejscy szefowie państw i rządów przyjęli pierwszy zestaw wspólnych wskaźników statystycznych dotyczących wykluczenia społecznego i ubóstwa. Wskaźniki te podlegają stałemu procesowi precyzowania przez podgrupę ds. wskaźników Komitetu Ochrony Socjalnej. Wskaźniki te są podstawowym elementem otwartej metody koordynacji (OMC), służącej monitorowaniu postępów państw członkowskich UE w łagodzeniu problemu ubóstwa i wykluczenia społecznego.

Badanie EU-SILC jest źródłem odniesienia dla statystyk UE w sprawie dochodu i warunków życia, a w szczególności wskaźników dotyczących włączenia społecznego. W kontekście strategii „Europa 2020”Rada Europejska przyjęła w czerwcu 2010 r. główny cel związany z włączeniem społecznym, zgodnie z którym do 2020 r. ma być o co najmniej 20 mln mniej osób zagrożonych w UE ubóstwem lub wykluczeniem społecznym w porównaniu z 2008 r. EU-SILC jest źródłem wykorzystywanym do monitorowania postępów w realizacji tego celu. Postępy te mierzone są przy pomocy wskaźników opartych na wskaźniku zagrożenia ubóstwem, wskaźniku deprywacji materialnej i liczbie osób żyjących w gospodarstwach domowych o bardzo małej intensywności pracy – więcej informacji znajduje się w artykule na temat danych statystycznych dotyczących włączenia społecznego.

Zobacz także

Children at risk of poverty or social exclusion (w jęz. angielskim)
Dane statystyczne dotyczące mieszkalnictwa
Living conditions in Europe - housing quality (w jęz. angielskim)
People at risk of poverty or social exclusion (w jęz. angielskim)

Więcej informacji z Eurostatu

Publikacje

Publikacje statystyczne

Living conditions in Europe — 2014 edition (w jęz. angielskim)
European social statistics — 2013 edition (w jęz. angielskim)
Income and living conditions in Europe — 2010 edition (w jęz. angielskim)
Combating poverty and social exclusion. A statistical portrait of the European Union 2010 (w jęz. angielskim)
The life of women and men in Europe — A statistical portrait (w jęz. angielskim)

Informacje prasowe

The share of persons at risk of poverty or social exclusion in the EU back to its pre-crisis level (w jęz. angielskim)
The risk of poverty or social exclusion affected 1 in 4 persons in the EU in 2014 (w jęz. angielskim)
More than 120 million persons at risk of poverty or social exclusion in 2013 (w jęz. angielskim)

Statistics in focus

Income inequality: nearly 40 per cent of total income goes to people belonging to highest (fifth) quintile — Statistics in focus 12/2014 (w jęz. angielskim)
Is the likelihood of poverty inherited? — Statistics in focus 27/2013 (w jęz. angielskim)
Living standards falling in most Member States — Statistics in focus 8/2013 (w jęz. angielskim)
Children were the age group at the highest risk of poverty or social exclusion in 2011 — Statistics in focus 4/2013 (w jęz. angielskim)
In 2009 a 6.5 % rise in per capita social protection expenditure matched a 6.1 % drop in EU-27 GDP — Statistics in focus 14/2012 (w jęz. angielskim)
23 % of EU citizens were at risk of poverty or social exclusion in 2010 — Statistics in focus 9/2012 (w jęz. angielskim)

Główne tabele

Income and living conditions (t_ilc)

Baza danych

Income and living conditions (ilc), zob.:

Income distribution and monetary poverty (ilc_ip)

Monetary poverty (ilc_li)

Monetary poverty for elderly people (ilc_pn)

In-work poverty (ilc_iw)

Distribution of income (ilc_di)

Pozostałe informacje

Rozporządzenie (WE) nr 1177/2003 z dnia 16 czerwca 2003 r. dotyczące statystyk Wspólnoty w sprawie dochodów i warunków życia (EU-SILC)
Rozporządzenie (WE) nr 1553/2005 z dnia 7 września 2005 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1177/2003 dotyczące statystyk Wspólnoty w sprawie dochodów i warunków życia (EU-SILC)
Rozporządzenie (WE) nr 1791/2006 z dnia 20 listopada 2006 r. dostosowujące niektóre rozporządzenia i decyzje w takich dziedzinach, jak: [...], statystyka, [...] w związku z przystąpieniem Bułgarii i Rumunii

Linki zewnętrzne

Employment and social analysis, zob.:
- European Commission — Directorate-General for Employment, Social Affairs & Inclusion — Emplsoyment and Social Development in Europe (2016) (w jęz. angielskim)
- European Commission — Directorate-General for Employment, Social Affairs & Inclusion — Employment and Social Development in Europe — Quarterly Review — Winter 2016 (w jęz. angielskim)
OECD — Better Life Initiative: Measuring Well-being and Progress (w jęz. angielskim)