Archive:Στατιστικές αποβλήτων

Στοιχεία εξαχθέντα τον Απριλίου 2015. Πιο πρόσφατα δεδομένα: Περαιτέρω πληροφορίες της Eurostat, Βασικοί πίνακες και Βάση δεδομένων. Προγραμματισμένη επικαιροποίηση του άρθρου: Ιούλιος 2017.

Πίνακας 1: Παραγωγή αποβλήτων από οικονομικές δραστηριότητες και νοικοκυριά, 2012
(χιλιάδες τόνοι)
Πηγή: Eurostat (env_wasgen)

Σχήμα 1: Παραγωγή αποβλήτων από οικονομικές δραστηριότητες και νοικοκυριά, ΕΕ-28, 2012
(%)
Πηγή: Eurostat (env_wasgen)

Σχήμα 2: Παραγωγή αποβλήτων, 2012
(κιλά ανά κάτοικο)
Πηγή: Eurostat (env_wasgen)

Σχήμα 3: Παραγωγή αποβλήτων, εκτός κύριων ορυκτών αποβλήτων, 2004 και 2012
( κιλά ανά κάτοικο)
Πηγή: Eurostat (env_wasgen)

Σχήμα 4: : Παραγωγή αποβλήτων, εκτός κύριων ορυκτών αποβλήτων, ΕΕ-28, 2004–12
(εκατομμύρια τόνοι)
Πηγή: Eurostat (env_wasgen)

Πίνακας 2: Σύνολο παραγόμενων αποβλήτων, 2010 και 2012
(χιλιάδες τόνοι)
Πηγή: Eurostat (env_wasgen)

Σχήμα 5: Παραγωγή επικίνδυνων αποβλήτων, 2004 και 2012 (¹)
(κιλά ανά κάτοικο)
Πηγή: Eurostat (env_wasgen)

Πίνακας 3: Επεξεργασία αποβλήτων, 2012
(χιλιάδες τόνοι)
Πηγή: Eurostat (env_wastrt)

Πίνακας 4: Επεξεργασία επικίνδυνων αποβλήτων, 2012
(χιλιάδες τόνοι)
Πηγή: Eurostat (env_wastrt)

Σχήμα 6: Εξέλιξη της επεξεργασίας αποβλήτων στην ΕΕ-28, 2004–12
(εκατομμύρια τόνοι)
Πηγή: Eurostat (env_wastrt)

Το παρόν άρθρο παρέχει επισκόπηση της εξέλιξης όσον αφορά την παραγωγή αποβλήτων και τη διαχείρισή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) και σε πολλές χώρες μη μέλη της· βασίζεται αποκλειστικά σε στοιχεία που συλλέχθηκαν στο πλαίσιο του κανονισμού 2150/2002 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τις στατιστικές των αποβλήτων.

Τα απόβλητα, τα οποία ορίζονται από την οδηγία 2008/98/ΕΚ, στο άρθρο 3 παράγραφος 1, ως «κάθε ουσία ή αντικείμενο το οποίο ο κάτοχός του απορρίπτει ή προτίθεται ή υποχρεούται να απορρίψει», αποτελούν δυνητικά τεράστια απώλεια πόρων, τόσο με τη μορφή υλικών όσο και με τη μορφή ενέργειας· επιπλέον, η διαχείριση και διάθεση αποβλήτων μπορεί να έχει σοβαρές περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Για παράδειγμα, οι χώροι υγειονομικής ταφής καταλαμβάνουν έκταση γης και μπορεί να προξενήσουν ρύπανση του αέρα, του νερού και του εδάφους, ενώ η αποτέφρωση μπορεί να οδηγήσει σε εκπομπές επικίνδυνων ατμοσφαιρικών ρύπων, αν δεν γίνεται σωστός χειρισμός.

Επομένως, οι πολιτικές της ΕΕ για τη διαχείριση των αποβλήτων αποσκοπούν στη μείωση των επιπτώσεων των αποβλήτων για το περιβάλλον και την υγεία και στη βελτίωση της αποδοτικότητας των πόρων της ΕΕ. Ο μακροπρόθεσμος στόχος των πολιτικών αυτών είναι να μειώνονται οι ποσότητες των παραγόμενων αποβλήτων και, εφόσον η παραγωγή αποβλήτων είναι αναπόφευκτη, να προωθούνται αυτά ως πόροι και να επιτυγχάνονται υψηλότερα επίπεδα ανακύκλωσης και ασφαλής διάθεση των αποβλήτων.

Κύρια στατιστικά στοιχεία

Συνολική παραγωγή αποβλήτων

Το 2012, η συνολική παραγωγή αποβλήτων στην ΕΕ-28 από όλες τις οικονομικές δραστηριότητες και τα νοικοκυριά ανερχόταν σε2 515 εκατομμύρια τόνους, ποσότητα ελαφρώς υψηλότερη σε σχέση με το 2010 και το 2008 (2 460 εκατομμύρια τόνοι και 2 427 εκατομμύρια τόνοι) αλλά χαμηλότερη σε σχέση με το 2004· τα σχετικά χαμηλά μεγέθη για το 2008 και το 2010 ενδεχομένως, τουλάχιστον εν μέρει, αντικατοπτρίζουν την ύφεση της οικονομικής δραστηριότητας, ως επακόλουθου της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης. Όπως εμφαίνεται στον πίνακα 1, το 2012 υπήρχαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των 28 κρατών μελών της, τόσο ως προς τον όγκο των παραγόμενων αποβλήτων όσο και ως προς τις δραστηριότητες που συνέβαλαν περισσότερο στην παραγωγή τους.

Στο σχήμα 1 απεικονίζεται το ποσοστό κάθε οικονομικής δραστηριότητας και των νοικοκυριών στη συνολική παραγωγή αποβλήτων στην ΕΕ-28 για το 2012. Η συμβολή των τομέων των κατασκευών και των κατεδαφίσεων επί του συνόλου ήταν 33 % (με 821 εκατομμύρια τόνους), και ακολουθούν τα ορυχεία και τα λατομεία (29 % ή 734 εκατομμύρια τόνοι), η μεταποίηση (11 % ή 270 εκατομμύρια τόνοι), τα νοικοκυριά (8 % ή 213 εκατομμύρια τόνοι) και η ενέργεια (4 % ή 96 εκατομμύρια τόνοι)· το υπόλοιπο 15 % ήταν απόβλητα που προέρχονταν από άλλες οικονομικές δραστηριότητες.

Η συνολική παραγωγή αποβλήτων από οικονομικές δραστηριότητες και νοικοκυριά το 2012 μπορεί, επίσης, να εκφραστεί σε σχέση με το μέγεθος του πληθυσμού (βλ. σχήμα 2). Ο μέσος όγκος αποβλήτων που παράχθηκε στην ΕΕ-28 το 2012 ισοδυναμούσε με, περίπου, πέντε τόνους (4 984 κιλά) ανά κάτοικο. Ωστόσο, αυτό ο μέσος όρος της ΕΕ-28 δεν αντικατοπτρίζει τις σημαντικές ανισορροπίες μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ. Αυτό καθίσταται σαφές από τις υψηλότερες και τις χαμηλότερες μέσες τιμές: στη Βουλγαρία παράχθηκαν 22,1 τόνοι αποβλήτων ανά κάτοικο, σε αντιδιαστολή με τα 791 κιλά ανά κάτοικο στην Κροατία.

Το μεγαλύτερο μέρος (63 %) του συνόλου της παραγωγής αποβλήτων στην ΕΕ -28 ήταν ορυκτά απόβλητα. Το σχετικό ποσοστό των ορυκτών αποβλήτων στο σύνολο των παραγόμενων αποβλήτων διέφερε σημαντικά μεταξύ των κρατών μελών, κάτι που ενδεχομένως αντικατοπτρίζει, τουλάχιστον έως ένα βαθμό, τις διαφορετικές οικονομικές δομές. Γενικά, τα κράτη μέλη που παρουσίαζαν υψηλότερα ποσοστά ορυκτών αποβλήτων ήταν εκείνα που χαρακτηρίζονται από σημαντικές δραστηριότητες εξόρυξης (π.χ. Βουλγαρία, Φινλανδία, Εσθονία, Σουηδία και Ρουμανία) και / ή δραστηριότητες κατασκευών και κατεδαφίσεων (π.χ. Λουξεμβούργο). Αυτές οι δύο δραστηριότητες αναλογούσαν σε 3 τόνους, εκ συνόλου 3,2 τόνων, ορυκτών αποβλήτων ανά κάτοικο, που ισοδυναμούν με το 93,5 % των συνολικών ορυκτών αποβλήτων που παράχθηκαν στην ΕΕ -28 το 2012.

Παραγωγή αποβλήτων εκτός των κύριων ορυκτών αποβλήτων

Στην ΕΕ-28, παράχθηκαν το 2012 922 εκατομμύρια τόνοι αποβλήτων εκτός των κύριων ορυκτών αποβλήτων, που ισοδυναμούν με το 37 % του συνόλου των παραγόμενων αποβλήτων. Εκφραζόμενο αυτό σε σχέση με το μέγεθος του πληθυσμού, κάθε κάτοικος της ΕΕ-28 παρήγαγε το 2012, κατά μέσο όρο, 1,8 τόνους αποβλήτων, εξαιρουμένων των κύριων ορυκτών αποβλήτων (βλ. σχήμα 3). Ενώ το συνολικό επίπεδο, εκτός των κύριων ορυκτών αποβλήτων, μειώθηκε κατά 3,7 % στο διάστημα 2004-2012, η ποσότητα ανά κάτοικο μειώθηκε κατά 5,8 % (αφού ο πληθυσμός της ΕΕ αυξήθηκε επίσης κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου).

Στα κράτη μέλη της ΕΕ, η παραγωγή αποβλήτων, με εξαίρεση τα κύρια ορυκτά απόβλητα, κυμαινόταν το 2012 από 620 κιλά ανά κάτοικο, κατά μέσο όρο, στην Κροατία έως 8,6 τόνους ανά κάτοικο στην Εσθονία· στην τελευταία, το μεγαλύτερο μέρος των αποβλήτων αποτελούνταν από επικίνδυνα απόβλητα καύσης, επικίνδυνα χημικά ιζήματα και υπολείμματα από τη διύλιση και την καύση πετρελαιο-σχιστόλιθου.

Στο σχήμα 4 απεικονίζεται η προέλευση και η εξέλιξη της παραγωγής αποβλήτων στην ΕΕ-28, με εξαίρεση τα κύρια ορυκτά απόβλητα, ανά οικονομική δραστηριότητα. Το 2012 τα υψηλότερα επίπεδα παραγωγής αποβλήτων καταγράφηκαν για νοικοκυριά και για δραστηριότητες μεταποίησης (208,1 εκατομμύρια τόνοι και 200,8 εκατομμύρια τόνοι). Η εξέλιξή τους παρουσίασε διαφορετικά χαρακτηριστικά στην πάροδο του χρόνου: η παραγωγή αποβλήτων από τα νοικοκυριά το 2012 ήταν παρόμοια με το επίπεδο του 2004, ενώ τα απόβλητα που παράχθηκαν από τη μεταποίηση μειώθηκαν κατά 26 % κατά την ίδια περίοδο. Το επίπεδο των αποβλήτων που παράχθηκαν από τα ορυχεία και τα λατομεία (-25 %) και από τη γεωργία, τη δασοκομία και την αλιεία (-49 %) μειώθηκε επίσης σημαντικά κατά την εξεταζόμενη περίοδο, ενώ το επίπεδο των αποβλήτων που παράχθηκαν από τη διαχείριση των υδάτων και των αποβλήτων (61 %) και από τις κατασκευές (45 %) αυξήθηκε με γοργούς ρυθμούς.

Παραγωγή επικίνδυνων αποβλήτων

Τα επικίνδυνα απόβλητα μπορεί να αποτελέσουν κίνδυνο για την υγεία του ανθρώπου και το περιβάλλον εάν η διαχείριση και η τελική διάθεσή τους δεν γίνεται με ασφάλεια. Από τα απόβλητα που παράχθηκαν στην ΕΕ-28 το 2012, περίπου 100,7 εκατομμύρια τόνοι (4 % του συνόλου) ταξινομήθηκαν ως επικίνδυνα (βλ. πίνακα 2). Αυτό ισοδυναμούσε με 200 κιλά, κατά μέσο όρο, επικίνδυνων αποβλήτων για κάθε κάτοικο στην ΕΕ-28 (από 5 εκατομμύρια τόνους, κατά μέσο όρο, συνολικών αποβλήτων ανά κάτοικο).

Σε σύγκριση με το 2010, στην ΕΕ-28 παράχθηκαν το 2012 2,2 % περισσότερα μη επικίνδυνα απόβλητα και 3,3 % περισσότερα επικίνδυνα απόβλητα 3.3 %, με τα τελευταία να αυξάνονται ποσοτικά από 97,5 σε 100,7 εκατομμύρια τόνους. Το 2012 το ποσοστό των επικίνδυνων αποβλήτων στο σύνολο των παραγόμενων αποβλήτων ήταν κάτω από 10 % σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, με εξαίρεση την Εσθονία, όπου το ποσοστό ανερχόταν σε 41,6 % του συνόλου, και την Ιρλανδία, όπου το ποσοστό επί του συνόλου ανερχόταν σε 10,3 %. Το πολύ υψηλό ποσοστό της Εσθονίας οφειλόταν, κυρίως, στην παραγωγή ενέργειας από πετρελαιο-σχιστόλιθο. Μεταξύ των χωρών μη μελών που φαίνονται στον πίνακα 2, στη Σερβία καταγράφηκε το υψηλότερο ποσοστό επικίνδυνων αποβλήτων στη συνολική παραγωγή αποβλήτων (26,3 %), λόγω της εντατικής δραστηριότητας στον εξορυκτικό τομέα, ενώ ακολουθούσαν η Βοσνία-Ερζεγοβίνη (21,2 %) και η Νορβηγία (12,7 %).

Στο σχήμα 5 απεικονίζεται ο όγκος των επικίνδυνων αποβλήτων που παράχθηκαν ανά κάτοικο το 2004 και το 2012 (να σημειωθεί ότι τα μεγέθη περιλαμβάνουν όλες τις κατηγορίες επικίνδυνων αποβλήτων, συμπεριλαμβανομένων των ορυκτών). Τα ιδιαίτερα υψηλά μεγέθη για την Εσθονία, τη Βουλγαρία και τη Σερβία μπορούν, σε μεγάλο βαθμό, να αποδοθούν στην εξόρυξη συγκεκριμένων φυσικών πόρων στις χώρες αυτές. Εκτός από τις ιδιαίτερες αυτές περιπτώσεις, η παραγωγή επικίνδυνων αποβλήτων το 2012 σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ κυμαινόταν από 27 κιλά ανά κάτοικο στην Ελλάδα έως και 593 κιλά ανά κάτοικο στο Λουξεμβούργο.

Από το 2004 έως το 2012 στην ΕΕ-28 σημειώθηκε αύξηση της παραγωγής επικίνδυνων αποβλήτων ανά κάτοικο κατά 11,1 %. Οι μεγάλες αυξήσεις σε ορισμένα κράτη μέλη της ΕΕ (π.χ., στη Λετονία και τη Δανία) αντισταθμίστηκαν, σε κάποιο βαθμό, από τις μειώσεις σε 11 άλλα κράτη μέλη (π.χ. Κύπρος, Πορτογαλία και Ρουμανία).

Διαχείριση αποβλήτων

Το 2012, στην ΕΕ-28 υποβλήθηκαν σε επεξεργασία περίπου 2 303 εκατομμύρια τόνοι αποβλήτων, συμπεριλαμβανομένων των αποβλήτων που εισάχθηκαν στην ΕΕ. Ο πίνακας 3 παρέχει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τους τύπους επεξεργασίας των αποβλήτων που χρησιμοποιήθηκαν. Περίπου το ήμισυ (48,3 %) των αποβλήτων που υποβλήθηκαν σε επεξεργασία στην ΕΕ-28 το 2012 αποτέλεσε αντικείμενο λειτουργιών απόρριψης πέραν της καύσης αποβλήτων· κυρίως, επρόκειτο για απόθεση επί ή εντός χερσαίων χώρων (π.χ., χώροι υγειονομικής ταφής), αλλά συμπεριλαμβάνονταν και η επεξεργασία του χερσαίου χώρου και οι απορρίψεις αποβλήτων σε υδατικά συστήματα. Επιπλέον, το 45,7 % των αποβλήτων που υποβλήθηκαν σε επεξεργασία στην ΕΕ-28 το 2012 αποτέλεσε αντικείμενο διαδικασιών ανάκτησης (εκτός της ανάκτησης ενέργειας), στην οποία συμπεριλαμβάνονται η ανακύκλωση (36,4 %) και η επίχωση (9.3 %): επίχωση είναι η χρήση αποβλήτων σε χώρους που έχουν γίνει εκσκαφές για σκοπούς αποκατάστασης της κλίσης, της ασφάλειας ή για λόγους μηχανικής ισορροπίας στην αρχιτεκτονική τοπίου. Το υπόλοιπο 6 % των αποβλήτων που υποβλήθηκαν σε επεξεργασία στην ΕΕ-28 υποβλήθηκε σε καύση: 4,4 % με ανάκτηση ενέργειας και 1,6 % χωρίς ανάκτηση ενέργειας. Μεταξύ των κρατών μελών σημειώθηκαν σημαντικές διαφορές όσον αφορά τη χρήση διαφόρων μεθόδων επεξεργασίας. Για παράδειγμα, ορισμένα κράτη μέλη παρουσίασαν πολύ ψηλά ποσοστά ανάκτησης, εκτός της ανάκτησης ενέργειας (π.χ., Σλοβενία, Ιταλία, Βέλγιο, Πολωνία και Γερμανία), ενώ άλλα προέκριναν τη διάθεση των αποβλήτων (π.χ., Βουλγαρία, Ρουμανία, Ελλάδα και Μάλτα).

Διάθεση αποβλήτων εφαρμόστηκε περίπου στο ήμισυ (47,8 %) των επικίνδυνων αποβλήτων που υπέστησαν επεξεργασία στην ΕΕ-28 το 2012 (βλ. πίνακα 4). Περίπου 10,5 εκατομμύρια τόνοι (ή 13,9 %) του συνόλου των επικίνδυνων αποβλήτων υποβλήθηκαν σε καύση ή χρησιμοποιήθηκαν για την ανάκτηση ενέργειας και 28,8 εκατομμύρια τόνοι (ή 38,3 %) ανακτήθηκαν.

Το σχήμα 6 απεικονίζει την εξέλιξη όσον αφορά την επεξεργασία αποβλήτων στην ΕΕ-28 για κάθε μία από τις κύριες κατηγορίες επεξεργασίας, για την περίοδο 2004-2012. Ο όγκος των αποβλήτων τα οποία απορρίφθηκαν το 2012 ήταν ελαφρώς (0,4 %) μικρότερος από αυτόν του 2004. Η ποσότητα των ανακτηθέντων αποβλήτων (εκτός της ανάκτησης ενέργειας) αυξήθηκε από 890 εκατομμύρια τόνους το 2004 σε 1 053 εκατομμύρια τόνους το 2012, δηλαδή κατά 18,3 %. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αυξηθεί το ποσοστό της ανάκτησης στη συνολική επεξεργασία αποβλήτων από 42,1 % το 2004 σε 45,7 % το 2012. Η καύση αποβλήτων (συμπεριλαμβανομένης της ανάκτησης ενέργειας) παρουσίασε συνολική αύξηση την περίοδο 2004-2012 της τάξης του 27,4 %.

Πηγές και διαθεσιμότητα στοιχείων

Για την παρακολούθηση της εφαρμογής της πολιτικής για τα απόβλητα, ιδίως της συμμόρφωσης με τις αρχές της ανάκτησης και της ασφαλούς διάθεσης, απαιτούνται αξιόπιστες στατιστικές για την παραγωγή και τη διαχείριση των αποβλήτων από τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά. Το 2002 εκδόθηκε ο κανονισμός 2150/2002 για τις στατιστικές των αποβλήτων, διαμορφώνοντας το πλαίσιο για εναρμονισμένες κοινοτικές στατιστικές στον εν λόγω τομέα.

Ξεκινώντας από το έτος αναφοράς 2004, ο κανονισμός απαιτεί από τα κράτη μέλη της ΕΕ να παρέχουν στοιχεία σχετικά με την παραγωγή, ανάκτηση και διάθεση αποβλήτων κάθε δύο χρόνια. Σήμερα υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία για την παραγωγή και επεξεργασία αποβλήτων για πέντε έτη αναφοράς, δηλαδή για τα έτη 2004, 2006, 2008, 2010 και 2012. Τα στοιχεία για το 2006 για την ΕΕ-28 δεν έχουν ακόμη κοινοποιηθεί, όμως αναμένεται να είναι διαθέσιμα στο μέλλον.

Πλαίσιο

Η προσέγγιση της ΕΕ όσον αφορά τη διαχείριση αποβλήτων βασίζεται σε τρεις αρχές: πρόληψη των αποβλήτων· ανακύκλωση και επαναχρησιμοποίηση· και βελτίωση της τελικής διάθεσης και της παρακολούθησης. Η πρόληψη των αποβλήτων μπορεί να επιτευχθεί με τη χρήση καθαρότερων τεχνολογιών, τον οικολογικό σχεδιασμό ή με οικολογικά αποδοτικότερα παραγωγικά και καταναλωτικά πρότυπα. Η πρόληψη των αποβλήτων και η ανακύκλωση, με εστίαση στην τεχνολογία των υλικών, μπορούν επίσης να μειώσουν τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις των πόρων που χρησιμοποιούνται, μέσω του περιορισμού της εξόρυξης πρώτων υλών και του μετασχηματισμού τους κατά τις παραγωγικές διαδικασίες. Όπου είναι δυνατόν, απόβλητα που δεν μπρούν να ανακυκλωθούν ή να επαναχρησιμοποιηθούν θα πρέπει να αποτεφρώνονται και οι χώροι υγειονομικής ταφής να χρησιμοποιούνται μόνο ως έσχατη λύση. Και για τις δύο αυτές μεθόδους χρειάζεται στενή παρακολούθηση, αφού δυνητικά μπορούν να προκαλέσουν σοβαρή περιβαλλοντική ζημία.

Η στρατηγική βιώσιμης ανάπτυξης (στα αγγλικά) και το έβδομο πρόγραμμα δράσης για το περιβάλλον (στα αγγλικά), όπου η πρόληψη και διαχείριση των αποβλήτων εντοπίζονται ως μία από επτά θεματικές στρατηγικές – με τίτλο, ‘Ένα βήμα μπροστά για την αειφόρο χρήση των πόρων: Θεματική στρατηγική για την πρόληψη της δημιουργίας και την ανακύκλωση των αποβλήτων’ (COM(2005) 666 τελικό), υπογραμμίζεται η σχέση ανάμεσα στην αποδοτική χρήση πόρων και στην πρόληψη και διαχείριση των αποβλήτων. Πρόθεση της κοινοτικής πολιτικής στον τομέα αυτό είναι να αποσυνδεθούν η χρήση πόρων και η παραγωγή αποβλήτων από την οικονομική ανάπτυξη, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα ότι η βιώσιμη κατανάλωση δεν θα υπερβαίνει τις αντοχές του περιβάλλοντος. Για την επισκόπηση της προόδου που έχει σημειωθεί όσον αφορά την πολιτική της ΕΕ για τα απόβλητα διενεργήθηκε αξιολόγηση της θεματικής στρατηγικής το 2010 (COM(2011) 13 τελικό). Στην έκθεση αυτή αναφέρεται ότι έχει σημειωθεί πρόοδος σε μια σειρά από θέματα, συμπεριλαμβανομένων των νομοθετικών αλλαγών, των ποσοστών ανακύκλωσης, του χαμηλότερου όγκου αποβλήτων που διοχετεύονται σε χώρους υγειονομικής ταφής και της μείωσης των επικίνδυνων ουσιών για ορισμένες ροές αποβλήτων. Ωστόσο, στα συμπεράσματα επισημαίνονται και κάποια θέματα στα οποία μπορούν να υπάρξουν βελτιώσεις, συμπεριλαμβανομένου του αρνητικού αντικτύπου από την αναμενόμενη αύξηση της παραγωγής αποβλήτων, της αδυναμίας αξιοποίησης διαφόρων δυνατοτήτων για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και της έλλειψης προόδου στη δημιουργία θέσεων εργασίας στο πλαίσιο περιβαλλοντικών υπηρεσιών. Επίσης, η έκθεση καλεί για τη θέσπιση νέων και πιο φιλόδοξων στόχων όσον αφορά την πρόληψη και την ανακύκλωση, καθώς και τη θέσπιση στόχων ανά υλικό, έτσι ώστε να επιτευχθεί ο Ευρώπη 2020 στόχος της στρατηγικής για την προαγωγή μια οικονομία που χρησιμοποιεί αποτελεσματικά τους πόρους της.