Statistics Explained

Archive:Statystyka w dziedzinie turystyki

Revision as of 17:26, 11 February 2015 by EXT-A-Redpath (talk | contribs)
Dane z listopada 2014 r. Najnowsze dane: Więcej informacji Eurostatu, główne tabele i baza danych. Planowana aktualizacja artykułu: luty 2016 r.
Tablica 1: Wyjazdy turystyczne mieszkańców (w wieku co najmniej 15 lat), 2013 r.
— źródło: Eurostat (tour_dem_tttot) i (tour_dem_ttq)
Tablica 2: Turystyczne obiekty noclegowe, 2013 r.
— źródło: Eurostat (tour_cap_nat) i (tour_occ_ninat)
Wykres 1: Liczba noclegów w turystycznych obiektach noclegowych, UE-28, 2003-2013 (w miliardach noclegów rezydentów i nierezydentów danego państwa) — źródło: Eurostat (tour_occ_ninat)
Tablica 3: 10 państw członkowskich pochodzenia, których mieszkańcy odbyli najwięcej zagranicznych podróży turystycznych, 2013 r.
(w milionach noclegów za granicą rezydentów danego państwa) — źródło: Eurostat (tour_dem_tntot)
Wykres 2: Państwo pochodzenia uczestników zagranicznych podróży turystycznych, 2013 r.(¹)
(średnia liczba noclegów za granicą przypadająca na mieszkańca w wieku 15 lat i więcej) — źródło: Eurostat (tour_dem_tntot) i (demo_pjanbroad)
Wykres 3: Ośrodki turystyczne — liczba noclegów w turystycznych obiektach noclegowych, 2013 r.(¹)
(w milionach nocy spędzonych w danym państwie przez osoby niebędące rezydentami) — źródło: Eurostat (tour_occ_ninat)
Tablica 4: 10 najpopularniejszych ośrodków turystycznych — liczba noclegów w turystycznych obiektach noclegowych, 2013 r.
(w milionach nocy spędzonych w danym państwie przez osoby niebędące rezydentami) — źródło: Eurostat (tour_occ_ninat)
Wykres 4: Natężenie ruchu turystycznego, 2013 r.
(liczba noclegów rezydentów i nierezydentów danego państwa w turystycznych obiektach noclegowych w przeliczeniu na liczbę mieszkańców) — źródło: Eurostat (tour_occ_ninat)
Tablica 5: Wpływy z turystyki i wydatki na turystykę w bilansie płatniczym, 2005-2013
— źródło: Eurostat (bop_q_eu), (bop_its_det) i (nama_gdp_c)

Artykuł zawiera omówienie danych statystycznych z ostatniego okresu, dotyczącychturystyki w Unii Europejskiej (UE). Turystyka odgrywa ważną rolę w UE ze względu na potencjał gospodarczy i możliwości zatrudnienia, a także skutki społeczne i środowiskowe. Dane statystyczne dotyczące turystyki wykorzystuje się do monitorowania polityki UE nie tylko w obszarze turystyki, lecz także rozwoju regionalnego i zrównoważonego rozwoju.

Główne ustalenia statystyczne

Turystyka — popyt i podaż

Rezydenci (w wieku 15 lat i więcej) z państw UE-28 [1] odbyli 1,1 mld podróży turystycznych w 2013 r., w ramach wyjazdów prywatnych i służbowych. Krótkie podróże (od jednego do trzech noclegów) stanowiły ponad połowę (57,5 %) łącznej liczby podróży (zob. tablica 1); trzy czwarte (75,3 %) wszystkich podróży miało za cel ośrodki krajowe, resztę stanowiły wyjazdy zagraniczne.

W przypadku mieszkańców niektórych państw członkowskich UE ponad połowa wszystkich podróży turystycznych w 2013 r. to wyjazdy za granicę. Taką tendencję odnotowano w Luksemburgu, Belgii, na Malcie i w Słowenii (a także w Szwajcarii). Dla porównania wyjazdy zagraniczne stanowiły mniej niż 10 % podróży odbywanych przez mieszkańców Rumunii, Hiszpanii, Grecji (dane z 2012 r.) i Portugalii. Wydaje się, że przedstawione dane liczbowe są uwarunkowane zarówno wielkością państw członkowskich, jak i ich położeniem geograficznym (w mniejszych i położonych bardziej na północ państwach obserwuje się większą skłonność mieszkańców do wyjeżdżania na wakacje za granicę).

Szacuje się, że w 2012 r. około 60,9 % ludności UE w wieku co najmniej 15 lat odbyło choć jedną podróż turystyczną w celach prywatnych (dane zagregowane dla 2013 r. nie są jeszcze dostępne). Także pod tym względem widoczne są duże różnice między państwami członkowskimi UE, gdyż odsetek ten sięgał od 22,2 % w Bułgarii do 88,5 % w Finlandii.

Z punktu widzenia podaży szacuje się, że w 2013 r. w UE-28 czynnych było blisko 562 tys. turystycznych obiektów noclegowych, które łącznie zapewniały nieco ponad 30 mlnmiejsc noclegowych (zob. tablica 2). Prawie jedna trzecia (32,3 %) wszystkich miejsc noclegowych w UE-28 przypadała na zaledwie dwa państwa członkowskie UE, a mianowicie Francję (5,0 mln miejsc noclegowych) i Włochy (4,7 mln miejsc noclegowych). Na dalszych miejscach pod względem liczby miejsc noclegowych znalazły się Niemcy, Zjednoczone Królestwo (dane z 2012 r.) i Hiszpania.

W ostatnich latach liczba nocy spędzonych w turystycznych obiektach noclegowych na ogół wykazuje tendencję wzrostową (zob. wykres 1). W latach 2008 i 2009 zaobserwowano jednak krótkotrwały spadek tej liczby, na skutek kryzysu finansowego i gospodarczego: liczba noclegów turystycznych w UE-28 zmniejszyła się o 0,6 % w 2008 r. i o kolejne 2,1 % w 2009 r. W 2010 r. liczba noclegów wzrosła jednak o 4,7 % i ten dodatni trend utrzymywał się też w kolejnych latach: w 2011 r. wzrost wyniósł 3,3 %, a w 2012 r. — 4,3 %. W 2013 r. liczba noclegów w turystycznych obiektach noclegowych w UE-28 osiągnęła rekordową wartość 2,6 mld, o 2,2 % wyższą niż w 2012 r.

Turyści podróżujący za granicę

W 2013 r. mieszkańcy UE-28 [2] spędzili 2,4 mld nocy za granicą w czasie podróży turystycznych (zob. tablica 3). W 2013 r. mieszkańcy Niemiec spędzili podczas podróży zagranicznych 746 mln nocy, zaś mieszkańcy Zjednoczonego Królestwa — 546 mln nocy (dane z 2012 r.). Na rezydentów tych dwóch państw członkowskich przypada ponad połowa (54,7 %) łącznej liczby noclegów za granicą mieszkańców UE-28.

Biorąc pod uwagę wielkość państwa wyrażoną liczbą ludności, państwem członkowskim UE, którego mieszkańcy spędzili najwięcej nocy za granicą, był Luksemburg (średnio 23,8 noclegów w 2013 r.), a następnie kolejno Cypr (19,3 — dane z 2012 r.), Irlandia (12,6) i Niderlandy (12,1). Z drugiej strony mieszkańcy Rumunii, Grecji (dane z 2012 r.) i Bułgarii spędzili średnio mniej niż jedną noc za granicą w 2013 r. (zob. wykres 2).

Najpopularniejsze ośrodki turystyczne

W 2013 r. krajem najczęściej odwiedzanym przez zagranicznych turystów z UE była Hiszpania, w której w turystycznych obiektach noclegowych wykupiono 252 mln noclegów, czyli 21,2 % łącznej liczby noclegów w UE-28 (zob. wykres 3 i tablica 4). Trzema najczęściej odwiedzanymi przez turystów zagranicznych państwami były Hiszpania, Włochy (185 mln noclegów) i Francja (131 mln noclegów), na które łącznie przypadła blisko połowa (47,7 %) wszystkich noclegów wykupionych przez turystów zagranicznych w UE-28. Najrzadziej odwiedzanymi krajami były Luksemburg, Łotwa i Litwa; przy interpretowaniu tych danych należy jednak brać pod uwagę wielkość państw.

Aby ocenić liczbę noclegów (turystów krajowych i zagranicznych) z właściwej perspektywy, można ją odnieść do wielkości państwa wyrażonej liczbą ludności, uzyskując w ten sposób wskaźnik natężenia ruchu turystycznego. Według tej miary w 2013 r. najpopularniejszymi celami wyjazdów turystycznych w UE-28 były ośrodki śródziemnomorskie na Malcie, Cyprze i w Chorwacji, a także ośrodki alpejskie i miasta w Austrii (zob. wykres 4). Z punktu widzenia natężenia ruchu turystycznego popularne były także wyjazdy do Czarnogóry (dane z 2012 r.) i Islandii.

Gospodarcze aspekty turystyki międzynarodowej

Gospodarcze znaczenie turystyki międzynarodowej można oszacować na podstawie stosunku wpływów z turystyki do PKB; dane te pochodzą ze statystyki bilansu płatniczego i obejmują zarówno wyjazdy służbowe, jak i podróże prywatne. W 2013 r. współczynnik wpływów z turystyki w stosunku do PKB był najwyższy w Chorwacji (16,7 %), na Malcie (14,5 %) i na Cyprze (13,2 %), co potwierdza duże znaczenie turystyki dla tych państw (zob. tablica 5). W wartościach bezwzględnych najwyższe wpływy z turystyki w 2013 r. odnotowały Hiszpania (45,5 mld EUR) i Francja (42,2 mld EUR), a następnie Włochy, Niemcy i Zjednoczone Królestwo (te trzy państwa odnotowały wpływy rzędu 31–33 mld EUR).

Najwyższe wydatki na turystykę międzynarodową w 2013 r. zarejestrowano w Niemczech, gdzie wyniosły one łącznie 64,7 mld EUR, a następnie w Zjednoczonym Królestwie (39,6 mld EUR) i we Francji (31,9 mld EUR). Z państw członkowskich UE najwyższe wpływy netto z turystyki w 2013 r. odnotowała Hiszpania (33,3 mld EUR), zaś Niemcy zarejestrowały największy deficyt (-33,6 mld EUR).

Źródła i dostępność danych

Turystyka, w ujęciu statystycznym, odnosi się do aktywności osób udających się w podróż do miejsca znajdującego się poza ich zwykłym otoczeniem na okres krótszy niż jeden rok. Główny cel takich podróży może być dowolny, w tym służbowy, wypoczynkowy lub osobisty innego rodzaju, lecz inny niż zatrudnienie przez będącą rezydentem osobę, gospodarstwo domowe lub przedsiębiorstwo w odwiedzanym kraju. Dane statystyczne dotyczące turystyki ograniczają się obecnie do pobytów obejmujących przynajmniej jeden nocleg; począwszy od 2014 r. urzędowe statystyki europejskie uwzględniać będą również wyjazdy jednodniowe.

System statystyk turystyki ustanowiono dyrektywą Rady 95/57/WE z dnia 23 listopada 1995 r. w sprawie zbierania informacji statystycznych w dziedzinie turystyki. Ta podstawa prawna wymaga od państw członkowskich UE regularnego przekazywania zbiorów porównywalnych danych statystycznych dotyczących turystyki.

W lipcu 2011 r. Parlament Europejski (PE) i Rada Unii Europejskiej przyjęły nowe rozporządzenie 692/2011 sprawie europejskiej statystyki w dziedzinie turystyki i uchylające dyrektywę Rady 95/57/WE; wejście w życie tego rozporządzenia dotyczy lat odniesienia od 2012 r. włącznie.

Statystyka w dziedzinie turystyki w UE składa się z dwóch głównych elementów: z jednej strony statystyki odnoszącej się do pojemności i wykorzystania turystycznych obiektów zbiorowego zakwaterowania, a z drugiej statystyki dotyczącej zapotrzebowania na usługi turystyczne. W większości państw członkowskich dane tego pierwszego rodzaju gromadzi się za pomocą ankiet wypełnianych przez podmioty oferujące zakwaterowanie, a dane drugiego rodzaju w drodze sondaży prowadzonych wśród podróżnych na przejściach granicznych bądź w badaniach gospodarstw domowych.

Statystyki dotyczące pojemności turystycznych obiektów zbiorowego zakwaterowania obejmują liczbę takich obiektów, liczbę pokoi sypialnych i liczbę miejsc noclegowych. Takie dane są dostępne w podziale według typu obiektu lub według regionu i są zestawiane corocznie.

Dane statystyczne dotyczące wykorzystania obiektów zbiorowego zakwaterowania odnoszą się do liczby przyjazdów (do obiektu zakwaterowania) i liczby noclegów wykorzystanych przez turystów krajowych i zagranicznych, w podziale według typu obiektu lub regionu; przy czym dostępne są roczne i miesięczne szeregi statystyczne. Ponadto opracowuje się statystyki dotyczące (stopnia wykorzystania) miejsc noclegowych.

Statystyki dotyczące zapotrzebowania na usługi turystyczne są gromadzone w odniesieniu do liczby odbytych podróży turystycznych (oraz liczby noclegów podczas takich podróży), w podziale według:

  • kraju docelowego;
  • celu;
  • długości pobytu;
  • rodzaju zakwaterowania;
  • miesiąca wyjazdu;
  • rodzaju transportu;
  • wydatków.

Dane są również analizowane pod względem cech socjodemograficznych turysty, takich jak:

  • płeć;
  • grupa wiekowa;
  • wykształcenie;
  • dochód gospodarstwa domowego;
  • status zawodowy.

Do badań dotyczących turystyki można wykorzystywać dane z różnych innych źródeł urzędowych. Do takich statystyk należą:

Kontekst

Według publikacji Światowej Organizacji Turystyki ONZ (UNWTO), zatytułowanej „Tourism highlights — 2014 edition”, UE jest ważnym celem wyjazdów turystycznych, a pięć jej państw członkowskich znalazło się w dziesiątce krajów świata najchętniej odwiedzanych przez turystów w 2013 r. Turystyka może przyczyniać się do tworzenia miejsc pracy i pobudzania wzrostu gospodarczego, a także do rozwoju obszarów wiejskich, peryferyjnych lub słabiej rozwiniętych. Z tego względu rośnie zapotrzebowanie na wiarygodne i zharmonizowane statystyki w tej dziedzinie, jak również w szerszym kontekście polityki regionalnej i polityki zrównoważonego rozwoju.

Turystyka może odgrywać istotną rolę w rozwoju regionów europejskich. Infrastruktura budowana do celów turystyki przyczynia się do rozwoju lokalnego, a nowo utworzone lub utrzymane miejsca pracy mogą ułatwić przeciwdziałanie skutkom upadku przemysłu lub rolnictwa. Zrównoważona turystyka zakłada zachowanie i rozwój dziedzictwa kulturowego i naturalnego w różnych dziedzinach, od sztuki po lokalną gastronomię czy ochronę różnorodności biologicznej.

W 2006 r. Komisja Europejska przyjęła komunikat zatytułowany „Odnowiona polityka turystyczna UE: ku silniejszemu partnerstwu na rzecz turystyki europejskiej” (COM(2006) 134 final). Dotyczył on wyzwań, które będą kształtować sektor turystyczny w nadchodzących latach, w tym starzenia się społeczeństwa europejskiego, coraz silniejszej konkurencji zewnętrznej, zapotrzebowania konsumentów na bardziej wyspecjalizowane rodzaje turystyki, a także konieczności wypracowania bardziej zrównoważonych i przyjaznych dla środowiska praktyk turystycznych. W komunikacie tym stwierdzono, że bardziej konkurencyjna oferta turystyczna i zrównoważony rozwój ośrodków turystycznych mogłyby się przyczynić do poprawy zadowolenia turystów oraz do zapewnienia Europie wiodącej pozycji wśród światowych ośrodków turystycznych. W październiku 2007 r. przyjęto kolejny komunikat, pod tytułem „Agenda dla zrównoważonej i konkurencyjnej turystyki europejskiej” (COM(2007) 621 final), w którym zaproponowano działania w zakresie zrównoważonego zarządzania ośrodkami turystycznymi, uwzględnienia problemów zrównoważonego rozwoju w działalności przedsiębiorstw oraz upowszechniania wiedzy na temat tych zagadnień wśród turystów.

W Traktacie lizbońskim potwierdzono znaczenie turystyki oraz określono właściwe kompetencje UE w tej dziedzinie i umożliwiono podejmowanie decyzji większością kwalifikowaną. Jeden z artykułów Traktatu stanowi, że UE „uzupełnia działania państw członkowskich w sektorze turystycznym, w szczególności przez wspieranie konkurencyjności przedsiębiorstw Unii w tym sektorze”. W czerwcu 2010 r. Komisja Europejska przyjęła komunikat „Europa — najpopularniejszy kierunek turystyczny na świecie — nowe ramy polityczne dla europejskiego sektora turystycznego” (COM(2010) 352 final). W komunikacie tym Komisja zachęcała do przyjęcia skoordynowanego podejścia w inicjatywach związanych z turystyką i określiła nowe ramy dla działań mających na celu zwiększenie konkurencyjności turystyki i jej zdolności do zrównoważonego rozwoju. Komisja przedstawiła propozycję europejskich lub międzynarodowych inicjatyw, w tym konsolidacji podstaw wiedzy społeczno-gospodarczej w zakresie turystyki, z myślą o osiągnięciu wspomnianych celów.

Zobacz także

Więcej informacji Eurostatu

Publikacje

Główne tabele

Baza danych

Sekcja specjalna

Metodyka / Metadane

Dane źródłowe tablic i wykresów (MS Excel)

Pozostałe informacje

Linki zewnętrzne

Uwagi

  1. ↑ Dane zagregowane dla UE-28, dotyczące liczby podróży i liczby noclegów rezydentów UE, zostały zestawione do celów niniejszej publikacji i nie obejmują danych z Polski i Szwecji.
  2. ↑ Dane zagregowane dla UE-28, dotyczące liczby podróży i liczby noclegów rezydentów UE, zostały zestawione do celów niniejszej publikacji i nie obejmują danych z Polski i Szwecji.


Retrieved from "https://ec.europa.eu/eurostat/statistics-explained/index.php?title=Archive:Statystyka_w_dziedzinie_turystyki&oldid=220542"