Hodowle ryb morskich

Mapa zawiera informacje na temat lokalnych hodowli ryb morskich w UE i krajach partnerskich (stan na rok 2017). Termin ryby (płetwowe) jest używany w odniesieniu do ryb kostnoszkieletowych (jak np. łosoś) oraz ryb chrzęstnoszkieletowych (jak np. rekin) w przeciwieństwie do skorupiaków, mięczaków i innych bezkręgowców wodnych oraz pozostałych zwierząt wodnych. Hodowle ryb są dobrze rozwinięte na całym świecie, a ich liczba szybko rośnie. Hodowanych jest wiele gatunków, stale zwiększa się również różnorodność hodowli. Mapa ta została opracowana na podstawie danych zgromadzonych w kontekście dyrektywy Rady 2006/88/WE w sprawie wymogów w zakresie zdrowia zwierząt, w której zobowiązano wszystkie państwa członkowskie UE do prowadzenia spisu wszystkich zatwierdzonych obiektów akwakultury, które podlegają ich jurysdykcji.

Hodowle ryb słodkowodnych

Mapa zawiera informacje na temat lokalizacji hodowli ryb słodkowodnych w UE i krajach partnerskich (w miarę dostępności danych). Termin ryby (płetwowe) jest używany w odniesieniu do ryb kostnoszkieletowych (jak np. łosoś) oraz ryb chrzęstnoszkieletowych (jak np. rekin) w przeciwieństwie do skorupiaków, mięczaków i innych bezkręgowców wodnych oraz pozostałych zwierząt wodnych. Hodowanych jest wiele gatunków, stale zwiększa się również różnorodność hodowli. Mapa ta została opracowana na podstawie danych zgromadzonych w kontekście dyrektywy Rady 2006/88/WE w sprawie wymogów w zakresie zdrowia zwierząt, w której zobowiązano wszystkie państwa członkowskie UE do prowadzenia spisu wszystkich zatwierdzonych obiektów akwakultury, które podlegają ich jurysdykcji. Dostępne informacje dotyczące gatunków zostały zharmonizowane. Udostępniono filtry dla następujących najważniejszych gatunków: karp, zębacz smugowy, „inne słodkowodne ryby stawowe” (sandacz, szczupak, okoń, lin itp. – głównie karpiowate), pstrąg, łosoś (ryby w stadium smolt i młodociane), węgorz europejski, jesiotr zachodni, tilapia, ryby ozdobne i inne.

Hodowle skorupiaków, mięczaków i innych bezkręgowców wodnych

Mapa przedstawia lokalizacje hodowli skorupiaków, mięczaków i innych bezkręgowców wodnych. Na ogół hodowle te specjalizują się w produkcji jednego gatunku. Skorupiaki, mięczaki i inne bezkręgowce wodne są to zwierzęta żyjące w wodzie, posiadające muszlę lub przypominający muszlę szkielet zewnętrzny. Wśród najważniejszych kategorii produkcji wymienia się: omułki, ostrygi, małże, sercówki jadalne i przegrzebki. Istotną cechą skorupiaków, mięczaków i innych bezkręgowców wodnych jest ich zdolność do filtrowania planktonu. Przyczynia się to do oczyszczania wody morskiej z nadmiaru tych mikroskopijnych zielonych roślin oraz skutecznie podnosi jakość wody. Źródłem informacji na mapie jest Euroshell.

Produkcja akwakultury

Mapa przedstawia produkcję akwakultury według krajów (w tys. ton) od 2008 r. Produkcja akwakultury odnosi się do hodowli organizmów wodnych (słodko- lub słonowodnych), np. ryb, małży, skorupiaków i roślin, prowadzonej w kontrolowanych warunkach, do użytku lub spożycia przez ludzi. Akwakultura zakłada pewną formę interwencji w naturalny proces wzrostu, np. regularną kontrolę liczebności, karmienie i ochronę przed drapieżnikami. Akwakultura odgrywa kluczową rolę w wielu gospodarkach wschodzących ze względu na swój potencjał w zakresie zwiększania produkcji żywności przy jednoczesnym zmniejszeniu presji na zasoby rybne.

(2008-2019)

Produkcja akwakultury według gatunków

Mapa przedstawia produkcję akwakultury według gatunków i państw. Produkcja akwakultury odnosi się do hodowli organizmów wodnych (słodko- lub słonowodnych), np. ryb, małży, skorupiaków i roślin, prowadzonej w kontrolowanych warunkach, do użytku lub spożycia przez ludzi. Akwakultura zakłada pewną formę interwencji w naturalny proces wzrostu, np. regularną kontrolę liczebności, karmienie i ochronę przed drapieżnikami. Akwakultura odgrywa kluczową rolę w wielu gospodarkach wschodzących ze względu na swój potencjał w zakresie zwiększania produkcji żywności przy jednoczesnym zmniejszeniu presji na zasoby rybne. Więcej informacji

(2008-2018)

Stężenie amonu w jednolitych częściach wód jesienią 2010 r.

Mapa przedstawia stężenie amonu w jednolitych częściach wód jesienią 2010 r. Amoniak to dwa związki chemiczne znajdujące się w stanie równowagi w wodzie (NH3, niezjonizowany, oraz NH4+, zjonizowany). Jest to przemysłowa substancja chemiczna powszechnie stosowana w syntezie wielu organicznych i nieorganicznych chemikaliów zawierających azot, w produkcji nawozów lub jako sam nawóz wprowadzany bezpośrednio do gleby, np. w przypadku nawadniania bawełny. Amoniak najczęściej dostaje się do wód powierzchniowych i wód gruntowych ze ścieków domowych i ścieków przemysłowych. Amoniak to dwa związki chemiczne znajdujące się w stanie równowagi w wodzie (NH3, niezjonizowany, oraz NH4+, zjonizowany). Chociaż cząsteczka amoniaku jest składnikiem pokarmowym niezbędnym do procesów życiowych, nadmiar amoniaku może się gromadzić w organizmach i powodować zmiany w metabolizmie lub zwiększać pH ciała. Uważa się na przykład, że toksyczne działanie amoniaku jest jedną z głównych przyczyn niewyjaśnionych strat w wylęgarniach ryb.

Stężenie amonu w jednolitych częściach wód latem 2010 r.

Mapa przedstawia stężenie amonu w jednolitych częściach wód latem 2010 r. Amoniak to dwa związki chemiczne znajdujące się w stanie równowagi w wodzie (NH3, niezjonizowany, oraz NH4+, zjonizowany). Jest to przemysłowa substancja chemiczna powszechnie stosowana w syntezie wielu organicznych i nieorganicznych chemikaliów zawierających azot, w produkcji nawozów lub jako sam nawóz wprowadzany bezpośrednio do gleby, np. w przypadku nawadniania bawełny. Amoniak najczęściej dostaje się do wód powierzchniowych i wód gruntowych ze ścieków domowych i ścieków przemysłowych. Amoniak to dwa związki chemiczne znajdujące się w stanie równowagi w wodzie (NH3, niezjonizowany, oraz NH4+, zjonizowany). Chociaż cząsteczka amoniaku jest składnikiem pokarmowym niezbędnym do procesów życiowych, nadmiar amoniaku może się gromadzić w organizmach i powodować zmiany w metabolizmie lub zwiększać pH ciała. Uważa się na przykład, że toksyczne działanie amoniaku jest jedną z głównych przyczyn niewyjaśnionych strat w wylęgarniach ryb.

Stężenie amonu w jednolitych częściach wód wiosną 2010 r.

Mapa przedstawia stężenie amonu w jednolitych częściach wód wiosną 2010 r. Amoniak to dwa związki chemiczne znajdujące się w stanie równowagi w wodzie (NH3, niezjonizowany, oraz NH4+, zjonizowany). Jest to przemysłowa substancja chemiczna powszechnie stosowana w syntezie wielu organicznych i nieorganicznych chemikaliów zawierających azot, w produkcji nawozów lub jako sam nawóz wprowadzany bezpośrednio do gleby, np. w przypadku nawadniania bawełny. Amoniak najczęściej dostaje się do wód powierzchniowych i wód gruntowych ze ścieków domowych i ścieków przemysłowych. Amoniak to dwa związki chemiczne znajdujące się w stanie równowagi w wodzie (NH3, niezjonizowany, oraz NH4+, zjonizowany). Chociaż cząsteczka amoniaku jest składnikiem pokarmowym niezbędnym do procesów życiowych, nadmiar amoniaku może się gromadzić w organizmach i powodować zmiany w metabolizmie lub zwiększać pH ciała. Uważa się na przykład, że toksyczne działanie amoniaku jest jedną z głównych przyczyn niewyjaśnionych strat w wylęgarniach ryb.

Stężenie amonu w jednolitych częściach wód zimą 2010 r.

Mapa przedstawia stężenie amonu w jednolitych częściach wód zimą 2010 r. Amoniak to dwa związki chemiczne znajdujące się w stanie równowagi w wodzie (NH3, niezjonizowany, oraz NH4+, zjonizowany). Jest to przemysłowa substancja chemiczna powszechnie stosowana w syntezie wielu organicznych i nieorganicznych chemikaliów zawierających azot, w produkcji nawozów lub jako sam nawóz wprowadzany bezpośrednio do gleby, np. w przypadku nawadniania bawełny. Amoniak najczęściej dostaje się do wód powierzchniowych i wód gruntowych ze ścieków domowych i ścieków przemysłowych. Amoniak to dwa związki chemiczne znajdujące się w stanie równowagi w wodzie (NH3, niezjonizowany, oraz NH4+, zjonizowany). Chociaż cząsteczka amoniaku jest składnikiem pokarmowym niezbędnym do procesów życiowych, nadmiar amoniaku może się gromadzić w organizmach i powodować zmiany w metabolizmie lub zwiększać pH ciała. Uważa się na przykład, że toksyczne działanie amoniaku jest jedną z głównych przyczyn niewyjaśnionych strat w wylęgarniach ryb.

Stężenie azotu nieorganicznego rozpuszczonego w wodzie powierzchniowej (jesień 2012–2017)

Mapa przedstawia średnie stężenie rozpuszczonego azotu nieorganicznego (RAN) w wodach powierzchniowych w latach 2012–2017 w okresie jesiennym. RAN to suma nieorganicznych związków azotu (azotanów, azotynów i amonu) rozpuszczonych w słupie wody, które są niezbędnymi składnikami odżywczymi dla wzrostu roślin wodnych i alg w oceanie. Azot występuje naturalnie w dużych ilościach, ale dopływy ciekami oraz spływy obszarowe ścieków i innych nawozów mogą powodować jego nadmiar, co może skutkować eutrofizacją wód przybrzeżnych. Dzieje się tak, gdy nadmiar składników odżywczych powoduje masowy wzrost (zakwit) alg i roślin. Taki zakwit może być sam w sobie toksyczny, a dodatkowo, kiedy rozkłada się jego materia organiczna, w procesie tym zużywany jest rozpuszczony w wodzie tlen, co w wysoce eutroficznych warunkach może prowadzić do stanu hipoksji, a nawet anoksji. Efekty te mogą być zabójcze dla ryb i innych organizmów żyjących w pobliżu dna morskiego w przybrzeżnych wodach morskich.

Stężenie azotu nieorganicznego rozpuszczonego w wodzie powierzchniowej (lato 2012–2017)

Mapa przedstawia średnie stężenie rozpuszczonego azotu nieorganicznego (RAN) w wodach powierzchniowych w latach 2012–2017 w okresie letnim. RAN to suma nieorganicznych związków azotu (azotanów, azotynów i amonu) rozpuszczonych w słupie wody, które są niezbędnymi składnikami odżywczymi dla wzrostu roślin wodnych i alg w oceanie. Azot występuje naturalnie w dużych ilościach, ale dopływy ciekami oraz spływy obszarowe ścieków i innych nawozów mogą powodować jego nadmiar, co może skutkować eutrofizacją wód przybrzeżnych. Dzieje się tak, gdy nadmiar składników odżywczych powoduje masowy wzrost (zakwit) alg i roślin. Taki zakwit może być sam w sobie toksyczny, a dodatkowo, kiedy rozkłada się jego materia organiczna, w procesie tym zużywany jest rozpuszczony w wodzie tlen, co w wysoce eutroficznych warunkach może prowadzić do stanu hipoksji, a nawet anoksji. Efekty te mogą być zabójcze dla ryb i innych organizmów żyjących w pobliżu dna morskiego w przybrzeżnych wodach morskich.

Stężenie azotu nieorganicznego rozpuszczonego w wodzie powierzchniowej (wiosna 2012–2017)

Mapa przedstawia średnie stężenie rozpuszczonego azotu nieorganicznego (RAN) w wodach powierzchniowych w latach 2012–2017 w okresie wiosennym. RAN to suma nieorganicznych związków azotu (azotanów, azotynów i amonu) rozpuszczonych w słupie wody, które są niezbędnymi składnikami odżywczymi dla wzrostu roślin wodnych i alg w oceanie. Azot występuje naturalnie w dużych ilościach, ale dopływy ciekami oraz spływy obszarowe ścieków i innych nawozów mogą powodować jego nadmiar, co może skutkować eutrofizacją wód przybrzeżnych. Dzieje się tak, gdy nadmiar składników odżywczych powoduje masowy wzrost (zakwit) alg i roślin. Taki zakwit może być sam w sobie toksyczny, a dodatkowo, kiedy rozkłada się jego materia organiczna, w procesie tym zużywany jest rozpuszczony w wodzie tlen, co w wysoce eutroficznych warunkach może prowadzić do stanu hipoksji, a nawet anoksji. Efekty te mogą być zabójcze dla ryb i innych organizmów żyjących w pobliżu dna morskiego w przybrzeżnych wodach morskich.

Stężenie azotu nieorganicznego rozpuszczonego w wodzie powierzchniowej (zima 2012–2017)

Mapa przedstawia średnie stężenie rozpuszczonego azotu nieorganicznego (RAN) w wodach powierzchniowych w latach 2012–2017 w okresie zimowym. RAN to suma nieorganicznych związków azotu (azotanów, azotynów i amonu) rozpuszczonych w słupie wody, które są niezbędnymi składnikami odżywczymi dla wzrostu roślin wodnych i alg w oceanie. Azot występuje naturalnie w dużych ilościach, ale dopływy ciekami oraz spływy obszarowe ścieków i innych nawozów mogą powodować jego nadmiar, co może skutkować eutrofizacją wód przybrzeżnych. Dzieje się tak, gdy nadmiar składników odżywczych powoduje masowy wzrost (zakwit) alg i roślin. Taki zakwit może być sam w sobie toksyczny, a dodatkowo, kiedy rozkłada się jego materia organiczna, w procesie tym zużywany jest rozpuszczony w wodzie tlen, co w wysoce eutroficznych warunkach może prowadzić do stanu hipoksji, a nawet anoksji. Efekty te mogą być zabójcze dla ryb i innych organizmów żyjących w pobliżu dna morskiego w przybrzeżnych wodach morskich.

Stężenie chlorofilu a (jesień 2012-2017 r.)

Mapa przedstawia obecność chlorofilu A w morzach europejskich jesienią. Stężenie chlorofilu wykorzystuje się jako wskaźnik biomasy (ilości) mikroskopijnych roślin (fitoplanktonu). Chlorofil w różnych formach znajduje się w żywych komórkach glonów i innego fitoplanktonu występujących w wodach powierzchniowych. Chlorofil jest kluczowym elementem biochemicznym w aparacie cząsteczkowym odpowiedzialnym za fotosyntezę – niezbędny proces, w którym energia słoneczna jest wykorzystywana do produkcji tlenu podtrzymującego życie. Biomasa i rodzaje fitoplanktonu żyjącego w morzach i oceanach zmieniają się wraz z upływem czasu i pór roku.

Stężenie chlorofilu a (lato 2012-2017 r.)

Mapa przedstawia obecność chlorofilu A w morzach europejskich latem. Stężenie chlorofilu wykorzystuje się jako wskaźnik biomasy (ilości) mikroskopijnych roślin (fitoplanktonu). Chlorofil w różnych formach znajduje się w żywych komórkach glonów i innego fitoplanktonu występujących w wodach powierzchniowych. Chlorofil jest kluczowym elementem biochemicznym w aparacie cząsteczkowym odpowiedzialnym za fotosyntezę – niezbędny proces, w którym energia słoneczna jest wykorzystywana do produkcji tlenu podtrzymującego życie. Biomasa i rodzaje fitoplanktonu żyjącego w morzach i oceanach zmieniają się wraz z upływem czasu i pór roku.

Stężenie chlorofilu a (wiosna 2012-2017 r.)

Mapa przedstawia obecność chlorofilu A w morzach europejskich wiosną. Stężenie chlorofilu wykorzystuje się jako wskaźnik biomasy (ilości) mikroskopijnych roślin (fitoplanktonu). Chlorofil w różnych formach znajduje się w żywych komórkach glonów i innego fitoplanktonu występujących w wodach powierzchniowych. Chlorofil jest kluczowym elementem biochemicznym w aparacie cząsteczkowym odpowiedzialnym za fotosyntezę – niezbędny proces, w którym energia słoneczna jest wykorzystywana do produkcji tlenu podtrzymującego życie. Biomasa i rodzaje fitoplanktonu żyjącego w morzach i oceanach zmieniają się wraz z upływem czasu i pór roku.

Stężenie chlorofilu a (zima 2012-2017 r.)

Mapa przedstawia obecność chlorofilu a w morzach europejskich w zimie. Stężenie chlorofilu wykorzystuje się jako wskaźnik biomasy (ilości) mikroskopijnych roślin (fitoplanktonu). Chlorofil w różnych formach znajduje się w żywych komórkach glonów i innego fitoplanktonu występujących w wodach powierzchniowych. Chlorofil jest kluczowym elementem biochemicznym w aparacie cząsteczkowym odpowiedzialnym za fotosyntezę – niezbędny proces, w którym energia słoneczna jest wykorzystywana do produkcji tlenu podtrzymującego życie. Biomasa i rodzaje fitoplanktonu żyjącego w morzach i oceanach zmieniają się wraz z upływem czasu i pór roku.

Stężenie fosforanów w jednolitych częściach wód jesienią 2012-2017 r.

Mapa przedstawia stężenie fosforanów w jednolitych częściach wód jesienią 2012-2017 r. Fosforany to chemikalia zawierające fosfor, które wpływają na jakość wody, ponieważ wywołują nadmierny rozrost glonów. Fosforany znajdujące się w wodze stają się pożywką dla glonów, które w niekontrolowany sposób rozrastają się w ekosystemach wodnych, zaburzając ich równowagę, co przyczynia się do wyniszczenia innych form życia i produkcji szkodliwych toksyn. Nadmierne ilości glonów wywołują zjawisko zakwitu wody, co czyni wodę mętną i zmniejsza ilość światła słonecznego docierającego do innych roślin, a czasem prowadzi do ich obumarcia. Gdy glony umrą, bakterie, które je rozkładają, zużywają tlen rozpuszczony w wodzie, zabierając go innym morskim organizmom, co czasami doprowadza do ich uduszenia.

Stężenie fosforanów w jednolitych częściach wód latem 2012-2017 r.

Mapa przedstawia stężenie fosforanów w jednolitych częściach wód latem 2012-2017 r. Fosforany to chemikalia zawierające fosfor, które wpływają na jakość wody, ponieważ wywołują nadmierny rozrost glonów. Fosforany znajdujące się w wodze stają się pożywką dla glonów, które w niekontrolowany sposób rozrastają się w ekosystemach wodnych, zaburzając ich równowagę, co przyczynia się do wyniszczenia innych form życia i produkcji szkodliwych toksyn. Nadmierne ilości glonów wywołują zjawisko zakwitu wody, co czyni wodę mętną i zmniejsza ilość światła słonecznego docierającego do innych roślin, a czasem prowadzi do ich obumarcia. Gdy glony umrą, bakterie, które je rozkładają, zużywają tlen rozpuszczony w wodzie, zabierając go innym morskim organizmom, co czasami doprowadza do ich uduszenia.

Stężenie fosforanów w jednolitych częściach wód wiosną 2012-2017 r.

Mapa przedstawia stężenie fosforanów w jednolitych częściach wód wiosną 2012-2017 r. Fosforany to chemikalia zawierające fosfor, które wpływają na jakość wody, ponieważ wywołują nadmierny rozrost glonów. Fosforany znajdujące się w wodze stają się pożywką dla glonów, które w niekontrolowany sposób rozrastają się w ekosystemach wodnych, zaburzając ich równowagę, co przyczynia się do wyniszczenia innych form życia i produkcji szkodliwych toksyn. Nadmierne ilości glonów wywołują zjawisko zakwitu wody, co czyni wodę mętną i zmniejsza ilość światła słonecznego docierającego do innych roślin, a czasem prowadzi do ich obumarcia. Gdy glony umrą, bakterie, które je rozkładają, zużywają tlen rozpuszczony w wodzie, zabierając go innym morskim organizmom, co czasami doprowadza do ich uduszenia.

Stężenie fosforanów w jednolitych częściach wód zimą 2012-2017 r.

Mapa przedstawia stężenie fosforanów w jednolitych częściach wód zimą 2012-2017 r. Fosforany to chemikalia zawierające fosfor, które wpływają na jakość wody, ponieważ wywołują nadmierny rozrost glonów. Fosforany znajdujące się w wodze stają się pożywką dla glonów, które w niekontrolowany sposób rozrastają się w ekosystemach wodnych i tworzą dysproporcje, co przyczynia się do wyniszczenia innych form życia i produkcji szkodliwych toksyn. Nadmierne ilości glonów wywołują zjawisko zakwitu wody, co czyni wodę mętną i zmniejsza ilość światła słonecznego docierającego do innych roślin, a czasem prowadzi do ich obumarcia. Gdy glony umrą, bakterie, które je rozkładają, zużywają tlen rozpuszczony w wodzie, zabierając go innym morskim organizmom, co czasami doprowadza do ich uduszenia.

Stężenie krzemianów w jednolitych częściach wód jesienią 2012-2017 r.

Mapa przedstawia stężenie krzemianów w jednolitych częściach wód jesienią 2012-2017 r. Zanieczyszczenie krzemianami występuje powszechnie w większości wód z powodu dużej ilości naturalnych złóż, które z czasem rozpuszczają się w wodzie. Również naturalne procesy wietrzenia fizycznego i chemicznego wytwarzają wiele niezwykle małych cząsteczek lub układów koloidalnych materiałów krzemianowych. Różne rodzaje glonów żyjących w wodzie potrzebują fosforu i azotu jako składników pokarmowych, ale tylko okrzemki (rodzaj glonów) potrzebują krzemianów do wzrostu. Wzrost stężenia krzemianów powoduje wzrost produkcji na „poziomach troficznych” łańcucha pokarmowego. Ma to bezpośredni związek ze wzrostem biomasy zooplanktonu i wzrostem biomasy ryb. Wzrost stężenia krzemianów wpływa na ekosystem wodny i możliwości wykorzystania systemu wodnego przez ludzi.

Stężenie krzemianów w jednolitych częściach wód latem 2012-2017 r.

Mapa przedstawia stężenie krzemianów w jednolitych częściach wód latem 2012-2017 r. Zanieczyszczenie krzemianami występuje powszechnie w większości wód z powodu dużej ilości naturalnych złóż, które z czasem rozpuszczają się w wodzie. Również naturalne procesy wietrzenia fizycznego i chemicznego wytwarzają wiele niezwykle małych cząsteczek lub układów koloidalnych materiałów krzemianowych. Różne rodzaje glonów żyjących w wodzie potrzebują fosforu i azotu jako składników pokarmowych, ale tylko okrzemki (rodzaj glonów) potrzebują krzemianów do wzrostu. Wzrost stężenia krzemianów powoduje wzrost produkcji na „poziomach troficznych” łańcucha pokarmowego. Ma to bezpośredni związek ze wzrostem biomasy zooplanktonu i wzrostem biomasy ryb. Wzrost stężenia krzemianów wpływa na ekosystem wodny i możliwości wykorzystania systemu wodnego przez ludzi.

Stężenie krzemianów w jednolitych częściach wód wiosną 2012-2017 r.

Mapa przedstawia stężenie krzemianów w jednolitych częściach wód wiosną 2012-2017 r. Zanieczyszczenie krzemianami występuje powszechnie w większości wód z powodu dużej ilości naturalnych złóż, które z czasem rozpuszczają się w wodzie. Również naturalne procesy wietrzenia fizycznego i chemicznego wytwarzają wiele niezwykle małych cząsteczek lub układów koloidalnych materiałów krzemianowych. Różne rodzaje glonów żyjących w wodzie potrzebują fosforu i azotu jako składników pokarmowych, ale tylko okrzemki (rodzaj glonów) potrzebują krzemianów do wzrostu. Wzrost stężenia krzemianów powoduje wzrost produkcji na „poziomach troficznych” łańcucha pokarmowego. Ma to bezpośredni związek ze wzrostem biomasy zooplanktonu i wzrostem biomasy ryb. Wzrost stężenia krzemianów wpływa na ekosystem wodny i możliwości wykorzystania systemu wodnego przez ludzi.

Stężenie krzemianów w jednolitych częściach wód zimą 2012-2017 r.

Mapa przedstawia stężenie krzemianów w jednolitych częściach wód zimą 2012-2017 r. Zanieczyszczenie krzemianami występuje powszechnie w większości wód z powodu dużej ilości naturalnych złóż, które z czasem rozpuszczają się w wodzie. Również naturalne procesy wietrzenia fizycznego i chemicznego wytwarzają wiele niezwykle małych cząsteczek lub układów koloidalnych materiałów krzemianowych. Różne rodzaje glonów żyjących w wodzie potrzebują fosforu i azotu jako składników pokarmowych, ale tylko okrzemki (rodzaj glonów) potrzebują krzemianów do wzrostu. Wzrost stężenia krzemianów powoduje wzrost produkcji na „poziomach troficznych” łańcucha pokarmowego. Ma to bezpośredni związek ze wzrostem biomasy zooplanktonu i wzrostem biomasy ryb. Wzrost stężenia krzemianów wpływa na ekosystem wodny i możliwości wykorzystania systemu wodnego przez ludzi.

Stężenie rozpuszczonego tlenu w jednolitych częściach wód jesienią 2012-2017 r.

Mapa przedstawia stężenie tlenu w jednolitych częściach wód jesienią 2012-2017 r. Tlen rozpuszczony w wodzie jest niezwykle istotny dla życia morskiego i, wraz z zasoleniem i temperaturą, zasadniczo decyduje o bioróżnorodności i jakości wody. Spadek stężenia rozpuszczonego tlenu poniżej normalnego poziomu wpływa na jakość wody i może prowadzić do eutrofizacji.

Stężenie rozpuszczonego tlenu w jednolitych częściach wód latem 2012-2017 r.

Mapa przedstawia stężenie tlenu w jednolitych częściach wód latem 2012-2017 r. Tlen rozpuszczony w wodzie jest niezwykle istotny dla życia morskiego i, wraz z zasoleniem i temperaturą, zasadniczo decyduje o bioróżnorodności i jakości wody. Spadek stężenia rozpuszczonego tlenu poniżej normalnego poziomu wpływa na jakość wody i może prowadzić do eutrofizacji.

Stężenie rozpuszczonego tlenu w jednolitych częściach wód wiosną 2012-2017 r.

Mapa przedstawia stężenie tlenu w jednolitych częściach wód wiosną 2012-2017 r. Tlen rozpuszczony w wodzie jest niezwykle istotny dla życia morskiego i, wraz z zasoleniem i temperaturą, zasadniczo decyduje o bioróżnorodności i jakości wody. Spadek stężenia rozpuszczonego tlenu poniżej normalnego poziomu wpływa na jakość wody i może prowadzić do eutrofizacji.

Stężenie rozpuszczonego tlenu w jednolitych częściach wód zimą 2012-2017 r.

Mapa przedstawia stężenie tlenu w jednolitych częściach wód zimą 2012-2017 r. Tlen rozpuszczony w wodzie jest niezwykle istotny dla życia morskiego i, wraz z zasoleniem i temperaturą, zasadniczo decyduje o bioróżnorodności i jakości wody. Spadek stężenia rozpuszczonego tlenu poniżej normalnego poziomu wpływa na jakość wody i może prowadzić do eutrofizacji.

Poważne wycieki ropy naftowej

Mapa przedstawia miejsca poważnych wycieków ropy naftowej na morzach europejskich w latach 2007–2008 na podstawie danych uzyskanych od Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Morskiego. Wycieki ropy naftowej w środowisku morskim mają bardzo szkodliwy wpływ na żywe organizmy, szczególnie na ssaki i ptaki morskie. Ponieważ ropa ma mniejszą gęstość niż woda słona, unosi się na powierzchni morza i tworzy na niej cienką warstwę, zwaną plamą ropy. Unosząca się na powierzchni ropa okleja futra ssaków i pióra ptaków morskich, pozbawia je właściwości izolacyjnych i ochrony przed wodą, a tym samym wystawia je na działanie zimnego i surowego otoczenia. Podczas prób samooczyszczenia może również dochodzić do zatruć w wyniku połknięcia ropy. Ponieważ ropę przewozi się w olbrzymich ilościach, wypadki powodują wielkie wycieki ropy naftowej.

Projekty dotyczące zintegrowanego nadzoru morskiego

Mapa przedstawia lokalizacje europejskich projektów dotyczących zintegrowanego nadzoru morskiego zarejestrowanych przez Komisję Europejską (KE) wraz z informacjami dostarczonymi przez KE. Zintegrowany nadzór morski zapewnia właściwym organom publicznym na szczeblu unijnym, regionalnym i krajowym metody wymiany informacji między sektorami i w wymiarze transgranicznym, aby mogły dobrze rozumieć działania i wydarzenia na morzu. Integracja nadzoru morskiego jest konieczna, aby zwiększyć bezpieczeństwo i czystość mórz. Jest to podstawowym warunkiem zrównoważonego wzrostu gospodarczego w czasach coraz większej globalizacji.

Statki reagowania na wycieki ropy naftowej

Mapa przedstawia rozmieszczenie statków reagowania na wycieki ropy naftowej wraz z ich pojemnością do celu przechowywania zanieczyszczonej wody (w metrach sześciennych) w 2013 r. na podstawie danych uzyskanych od Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Morskiego. Ponieważ ropę przewozi się w olbrzymich ilościach, wypadki powodują wielkie wycieki ropy naftowej. Wycieki ropy naftowej w środowisku morskim mają bardzo szkodliwy wpływ na żywe organizmy, szczególnie na ssaki i ptaki morskie. Ponieważ ropa ma mniejszą gęstość niż woda słona, unosi się na powierzchni morza i tworzy na niej cienką warstwę, zwaną plamą ropy. Unosząca się na powierzchni ropa okleja futra ssaków i pióra ptaków morskich, pozbawia je właściwości izolacyjnych i ochrony przed wodą, a tym samym wystawia je na działanie zimnego i surowego otoczenia. Podczas prób samooczyszczenia może również dochodzić do zatruć w wyniku połknięcia ropy. Europejska Agencja Bezpieczeństwa Morskiego utworzyła sieć statków reagowania na zanieczyszczenie morza, dzięki której możliwe jest szybkie i sprawne usuwanie wycieków ropy naftowej.

Zagęszczenie wypadków

Mapa przedstawia zagęszczenie wypadków statków na morzach wokół Unii Europejskiej na podstawie danych uzyskanych od Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Morskiego w 2009 r. Czynniki takie jak pogoda, rodzaj linii brzegowej i gęstość ruchu mają znaczący wpływ na liczbę i rodzaje wypadków, które mają miejsce w regionie. Zapewnienie bezpieczeństwa morskiego w Europie to wspólny cel, który przyczynia się do osiągnięcia dobrostanu i dobrobytu w UE. Stąd istotna rola, jaką odgrywa straż przybrzeżna w naszym społeczeństwie.

Zatrudnienie w istniejących sektorach niebieskiej gospodarki

Oceany, morza i obszary przybrzeżne Europy są jedną z najważniejszych sił napędowych europejskiej gospodarki, zarówno pod względem tworzenia miejsc pracy, jak i budowania wartości. Niebieska gospodarka oznacza działalność gospodarczą związaną z ocenami, morzami i obszarami przybrzeżnymi, obejmującą szereg powiązanych ze sobą – istniejących i nowo powstających – sektorów. Mapa przedstawia informacje na temat ogólnego zatrudnienia w najważniejszych istniejących sektorach niebieskiej gospodarski (turystyka przybrzeżna, żywe zasoby morza, nieożywione zasoby morza, działalność portowa, sektor stoczniowy i sektor transportu morskiego) w Unii Europejskiej w podziale na poszczególne państwa członkowskie. Informacje te dotyczą odsetka osób pracujących w sektorze niebieskiej gospodarki w zestawieniu z ogółem ludności w wieku produkcyjnym, przy czym informacje dotyczące poszczególnych państw obejmują poziom zatrudnienia w odpowiednich sektorach oraz zmiany poziomu zatrudnienia w ogólnie rozumianej niebieskiej gospodarce od 2009 r.

Właściciel danych: DG MARE

Zob. tablice wyników.

Zatrudnienie w portach, przy składowaniu oraz przy realizacji projektów inżynierii wodnej

Oceany, morza i obszary przybrzeżne Europy są jedną z najważniejszych sił napędowych europejskiej gospodarki, zarówno pod względem tworzenia miejsc pracy, jak i budowania wartości. Niebieska gospodarka oznacza działalność gospodarczą związaną z ocenami, morzami i obszarami przybrzeżnymi, obejmującą szereg powiązanych ze sobą – istniejących i nowo powstających – sektorów. Mapa przedstawia informacje na temat portów, magazynów i realizowanych obecnie inwestycji wodnych w Unii Europejskiej. Informacje te dotyczą odsetka osób zatrudnionych w tym sektorze w porównaniu z ogólną liczbą pracowników zatrudnionych w ramach niebieskiej gospodarki. W przypadku każdego państwa przedstawiono informacje na temat zatrudnienia w poszczególnych podsektorach (załadunek i magazynowanie, inwestycje wodne, działalność usługowa), zmian ogólnego poziomu zatrudnienia w tym sektorze od 2009 r., a także liczby osób zatrudnionych w tym sektorze.

Właściciel danych: DG MARE

Zob. tablice wyników.

Zatrudnienie w sektorze rybołówstwa morskiego, marikultury i przetwórstwa morskiego

Oceany, morza i obszary przybrzeżne Europy są jedną z najważniejszych sił napędowych europejskiej gospodarki, zarówno pod względem tworzenia miejsc pracy, jak i budowania wartości. Niebieska gospodarka oznacza działalność gospodarczą związaną z ocenami, morzami i obszarami przybrzeżnymi, obejmującą szereg powiązanych ze sobą – istniejących i nowo powstających – sektorów. Mapa przedstawia informacje na temat pozyskiwania (tj. rybołówstwa i akwakultury) i komercjalizacji żywych zasobów morza w Unii Europejskiej. Informacje te dotyczą odsetka osób pracujących w tym sektorze w porównaniu z ogólną liczbą pracowników zatrudnionych w ramach niebieskiej gospodarki w poszczególnych państwach członkowskich. W przypadku każdego państwa przedstawiono informacje na temat zatrudnienia w poszczególnych podsektorach (akwakultura, połów, przetwórstwo i dystrybucja), zmian ogólnego poziomu zatrudnienia w sektorze żywych zasobów morza od 2009 r., a także dokładnej liczby osób zatrudnionych w tym sektorze w poszczególnych latach.

Właściciel danych: DG MARE

Zob. tablice wyników.

Zatrudnienie w sektorze stoczniowym

Oceany, morza i obszary przybrzeżne Europy są jedną z najważniejszych sił napędowych europejskiej gospodarki, zarówno pod względem tworzenia miejsc pracy, jak i budowania wartości. Niebieska gospodarka oznacza działalność gospodarczą związaną z ocenami, morzami i obszarami przybrzeżnymi, obejmującą szereg powiązanych ze sobą – istniejących i nowo powstających – sektorów. Mapa przedstawia informacje na temat zatrudnienia w sektorze stoczniowym w Unii Europejskiej. Informacje te dotyczą odsetka osób pracujących w tym sektorze w porównaniu z ogólną liczbą pracowników zatrudnionych w ramach niebieskiej gospodarki. W przypadku każdego państwa członkowskiego przedstawiono informacje na temat zatrudnienia w poszczególnych podsektorach (budowa statków, naprawa, urządzenia, maszyny), zmian ogólnego poziomu zatrudnienia w tym sektorze od 2009 r., a także dokładnej liczby osób zatrudnionych w sektorze w poszczególnych latach.

Właściciel danych: DG MARE

Zob. tablice wyników.

Zatrudnienie w sektorze transportu morskiego

Oceany, morza i obszary przybrzeżne Europy są jedną z najważniejszych sił napędowych europejskiej gospodarki, zarówno pod względem tworzenia miejsc pracy, jak i budowania wartości. Niebieska gospodarka oznacza działalność gospodarczą związaną z ocenami, morzami i obszarami przybrzeżnymi, obejmującą szereg powiązanych ze sobą – istniejących i nowo powstających – sektorów. Mapa przedstawia informacje na temat zatrudnienia w sektorze transportu morskiego w Unii Europejskiej. Informacje te dotyczą odsetka osób pracujących w tym sektorze w porównaniu z ogólną liczbą pracowników zatrudnionych w ramach niebieskiej gospodarki. W przypadku każdego państwa członkowskiego przedstawiono informacje na temat zatrudnienia w poszczególnych podsektorach (morski i przybrzeżny transport wodny, śródlądowy transport wodny, wynajem), zmian ogólnego poziomu zatrudnienia w tym sektorze od 2009 r., a także liczby osób zatrudnionych w sektorze w poszczególnych państwach w danym roku.

Właściciel danych: DG MARE

Zob. tablice wyników.

Zatrudnienie w sektorze wydobycia minerałów, ropy i gazu na morzu

Oceany, morza i obszary przybrzeżne Europy są jedną z najważniejszych sił napędowych europejskiej gospodarki, zarówno pod względem tworzenia miejsc pracy, jak i budowania wartości. Niebieska gospodarka oznacza działalność gospodarczą związaną z ocenami, morzami i obszarami przybrzeżnymi, obejmującą szereg powiązanych ze sobą – istniejących i nowo powstających – sektorów. Mapa przedstawia informacje na temat zatrudnienia w sektorze wydobycia minerałów, ropy i gazu na morzu w Unii Europejskiej. Informacje te dotyczą odsetka osób zatrudnionych w tym sektorze w porównaniu z ogólną liczbą pracowników zatrudnionych w ramach niebieskiej gospodarki. W przypadku każdego państwa przedstawiono informacje na temat zatrudnienia w poszczególnych podsektorach (wydobycie i działania pomocnicze), zmian ogólnego poziomu zatrudnienia w tym sektorze od 2009 r., a także liczby osób zatrudnionych w tym sektorze w poszczególnych latach.

Właściciel danych: DG MARE

Zob. tablice wyników.

Zatrudnienie w turystyce przybrzeżnej

Oceany, morza i obszary przybrzeżne Europy są jedną z najważniejszych sił napędowych europejskiej gospodarki, zarówno pod względem tworzenia miejsc pracy, jak i budowania wartości. Niebieska gospodarka oznacza działalność gospodarczą związaną z ocenami, morzami i obszarami przybrzeżnymi, obejmującą szereg powiązanych ze sobą – istniejących i nowo powstających – sektorów. Mapa przedstawia informacje na temat zatrudnienia w sektorze turystyki przybrzeżnej w Unii Europejskiej. Mówiąc dokładniej, informacje te dotyczą odsetka osób zatrudnionych w tym sektorze w porównaniu z ogólną liczbą pracowników niebieskiej gospodarki w poszczególnych państwach członkowskich. W przypadku każdego państwa przedstawiono informacje dotyczące zatrudnienia w poszczególnych podsektorach (zakwaterowanie, transport i inne), zmian ogólnego poziomu zatrudnienia w turystyce przybrzeżnej od 2009 r., a także dokładnej liczby osób zatrudnionych w turystyce przybrzeżnej w poszczególnych latach.

Właściciel danych: DG MARE

Zob. tablice wyników.

Anomalie poziomu mórz

Anomalia poziomu morza określa regionalny zakres anormalnych (tzn. odbiegających od normalnego lub oczekiwanego) poziomów przybrzeżnych wód morskich w wybranym okresie. Mapa przedstawia dane dotyczące anomalii poziomu mórz pochodzące z pomiarów pływów i rejestratorów ciśnienia dennego, dostarczone przez Permanent Service for Mean Sea Level (PSMSL).

Miejsca wzbudzenia tsunami

Tsunami to seria fal w jednolitej części wód spowodowana przemieszczeniem się dużej ilości wody, na ogół w oceanie lub dużym jeziorze. Wzbudzenie tsunami mogą spowodować wybuchy wulkanów, osuwiska ziemi i inne zakłócenia na powierzchni i pod powierzchnią wody. Mapa przedstawia lokalizacje wydarzeń, które spowodowały tsunami. Zostały one rozmieszczone na mapie w ramach różnych krajowych i regionalnych projektów w zakresie mapowania i opracowane na podstawie literatury.

Pokrycie terenu

Pokrycie terenu oznacza fizyczny stan powierzchni ziemi, który ma istotne skutki z punktu widzenia potencjalnego wykorzystania gruntów. Mapa przedstawia pokrycie terenu w Europie. Mapę opracowano na podstawie interpretacji zdjęć satelitarnych wykonanych przez krajowe zespoły uczestniczące w programie Corine Land Cover (CLC). Program ten jest częścią inicjatywy znanej jako „usługa programu Copernicus w zakresie monitorowania obszarów lądowych” realizowanej przez Komisję Europejską i Europejską Agencję Środowiska. Polega ona na dostarczaniu informacji dotyczących środowiska pochodzących łącznie z powietrznych i kosmicznych systemów obserwacji oraz monitorowania in situ.

Rzeki i jeziora

Mapa przedstawia główne europejskie rzeki i jeziora. Systemy odwadniania i powiązane z nimi dorzecza tworzą złożone funkcjonalne jednostki istotne nie tylko dla procesów hydrologicznych, ale również dla ogółu procesów środowiskowych. Potwierdza to przyjęte niedawno prawodawstwo europejskie, takie jak ramowa dyrektywa wodna.

Światowe baseny morskie

Nazwy basenów morskich na świecie.

Tendencje w zakresie odpływów rzecznych

Odpływ to przemieszczanie się wody lądowej (rzek, jezior, strumieni) do mórz i oceanów. Mapa przedstawia dane dotyczące tendencji w zakresie przepływu wód rzecznych do mórz europejskich.

Tendencje w zakresie względnego poziomu morza

Zmiana względnego poziomu morza to tempo, w jakim wzrasta lub zmniejsza się wysokość powierzchni morza w stosunku do lądu w konkretnej lokalizacji przybrzeżnej. Innymi słowy, wskazuje ona zmianę poziomu mórz w stosunku do skorupy kontynentalnej. Zmiana ta może być spowodowana przez zmiany bezwzględnego poziomu morza (wysokość powierzchni morza w stosunku do środka Ziemi) lub przez ruchy skorupy kontynentalnej. Mapa przedstawia dane dotyczące tendencji w zakresie względnego poziomu morza pochodzące z pomiarów pływów i rejestratorów ciśnienia dennego, dostarczone przez Permanent Service for Mean Sea Level (PSMSL).

Wskaźnik hałasu podwodnego

Impulsowy hałas podwodny to seria głośnych, krótkotrwałych dźwięków, które powstają w wyniku dozwolonej działalności człowieka takiej jak wbijanie pali na potrzeby budowy instalacji morskich, badania sejsmiczne w celu poszukiwania ropy i gazu oraz podwodne eksplozje. Chociaż jego skutki nie zostały dobrze poznane, hałas ten może negatywnie wpływać na organizmy morskie, w szczególności ssaki, które wykorzystują podwodne dźwięki do komunikacji. W ramach dyrektywy ramowej w sprawie strategii morskiej (MFSD) w decyzji Komisji D11 ustanowiono wymóg, zgodnie z którym wprowadzenie energii, w tym hałasu podwodnego, musi odbywać się na poziomach niewywierających niekorzystnego wpływu na środowisko morskie. Mapa przedstawia liczbę dni kalendarzowych, w których odnotowano hałas impulsowy na obszarze o wymiarach określonych na podstawie wspólnej siatki (1/3° na 1/6°), tj. liczbę dni przekroczenia progu hałasu na wyznaczonym obszarze. Stosowne informacje zaczerpnięto z regionalnych rejestrów zdarzeń związanych z hałasem impulsowym – są one gromadzone przez Komisję OSPAR (na północno-wschodnim Atlantyku) i HELCOM (ma Morzu Bałtyckim), przy czym za ich udostępnianie i zarządzanie nimi odpowiada ICES, jak również konwencja barcelońska i ACCOBAMS (Morze Śródziemne, Morze Czarne).

Wybrzeża dotknięte tsunami

Tsunami to seria fal w jednolitej części wód spowodowana przemieszczeniem się dużej ilości wody, na ogół w oceanie lub dużym jeziorze. Gdy fale tsunami zbliżają się do brzegu, a woda staje się płytka, fale ulegają kompresji, a ich wysokość gwałtownie wzrasta, powodując rozległe zalewanie regionu przybrzeżnego. Mapa przedstawia lokalizacje wzdłuż europejskich wybrzeży, które zostały dotknięte tsunami, oraz proces, który spowodował tsunami. Informacje te zostały rozmieszczone na mapie w ramach różnych krajowych i regionalnych projektów w zakresie mapowania i opracowane na podstawie literatury.

Zlewnie rzek

Mapa przedstawia różne dorzecza rzek pogrupowane ze względu na morza, do których dane rzeki wpływają. Systemy odwadniania i powiązane z nimi dorzecza tworzą złożone funkcjonalne jednostki istotne nie tylko dla procesów hydrologicznych, ale również dla ogółu procesów środowiskowych. Potwierdza to przyjęte niedawno prawodawstwo europejskie, takie jak ramowa dyrektywa wodna.

Zmiana poziomu mórz

Mapa przedstawia przewidywaną zmianę poziomu mórz w 237 lokalizacjach położonych w odległości około 100 km od siebie, około 50–100 km od linii brzegowej Europy. Dane dotyczące podniesienia względnego poziomu morza (RSLR) w tych lokalizacjach zostały ekstrapolowane za pomocą digitalizacji dwóch map, tj. mapy autorstwa Douglasa i in. (2001 r.), z której pochodzi oszacowanie względnego podniesienia poziomu morza dla całej Europy, oraz mapy autorstwa Lambecka i in. (1997 r.), która w bardziej szczegółowy sposób obejmuje mniejszy obszar, tj. Morze Północne.

Aktywne licencje na poszukiwanie węglowodorów na morzu

Węglowodory takie jak ropa naftowa i gaz ziemny są głównym źródłem energii dla współczesnego społeczeństwa. Spółki naftowe i gazowe poszukują tych węglowodorów (eksploracja) i wydobywają je (eksploatacja) z warstw osadowych znajdujących się głęboko pod dnem morskim lub pod powierzchnią lądu. Ponieważ regiony morskie, w których znajdują się węglowodory, są pod kontrolą rządów krajowych, spółki naftowe i gazowe potrzebują licencji na eksplorację i eksploatację tych zasobów. Mapa przedstawia aktywne licencje na poszukiwanie węglowodorów na morzu w regionie europejskim. Informacje zgromadzono w wyniku agregacji i harmonizacji zbiorów danych dostarczonych przez kilka źródeł z UE i spoza UE. Są one co roku aktualizowane.

Emisje płynów podmorskich

Warstwy osadowe i skalne poniżej dna morskiego zawierają wodę, ale również inne płyny takie jak ropa naftowa, metan, dwutlenek węgla i gazy powstałe w wyniku degradacji materiału organicznego. Na te tak zwane płyny podmorskie oddziałuje wysokie ciśnienie, przez co migrują one w kierunku dna morskiego wzdłuż uskoków i szczelin. Gdy płyny docierają do dna morskiego, przeciekają do słupa wody w procesie nazywanym emisją płynów. Jeśli z płynami tymi zmieszane są osady, powstaje błoto pod wysokim ciśnieniem, które może ulec erupcji na dnie morza, tworząc wulkan błotny. Mapa przedstawia lokalizacje miejsc emisji płynów oraz wulkanów błotnych o pochodzeniu niewulkanicznym. Informacje zostały zgromadzone w ramach różnych krajowych i regionalnych projektów w zakresie mapowania i opracowane na podstawie literatury.

Głębokowodne surowce mineralne

Konkrecje polimetaliczne lub manganowe to konkrecje skalne, które tworzą się na dnie morskim i zawierają wiele cennych metali, takich jak żelazo, mangan, nikiel, miedź i kobalt. Metale takie znajdują się również w złożach siarczków – akumulacjach minerałów siarki, które tworzą się w pobliżu otworów wulkanicznych na dnie morskim. Mapa przedstawia występowanie tych głębokowodnych surowców mineralnych w różnych lokalizacjach objętych próbą.

Izolinie wskazujące głębokości podwodne

Izobaty (tj. umowne linie na mapie łączące wszystkie punkty o tej samej głębokości pod powierzchnią wody) oznacza się na podstawie średniej głębokości podwodnej, co stanowi podwodny odpowiednik topografii. Mapa przedstawia izobaty dla następujących głębokości: 50, 100, 200, 500, 1000, 2000 i 5000 metrów.

Linie tektoniczne

Tektonika opisuje strukturę i przemieszczanie się skorupy ziemskiej i tłumaczy wiele procesów geologicznych, takich jak powstawanie gór, wulkanizm i trzęsienia ziemi. Linie uskoków to pęknięcia dzielące części skorupy ziemskiej, przemieszczające się w stosunku do siebie. Mapa przedstawia linie uskoków w europejskim regionie morskim.

Litologia dna morskiego

Litologia jednostki skalnej to opis jej cech fizycznych, takich jak barwa, tekstura, rozmiar ziarna lub skład mineralny. Może to być albo szczegółowy opis tych cech, albo podsumowanie całkowitego fizycznego charakteru skały. Mapa przedstawia litologię warstw skalnych na dnie morskim w europejskim regionie morskim.

Obszary pogłębiania

Pogłębianie to wykopy prowadzone zwykle pod wodą, na płytkich morzach lub obszarach słodkowodnych, mające na celu gromadzenie i przemieszczanie osadów dennych w celu poszerzenia lub pogłębienia portów i szlaków żeglugowych, przekształcenia linii brzegowej lub ochrony przed erozją i zalaniem. Mapa przedstawia miejsca, w których odbywa się pogłębianie, oraz jego przyczyny. Informacje zgromadzono w wyniku agregacji i harmonizacji zbiorów danych dostarczonych przez kilka źródeł z całej UE.

Odwierty do wydobywania węglowodorów na morzu

Węglowodory takie jak ropa naftowa i gaz ziemny są głównym źródłem energii dla współczesnego społeczeństwa. Węglowodory te są wydobywane z warstw osadowych znajdujących się głęboko pod dnem morskim lub pod powierzchnią lądu za pośrednictwem odwiertów. Mapa przedstawia lokalizacje i status operacyjny odwiertów do wydobywania węglowodorów na morzu w regionie europejskim. Informacje zgromadzono w wyniku agregacji i harmonizacji zbiorów danych dostarczonych przez kilka źródeł z całej UE, a także z Norwegii, Wielkiej Brytanii i Czarnogóry. Są one co roku aktualizowane.

Osady na dnie morskim

Osady to nagromadzone cząstki takie jak żwir, piasek i ił, jak również muszle, konkrecje i inny materiał biologiczny. Gdy osady te zostaną przysypane i ulegną zagęszczeniu, tworzą się skały osadowe. Mapa przedstawia charakterystykę osadu na dnie morskim w różnych lokalizacjach objętych próbą.

Osuwiska podmorskie

Osuwiska to przemieszczanie się masy ziemnej, takie jak obrywy skalne, lawiny, głębokie zapadnięcia się zboczy i płytkie spływy gruzowe. Mogą występować również pod wodą – wówczas nazywane są osuwiskami podmorskimi. Mapa przedstawia poszczególne rodzaje osuwisk podmorskich występujących na dnie morskim lub w wychodni lub zakopane pod nimi. Informacje zostały zgromadzone w ramach różnych krajowych i regionalnych projektów w zakresie mapowania i opracowane na podstawie literatury.

Średnia głębokość podwodna

Mapa przedstawia pomiary batymetryczne, czyli pomiary średniej głębokości słupa wody, w regionie europejskim z rozdzielczością 1/16 minuty kątowej (~115 metrów), a także topografię terenu lub obszarów lądowych. Mapę batymetryczną opracowano na podstawie indywidualnych badań batymetrycznych oraz kompleksowych cyfrowych danych/modeli terenowych (cDTM).

Stratygrafia dna morskiego

Stratygrafia to opis następstwa warstw skalnych (ang. strata), które nagromadziły się w czasie. Na podstawie stratygrafii Ziemi geologowie podzielili jej historię w systemie hierarchicznych okresów znanym jako tabela stratygraficzna. Mapa przedstawia wiek geologiczny warstw skalnych na dnie morskim w europejskim regionie morskim.

Substraty dna morskiego

Osady to nagromadzone cząstki takie jak żwir, piasek i muł. Gdy osady te zostaną przysypane i ulegną zagęszczeniu, tworzą się skały osadowe. Rodzaj osadu, który pokrywa dno morskie, jest zwany substratem dna morskiego. Mapa przedstawia substrat dna morskiego w europejskim regionie morskim w skali 1:250 000. Obejmuje ona pięć klas substratów dna morskiego określonych według systemu klasyfikacji Folka oraz dodatkową klasę dla skał i głazów.

Tempo gromadzenia się osadów na dnie morskim

Osady to nagromadzone cząstki takie jak żwir, piasek i ił, jak również muszle i inny materiał biologiczny. Tempo, z którym osady te gromadzą się na dnie morskim, znacznie się waha w zależności od miejsca – największe jest przy ujściach rzek, a najniższe na głębokim dnie oceanu. Mapa przedstawia tempo gromadzenia się osadów na dnie morskim w różnych miejscach europejskiego regionu morskiego. Określono je dzięki datowaniu osadów lub oszacowano na podstawie danych akustyczno-sejsmicznych i danych dotyczących rdzenia osadu.

Wulkany podmorskie

Wulkany podmorskie to podwodne otwory lub szczeliny w powierzchni ziemi, z których może wydostać się magma. Wiele wulkanów podmorskich jest zlokalizowanych w pobliżu obszarów ruchu płyt tektonicznych. Chociaż większość wulkanów podwodnych jest zlokalizowana w głębinach mórz i oceanów, niektóre znajdują się również w płytkiej wodzie. Podczas erupcji mogą one wyrzucać materiał do atmosfery. Mapa przedstawia lokalizacje i morfologię wulkanów podmorskich w europejskim regionie morskim.

Wydobywanie osadów morskich

Osady na dnie morskim, takie jak piasek i żwir, są użytecznymi materiałami budowlanymi. Ponadto mogą one być wykorzystywane do przywracania plaż i ochrony przed erozją obszarów przybrzeżnych. Mapa przedstawia miejsca, w których wydobywa się osady morskie, oraz zastosowanie końcowe wydobytych materiałów. Informacje zgromadzono w wyniku agregacji i harmonizacji zbiorów danych dostarczonych przez kilka źródeł z UE i spoza UE. Są one co roku aktualizowane.

Zatopione krajobrazy

W wyniku kolejnych epok lodowcowych w przeszłości występowały wahania poziomu morza o ponad 100 m. W rezultacie wiele dawnych krajobrazów na obszarach, które zamieszkiwali nasi przodkowie, zostało zatopionych i stało się niewidocznych. Mapa przedstawia znane topograficzne i archeologiczne elementy tych zatopionych krajobrazów znajdujących się w Europie. Informacje zgromadzono za pomocą EMODNET Geology na podstawie prac przeprowadzonych w ramach wielu innych projektów, takich jak SPLASHCOS, SASMAP i MEDFLOOD.

Złoża węglowodorów

Współcześnie węglowodory takie jak ropa naftowa, gaz ziemny, węgiel i bitum są głównym źródłem energii. Powstają one w wyniku degradacji materiału organicznego na przestrzeni milionów lat w grubych sekwencjach osadowych zwanych złożami węglowodorów, głęboko pod powierzchnią ziemi. Złoża te są w dużym stopniu ograniczone do szelfów kontynentalnych, zboczy kontynentalnych, podniesień kontynentalnych i małych basenów oceanicznych. Mapa przedstawia lokalizacje i zasięg złóż węglowodorów w europejskim regionie morskim.

Amplituda pływów

Mapa przedstawia średnią amplitudę pływów – połowę różnicy wysokości między niskim a wysokim pływem – w 237 lokalizacjach położonych w odległości około 100 km od siebie, około 50–100 km od linii brzegowej Europy. Obserwacje obliczono z wykorzystaniem modelu pływów sporządzonego na podstawie ośmiu lat pomiarów z wysokościomierza satelitarnego oraz pomiarów z wskaźnika pływów z około 7300 stacji przybrzeżnych.

Energia oceaniczna – lokalizacje projektów

Energia morska (czasem zwana energią oceaniczną, niebieską energią, energią morską hydrokinetyczną) oznacza energię generowaną przez fale oceanu, wiatr, pływy oraz na skutek różnic w zasoleniu i temperaturze. Na skutek ruchu wody w światowych oceanach powstają ogromne zasoby energii kinetycznej, czyli energii związanej z ruchem. Mapa przedstawia lokalizacje projektów, w ramach których wykorzystuje się tę energię i przekształca ją w energię elektryczną do zasilania gospodarstw domowych, transportu i przemysłu.

Energia oceaniczna – miejsca testów

Energia morska (czasem zwana energią oceaniczną, niebieską energią, energią morską hydrokinetyczną) oznacza energię generowaną przez fale oceanu, wiatr, pływy oraz na skutek różnic w zasoleniu i temperaturze. Na skutek ruchu wody w światowych oceanach powstają ogromne zasoby energii kinetycznej, czyli energii związanej z ruchem. Mapa przedstawia miejsca, w których opracowuje się nowe technologie w celu wykorzystania tej energii i przekształcenia jej w energię elektryczną do zasilania gospodarstw domowych, transportu i przemysłu.

Instalacje przybrzeżne (ropa naftowa i gaz ziemny)

Instalacje przybrzeżne to struktury i obiekty w środowisku morskim służące najczęściej do produkcji i przesyłania energii elektrycznej, ropy naftowej, gazu ziemnego i innych zasobów. Mapa przedstawia lokalizacje i status operacyjny takich instalacji. Informacje pozyskano z Konwencji o ochronie środowiska morskiego obszaru północno-wschodniego Atlantyku (konwencja OSPAR), która monitoruje rozwój instalacji przybrzeżnych i prowadzi aktualną inwentaryzację wszystkich naftowych i gazowych instalacji przybrzeżnych na obszarze morskim OSPAR.

Lokalizacje farm wiatrowych

Energia wiatrowa, w której turbina wiatrowa przetwarza wiatr na energię elektryczną, jest jednym z głównych źródeł zrównoważonej energii. Ponieważ wiatry na morzu są bardziej stałe i na ogół silniejsze, duże grupy przybrzeżnych wiatraków, znane jako farmy wiatrowe, mają potencjał do generowania stałych dostaw czystej energii wiatrowej. Mapa przedstawia lokalizacje punktowe i status operacyjny przybrzeżnych farm wiatrowych na morzach europejskich. Informacje te zostały zagregowane z kilku źródeł z całej UE przez CETMAR dla europejskiej sieci informacji i obserwacji środowiska morskiego (EMODNET).

Lokalizacje farm wiatrowych (poligony)

Energia wiatrowa, w której turbina wiatrowa przetwarza wiatr na energię elektryczną, jest jednym z głównych źródeł zrównoważonej energii. Ponieważ wiatry na morzu są bardziej stałe i na ogół silniejsze, duże grupy przybrzeżnych wiatraków, znane jako farmy wiatrowe, mają potencjał do generowania stałych dostaw czystej energii wiatrowej. Mapa przedstawia zakres, status operacyjny i inne cechy przybrzeżnych farm wiatrowych na morzach europejskich. Informacje te zostały zagregowane z kilku źródeł z całej UE przez CETMAR dla europejskiej sieci informacji i obserwacji środowiska morskiego (EMODNET).

Przybrzeżne elektrownie jądrowe

W nowoczesnych elektrowniach jądrowych ciepło jest generowane w wyniku rozszczepienia jądrowego. Oznacza to, że atomy uranu ulegają rozszczepieniu, uwalniając duże ilości energii. Ciepło to wykorzystuje się do przekształcenia wody w parę i napędzenia turbiny wytwarzającej energię elektryczną. Aby bezpiecznie obchodzić się z ogromnymi ilościami ciepła powstającymi na skutek rozszczepienia jądrowego, elektrownie te korzystają z systemu chłodzenia. Ponieważ do chłodzenia reaktora świetnie nadaje się woda, wiele elektrowni jest umiejscowionych w pobliżu rzek i wybrzeży, gdzie darmowej wody jest pod dostatkiem. Mapa przedstawia lokalizacje, status operacyjny i inne cechy przybrzeżnych elektrowni jądrowych. Opracowano ją w wyniku agregacji i harmonizacji danych dostarczonych przez szereg źródeł z UE i spoza UE. Są one co roku aktualizowane.

Średnia prędkość i uśredniony kierunek wiatru

Mapa przedstawia średnią prędkość i uśredniony kierunek wiatru w 237 lokalizacjach położonych w odległości około 100 km od siebie, około 50–100 km od linii brzegowej Europy. Obserwacje prędkości i kierunku wiatru zgromadzono z wykorzystaniem wysokościomierzy i skaterometrów umieszczonych na satelitach ERS-1, ERS-2, Topex/Poseidon i Geosat, których odczyty są dostępne w bazie danych waveclimate.com. Na podstawie tych obserwacji obliczono średnie w sześcianie o wymiarach 200 na 200 km umieszczonym w każdej lokalizacji.

Wysokość i kierunek fali

Mapa przedstawia znaczącą wysokość i kierunek fali w 237 lokalizacjach położonych w odległości około 100 km od siebie, około 50–100 km od linii brzegowej Europy. Obserwacje wysokości i kierunku fali zgromadzono z wykorzystaniem wysokościomierzy umieszczonych na satelitach ERS-1, ERS-2, Topex/Poseidon i Geosat, których odczyty są dostępne w bazie danych na stronie waveclimate.com. Na podstawie tych obserwacji obliczono średnie w sześcianie o wymiarach 200 na 200 km umieszczonym w każdej lokalizacji.

Granice państw

Mapa przedstawia granice państw europejskich.

Linia brzegowa

Linie siatki geograficznej

Siatka geograficzna to umowna sieć linii nałożonych na Ziemię służąca jako układ odniesienia do wskazywania dowolnego miejsca na ziemi. Linie pionowe określają długość geograficzną, a poziome – szerokość geograficzną. Punkt przecięcia dwóch takich linii służy do określenia dokładnej lokalizacji. Południki – linie pionowe łączące biegun północny z południowym – mierzą stopnie od wschodu do zachodu. Równoleżniki (linie poziome) mierzą stopnie od północy do południa. Równoleżnik 0 stopni znajduje się dokładnie w połowie odległości między biegunem północnym a południowym.

Nazwy elementów rzeźby podmorskiej

Nazwy mórz

Mapa przedstawia nazwy i granice najważniejszych mórz i oceanów świata określone przez Międzynarodową Organizację Hydrograficzną. (Rok: 1953 – Granice mórz i oceanów, publikacja specjalna nr 23)

Państwa

Mapa przedstawia państwa członkowskie Unii Europejskiej, kraje kandydujące i potencjalne kraje kandydujące do członkostwa w UE. Zamieszczono na niej pewne kluczowe informacje dotyczące każdego z państw, takie jak rozmiar, liczba ludności, stolica, flaga...

Działania w ramach misji – misja UE w zakresie odbudowy naszych oceanów i zasobów wodnych

Działania w ramach misji przedstawiają wspólne starania na rzecz osiągnięcia trzech celów misji w zakresie odbudowy naszych oceanów i zasobów wodnych do 2030 r., jakimi są:

1.ochrona i odbudowa ekosystemów morskich i słodkowodnych oraz różnorodności biologicznej, zgodnie z unijną strategią na rzecz bioróżnorodności 2030;
2.zapobieganie zanieczyszczeniom naszych oceanów, mórz i zasobów wodnych oraz eliminacja tych zanieczyszczeń, zgodnie z Planem działania UE na rzecz eliminacji zanieczyszczeń wody, powietrza i gleby;
3.sprawienie, by zrównoważona gospodarka niebieska stała się neutralna pod względem emisji dwutlenku węgla i charakteryzowała się obiegiem zamkniętym, zgodnie z proponowanym Europejskim prawem o klimacie i holistyczną wizją zawartą w strategii na rzecz zrównoważonej niebieskiej gospodarki.

Aby osiągnąć te cele, misja obejmuje również dwa czynniki wspomagające:

• cyfrowy system wiedzy o oceanach i zasobach wodnych;
• mobilizację i zaangażowanie społeczeństwa.

Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej na temat działań w ramach misji

(2021–2030)

Europejski Dzień Morza

Ustanowiony w 2008 r. Europejski Dzień Morza stanowi coroczne unijne forum dotyczące gospodarki morskiej i zrównoważonego niebieskiego wzrostu. W konferencji tej uczestniczą decydenci, naukowcy, przedstawiciele przemysłu i społeczeństwa, którzy biorą udział w sesjach plenarnych i tematycznych na wysokim szczeblu, warsztatach i wystawach. Mapa przedstawia miejsca, w których odbyła się coroczna konferencja zainteresowanych stron z okazji Europejskiego Dnia Morza od czasu jej utworzenia.

Europejski Dzień Morza w moim kraju (2019 r.)

Równolegle z konferencją z okazji Europejskiego Dnia Morza w całej Europie organizuje się szereg lokalnych powiązanych z nią wydarzeń znanych jako „Europejski Dzień Morza w moim kraju”, skierowanych do młodzieży i mieszkańców. Umożliwia to wielu europejskim regionom, w których występuje kultura morska, dołączenie do obchodów i podkreślenie kluczowej roli mórz i oceanów dla lokalnych społeczeństw. Mapa zawiera przegląd 150 lokalnych wydarzeń związanych z inicjatywą „Europejski Dzień Morza w moim kraju” organizowanych między kwietniem a lipcem 2019 r. w 21 różnych krajach (15 z UE i 6 spoza UE), w tym akcji sprzątania plaż, wycieczek z przewodnikiem po portach, pokazów na tematy morskie, wycieczek ekologicznych na obszarach o znaczącym dziedzictwie morskim, wycieczek statkiem itp. Wielu organizatorów wykorzystało również swoje wydarzenia do przedstawienia Europejskiego atlasu mórz uczniom w całej UE. Aby uczynić tę mapę jeszcze bardziej wyjątkową, ukryliśmy w niej coś specjalnego. Dołącz do obchodów, przeanalizuj mapę i spróbuj rozwiązać zagadkę związaną z inicjatywą „Europejski Dzień Morza w moim kraju” w 2019 r.

Europejski Dzień Morza w moim kraju (2021 r.)

Równolegle z coroczną konferencją z okazji Europejskiego Dnia Morza (która odbyła się 20 i 21 maja 2021 r. w Den Helder w Holandii) w całej Europie organizuje się szereg lokalnych powiązanych z nią wydarzeń znanych jako „Europejski Dzień Morza w moim kraju”, skierowanych do młodzieży i mieszkańców.
Działanie to stanowi ważny element cieszącego się w ostatnich latach coraz większym zainteresowaniem ruchu zwiększania świadomości na temat oceanów i aktywizacji na rzecz ochrony oceanów, a wydarzenia w ramach Europejskiego Dnia Morza zyskują na popularności, co roku przyciągając ponad 30 tys. uczestników. Działania lokalne, takie jak sprzątanie plaż, wycieczki z przewodnikiem po portach, wystawy sztuki, warsztaty, konferencje, seminaria, wystawy o tematyce morskiej, działania w zakresie poszerzania wiedzy na temat oceanów, wycieczki ekologiczne i spacery po obszarach o znaczącym dziedzictwie morskim, wycieczki łodzią, wizyty w muzeach morskich, na statkach, w akwariach, w stoczniach itp. skierowane są do szerokiego grona odbiorców w całej Europie, a element „gry i zabawy” przemawia bezpośrednio do młodszej publiczności. Tego typu działania umożliwiają wielu europejskim regionom, w których występuje kultura morska, dołączenie do obchodów i podkreślenie kluczowej roli mórz i oceanów dla lokalnych społeczeństw.
Z uwagi na trwający kryzys związany z pandemią COVID-19 w 2021 r. Europejski Dzień Morza w moim kraju obejmował zarówno wydarzenia na miejscu – tam, gdzie było to możliwe – jak i wydarzenia wirtualne.
Mapa przedstawia przegląd 232 lokalnych wydarzeń organizowanych pod szyldem Europejskiego Dnia Morza w moim kraju w 2021 r. w 25 różnych państwach (21 z UE i 4 spoza UE). Wielu organizatorów wykorzystało również swoje wydarzenia do przedstawienia Europejskiego atlasu mórz uczniom w całej UE.
Aby uczynić tę mapę jeszcze bardziej wyjątkową, ukryliśmy w niej coś specjalnego. Dołącz do obchodów, przeanalizuj mapę i wyrusz z nami na poszukiwanie skarbów z inicjatywą „Europejski Dzień Morza w moim kraju” w 2021 r.

Europejski Dzień Morza w moim kraju (2022 r.)

Równolegle z coroczną konferencją z okazji Europejskiego Dnia Morza (która odbyła się 19 i 20 maja 2022 r. w Rawennie we Włoszech) w całej Europie organizuje się szereg lokalnych powiązanych z nią wydarzeń znanych jako „Europejski Dzień Morza w moim kraju”, skierowanych do młodzieży i mieszkańców.
Działanie to stanowi ważny element cieszącego się w ostatnich latach coraz większym zainteresowaniem ruchu zwiększania świadomości na temat oceanów i aktywizacji na rzecz ochrony oceanów, a wydarzenia w ramach Europejskiego Dnia Morza zyskują na popularności, co roku przyciągając ponad 50 tys. uczestników. Działania lokalne, takie jak sprzątanie plaż, wycieczki z przewodnikiem po portach, wystawy sztuki, warsztaty, konferencje, seminaria, wystawy o tematyce morskiej, działania na rzecz zwiększania wiedzy na temat oceanów, wycieczki ekologiczne i spacery po obszarach o znaczącym dziedzictwie morskim, wycieczki łodzią, wizyty w muzeach morskich, na statkach, w akwariach, w stoczniach itp. skierowane są do szerokiego grona odbiorców w całej Europie, a element „gry i zabawy” przemawia bezpośrednio do młodszej publiczności. Tego typu działania umożliwiają wielu europejskim regionom, w których występuje kultura morska, dołączenie do obchodów i podkreślenie kluczowej roli mórz i oceanów dla lokalnych społeczeństw.
Z uwagi na trwający kryzys związany z pandemią COVID-19 w 2022 r. Europejski Dzień Morza w moim kraju obejmował zarówno wydarzenia na miejscu – tam, gdzie było to możliwe – jak i wydarzenia wirtualne.Mapa przedstawia przegląd lokalnych wydarzeń organizowanych pod szyldem Europejskiego Dnia Morza w moim kraju w 2022 r. w 29 różnych państwach (22 z UE i 7 spoza UE). Wielu organizatorów wykorzystało również swoje wydarzenia do przedstawienia Europejskiego atlasu mórz uczniom w całej UE.
Aby uczynić tę mapę jeszcze bardziej wyjątkową, ukryliśmy w niej coś specjalnego. Dołącz do obchodów, przeanalizuj mapę i dołącz do wyścigu w konkursie wiedzy związanym z inicjatywą „Europejski Dzień Morza w moim kraju” w 2022 r.

Europejski Dzień Morza w moim kraju (2023 r.)

Równolegle z doroczną konferencją z okazji Europejskiego Dnia Morza (która w tym roku odbyła się w Breście we Francji, w dniach 24–25 maja 2023 r.) w całej Europie organizuje się wiele powiązanych lokalnych wydarzeń znanych jako „Europejski Dzień Morza w moim kraju”, skierowanych do młodzieży i mieszkańców.
„Europejski Dzień Morza w moim kraju” stanowi ważny element cieszącego się w ostatnich latach coraz większym zainteresowaniem ruchu zwiększania świadomości na temat oceanów i aktywizacji na rzecz ochrony oceanów. Wydarzenia organizowane w ramach tego dnia stają się coraz bardziej popularne i przyciągają ponad 50 tys. uczestników rocznie. Działania lokalne, takie jak sprzątanie plaż, wycieczki z przewodnikiem po portach, wystawy sztuki, warsztaty, konferencje, seminaria, wystawy o tematyce morskiej, działania na rzecz zwiększania wiedzy na temat oceanów, wycieczki ekologiczne i spacery po obszarach o znaczącym dziedzictwie morskim, wycieczki łodzią, wizyty w muzeach morskich, na statkach, w akwariach, w stoczniach itp. skierowane są do szerokiego grona odbiorców w całej Europie, a element „gry i zabawy” przemawia bezpośrednio do młodszej publiczności. Takie działania umożliwiają wielu europejskim regionom, w których występuje kultura morska, dołączenie do obchodów i podkreślenie kluczowej roli mórz i oceanów dla lokalnych społeczeństw.
W tym roku „Europejski Dzień Morza w moim kraju” obejmuje wydarzenia fizyczne, wirtualne i hybrydowe.
Na mapie przedstawiono przegląd lokalnych imprez w różnych krajach w 2023 r. Wielu organizatorów w całej UE przy tej okazji przedstawia uczestnikom – w tym studentom i uczniom – europejski atlas mórz!
Aby uczynić tę mapę jeszcze bardziej wyjątkową, ukryliśmy w niej coś specjalnego. Dołącz do obchodów, przeanalizuj mapę i zagraj w grę terenową typu „geocaching” z atlasem.

Europejski Dzień Morza w moim kraju (2024 r.)

Równolegle z doroczną konferencją z okazji Europejskiego Dnia Morza (która w tym roku odbyła się w Svendborgu w Danii, w dniach 30–31 maja 2024 r.) w całej Europie organizuje się wiele powiązanych lokalnych wydarzeń znanych jako „Europejski Dzień Morza w moim kraju”, skierowanych do młodzieży i mieszkańców. Celem jest uświadomienie ludziom, że działalność na morzu (turystyka przybrzeżna, rybołówstwo, żegluga, transport wodny, energia ze źródeł odnawialnych, akwakultura itp.) ma kluczowe znaczenie dla obywateli i gospodarek UE. UE ma 68000 km linii brzegowej, a około jedna trzecia populacji UE mieszka w odległości do 50 km od wybrzeża.
Od pierwszej edycji „Europejskiego Dnia Morza w moim kraju” w 2018 r. liczba powiązanych wydarzeń znacznie wzrosła, obejmując działania takie jak sprzątanie plaż, wycieczki z przewodnikiem, wystawy sztuki, warsztaty i konferencje. W 2023 r. zorganizowano 494 wydarzenia w 31 krajach zarówno w UE, jak i poza nią. Tegoroczny
„Europejski Dzień Morza w moim kraju” obejmował wydarzenia fizyczne, wirtualne i hybrydowe.
Na mapie przedstawiono przegląd lokalnych imprez w różnych krajach w 2024 r. Wielu organizatorów wykorzystuje również wydarzenia do przedstawienia obywatelom, studentom i uczniom europejskiego atlasu mórz.
Aby ta mapa stała się jeszcze bardziej wyjątkowa, ukryliśmy na niej coś szczególnego. Dołącz do obchodów, przeanalizuj mapę i podejmij Wyzwanie Niebieskiej Gospodarki.

Instalacje morskie

W Europie istnieje rozległa sieć infrastruktury badawczej w dziedzinie badań morza, która obejmuje szereg ośrodków, w tym statki badawcze i sprzęt, który można zabrać na pokład, lądowe i morskie ośrodki badawcze specjalizujące się w dziedzinie fizyki, biologii i chemii oraz liczne zdalne i miejscowe obiekty obserwacyjne. Mapa przedstawia poszczególne ośrodki na podstawie bazy danych dotyczącej infrastruktury badawczej w dziedzinie badań morza centrum EurOcean. Kliknij mapę, aby wyświetlić główne cechy każdego ośrodka, w tym linki i dane kontaktowe w celu uzyskania dostępu do bardziej szczegółowych informacji udzielanych przez podmioty prowadzące te ośrodki.

Konferencja Peryferyjnych Regionów Nadmorskich

Około 160 regionów z 28 państw połączyło siły, aby stworzyć Konferencję Peryferyjnych Regionów Nadmorskich (CPMR). Aby promować szczególny charakter każdego z dużych basenów morskich i współpracować w dziedzinach stanowiących przedmiot ich wspólnego zainteresowania, CPMR podzieliła się na komisje geograficzne: Komisję Łuku Atlantyckiego, Komisję Bałkanów i Morza Czarnego, Komisję Wysp, Komisję Międzyśródziemnomorską, Komisję Morza Bałtyckiego i Komisję Morza Północnego. Mapa przedstawia regiony członkowskie CPMR, która dąży do zaspokojenia potrzeb i interesów swoich regionów członkowskich na forum instytucji Unii Europejskiej i rządów krajowych. CPMR prowadzi w szczególności działania na rzecz wzmocnienia wymiaru morskiego Europy, podkreślając znaczenie zintegrowanej polityki morskiej, większej regionalizacji wspólnej polityki rybołówstwa oraz systemu bezpieczeństwa morskiego opracowanego w celu rozwiązania kwestii zwiększonego ruchu statków.

Regionalne konwencje morskie

W Europie istnieją cztery struktury operacyjne, których celem jest ochrona środowiska morskiego oraz organizacja spotkań państw członkowskich i państw sąsiadujących, które mają wspólne wody morskie. Mowa o regionalnych konwencjach morskich. Mapa przedstawia regiony morskie, których dotyczą regionalne konwencje morskie (konwencja helsińska, konwencja barcelońska, konwencja bukareszteńska i konwencja OSPAR) o ochronie środowiska morskiego. Podczas opracowywania swoich strategii dotyczących obszarów morskich państwa członkowskie wykorzystują istniejące regionalne struktury współpracy na potrzeby wzajemnej koordynacji.

Strategie makroregionalne i strategia na rzecz regionu Oceanu Atlantyckiego

Mapa przedstawia cztery obszary, których dotyczą unijne strategie makroregionalne i strategia morska na rzecz obszaru Oceanu Atlantyckiego. „Strategia makroregionalna” stanowi zintegrowane ramy zatwierdzone przez Radę Europejską, aby sprostać wspólnym wyzwaniom, przed którymi stoi dany obszar geograficzny i które odnoszą się do państw członkowskich i państw trzecich znajdujących się na tym samym obszarze geograficznym korzystającym tym samym ze wzmocnionej współpracy na rzecz osiągnięcia spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej.

Handel produktami rybołówstwa i akwakultury (ilość)

Handel produktami rybołówstwa i akwakultury (wartość)

Pierwsza sprzedaż ryb (dorsz)

W ramach wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb) Europejskie Centrum Monitorowania Rynku Produktów Rybołówstwa i Akwakultury (EUMOFA) monitoruje wolumen, wartość i cenę produktów rybołówstwa i akwakultury od pierwszej sprzedaży do etapu detalicznego, w tym import i eksport. Pierwsza sprzedaż odnosi się do wyładowanych ryb, które są sprzedawane lub rejestrowane w ośrodku aukcyjnym na rzecz zarejestrowanych nabywców lub organizacji producentów. Pierwsza sprzedaż może różnić się od wyładunków, ponieważ nie obejmuje ryb wyładowywanych przez statki należące do przedsiębiorstw przetwórczych ani sprzedaży bezpośredniej na rzecz przetwórców. Mapa przedstawia lokalizację ośrodków aukcyjnych prowadzących comiesięczną pierwszą sprzedaż w Belgii, Niemczech, Danii, Estonii, Francji, Irlandii, we Włoszech, na Łotwie, Litwie, w Holandii, Norwegii, Polsce, Portugalii, Hiszpanii, Szwecji i Wielkiej Brytanii. Kliknij określoną lokalizację, aby dowiedzieć się więcej na temat wolumenu, wartości i ceny pierwszej sprzedaży. Informacje zawarte na tej mapie zostały zebrane przez EUMOFA od administracji krajowych i ze źródeł komercyjnych i udostępnione za pośrednictwem EMODNET Human Activities.

Pierwsza sprzedaż ryb (krewetki)

W ramach wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb) Europejskie Centrum Monitorowania Rynku Produktów Rybołówstwa i Akwakultury (EUMOFA) monitoruje wolumen, wartość i cenę produktów rybołówstwa i akwakultury od pierwszej sprzedaży do etapu detalicznego, w tym import i eksport. Pierwsza sprzedaż odnosi się do wyładowanych ryb, które są sprzedawane lub rejestrowane w ośrodku aukcyjnym na rzecz zarejestrowanych nabywców lub organizacji producentów. Pierwsza sprzedaż może różnić się od wyładunków, ponieważ nie obejmuje ryb wyładowywanych przez statki należące do przedsiębiorstw przetwórczych ani sprzedaży bezpośredniej na rzecz przetwórców. Mapa przedstawia lokalizację ośrodków aukcyjnych prowadzących comiesięczną pierwszą sprzedaż w Belgii, Niemczech, Danii, Estonii, Francji, Irlandii, we Włoszech, na Łotwie, Litwie, w Holandii, Norwegii, Polsce, Portugalii, Hiszpanii, Szwecji i Wielkiej Brytanii. Kliknij określoną lokalizację, aby dowiedzieć się więcej na temat wolumenu, wartości i ceny pierwszej sprzedaży. Informacje zawarte na tej mapie zostały zebrane przez EUMOFA od administracji krajowych i ze źródeł komercyjnych i udostępnione za pośrednictwem EMODNET Human Activities.

Pierwsza sprzedaż ryb (mintaj)

W ramach wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb) Europejskie Centrum Monitorowania Rynku Produktów Rybołówstwa i Akwakultury (EUMOFA) monitoruje wolumen, wartość i cenę produktów rybołówstwa i akwakultury od pierwszej sprzedaży do etapu detalicznego, w tym import i eksport. Pierwsza sprzedaż odnosi się do wyładowanych ryb, które są sprzedawane lub rejestrowane w ośrodku aukcyjnym na rzecz zarejestrowanych nabywców lub organizacji producentów. Pierwsza sprzedaż może różnić się od wyładunków, ponieważ nie obejmuje ryb wyładowywanych przez statki należące do przedsiębiorstw przetwórczych ani sprzedaży bezpośredniej na rzecz przetwórców. Mapa przedstawia lokalizację ośrodków aukcyjnych prowadzących comiesięczną pierwszą sprzedaż w Belgii, Niemczech, Danii, Estonii, Francji, Irlandii, we Włoszech, na Łotwie, Litwie, w Holandii, Norwegii, Polsce, Portugalii, Hiszpanii, Szwecji i Wielkiej Brytanii. Kliknij określoną lokalizację, aby dowiedzieć się więcej na temat wolumenu, wartości i ceny pierwszej sprzedaży. Informacje zawarte na tej mapie zostały zebrane przez EUMOFA od administracji krajowych i ze źródeł komercyjnych i udostępnione za pośrednictwem EMODNET Human Activities.

Pierwsza sprzedaż ryb (omułki)

W ramach wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb) Europejskie Centrum Monitorowania Rynku Produktów Rybołówstwa i Akwakultury (EUMOFA) monitoruje wolumen, wartość i cenę produktów rybołówstwa i akwakultury od pierwszej sprzedaży do etapu detalicznego, w tym import i eksport. Pierwsza sprzedaż odnosi się do wyładowanych ryb, które są sprzedawane lub rejestrowane w ośrodku aukcyjnym na rzecz zarejestrowanych nabywców lub organizacji producentów. Pierwsza sprzedaż może różnić się od wyładunków, ponieważ nie obejmuje ryb wyładowywanych przez statki należące do przedsiębiorstw przetwórczych ani sprzedaży bezpośredniej na rzecz przetwórców. Mapa przedstawia lokalizację ośrodków aukcyjnych prowadzących comiesięczną pierwszą sprzedaż w Belgii, Niemczech, Danii, Estonii, Francji, Irlandii, we Włoszech, na Łotwie, Litwie, w Holandii, Norwegii, Polsce, Portugalii, Hiszpanii, Szwecji i Wielkiej Brytanii. Kliknij określoną lokalizację, aby dowiedzieć się więcej na temat wolumenu, wartości i ceny pierwszej sprzedaży. Informacje zawarte na tej mapie zostały zebrane przez EUMOFA od administracji krajowych i ze źródeł komercyjnych i udostępnione za pośrednictwem EMODNET Human Activities.

Pierwsza sprzedaż ryb (śledź)

W ramach wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb) Europejskie Centrum Monitorowania Rynku Produktów Rybołówstwa i Akwakultury (EUMOFA) monitoruje wolumen, wartość i cenę produktów rybołówstwa i akwakultury od pierwszej sprzedaży do etapu detalicznego, w tym import i eksport. Pierwsza sprzedaż odnosi się do wyładowanych ryb, które są sprzedawane lub rejestrowane w ośrodku aukcyjnym na rzecz zarejestrowanych nabywców lub organizacji producentów. Pierwsza sprzedaż może różnić się od wyładunków, ponieważ nie obejmuje ryb wyładowywanych przez statki należące do przedsiębiorstw przetwórczych ani sprzedaży bezpośredniej na rzecz przetwórców. Mapa przedstawia lokalizację ośrodków aukcyjnych prowadzących comiesięczną pierwszą sprzedaż w Belgii, Niemczech, Danii, Estonii, Francji, Irlandii, we Włoszech, na Łotwie, Litwie, w Holandii, Norwegii, Polsce, Portugalii, Hiszpanii, Szwecji i Wielkiej Brytanii. Kliknij określoną lokalizację, aby dowiedzieć się więcej na temat wolumenu, wartości i ceny pierwszej sprzedaży. Informacje zawarte na tej mapie zostały zebrane przez EUMOFA od administracji krajowych i ze źródeł komercyjnych i udostępnione za pośrednictwem EMODNET Human Activities.

Pierwsza sprzedaż ryb (tuńczyk)

W ramach wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb) Europejskie Centrum Monitorowania Rynku Produktów Rybołówstwa i Akwakultury (EUMOFA) monitoruje wolumen, wartość i cenę produktów rybołówstwa i akwakultury od pierwszej sprzedaży do etapu detalicznego, w tym import i eksport. Pierwsza sprzedaż odnosi się do wyładowanych ryb, które są sprzedawane lub rejestrowane w ośrodku aukcyjnym na rzecz zarejestrowanych nabywców lub organizacji producentów. Pierwsza sprzedaż może różnić się od wyładunków, ponieważ nie obejmuje ryb wyładowywanych przez statki należące do przedsiębiorstw przetwórczych ani sprzedaży bezpośredniej na rzecz przetwórców. Mapa przedstawia lokalizację ośrodków aukcyjnych prowadzących comiesięczną pierwszą sprzedaż w Belgii, Niemczech, Danii, Estonii, Francji, Irlandii, we Włoszech, na Łotwie, Litwie, w Holandii, Norwegii, Polsce, Portugalii, Hiszpanii, Szwecji i Wielkiej Brytanii. Kliknij określoną lokalizację, aby dowiedzieć się więcej na temat wolumenu, wartości i ceny pierwszej sprzedaży. Informacje zawarte na tej mapie zostały zebrane przez EUMOFA od administracji krajowych i ze źródeł komercyjnych i udostępnione za pośrednictwem EMODNET Human Activities.

Pierwsza sprzedaż ryb (łosoś)

W ramach wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb) Europejskie Centrum Monitorowania Rynku Produktów Rybołówstwa i Akwakultury (EUMOFA) monitoruje wolumen, wartość i cenę produktów rybołówstwa i akwakultury od pierwszej sprzedaży do etapu detalicznego, w tym import i eksport. Pierwsza sprzedaż odnosi się do wyładowanych ryb, które są sprzedawane lub rejestrowane w ośrodku aukcyjnym na rzecz zarejestrowanych nabywców lub organizacji producentów. Pierwsza sprzedaż może różnić się od wyładunków, ponieważ nie obejmuje ryb wyładowywanych przez statki należące do przedsiębiorstw przetwórczych ani sprzedaży bezpośredniej na rzecz przetwórców. Mapa przedstawia lokalizację ośrodków aukcyjnych prowadzących comiesięczną pierwszą sprzedaż w Belgii, Niemczech, Danii, Estonii, Francji, Irlandii, we Włoszech, na Łotwie, Litwie, w Holandii, Norwegii, Polsce, Portugalii, Hiszpanii, Szwecji i Wielkiej Brytanii. Kliknij określoną lokalizację, aby dowiedzieć się więcej na temat wolumenu, wartości i ceny pierwszej sprzedaży. Informacje zawarte na tej mapie zostały zebrane przez EUMOFA od administracji krajowych i ze źródeł komercyjnych i udostępnione za pośrednictwem EMODNET Human Activities.

Sektor przetwórstwa produktów rybołówstwa

Kable telekomunikacyjne – Malta

Podmorski kabel telekomunikacyjny to kabel ułożony na dnie morza między położonymi na lądzie stacjami w celu przenoszenia sygnałów telekomunikacyjnych na odcinkach oceanów i mórz. Mapa przedstawia rzeczywisty przebieg kabli telekomunikacyjnych, które rozpoczynają się na wodach maltańskich lub przechodzą przez nie. Informacje dostarczył Międzynarodowy Instytut Oceanu Pacem in Maribus – Maltańskie Centrum Operacyjne (Uniwersytet Maltański / Wydział Oceanografii Fizycznej). Pochodzą one z Wydziału Morskiego Maltańskiego Urzędu ds. Transportu, dawniej Urzędu Morskiego Malty.

Kable telekomunikacyjne – Niemcy

Podmorski kabel telekomunikacyjny to kabel ułożony na dnie morza między położonymi na lądzie stacjami w celu przenoszenia sygnałów telekomunikacyjnych na odcinkach oceanów i mórz. Mapa przedstawia rzeczywisty przebieg niemieckich kabli telekomunikacyjnych udostępniony przez Federalną Agencję Morską i Hydrograficzną (BSH Contis).

Kable telekomunikacyjne – przebieg kabli SIGCables

Podmorski kabel telekomunikacyjny to kabel ułożony na dnie morza między położonymi na lądzie stacjami w celu przenoszenia sygnałów telekomunikacyjnych na odcinkach oceanów i mórz. Mapa przedstawia rzeczywisty przebieg kabli telekomunikacyjnych dostarczanych przez SIGCables zarządzanego przez Orange.

Przebieg rurociągów podmorskich

Rurociąg podmorski (znany również jako rurociąg morski) to rurociąg, który leży na dnie morza lub w wykopie poniżej jego dna. W niektórych przypadkach rurociąg znajduje się w większej części na lądzie, a w niektórych miejscach przebiega przez obszary wodne, takie jak niewielkie morza, cieśniny i rzeki. Rurociągi podmorskie wykorzystuje się głównie do przesyłania ropy naftowej lub gazu, ale mają również znaczenie dla transportu wody. Mapa przedstawia przebieg i status operacyjny rurociągów podmorskich w różnych państwach Europy. Informacje zgromadzono w wyniku agregacji i harmonizacji zbiorów danych dostarczonych przez kilka źródeł z państw członkowskich UE, a także z Norwegii i Wielkiej Brytanii.

Bezrobocie

Mapa przedstawia odsetek bezrobocia w różnych regionach europejskich w porównaniu ze średnią krajową równą 100. Gdy wartość wskaźnika w danym regionie wynosi mniej niż 100, bezrobocie jest niższe niż średnia krajowa. Gdy wartość wskaźnika wynosi więcej niż 100, bezrobocie w danym regionie jest wyższe niż średnia krajowa.

Gęstość zaludnienia

Mapa przedstawia gęstość zaludnienia w porównaniu ze średnią krajową równą 100. Gdy w danym regionie europejskim wartość wskaźnika wynosi mniej niż 100, gęstość zaludnienia jest niższa niż średnia krajowa. Gdy wartość wskaźnika wynosi więcej niż 100, gęstość zaludnienia w danym regionie jest wyższa niż średnia krajowa.

Gęstość zaludnienia w regionach przybrzeżnych/nieprzybrzeżnych

Mapa przedstawia gęstość zaludnienia w regionach przybrzeżnych/nieprzybrzeżnych w Europie. Gęstość zaludnienia to stosunek (średniej rocznej) liczby ludności danego regionu do jego obszaru (lądowego) w km². Gdy obszar lądowy nie jest dostępny, wykorzystuje się obszar całkowity (łącznie z wodami śródlądowymi).

Kształcenie – miasta i duże miasta

Mapa przedstawia liczbę studentów na uczelniach wyższych w miastach. Dane dotyczące europejskich miast zgromadzono w celu przyczynienia się do poprawy jakości życia w mieście: wspierają one wymianę doświadczeń wśród europejskich miast; pomagają określić najlepsze praktyki; ułatwiają analizę porównawczą na poziomie europejskim i zapewniają informacje na temat dynamiki panującej w miastach i ich otoczeniu. Wskaźnik pochodzi ze zmiennych zebranych w Europejskim Systemie Statystycznym. Informacje dodatkowe na temat danych statystycznych dotyczących europejskich miast

(1991-2018)

Kultura i turystyka – miasta i duże miasta

Mapa przedstawia całkowitą liczbę nocy spędzonych w turystycznych obiektach noclegowych w przypadku europejskich miast i dużych miast. Dane dotyczące europejskich miast zgromadzono w celu przyczynienia się do poprawy jakości życia w mieście: wspierają one wymianę doświadczeń wśród europejskich miast; pomagają określić najlepsze praktyki; ułatwiają analizę porównawczą na poziomie europejskim i zapewniają informacje na temat dynamiki panującej w miastach i ich otoczeniu. Wskaźnik pochodzi ze zmiennych zebranych w Europejskim Systemie Statystycznym. Informacje dodatkowe na temat danych statystycznych dotyczących europejskich miast

(2000-2018)

Liczba ludności w dniu 1 stycznia w podziale na grupy wiekowe i płeć – miasta i duże miasta

Mapa przedstawia liczbę ludności w miastach w podziale na grupy wiekowe i płeć. Dane zgromadzono w celu przyczynienia się do poprawy jakości życia w mieście: wspierają one wymianę doświadczeń wśród europejskich miast; pomagają określić najlepsze praktyki; ułatwiają analizę porównawczą na poziomie europejskim i zapewniają informacje na temat dynamiki panującej w miastach i ich otoczeniu. Wskaźnik pochodzi ze zmiennych zebranych przez Europejski System Statystyczny. Informacje dodatkowe na temat danych statystycznych dotyczących europejskich miast

(1990-2018)

Liczba ludności w podziale na obywatelstwo i państwo urodzenia – miasta i duże miasta

Mapa przedstawia zmianę liczby ludności w podziale na obywatelstwo i państwo urodzenia w przypadku europejskich miast i dużych miast. Dane dotyczące europejskich miast zgromadzono w celu przyczynienia się do poprawy jakości życia w mieście: wspierają one wymianę doświadczeń wśród europejskich miast; pomagają określić najlepsze praktyki; ułatwiają analizę porównawczą na poziomie europejskim i zapewniają informacje na temat dynamiki panującej w miastach i ich otoczeniu. Wskaźnik pochodzi ze zmiennych zebranych w Europejskim Systemie Statystycznym. Informacje dodatkowe na temat danych statystycznych dotyczących europejskich miast

(2004-2018)

Ludność aktywna zawodowo

Mapa przedstawia odsetek ludności aktywnej zawodowo w regionach europejskich w porównaniu ze średnią krajową równą 100. Gdy wartość wskaźnika w danym regionie wynosi mniej niż 100, odsetek ludności aktywnej zawodowo jest niższy niż średnia krajowa. Gdy wartość wskaźnika wynosi więcej niż 100, odsetek ludności aktywnej zawodowo w danym regionie jest wyższy niż średnia krajowa.

Ludność w wieku co najmniej 65 lat

Mapa przedstawia odsetek ludności w wieku co najmniej 65 lat w porównaniu ze średnią krajową równą 100. Gdy wartość wskaźnika w danym regionie europejskim wynosi mniej niż 100, odsetek ludności w wieku co najmniej 65 lat jest niższy niż średnia krajowa. Gdy wartość wskaźnika wynosi więcej niż 100, odsetek ludności w wieku co najmniej 65 lat w danym regionie jest wyższy niż średnia krajowa.

Płodność i śmiertelność – miasta i duże miasta

Mapa przedstawia dane dotyczące płodności i śmiertelności w miastach. Dane dotyczące europejskich miast zgromadzono w celu przyczynienia się do poprawy jakości życia w mieście: wspierają one wymianę doświadczeń wśród europejskich miast; pomagają określić najlepsze praktyki; ułatwiają analizę porównawczą na poziomie europejskim i zapewniają informacje na temat dynamiki panującej w miastach i ich otoczeniu. Wskaźnik pochodzi ze zmiennych zebranych w Europejskim Systemie Statystycznym. Informacje dodatkowe na temat danych statystycznych dotyczących europejskich miast

(1991-2018)

Rozmieszczenie ludności

Mapa rozmieszczenia ludności w Europie przedstawia obszary zasiedlone przez ludzi w Europie na podstawie obrazu satelitarnego (SPOT 5 i SPOT 6). Mówiąc dokładniej, przedstawiono na niej odsetek powierzchni zabudowanej na jednostkę przestrzenną.

Rynek pracy – miasta i duże miasta

Mapa przedstawia zmianę stopy bezrobocia w przypadku kobiet i mężczyzn w europejskich miastach i dużych miastach. Dane dotyczące europejskich miast zgromadzono w celu przyczynienia się do poprawy jakości życia w mieście: wspierają one wymianę doświadczeń wśród europejskich miast; pomagają określić najlepsze praktyki; ułatwiają analizę porównawczą na poziomie europejskim i zapewniają informacje na temat dynamiki panującej w miastach i ich otoczeniu. Wskaźnik pochodzi ze zmiennych zebranych w Europejskim Systemie Statystycznym. Informacje dodatkowe na temat danych statystycznych dotyczących europejskich miast

(2000-2018)

Struktura ludności – miasta i duże miasta

Mapa przedstawia zmiany liczby ludności w miastach. Dane dotyczące europejskich miast zgromadzono w celu przyczynienia się do poprawy jakości życia w mieście: wspierają one wymianę doświadczeń wśród europejskich miast; pomagają określić najlepsze praktyki; ułatwiają analizę porównawczą na poziomie europejskim i zapewniają informacje na temat dynamiki panującej w miastach i ich otoczeniu. Wskaźnik pochodzi ze zmiennych zebranych w Europejskim Systemie Statystycznym. Informacje dodatkowe na temat danych statystycznych dotyczących europejskich miast

(1990-2018)

Typologia miejska/wiejska

Mapa przedstawia typologię miejską/wiejską w regionach europejskich. W regionach typowo miejskich ludność wiejska stanowi poniżej 20% całej ludności. W regionach przejściowych ludność wiejska stanowi od 20% do 50% całej ludności. W regionach typowo wiejskich ludność wiejska stanowi co najmniej 50% całej ludności.

Warunki życia – miasta i duże miasta

Mapa przedstawia średni rozmiar gospodarstw domowych w miastach. Dane dotyczące europejskich miast zgromadzono w celu przyczynienia się do poprawy jakości życia w mieście: wspierają one wymianę doświadczeń wśród europejskich miast; pomagają określić najlepsze praktyki; ułatwiają analizę porównawczą na poziomie europejskim i zapewniają informacje na temat dynamiki panującej w miastach i ich otoczeniu. Wskaźnik pochodzi ze zmiennych zebranych w Europejskim Systemie Statystycznym. Informacje dodatkowe na temat danych statystycznych dotyczących europejskich miast

(2000-2018)

Zmiany liczby ludności

Mapa przedstawia zmiany liczby ludności mierzone w podziale na regiony i lata. Wskaźnik zmiany składa się z dwóch elementów: zmiany naturalne i migracja netto oraz dostosowanie statystyczne. Naturalne zmiany liczby ludności to różnica między liczbą żywych urodzeń a liczbą zgonów. Naturalne zmiany dodatnie nazywa się zwykle przyrostem naturalnym. Migracja netto to różnica między liczbą imigrantów a liczbą emigrantów.

Zmiany liczby ludności w regionach przybrzeżnych/nieprzybrzeżnych

Mapa przedstawia zmiany liczby ludności na podstawie danych dotyczących całkowitej liczby ludności, narodzin i zgonów w regionach przybrzeżnych/nieprzybrzeżnych w Europie. Wskaźnik całkowitej zmiany to stosunek zmiany liczby ludności w ciągu roku (różnicy między liczbą ludności w dniu 1 stycznia w dwóch kolejnych latach) do średniej liczby ludności w tym roku.

Ambasadorowie Europejskiego atlasu mórz

Europejski atlas mórz jest dostępny w 24 językach. Do każdej wersji językowej atlasu wyznaczony jest ambasador, którego zadaniem podczas kampanii komunikacyjnej trwającej od września 2020 r. do września 2021 r. było wyjaśnienie, dlaczego oceany są dla niego ważne i dlaczego wszyscy powinniśmy dbać o nasze oceany i morza. Wśród ambasadorów są m.in. komisarz Virginijus Sinkevičius, dyrektor generalna ds. gospodarki morskiej i rybołówstwa Charlina Vitcheva, główny urzędnik ds. polityki Komisji Europejskiej Māris Stuļğis, przedstawiciele organów publicznych z różnych państw członkowskich Unii Europejskiej, dyrektorzy instytutów, dyrektor akwarium, naukowcy, koordynatorzy organizacji pozarządowych, surfer, kapitan statku rybackiego, nurek i szef kuchni wyróżniony gwiazdką Michelin. Zobacz mapę i dowiedz się, kim są ambasadorowie oraz co mówią na temat oceanów i mórz. Pamiętaj, że ambasadorowie reprezentują poszczególne języki, dlatego są rozmieszczeni na mapie według krajów, w których mówi się w danym języku.

Edukacja dla klimatu: Temperatura powierzchni wody mierzona przez uczniów

Ta mapa edukacyjna przedstawia wyniki wyzwania „Be a scientist! Mapping climate change at seas & waterways” (Bądź jak naukowcy! Mapowanie zmiany klimatu na morzach i drogach wodnych), zainicjowanego przez koalicję na rzecz edukacji dla klimatu i europejski atlas mórz w 2022 r. Szkoły w całej Europie zaproszono do przekazywania danych na potrzeby nowej warstwy mapy w atlasie. Wyzwanie obejmowało 7 etapów. Pierwsze dwa etapy polegały na zaznajomieniu uczestników z działaniem atlasu. Następnie nauczyciele wybrali w głosowaniu mapę do opracowania: temperatura powierzchni wody w morzu, w rzekach, jeziorach lub stawach. Szkoły mogły mierzyć temperaturę wody w różnych miejscach i w różnym czasie. Wyniki pomiarów i wszelkie niezbędne powiązane informacje (np. nazwa szkoły/grupy, współrzędne geograficzne miejsca dokonania pomiar, data i godzina pomiaru, metody pomiaru temperatury) przekazano przy użyciu formularza internetowego na etapie gromadzenia danych, który zakończył się 31 marca 2023 r. Dzięki temu uczniowie zdobyli wiedzę o gromadzeniu, harmonizacji, wizualizacji i udostępnianiu danych. W jaki sposób szkoły mierzyły temperaturę wody? Kilka szkół korzystało z termometru, ale – dzięki współpracy z organizacjami Partnership for Observation of the Global Ocean (POGO) i Educational Passages – zespół odpowiedzialny za atlas otrzymał również dane od szkół, które zbudowały miniłodzie, umieszczone na morzu i wyposażone w czujniki temperatury! Dzięki tej warstwie mapy każdy ma obecnie dostęp do danych gromadzonych przez szkoły. Mapa może być wykorzystywana jako materiał dydaktyczny przez te i inne szkoły oraz wszystkich zainteresowanych! Dziękujemy wszystkim uczestniczącym szkołom, POGO i Educational Passages za wspaniały wkład w ten projekt!

(wrzesień 2022 r. – marzec 2023 r.)

Koalicja EU4Ocean na rzecz poszerzania wiedzy na temat oceanów – członkowie platformy EU4Ocean

Koalicja EU4Ocean na rzecz poszerzania wiedzy na temat oceanów łączy ze sobą różne organizacje, projekty i ludzi, którzy przyczyniają się do poszerzania wiedzy na temat oceanów i zrównoważonej gospodarki oceanami. Ta oddolna inicjatywa włączająca wspierana przez Komisję powstała po to, by zjednoczyć Europejczyków, dla których dobro oceanów jest najwyższą troską. Koalicja obejmuje trzy następujące elementy: platforma dla organizacji i osób zaangażowanych w inicjatywy związane z szerzeniem wiedzy na temat oceanów, Europejskie Forum Młodzieży na rzecz Oceanu oraz Sieć Europejskich Niebieskich Szkół.
Platforma EU4Ocean gromadzi szeroką grupę zainteresowanych stron z dziedziny badań morskich, polityki naukowej, niebieskiej gospodarki, a także z sektora prywatnego, ze społeczeństwa obywatelskiego, ze świata sztuki i edukacji oraz przedstawicieli młodzieży i mediów. Dzięki temu platforma działa na szeroką skalę – od organizacji lokalnych i krajowych po regionalne inicjatywy morskie i europejskie. Strony dla członków platformy.

Członkowie platformy mogą się dzielić pomysłami, nawiązywać partnerstwa i współpracować ze sobą, aby zapewnić bardziej skoordynowane podejście do szerzenia wiedzy na temat oceanów w Europie i opracowywać konkretne działania, które przyczynią się do zwiększenia realnej świadomości społecznej i zaangażowania społecznego oraz które nadadzą impet działaniom i zmianom społecznym. Członkowie działają w ramach trzech grup roboczych poświęconych różnej tematyce: klimat i oceany, żywność z oceanów oraz zdrowe i czyste oceany. Więcej informacji.

Projekty Młodych Działaczy na rzecz Oceanów

Młodzi Działacze na rzecz Oceanów to osoby młode (w wieku 16–30 lat) będące właścicielami projektów. Ich projekty zostały uznane i akredytowane przez Komisję Europejską jako wnoszące cenny wkład i przynoszące trwałe zmiany dla dobra oceanów.

Sieć Europejskich Niebieskich Szkół

Sieć Europejskich Niebieskich Szkół jest częścią Koalicji EU4Ocean i ma na celu zainspirowanie nauczycieli, dyrektorów szkół lub pracowników placówek edukacyjnych, aby rzucili swoim uczniom na wszystkich poziomach (przedszkole, szkoła podstawowa, gimnazjum i liceum, technikum lub szkoła zawodowa) wyzwanie „odnalezienia błękitu” polegające na opracowaniu projektu, który przybliży im tematykę oceanów i mórz.

Miejsca zatopienia amunicji

Amunicja zatopiona na dnie morza wywołuje ogólny niepokój m.in. krajów, organizacji regionalnych i międzynarodowych oraz badaczy. Zatopiona amunicja może obejmować broń taką jak niewybuchy, w tym broń chemiczną zatopioną po I i II wojnie światowej. Materiały te stwarzają zagrożenie dla środowiska morskiego i zdrowia ludzi oraz stanowią rzeczywiste wyzwanie dla „niebieskiej” działalności gospodarczej oraz planowania przestrzennego obszarów morskich, nie wspominając o zagrożeniach związanych z ich usunięciem i problemów technicznych, z jakimi należy się zmierzyć w celu ich likwidacji. Na mapie oznaczono leżące na danym obszarze miejsca, w których potwierdzono występowanie amunicji konwencjonalnej, chemicznej lub amunicji niewiadomego pochodzenia.

Miejsca zrzutu osadów z pogłębiania

Osady z pogłębiania oznaczają luźne, losowo zmieszane osady składające się ze skał, gleby lub muszli wydobytych i osadzonych podczas pogłębiania i zrzucania. Osady z pogłębiania zalegają niezgodnie na naturalnej, nienaruszonej glebie lub regolicie i mogą tworzyć formy antropogeniczne (np. hałdy osadów z pogłębiania). Pogłębianie do celów nawigacji (np. utworzenia portów i przystani) oraz do celów inżynieryjnych (np. wykopywanie kabli i rur) sprawia, że do morza trafiają znaczne ilości osadów. Coraz częściej dostrzega się ich wpływ na środowisko, m.in. zakłócanie działań połowowych lub zanieczyszczenie ekosystemów. Obecnie organy krajowe wielu państw wybierają obszary zrzutu, dzięki którym te negatywne skutki są minimalizowane. Na mapie zaznaczono miejsca zrzutu osadów.

Obszary zrzutu osadów z pogłębiania (poligony)

Osady z pogłębiania oznaczają luźne, losowo zmieszane osady składające się ze skał, gleby lub muszli wydobytych i osadzonych podczas pogłębiania i zrzucania. Osady z pogłębiania zalegają niezgodnie na naturalnej, nienaruszonej glebie lub regolicie i mogą tworzyć formy antropogeniczne (np. hałdy osadów z pogłębiania). Pogłębianie do celów nawigacji (np. utworzenia portów i przystani) oraz do celów inżynieryjnych (np. wykopywanie kabli i rur) sprawia, że do morza trafiają znaczne ilości osadów. Coraz częściej dostrzega się ich wpływ na środowisko, m.in. zakłócanie działań połowowych lub zanieczyszczenie ekosystemów. Obecnie organy krajowe wielu państw wybierają obszary zrzutu, dzięki którym te negatywne skutki są minimalizowane. Na mapie zaznaczono obszary zrzutu osadów.

Odpady na dnie morskim – Gęstość występowania (liczba sztuk/km²)

Odpady morskie stwarzają poważne zagrożenie dla organizmów żyjących w morzach, ponieważ zwierzęta mogą zaplątać się w śmieci lub je połknąć, narażając się na działanie szkodliwych chemikaliów. Śmieci te mogą również przedostać się w górę łańcucha żywnościowego, zagrażając zdrowiu ludzi w skali globalnej. Ponadto odpady morskie powodują poważne szkody gospodarcze. W morzu giną wartościowe, nadające się do recyklingu zasoby, zanieczyszczone plaże odstraszają turystów, a połowy rybaków zawierają coraz więcej odpadów. Mapa przedstawia gęstość występowania odpadów na dnie morskim (wszystkich kategorii) wyrażoną jako liczba odpadów zebranych w trakcie połowów badawczych przez okres jednego roku. Należy zauważyć, że brak danych w odniesieniu do niektórych obszarów nie oznacza, że nie występują na nich odpady na dnie morskim. W ramach swojej strategii w dziedzinie tworzyw sztucznych UE przyjęła dyrektywę w celu ograniczenia stosowania kilku jednorazowych produktów i narzędzi połowowych z tworzyw sztucznych. Więcej informacji na temat oceny skutków. Ponadto UE przyjęła również dyrektywę w sprawie portowych urządzeń do odbioru odpadów ze statków. Mapa przedstawia wyniki z lat 2011–2022.

Odpady na dnie morskim – Gęstość występowania odpadów związanych z rybołówstwem (liczba sztuk/km²)

Odpady związane z rybołówstwem i inne odpady morskie stwarzają poważne zagrożenie dla organizmów żyjących w morzach. Zwierzęta mogą zaplątać się w śmieci lub je połknąć, narażając się na działanie szkodliwych chemikaliów. Śmieci te mogą również przedostać się w górę łańcucha żywnościowego, zagrażając zdrowiu ludzi w skali globalnej. Ponadto odpady morskie powodują poważne szkody gospodarcze. W morzu giną wartościowe, nadające się do recyklingu zasoby, zanieczyszczone plaże odstraszają turystów, a połowy rybaków zawierają coraz więcej odpadów. Mapa przedstawia gęstość występowania odpadów związanych z rybołówstwem na dnie morskim, wyrażoną jako liczba odpadów zebranych w trakcie połowów badawczych przez okres jednego roku. Należy zauważyć, że brak danych w odniesieniu do niektórych obszarów nie oznacza, że nie występują na nich odpady związane z rybołówstwem. W ramach swojej strategii w dziedzinie tworzyw sztucznych UE przyjęła dyrektywę w celu ograniczenia stosowania kilku jednorazowych produktów i narzędzi połowowych z tworzyw sztucznych. Więcej informacji na temat oceny skutków. Ponadto UE przyjęła również dyrektywę w sprawie portowych urządzeń do odbioru odpadów ze statków. Mapa przedstawia wyniki z lat 2011–2022.

Odpady na dnie morskim – Gęstość występowania plastikowych toreb (liczba sztuk/km²)

Tworzywa sztuczne w coraz większym stopniu zanieczyszczają wybrzeża i oceany. Zanieczyszczenie tworzywami sztucznymi powoduje nie tylko zaśmiecenie plaż, ale jest również śmiertelną pułapką dla wielu zwierząt morskich. Zaplątują się one w większe kawałki tworzyw sztucznych lub biorą mniejsze kawałki za pożywienie. Mapa przedstawia gęstość występowania plastikowych toreb na dnie morskim wyrażoną jako liczba toreb zebranych w trakcie połowów badawczych przez okres jednego roku. Należy zauważyć, że brak danych w odniesieniu do niektórych obszarów nie oznacza, że nie występują na nich plastikowe torby. W ramach swojej strategii w dziedzinie tworzyw sztucznych UE przyjęła dyrektywę w celu ograniczenia stosowania kilku jednorazowych produktów i narzędzi połowowych z tworzyw sztucznych. Więcej informacji na temat oceny skutków. Ponadto UE przyjęła również dyrektywę w sprawie portowych urządzeń do odbioru odpadów ze statków.

Odpady na dnie morskim – Odsetek materiałów poszczególnych kategorii na rok

Każdego roku różnorodne działania człowieka przyczyniają się do powstania milionów ton odpadów. Wiele z nich ląduje w oceanach, stwarzając problemy środowiskowe, gospodarcze oraz w zakresie zdrowia publicznego. Nie jest zaskoczeniem, że odpady morskie określa się jako jedno z najszybciej rosnących zagrożeń dla zdrowia światowych oceanów, żyjących w nich zróżnicowanych organizmów morskich oraz ostatecznie ludzi spożywających żywność pochodzącą z oceanu. Na mapie zaznaczono odsetek odpadów w podziale na szereg kategorii (szkło, tkaniny, metal, polimer itp.). W ramach swojej strategii w dziedzinie tworzyw sztucznych UE przyjęła dyrektywę w celu ograniczenia stosowania kilku jednorazowych produktów i narzędzi połowowych z tworzyw sztucznych. Więcej informacji na temat oceny skutków. Ponadto UE przyjęła również dyrektywę w sprawie portowych urządzeń do odbioru odpadów ze statków. Mapa przedstawia wyniki z lat 2007–2021.

Odpady na plażach – Mediana liczby odpadów związanych z papierosami na 100-metrowych odcinkach, na jedno badanie – bez UNEP_MARLIN – Oficjalne monitorowanie

Palenie nie tylko szkodzi zdrowiu – niedopałki papierosów i inne odpady morskie stwarzają również poważne zagrożenie dla organizmów żyjących w morzach. Zwierzęta mogą zaplątać się w śmieci lub je połknąć, narażając się na działanie szkodliwych chemikaliów. Śmieci te mogą również przedostać się w górę łańcucha żywnościowego, zagrażając zdrowiu ludzi w skali globalnej. Ponadto odpady morskie powodują poważne szkody gospodarcze. W morzu giną wartościowe, nadające się do recyklingu zasoby, zanieczyszczone plaże odstraszają turystów, a połowy rybaków zawierają coraz więcej odpadów. Mapa przedstawia medianę liczby odpadów związanych z papierosami na danej plaży na rok na 100-metrowych odcinkach europejskich plaż. Uwzględniono na niej wyłącznie wyniki badań opierających się na monitorowaniu prowadzonym zgodnie z dyrektywą ramową w sprawie strategii morskiej, bez danych UNEP-MARLIN. Badania UNEP-MARLIN prowadzi się zgodnie z określonym protokołem stosowanym na wybrzeżach środkowej części Morza Bałtyckiego. W ramach swojej strategii w dziedzinie tworzyw sztucznych UE przyjęła dyrektywę w celu ograniczenia stosowania kilku jednorazowych produktów i narzędzi połowowych z tworzyw sztucznych. Więcej informacji na temat oceny skutków. Ponadto UE przyjęła również dyrektywę w sprawie portowych urządzeń do odbioru odpadów ze statków. Mapa przedstawia wyniki z lat 2001–2022.

Odpady na plażach – Mediana liczby odpadów związanych z torbami plastikowymi na 100-metrowych odcinkach, na jedno badanie – Oficjalne monitorowanie

Plastikowe torby i inne odpady morskie stwarzają poważne zagrożenie dla organizmów żyjących w morzach, ponieważ zwierzęta mogą zaplątać się w śmieci lub je połknąć, narażając się na działanie szkodliwych chemikaliów. Śmieci te mogą również przedostać się w górę łańcucha żywnościowego, zagrażając zdrowiu ludzi w skali globalnej. Ponadto odpady morskie powodują poważne szkody gospodarcze. W morzu giną wartościowe, nadające się do recyklingu zasoby, zanieczyszczone plaże odstraszają turystów, a połowy rybaków zawierają coraz więcej odpadów. Mapa przedstawia medianę liczby plastikowych toreb na 100-metrowych odcinkach europejskich plaż, jaką uzyskano w wyniku monitorowania prowadzonego zgodnie z dyrektywą ramową w sprawie strategii morskiej. W ramach swojej strategii w dziedzinie tworzyw sztucznych UE przyjęła dyrektywę w celu ograniczenia stosowania kilku jednorazowych produktów i narzędzi połowowych z tworzyw sztucznych. Więcej informacji na temat oceny skutków. Ponadto UE przyjęła również dyrektywę w sprawie portowych urządzeń do odbioru odpadów ze statków. Mapa przedstawia wyniki z lat 2001–2022.

Odpady na plażach – Mediana liczby sztuk przedmiotów z tworzyw sztucznych związanych z rybołówstwem i akwakulturą na 100-metrowych odcinkach, na jedno badanie – Oficjalne monitorowanie

Odpady związane z rybołówstwem i inne odpady morskie stwarzają poważne zagrożenie dla organizmów żyjących w morzach. Zwierzęta mogą zaplątać się w śmieci lub je połknąć, narażając się na działanie szkodliwych chemikaliów. Śmieci te mogą również przedostać się w górę łańcucha żywnościowego, zagrażając zdrowiu ludzi w skali globalnej. Ponadto odpady morskie powodują poważne szkody gospodarcze. W morzu giną wartościowe, nadające się do recyklingu zasoby, zanieczyszczone plaże odstraszają turystów, a połowy rybaków zawierają coraz więcej odpadów. Mapa przedstawia medianę liczby sztuk odpadów związanych z rybołówstwem na 100-metrowych odcinkach europejskich plaż, jaką uzyskano w wyniku monitorowania prowadzonego zgodnie z dyrektywą ramową w sprawie strategii morskiej. W ramach swojej strategii w dziedzinie tworzyw sztucznych UE przyjęła dyrektywę w celu ograniczenia stosowania kilku jednorazowych produktów i narzędzi połowowych z tworzyw sztucznych. Więcej informacji na temat oceny skutków. Ponadto UE przyjęła również dyrektywę w sprawie portowych urządzeń do odbioru odpadów ze statków. Mapa przedstawia wyniki z lat 2001–2022.

Odpady na plażach – Mediana łącznej liczby sztuk odpadów na 100-metrowych odcinkach, na jedno badanie – Oficjalne monitorowanie

Każdego roku różnorodne działania człowieka przyczyniają się do powstania milionów ton odpadów. Wiele z nich ląduje w oceanach, stwarzając problemy dla środowiska, gospodarki oraz zdrowia publicznego. Nie jest zaskoczeniem, że odpady morskie określa się jako jedno z najszybciej rosnących zagrożeń dla zdrowia światowych oceanów, żyjących w nich zróżnicowanych organizmów morskich oraz ostatecznie ludzi spożywających żywność pochodzącą z oceanu. Mapa przedstawia całkowitą liczbę (sztuk) odpadów morskich na danej plaży na rok, jaką uzyskano w wyniku monitorowania prowadzonego zgodnie z dyrektywą ramową w sprawie strategii morskiej. Dane zostały ujednolicone i przefiltrowane, aby umożliwić dokonywanie porównań między państwami. W ramach swojej strategii w dziedzinie tworzyw sztucznych UE przyjęła dyrektywę w celu ograniczenia stosowania kilku jednorazowych produktów i narzędzi połowowych z tworzyw sztucznych. Więcej informacji na temat oceny skutków. Ponadto UE przyjęła również dyrektywę w sprawie portowych urządzeń do odbioru odpadów ze statków. Mapa przedstawia wyniki z lat 2001–2022.

Odpady na plażach – Skład odpadów w podziale na kategorie materiałów – Oficjalne monitorowanie

Każdego roku różnorodne działania człowieka przyczyniają się do powstania milionów ton odpadów. Wiele z nich ląduje w oceanach, stwarzając problemy dla środowiska, gospodarki oraz zdrowia publicznego. Nie jest zaskoczeniem, że odpady morskie określa się jako jedno z najszybciej rosnących zagrożeń dla zdrowia światowych oceanów, żyjących w nich zróżnicowanych organizmów morskich oraz ostatecznie dla ludzi spożywających żywność pochodzącą z oceanu. Na mapie zaznaczono rodzaje odpadów, które trafiają na europejskie plaże. Mapa przedstawia procentowy udział każdej spośród szeregu kategorii odpadów (szkło, tekstylia, metal, polimery itp.), które monitorowano na wybrzeżach Europy zgodnie z dyrektywą ramową w sprawie strategii morskiej. Kategorie te mogą obejmować zarówno odpady porzucone bezpośrednio na plaży, jak i odpady morskie, które zostały wyrzucone na brzeg. W ramach swojej strategii w dziedzinie tworzyw sztucznych UE przyjęła dyrektywę w celu ograniczenia stosowania kilku jednorazowych produktów i narzędzi połowowych z tworzyw sztucznych. Więcej informacji na temat oceny skutków. Ponadto UE przyjęła również dyrektywę w sprawie portowych urządzeń do odbioru odpadów ze statków. Mapa przedstawia wyniki z lat 2001–2020.

Odpady zrzucane w portach

Mapę opracowano w wyniku agregacji i harmonizacji zbiorów danych dostarczonych przez kilka źródeł z całej UE. Zgodnie z Międzynarodową konwencją o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (konwencji MARPOL) ścieki w portach określa się ilościowo w tonach metrycznych (m³) i przypisuje do następujących kategorii: odpady olejowe, śmieci, ścieki, odpady portowe (śmieci) oraz podaje się ich łączną ilość. Wspomniane zbiory danych są corocznie aktualizowane i obejmują roczne dane z lat 2004–2017 (w miarę dostępności) z następujących państw: Estonia, Finlandia, Francja, Łotwa, Portugalia i Hiszpania.

Wydarzenia związane ze sprzątaniem plaż

#EUBeachCleanUp to inicjatywa Komisji Europejskiej i Organizacji Narodów Zjednoczonych, do której zaangażowano Smerfy. W Dniu Sprzątania Świata delegatury i przedstawiciele Unii łączą siły z NGO, szkołami i innymi partnerami, aby zorganizować na całym świecie akcje sprzątania plaż.

Zatopiona amunicja (poligony)

Amunicja zatopiona na dnie morza wywołuje ogólny niepokój m.in. krajów, organizacji regionalnych i międzynarodowych oraz badaczy. Zatopiona amunicja może obejmować broń taką jak niewybuchy, w tym broń chemiczną zatopioną po I i II wojnie światowej. Materiały te stwarzają zagrożenie dla środowiska morskiego i zdrowia ludzi oraz stanowią rzeczywiste wyzwanie dla „niebieskiej” działalności gospodarczej oraz planowania przestrzennego obszarów morskich, nie wspominając o zagrożeniach związanych z ich usunięciem i problemów technicznych, z jakimi należy się zmierzyć w celu ich likwidacji. Na mapie oznaczono poligony, na których stwierdzono występowanie amunicji konwencjonalnej, chemicznej lub amunicji niewiadomego pochodzenia.

Komitety doradcze

Komitety doradcze to organizacje prowadzone przez zainteresowane strony, które wydają zalecenia dotyczące zarządzania rybołówstwem dla Komisji i państw UE. Zalecenia te mogą obejmować doradztwo w zakresie ochrony i społeczno-gospodarczych aspektów zarządzania oraz upraszczania zasad. Komitety doradcze udzielają konsultacji w kontekście regionalizacji. Komitety doradcze powinny również uczestniczyć w gromadzeniu danych na rzecz zarządzania rybołówstwem i środków ochrony. Komitety doradcze składają się z przedstawicieli przemysłu i innych grup interesu. Mapa przedstawia obszary, którymi zajmują się niektóre komitety doradcze.

Organizacje producentów

Organizacje producentów są oficjalnie uznawanymi organami ustanawianymi przez producentów z dziedziny rybołówstwa i akwakultury. Odpowiadają one za codzienne zarządzanie rybołówstwem i odgrywają kluczową rolę w prowadzeniu wspólnej polityki rybołówstwa i wspólnej organizacji rynków, ponieważ:

• prowadzą producentów w kierunku zrównoważonego rybołówstwa i akwakultury, w szczególności poprzez wspólne zarządzanie działaniami ich członków;
• pomagają im dopasować podaż do popytu na rynku; oraz
• wspierają ich w tworzeniu wartości dodanej.

W Unii Europejskiej istnieje ponad 200 organizacji producentów. Aby osiągnąć cele wspólnej organizacji rynków, mogą one wdrażać środki w celu ukierunkowania dostaw i wprowadzenia do obrotu produktów swoich członków, promowania ich poprzez systemy certyfikacji, znaki jakości, oznaczenia geograficzne itd. Mogą również propagować szkolenia zawodowe, wykorzystanie ICT i pracę na rzecz zmniejszania wpływu na środowisko wywieranego przez działania ich członków w zakresie rybołówstwa i akwakultury. Na mapie zaznaczono siedziby organizacji producentów.

Regionalne organizacje ds. zarządzania rybołówstwem (gatunki daleko migrujące)

Mapa przedstawia regionalne organizacje ds. zarządzania rybołówstwem (RFMO), które zarządzają zasobami ryb w danym obszarze geograficznym. RFMO są organizacjami międzynarodowymi ustanawiającymi wiążące środki ochrony daleko migrujących lub międzystrefowych gatunków ryb i zrównoważonego zarządzania takimi gatunkami. Kompetencje RFMO obejmują większość mórz świata. Można je zasadniczo podzielić na RFMO, które skupiają się wyłącznie na zarządzaniu zasobami ryb daleko migrujących, w szczególności tuńczyku i gatunkach tuńczykopodobnych („RFMO” ds. połowów tuńczyków) oraz RFMO, które zarządzają innymi zasobami ryb (tj. zasobami pelagicznymi lub dennymi) w bardziej konkretnym obszarze, jak pokazano na poniższej mapie. Organizacje te powołują państwa posiadające interesy połowowe na danym obszarze geograficznym i państwa nadbrzeżne. Regionalne organizacje ds. rybołówstwa są uprawnione do przyjmowania różnych przepisów w zakresie zarządzania rybołówstwem. Wykorzystują one narzędzia zarządzania, takie jak limity połowowe (kwoty), środki techniczne, ograniczenia przestrzenne lub czasowe oraz działania w zakresie monitorowania, kontroli i nadzoru, aby zapewnić przestrzeganie przepisów. Regionalne organizacje ds. rybołówstwa podejmują decyzje w oparciu o opinie naukowe dostarczone przez odpowiednie organy naukowe i regularnie dokonują przeglądu przestrzegania przepisów przez swoich członków. Unia Europejska, reprezentowana przez Komisję, odgrywa aktywną rolę w 10 organizacjach niezajmujących się połowami tuńczyków. Kliknij na RFMO na mapie, aby uzyskać dostęp do ich stron internetowych.

Regionalne organizacje ds. zarządzania rybołówstwem (gatunki inne niż daleko migrujące)

Mapa przedstawia regionalne organizacje ds. zarządzania rybołówstwem (RFMO), które zarządzają zasobami ryb w danym obszarze geograficznym. RFMO są organizacjami międzynarodowymi ustanawiającymi wiążące środki ochrony daleko migrujących lub międzystrefowych gatunków ryb i zrównoważonego zarządzania takimi gatunkami. Kompetencje RFMO obejmują większość mórz świata. Można je zasadniczo podzielić na RFMO, które skupiają się wyłącznie na zarządzaniu zasobami ryb daleko migrujących, w szczególności tuńczyku i gatunkach tuńczykopodobnych („RFMO” ds. połowów tuńczyków) oraz RFMO, które zarządzają innymi zasobami ryb (tj. zasobami pelagicznymi lub dennymi) w bardziej konkretnym obszarze, jak pokazano na poniższej mapie. Organizacje te powołują państwa posiadające interesy połowowe na danym obszarze geograficznym i państwa nadbrzeżne. Regionalne organizacje ds. rybołówstwa są uprawnione do przyjmowania różnych przepisów w zakresie zarządzania rybołówstwem. Wykorzystują one narzędzia zarządzania, takie jak limity połowowe (kwoty), środki techniczne, ograniczenia przestrzenne lub czasowe oraz działania w zakresie monitorowania, kontroli i nadzoru, aby zapewnić przestrzeganie przepisów. Regionalne organizacje ds. rybołówstwa podejmują decyzje w oparciu o opinie naukowe dostarczone przez odpowiednie organy naukowe i regularnie dokonują przeglądu przestrzegania przepisów przez swoich członków. Unia Europejska, reprezentowana przez Komisję, odgrywa aktywną rolę w 10 organizacjach niezajmujących się połowami tuńczyków. Kliknij na RFMO na mapie, aby uzyskać dostęp do ich stron internetowych.

Atlasy wybrzeży i mórz

Mapa przedstawia regiony, w przypadku których dostępne są w internecie cyfrowe atlasy wybrzeża.

Europejskie regiony morskie

Mapa przedstawia granice regionów i podregionów morskich w Europie zgodnie z wykazem w dyrektywie ramowej w sprawie strategii morskiej (art. 4). Dyrektywę ramową w sprawie strategii morskiej przyjęto w dniu 17 czerwca 2008 r. Ma ona przyczynić się do skuteczniejszej ochrony środowiska morskiego w Europie.

Projekty dotyczące planowania przestrzennego obszarów morskich

Mapa przedstawia lokalizacje europejskich projektów dotyczących planowania przestrzennego obszarów morskich (PPOM). Planowanie przestrzenne obszarów morskich polega na planowaniu, gdzie i kiedy odbywa się działalność człowieka na morzu, aby była jak najbardziej wydajna i zrównoważona. Planowanie przestrzenne obszarów morskich angażuje zainteresowane strony w planowanie działań i prac na morzu w przejrzysty sposób, ponad granicami i sektorami, by umożliwić prowadzenie działalności człowieka na morzu w sposób wydajny, bezpieczny i zrównoważony.Więcej informacji.

(2009-2022)

Miejsca produkcji makroglonów

Mapa przedstawia miejsca produkcji makroglonów według stosowanych metod uprawy (na lądzie, na morzu oraz akwakultura przybrzeżna lub zbiór w strefach przybrzeżnych). Zgromadzone dane pochodzą z: Belgii, Danii, Estonii, Francji, Hiszpanii, Irlandii, Niemiec, Norwegii, Portugalii, Szwecji, Włoch i Wielkiej Brytanii. Makroglony znane są powszechnie jako wodorosty. Od wielu wieków stanowią element codziennej diety mieszkańców Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej. Obecnie zyskują coraz większą popularność również w Europie nie tylko jako żywność, ale także do wielu innych zastosowań – jako surowiec obecny w lekach, kosmetykach, żywności i produktach energetycznych (biopaliwo). W całej Europie działają przedsiębiorstwa zajmujące się zbiorem, uprawą lub przetwórstwem makroglonów, tworząc produkty wysokiej jakości.

Miejsca produkcji mikroglonów

Mapa przedstawia miejsca produkcji mikroglonów według stosowanych metod uprawy (w fotobioreaktorach, otwartych stawach, komorach fermentacyjnych, fotobioreaktorach i otwartych stawach, fotobioreaktorach i komorach fermentacyjnych). Zgromadzone dane pochodzą z: Belgii, Danii, Estonii, Francji, Hiszpanii, Irlandii, Niemiec, Norwegii, Portugalii, Szwecji, Włoch i Wielkiej Brytanii. Mikroglony są to mikroskopijne rośliny występujące zazwyczaj w wodach słodkich i w morzach. Żyją one zarówno w słupie wody, jak i w osadach. Zbiór, uprawa lub przetwórstwo glonów w celu uzyskania produktów wysokiej jakości mogą w ogromnym stopniu przyczynić się do zapewnienia czystszego i zdrowszego środowiska. Z tego powodu produkcja glonów jest istotnym elementem „niebieskiej biogospodarki”.

Europejska pomoc strukturalna (Europejski Fundusz Rybacki – EFMR)

Mapa przedstawia jedną z inicjatyw Komisji Europejskiej na rzecz poprawy jakości życia obywateli UE oraz środowiska morskiego. Europejski Fundusz Rybacki (2007–2013) oraz jego następca, Europejski Fundusz Morski i Rybacki (EFMR; 2014–2020), wspierają europejski sektor rybołówstwa w przejściu na zrównoważone pod względem ekologicznym rybołówstwo i praktyki stosowane w akwakulturze, tworzeniu miejsc pracy i dywersyfikowaniu gospodarek w społecznościach nadmorskich. Mapa przedstawia, w jaki sposób rozdysponowano budżet Europejskiego Funduszu Rybackiego w wysokości 4,3 mld euro wśród państw członkowskich w ramach 5 różnych priorytetów (osi):
OŚ 1: Dostosowanie i udoskonalenie floty rybackiej.
OŚ 2: Rozwój przyjaznej środowisku akwakultury i rybołówstwa śródlądowego, dywersyfikacja gatunków akwakultury oraz przetwarzanie i wprowadzanie do obrotu produktów rybołówstwa i akwakultury.
OŚ 3: Środki leżące we wspólnym interesie, takie jak ochrona fauny i flory wodnej, rozwój portów, poprawa identyfikowalności produktów rybołówstwa itp.
OŚ 4: Zrównoważony rozwój obszarów rybołówstwa i społeczności rybackich (np. zapewnienie wartości dodanej produktów rybołówstwa, rozwój infrastruktury turystycznej, ochrona środowiska) w celu zmniejszenia ich zależności gospodarczej od połowów ryb.
OŚ 5: Pomoc techniczna w formie badań, sprawozdań i działań mających wspomagać wdrażanie programów operacyjnych.

Flota rybacka według mocy silnika

Ryby są ważnym zasobem naturalnym, ale ich populacja jest ograniczona, a dziesięciolecia przełowienia doprowadziły do spadku liczebności niektórych stad ryb. Aby zagwarantować, by europejska branża rybacka była zrównoważona i sprawiedliwa, w unijnej wspólnej polityce rybołówstwa określono szereg zasad zarządzania europejskimi flotami rybackimi i połowami. Flotę rybacką każdego kraju monitoruje się w krajowym rejestrze i ustala się limit zdolności połowowej dla całkowitej mocy silnika statku i całkowitej masy statku. Mapa przedstawia całkowitą moc silników (w kilowatach) statków należących do flot rybackich krajów UE i EOG.

(1990–2018)

Flota rybacka według pojemności brutto

Ryby są ważnym zasobem naturalnym, ale ich populacja jest ograniczona, a dziesięciolecia przełowienia doprowadziły do spadku liczebności niektórych stad ryb. Aby zagwarantować, by europejska branża rybacka była zrównoważona i sprawiedliwa, w unijnej wspólnej polityce rybołówstwa określono szereg zasad zarządzania europejskimi flotami rybackimi i połowami. Flotę rybacką każdego kraju monitoruje się w krajowym rejestrze i ustala się limit zdolności połowowej dla całkowitej mocy silnika statku i całkowitej masy statku. Mapa przedstawia całkowitą masę statków (w pojemności brutto) należących do flot rybackich krajów UE i EOG.

(1990–2018)

Flota rybacka według rodzaju narzędzi

Ryby są ważnym zasobem naturalnym, ale ich populacja jest ograniczona, a dziesięciolecia przełowienia doprowadziły do spadku liczebności niektórych stad ryb. Aby zagwarantować, by europejska branża rybacka była zrównoważona i sprawiedliwa, w unijnej wspólnej polityce rybołówstwa określono szereg zasad zarządzania europejskimi flotami rybackimi i połowami. Flotę rybacką każdego kraju monitoruje się w krajowym rejestrze i ustala się limit zdolności połowowej dla całkowitej mocy silnika statku i całkowitej masy statku. Monitoruje się również rodzaj narzędzi połowowych, a na niektórych morzach europejskich obowiązują wymagania dotyczące selektywnych narzędzi, które mają ograniczyć niepożądany przyłów. Mapa przedstawia rozmieszczenie różnych narzędzi połowowych używanych przez floty krajów UE i EOG.

(1990–2018)

Flota rybacka – Pojemność w podziale na porty

Mapa przedstawia całkowitą pojemność floty rybackiej w podziale na porty. Do zapisu pojemności statków stosuje się pojemność brutto.

Flota rybacka – liczba statków w podziale na porty

Mapa przedstawia liczbę statków floty rybackiej w podziale na porty. Flota rybacka to zespół komercyjnych statków rybackich. Wszystkie unijne statki w bazie danych powinny być wpisane do unijnego rejestru floty rybackiej pod numerem stanowiącym niepowtarzalny identyfikator statku. Numer ten jest na stałe przypisany do unijnego statku i nie może zostać ponownie nadany innemu statkowi. Unijny rejestr floty rybackiej, zwany powszechnie „rejestrem floty”, stanowi ważne narzędzie wdrażania i monitorowania wspólnej polityki rybołówstwa. Jest to baza danych, w której zapisane muszą być zgodnie z przepisami wspólnotowymi wszystkie statki rybackie pływające pod banderą państwa członkowskiego.

Flota rybacka – moc silnika w podziale na porty

Mapa przedstawia całkowitą moc silników floty rybackiej w podziale na porty. Moc silnika oznacza całość maksymalnej ciągłej mocy, którą można uzyskać na kole zamachowym każdego silnika i którą przy użyciu mechanicznych, elektrycznych, hydraulicznych lub innych środków można wykorzystać do napędu statku. Jeżeli jednak silnik jest wyposażony w skrzynię przekładniową, moc mierzy się na kołnierzu wyjściowym skrzyni przekładniowej.

Intensywność połowów

Mapa intensywności połowów umożliwia dokładne przeanalizowanie intensywności działalności połowowej na wszystkich wodach UE. Na potrzeby jej opracowania przeanalizowano dane z około 150 mln meldunków pozycyjnych unijnych statków rybackich o długości większej niż 15 m pływających po obszarach Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) 27, 34 i 37 w okresie od września 2014 r. do września 2015 r. Każda wiadomość w ramach systemu automatycznej identyfikacji przekazywana w pięciominutowych odstępach zawiera informacje na temat pozycji statku i jego prędkości oraz znacznik czasu. Wiadomości te sklasyfikowano jako związane z rybołówstwem albo przelotem statku kursem stałym, stosując algorytm klasyfikacji oparty na analizie profilów prędkości poszczególnych statków.

Konsumpcja produktów rybołówstwa i akwakultury

Akwakultura oznacza hodowlę organizmów wodnych, w tym ryb, mięczaków, skorupiaków i roślin wodnych. Produkty rybołówstwa i akwakultury stanowią ważne źródło białka i są istotnym elementem zdrowej diety. Mapa przedstawia roczną konsumpcję produktów rybołówstwa i akwakultury na mieszkańca.

Kwoty w podziale na gatunki

Od wieków ryby stanowią ważne i bogate źródło pożywienia. Wraz z gwałtownym wzrostem liczby ludności oraz rozwojem bardziej wydajnych praktyk w zakresie rybołówstwa wielkość połowów znacznie wzrosła, przekraczając ilości, jakie populacje ryb są w stanie odtworzyć. Doprowadziło to do spadku łącznej ilości ryb. Mapa przedstawia krajowe kwoty połowowe w tysiącach ton w podziale na gatunki ryb w państwach UE. Wybierz gatunek z menu rozwijanego, aby wyświetlić kwoty połowowe tego gatunku przydzielone poszczególnym krajom w rozporządzeniach Rady (UE).

Kwoty w podziale na państwa i obszary połowowe

Nielegalne, nieraportowane i nieuregulowane połowy (połowy NNN) wywierają szkodliwy wpływ na środowisko morskie oraz stanowią zagrożenie dla zrównoważonego rybołówstwa i nieuczciwą konkurencję dla legalnych operatorów rybackich.
Współpraca między państwami członkowskimi UE a państwami trzecimi jest ważna w kontekście walki z połowami NNN, zapewniania bezpieczeństwa żywnościowego i zgodności z przepisami międzynarodowymi. Wspólna polityka rybołówstwa (WPRyb) stanowi politykę rybołówstwa Unii Europejskiej (UE). W ramach tej polityki ustala się kwoty w odniesieniu do ilości określonych gatunków ryb, które każdy kraj może złowić.
Mapa przedstawia limity połowowe (wyrażone w tonach) określone dla większości komercyjnych stad. Komisja przygotowuje wnioski na podstawie opinii naukowych dotyczących stanu stada, przekazywanych przez organy doradcze takie jak ICES (Międzynarodowa Rada Badań Morza) i STECF (Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa). Po kliknięciu mapy wyświetlą się odpowiednie, określone w rozporządzeniach Rady, kwoty w podziale na gatunki.

Obszary połowowe (FAO)

Obszary połowowe (ICES)

Mapa przedstawia międzynarodowe obszary połowowe wyznaczone przez Międzynarodową Radę Badań Morza (ICES).

Porty rybackie wyposażone w system elektronicznej rejestracji i elektronicznego raportowania (ERS)

Mapa przedstawia porty rybackie wyposażone w system elektronicznej rejestracji i elektronicznego raportowania (ERS). ERS to unijny system kontroli rybołówstwa. Wykorzystuje się go, aby rejestrować, zgłaszać, przetwarzać, przechowywać i przesyłać dane dotyczące rybołówstwa (połów, wyładunek, sprzedaż i przeładunek). Najważniejszym elementem systemu jest elektroniczny dziennik połowowy, w którym kapitan statku rybackiego prowadzi rejestr operacji połowowych przesyłany następnie do organów krajowych i przechowywany w bezpiecznej bazie danych.

Połowy w podziale na obszar połowowy

Połowy ryb obejmują ryby, mięczaki, skorupiaki oraz inne wodne zwierzęta i rośliny poławiane do wszystkich zastosowań przez wszystkie rodzaje i kategorie statków i narzędzi oraz przez wszystkich rybaków na wszystkich obszarach morskich (obszary połowowe oceaniczne, dalekomorskie, przybrzeżne lub obszary wód brachicznych). Mapa przedstawia łączną wielkość połowów w podziale na wszystkie państwa członkowskie UE, dokonywanych na wszystkich głównych obszarach połowowych.
Więcej informacji

Połowy w podziale na państwa

Mapa przedstawia całkowite roczne połowy produktów rybołówstwa przedstawione według państw członkowskich i niektórych innych głównych krajów prowadzących połowy (Wielka Brytania, Norwegia, Islandia i Turcja). Dane wyrażono jako ekwiwalent masy w relacji pełnej wyładunków. Oznacza to masę po wyłowieniu produktu z wody (to znaczy przed przetworzeniem), ale nie uwzględnia żadnych produktów, które z różnych powodów nie należą do połowów wyładowanych przez państwo członkowskie.

(2000-2019)

Rybackie lokalne grupy działania (RLGD)

Europejski Fundusz Morski, Rybacki i Akwakultury (EFMRA) wspiera m.in. rozwój lokalny kierowany przez społeczność na obszarach przybrzeżnych. Wiąże się to z przekazaniem funduszy i decyzyjności lokalnym partnerstwom zwanym rybackimi lokalnymi grupami działania. W ich skład wchodzą przedstawiciele sektora rybołówstwa i inne prywatne i publiczne podmioty związane z niebieską gospodarką.
W Europie istnieje ponad 300 LGD wspieranych przez EFMRA. Każda z nich opracowuje i wdraża lokalną strategię rozwoju w celu zaspokojenia potrzeb swojego obszaru zarówno gospodarczych, społecznych, jak i środowiskowych. Na podstawie przyjętej przez siebie strategii LGD wybierają i zapewniają finansowanie lokalnych projektów, które przyczyniają się do rozwoju lokalnego na ich obszarach.

Stada w podziale na obszar połowowy

Poniższy wykres przedstawia odsetek ocenionych stad, których dotyczy przełowienie (czerwony), i stad na bezpiecznym poziomie biologicznym (zielony) w regionach połowowych ICES i GFCM leżących w Europie. Liczby w kółkach oznaczają liczbę ocenionych stad z danego regionu. Rozmiar kółek odpowiada wielkości połowu w tym regionie.

Wyładunki produktów rybołówstwa

Statystyki wyładunków odnoszą się do produktów rybołówstwa (masa i wartość produktu) wyładowanych w danym kraju bez względu na przynależność państwową statku dokonującego wyładunku, ale także do produktów rybołówstwa wyładowanych przez statki danego kraju w portach poza UE, a następnie importowanych do UE. Nie uwzględniono śródlądowych krajów UE bez morskiej floty rybackiej (Czechy, Luksemburg, Węgry, Austria i Słowacja).

(2000–2018)

Deskryptory siedlisk – strefy biologiczne

Mapa przedstawia strefy biologiczne sklasyfikowane dla wszystkich wód europejskich, wykorzystywane w szerokoskalowym modelu EMODNET dotyczącym siedlisk na dnie morskim (EUSeaMap). Jest to jeden z szeregu deskryptorów siedlisk wykorzystywanych do ustalenia faktycznych typów siedlisk. Strefy biologiczne ustalono za pomocą szeregu fizycznych zmiennych i wskaźników zastępczych.

Klasyfikacja siedlisk według europejskiego systemu informacji o przyrodzie w wersji z 2019 r.

Mapa przedstawia dane prognostyczne europejskiego systemu informacji o przyrodzie dotyczące siedlisk na dnie morskim na morzach Europy. W stosownych przypadkach mapa jest zgodna z klasyfikacją europejskiego systemu informacji o przyrodzie w wersji na lata 2007–11 i wykorzystuje najbardziej szczegółowe klasyfikacje przewidziane w ramach modelu. Klasyfikacja siedlisk według europejskiego systemu informacji o przyrodzie to kompleksowy ogólnoeuropejski system, który ma ułatwić opisywanie i gromadzenie danych w zharmonizowany sposób w całej Europie dzięki zastosowaniu kryteriów identyfikacji siedlisk. Klasyfikację uzupełniono o dodatkowe siedliska w przypadku braku odpowiedniego siedliska w klasyfikacji europejskiego systemu informacji o przyrodzie lub gdy dane są niewystarczające. Model obejmuje jedynie strefę sublitoralu; ze względu na duże zróżnicowanie strefy litoralu, brak danych szczegółowych dotyczących podłoża oraz rozdzielczość modelu trudno jest opracować prognozy dotyczące siedlisk litoralu w tej skali.

Prognostyczna mapa siedlisk (dyrektywa ramowa w sprawie strategii morskiej)

Mapa przedstawia dane prognostyczne dotyczące siedlisk na dnie morskim w morzach Europy. Mapę opracowano z wykorzystaniem sklasyfikowanych deskryptorów siedlisk do ustalenia faktycznego typu siedlisk. W stosownych przypadkach jest zgodna z systemem klasyfikacji przeważających typów siedlisk określonym w dyrektywie ramowej w sprawie strategii morskiej, a tam, gdzie jest to konieczne, łączy dane pochodzące z modeli. Dyrektywę ramową w sprawie strategii morskiej przyjęto w dniu 17 czerwca 2008 r. Ma przyczynić się do skuteczniejszej ochrony środowiska morskiego w Europie.

Przewidywany wpływ zmiany klimatu na siedlisko Acanella arbuscula

Przewiduje się, że zmiana klimatu będzie miała daleko idące konsekwencje dla środowiska głębokomorskiego, takie jak zakwaszanie wody morskiej, jej ocieplenie, utrata tlenu oraz zmniejszenie dostępności pożywienia na obszarze dna morskiego. Według prognoz zmiany te będą stanowić zagrożenie dla wielu komercyjnych ryb głębokowodnych, zimnowodnych raf koralowych oraz dla zapewnianych przez nie usług ekosystemowych. Mapa przedstawia przewidywane straty, refugia (ostoje) i przyrosty w odniesieniu do siedliska (Acanella arbuscula) w przyszłości (lata 2081–2100) w ramach dotychczasowego scenariusza postępowania w zakresie zmiany klimatu. Badanie, z którego pochodzą te dane, są częścią projektu ATLAS w ramach programu „Horyzont 2020” – planu oceny transatlantyckiej i opartego na ekosystemie głębokowodnym zagospodarowania przestrzennego dla Europy.

Przewidywany wpływ zmiany klimatu na siedlisko Acanthogorgia armata

Przewiduje się, że zmiana klimatu będzie miała daleko idące konsekwencje dla środowiska głębokomorskiego, takie jak zakwaszanie wody morskiej, jej ocieplenie, utrata tlenu oraz zmniejszenie dostępności pożywienia na obszarze dna morskiego. Według prognoz zmiany te będą stanowić zagrożenie dla wielu komercyjnych ryb głębokowodnych, zimnowodnych raf koralowych oraz dla zapewnianych przez nie usług ekosystemowych. Mapa przedstawia przewidywane straty, refugia (ostoje) i przyrosty w odniesieniu do siedliska Acanthogorgia armata w przyszłości (lata 2081–2100) w ramach dotychczasowego scenariusza postępowania w zakresie zmiany klimatu. Badanie, z którego pochodzą te dane, są częścią projektu ATLAS w ramach programu „Horyzont 2020” – planu oceny transatlantyckiej i opartego na ekosystemie głębokowodnym zagospodarowania przestrzennego dla Europy.

Przewidywany wpływ zmiany klimatu na siedlisko Desmophyllum dianthus

Przewiduje się, że zmiana klimatu będzie miała daleko idące konsekwencje dla środowiska głębokomorskiego, takie jak zakwaszanie wody morskiej, jej ocieplenie, utrata tlenu oraz zmniejszenie dostępności pożywienia na obszarze dna morskiego. Według prognoz zmiany te będą stanowić zagrożenie dla wielu komercyjnych ryb głębokowodnych, zimnowodnych raf koralowych oraz dla zapewnianych przez nie usług ekosystemowych. Mapa przedstawia przewidywane straty, refugia (ostoje) i przyrosty w odniesieniu do siedliska Desmophyllum dianthus w przyszłości (lata 2081–2100) w ramach dotychczasowego scenariusza postępowania w zakresie zmiany klimatu. Badanie, z którego pochodzą te dane, są częścią projektu ATLAS w ramach programu „Horyzont 2020” – planu oceny transatlantyckiej i opartego na ekosystemie głębokowodnym zagospodarowania przestrzennego dla Europy.

Przewidywany wpływ zmiany klimatu na siedlisko Paragorgia arborea

Przewiduje się, że zmiana klimatu będzie miała daleko idące konsekwencje dla środowiska głębokomorskiego, takie jak zakwaszanie wody morskiej, jej ocieplenie, utrata tlenu oraz zmniejszenie dostępności pożywienia na obszarze dna morskiego. Według prognoz zmiany te będą stanowić zagrożenie dla wielu komercyjnych ryb głębokowodnych, zimnowodnych raf koralowych oraz dla zapewnianych przez nie usług ekosystemowych. Mapa przedstawia przewidywane straty, refugia (ostoje) i przyrosty w odniesieniu do siedliska Paragorgia arborea w przyszłości (lata 2081–2100) w ramach dotychczasowego scenariusza postępowania w zakresie zmiany klimatu. Badanie, z którego pochodzą te dane, są częścią projektu ATLAS w ramach programu „Horyzont 2020” – planu oceny transatlantyckiej i opartego na ekosystemie głębokowodnym zagospodarowania przestrzennego dla Europy.

Przewidywany wpływ zmiany klimatu na siedlisko białego korala

Przewiduje się, że zmiana klimatu będzie miała daleko idące konsekwencje dla środowiska głębokomorskiego, takie jak zakwaszanie wody morskiej, jej ocieplenie, utrata tlenu oraz zmniejszenie dostępności pożywienia na obszarze dna morskiego. Według prognoz zmiany te będą stanowić zagrożenie dla wielu komercyjnych ryb głębokowodnych, zimnowodnych raf koralowych oraz dla zapewnianych przez nie usług ekosystemowych. Mapa przedstawia przewidywane straty, refugia (ostoje) i przyrosty w odniesieniu do siedliska białego korala (Madrepora oculata) w przyszłości (lata 2081–2100) w ramach dotychczasowego scenariusza postępowania w zakresie zmiany klimatu. Badanie, z którego pochodzą te dane, są częścią projektu ATLAS w ramach programu „Horyzont 2020” – planu oceny transatlantyckiej i opartego na ekosystemie głębokowodnym zagospodarowania przestrzennego dla Europy.

Przewidywany wpływ zmiany klimatu na siedlisko białego korala madreporowego

Przewiduje się, że zmiana klimatu będzie miała daleko idące konsekwencje dla środowiska głębokomorskiego, takie jak zakwaszanie wody morskiej, jej ocieplenie, utrata tlenu oraz zmniejszenie dostępności pożywienia na obszarze dna morskiego. Według prognoz zmiany te będą stanowić zagrożenie dla wielu komercyjnych ryb głębokowodnych, zimnowodnych raf koralowych oraz dla zapewnianych przez nie usług ekosystemowych. Mapa przedstawia przewidywane straty, refugia (ostoje) i przyrosty w odniesieniu do siedliska białego korala madreporowego (Lophelia pertusa) w przyszłości (lata 2081–2100) w ramach dotychczasowego scenariusza postępowania w zakresie zmiany klimatu. Badanie, z którego pochodzą te dane, są częścią projektu ATLAS w ramach programu „Horyzont 2020” – planu oceny transatlantyckiej i opartego na ekosystemie głębokowodnym zagospodarowania przestrzennego dla Europy.

Przewidywany wpływ zmiany klimatu na siedlisko buławika czarnego

Przewiduje się, że zmiana klimatu będzie miała daleko idące konsekwencje dla środowiska głębokomorskiego, takie jak zakwaszanie wody morskiej, jej ocieplenie, utrata tlenu oraz zmniejszenie dostępności pożywienia na obszarze dna morskiego. Według prognoz zmiany te będą stanowić zagrożenie dla wielu komercyjnych ryb głębokowodnych, zimnowodnych raf koralowych oraz dla zapewnianych przez nie usług ekosystemowych. Mapa przedstawia przewidywane straty, refugia (ostoje) i przyrosty w odniesieniu do siedliska buławika czarnego (Coryphaenoides rupestris) w przyszłości (lata 2081–2100) w ramach dotychczasowego scenariusza postępowania w zakresie zmiany klimatu. Badanie, z którego pochodzą te dane, są częścią projektu ATLAS w ramach programu „Horyzont 2020” – planu oceny transatlantyckiej i opartego na ekosystemie głębokowodnym zagospodarowania przestrzennego dla Europy.

Przewidywany wpływ zmiany klimatu na siedlisko dorsza atlantyckiego

Przewiduje się, że zmiana klimatu będzie miała daleko idące konsekwencje dla środowiska głębokomorskiego, takie jak zakwaszanie wody morskiej, jej ocieplenie, utrata tlenu oraz zmniejszenie dostępności pożywienia na obszarze dna morskiego. Według prognoz zmiany te będą stanowić zagrożenie dla wielu komercyjnych ryb głębokowodnych, zimnowodnych raf koralowych oraz dla zapewnianych przez nie usług ekosystemowych. Mapa przedstawia przewidywane straty, refugia (ostoje) i przyrosty w odniesieniu do siedliska dorsza atlantyckiego (Gadus morhua) w przyszłości (lata 2081–2100) w ramach dotychczasowego scenariusza postępowania w zakresie zmiany klimatu. Badanie, z którego pochodzą te dane, są częścią projektu ATLAS w ramach programu „Horyzont 2020” – planu oceny transatlantyckiej i opartego na ekosystemie głębokowodnym zagospodarowania przestrzennego dla Europy.

Przewidywany wpływ zmiany klimatu na siedlisko halibuta niebieskiego

Przewiduje się, że zmiana klimatu będzie miała daleko idące konsekwencje dla środowiska głębokomorskiego, takie jak zakwaszanie wody morskiej, jej ocieplenie, utrata tlenu oraz zmniejszenie dostępności pożywienia na obszarze dna morskiego. Według prognoz zmiany te będą stanowić zagrożenie dla wielu komercyjnych ryb głębokowodnych, zimnowodnych raf koralowych oraz dla zapewnianych przez nie usług ekosystemowych. Mapa przedstawia przewidywane straty, refugia (ostoje) i przyrosty w odniesieniu do siedliska halibuta niebieskiego (Reinhardtius hippoglossoides) w przyszłości (lata 2081–2100) w ramach dotychczasowego scenariusza postępowania w zakresie zmiany klimatu. Badanie, z którego pochodzą te dane, są częścią projektu ATLAS w ramach programu „Horyzont 2020” – planu oceny transatlantyckiej i opartego na ekosystemie głębokowodnym zagospodarowania przestrzennego dla Europy.

Przewidywany wpływ zmiany klimatu na siedlisko karmazyna menteli

Przewiduje się, że zmiana klimatu będzie miała daleko idące konsekwencje dla środowiska głębokomorskiego, takie jak zakwaszanie wody morskiej, jej ocieplenie, utrata tlenu oraz zmniejszenie dostępności pożywienia na obszarze dna morskiego. Według prognoz zmiany te będą stanowić zagrożenie dla wielu komercyjnych ryb głębokowodnych, zimnowodnych raf koralowych oraz dla zapewnianych przez nie usług ekosystemowych. Mapa przedstawia przewidywane straty, refugia (ostoje) i przyrosty w odniesieniu do siedliska karmazyna menteli (Sebastes mentella) w przyszłości (lata 2081–2100) w ramach dotychczasowego scenariusza postępowania w zakresie zmiany klimatu. Badanie, z którego pochodzą te dane, są częścią projektu ATLAS w ramach programu „Horyzont 2020” – planu oceny transatlantyckiej i opartego na ekosystemie głębokowodnym zagospodarowania przestrzennego dla Europy.

Przewidywany wpływ zmiany klimatu na siedlisko niegładzicy

Przewiduje się, że zmiana klimatu będzie miała daleko idące konsekwencje dla środowiska głębokomorskiego, takie jak zakwaszanie wody morskiej, jej ocieplenie, utrata tlenu oraz zmniejszenie dostępności pożywienia na obszarze dna morskiego. Według prognoz zmiany te będą stanowić zagrożenie dla wielu komercyjnych ryb głębokowodnych, zimnowodnych raf koralowych oraz dla zapewnianych przez nie usług ekosystemowych. Mapa przedstawia przewidywane straty, refugia (ostoje) i przyrosty w odniesieniu do siedliska niegładzicy (Hippoglossoides platessoides) w przyszłości (lata 2081–2100) w ramach dotychczasowego scenariusza postępowania w zakresie zmiany klimatu. Badanie, z którego pochodzą te dane, są częścią projektu ATLAS w ramach programu „Horyzont 2020” – planu oceny transatlantyckiej i opartego na ekosystemie głębokowodnym zagospodarowania przestrzennego dla Europy.

Przewidywany wpływ zmiany klimatu na siedlisko sebdaka

Przewiduje się, że zmiana klimatu będzie miała daleko idące konsekwencje dla środowiska głębokomorskiego, takie jak zakwaszanie wody morskiej, jej ocieplenie, utrata tlenu oraz zmniejszenie dostępności pożywienia na obszarze dna morskiego. Według prognoz zmiany te będą stanowić zagrożenie dla wielu komercyjnych ryb głębokowodnych, zimnowodnych raf koralowych oraz dla zapewnianych przez nie usług ekosystemowych. Mapa przedstawia przewidywane straty, refugia (ostoje) i przyrosty w odniesieniu do siedliska sebdaka (Helicolenus dactylopterus) w przyszłości (lata 2081–2100) w ramach dotychczasowego scenariusza postępowania w zakresie zmiany klimatu. Badanie, z którego pochodzą te dane, są częścią projektu ATLAS w ramach programu „Horyzont 2020” – planu oceny transatlantyckiej i opartego na ekosystemie głębokowodnym zagospodarowania przestrzennego dla Europy.

Rozmieszczenie Posidonia oceanica (gatunek trawy morskiej)

Mapa przedstawia rozmieszczenie Posidonia oceanica (powszechnie znanej jako trawa Neptuna lub śródziemnomorska trawa o wstęgowatych liściach), endemicznego gatunku trawy morskiej na Morzu Śródziemnym. Tworzy wielkie podwodne łąki, które są istotną częścią ekosystemu. Jej owoc pływa swobodnie i jest znany we Włoszech jako „oliwka morza” (l'oliva di mare). Kulki włóknistego materiału powstałe z jej liści, zwane „egagropili”, są wyrzucane przez morze na pobliskich wybrzeżach.

Siedliska koralowców

Mapa przedstawia modelowane rozmieszczenie przestrzenne wychodni, na których rosną koralowce, i skupisk krasnorostów na Morzu Śródziemnym. Te konstrukcje pochodzenia biologicznego są typowe dla podwodnego krajobrazu podmorskiego na Morzu Śródziemnym i składają się z koralowych struktur algowych rosnących w warunkach ograniczonego dostępu światła. Są efektem konstrukcyjnego działania glonów i zwierząt równoważonego przez procesy erozji fizycznej oraz biologicznej. Ze względu na swój zasięg, bioróżnorodność i produktywność siedliska koralowców i krasnorostów należą do najważniejszych ekosystemów na Morzu Śródziemnym i mają olbrzymie znaczenie zarówno dla rybołówstwa, jak i naturalnej sekwestracji dwutlenku węgla.

Siedliska krasnorostów

Mapa przedstawia modelowane rozmieszczenie skupisk krasnorostów na Morzu Śródziemnym. Te konstrukcje pochodzenia biologicznego są typowe dla podwodnego krajobrazu podmorskiego na Morzu Śródziemnym i składają się z koralowych struktur algowych rosnących w warunkach ograniczonego dostępu światła. Są efektem konstrukcyjnego działania glonów i zwierząt równoważonego przez procesy erozji fizycznej oraz biologicznej. Ze względu na swój zasięg, bioróżnorodność i produktywność siedliska krasnorostów należą do najważniejszych ekosystemów na Morzu Śródziemnym i mają olbrzymie znaczenie zarówno dla rybołówstwa, jak i regulacji emisji dwutlenku węgla.

Chronione obszary morskie (w podziale na państwa)

Duże ekosystemy morskie

www.oceansatlas.org – Mapa przedstawia światowe oceany podzielone na duże ekosystemy morskie. Każdy z nich ma różne cechy dna morskiego, cechy fizyczne i biologiczne. Powierzchnia dużego ekosystemu morskiego wynosi co najmniej ok. 200 000 km². Obejmuje on obszary przybrzeżne łączące obszary przyujściowe i zlewnie rzek od strony morza w kierunku krawędzi brzegu kontynentu. Duże ekosystemy morskie ułatwiają zrównoważone zarządzanie zasobami oceanicznymi (np. rybami).

Geologia przybrzeżna

Mapa przedstawia strukturę geologiczną europejskiej linii brzegowej. Dane te przedstawiają różne rodzaje linii brzegowej i formacji wybrzeża, w tym 13 rodzajów geologicznych i 20 rodzajów geomorfologicznych. Obejmują one różne typy linii brzegowej, od twardych skał po miękkie osady muliste oraz od naturalnych plaż po obszary portowe i umocnienia nabrzeżne. Dane te zostały wygenerowane w ramach projektu EUROSION, który umożliwił wykorzystanie wielu obrazów cyfrowych do stworzenia segmentacji linii brzegowej. Identyfikacja linii brzegowej jest ważnym elementem monitorowania obszarów przybrzeżnych pod kątem analizy skutków erozji i wspierania zintegrowanego zarządzania strefą przybrzeżną (ICZM).

Morskie obszary Natura 2000

Mapa przedstawia sieć morskich obszarów Natura 2000 w całej Europie. Sieć Natura 2000 opiera się na dyrektywie ptasiej z 1979 r. oraz na dyrektywie siedliskowej z 1992 r., w których określono obszary specjalnej ochrony (OSO) oraz specjalne obszary ochrony (SOO) (lub tereny mające znaczenie dla Wspólnoty (TZW)) w celu zapewnienia długoterminowego przetrwania najcenniejszych i najbardziej zagrożonych gatunków i siedlisk w Europie. Sieć Natura 2000 mieści się we wszystkich państwach członkowskich UE, zarówno na lądzie, jak i na morzu. Obejmuje 18% obszaru lądowego UE i prawie 6% jej obszaru morskiego. Jest to największa na świecie skoordynowana sieć obszarów ochrony i kluczowy instrument w zakresie ochrony bioróżnorodności w Unii Europejskiej.

Ustalanie priorytetów przestrzennych w celu ochrony ekosystemów głębokomorskich

Według prognoz zmiana klimatu będzie stanowić zagrożenie dla komercyjnych ryb głębokowodnych, gąbek, zimnowodnych raf koralowych oraz usług zapewnianych przez nie na rzecz człowieka (na przykład w zakresie zasobów żywieniowych). Obszarowe środki ochrony takie jak chronione obszary morskie stanowią kluczowe narzędzia na rzecz ochrony tych wrażliwych ekosystemów morskich. Środki te należy jednak wdrażać na najlepszych obszarach pod kątem skuteczności i długoterminowości ochrony ekosystemów, a także – w miarę możliwości – zadbać o to, by miały one minimalny wpływ na działalność człowieka, np. na rybołówstwo. W oparciu o różnego rodzaju informacje przestrzenne (gatunki, siedliska, wykorzystywanie przez człowieka) opracowano scenariusze ochrony przestrzennej, które umożliwiły identyfikację obszarów najlepiej odpowiadających konkretnym celom w zakresie ochrony. Mapa przedstawia obszary priorytetowe w zakresie ochrony szeregu głębokomorskich wrażliwych ekosystemów morskich z uwzględnieniem przewidywanej zmiany siedliska w ramach dotychczasowego scenariusza postępowania w zakresie zmiany klimatu, połączeń między różnymi obszarami, a także skutków gospodarczych dla działalności człowieka, np. rybołówstwa i górnictwa głębokomorskiego. Badanie, z którego pochodzą te dane, są częścią projektu ATLAS w ramach programu „Horyzont 2020” – planu oceny transatlantyckiej i opartego na ekosystemie głębokowodnym zagospodarowania przestrzennego dla Europy.

Zintegrowane zarządzanie strefą przybrzeżną (ICZM)

Mapa przedstawia informacje na temat zintegrowanego zarządzania strefą przybrzeżną (ICZM) w całej Europie. Dane te zgromadzono w ramach europejskiego projektu OURCOAST. Zintegrowane zarządzanie strefą przybrzeżną to proces służący do zarządzania wybrzeżem w ramach zintegrowanego podejścia, z uwzględnieniem wszystkich aspektów strefy przybrzeżnej, w tym granic geograficznych i politycznych. Pozwala to na ocenę oraz dostosowanie się do ryzyka i skutków zmiany klimatu oraz pomaga propagować zrównoważone rozwiązania, jeżeli chodzi o praktyki w zakresie zarządzania strefą przybrzeżną.

Zmiany linii brzegowej na podstawie danych satelitarnych (2019 r.)

Mapa przedstawia zmiany położenia linii brzegowej w Europie. Zawiera ona informacje na temat tego, w jaki sposób zmienia się linia brzegowa – obszar, na którym ląd styka się z morzem lub oceanem. Mapa zmiany położenia linii brzegowej została opracowana przez EMODNET Geology. Umożliwia ona wizualizację zmian zachodzących na wybrzeżach w całej Europie w latach 2007–2017. Oznaczono na niej obszary, na których występują zmiany w kierunku lądu (erozja lub zatopienie), zmiany stabilności oraz zmiany w kierunku morza (akrecja lub wyłonienie się) w różnych skalach przestrzennych. Mapa dostarcza przydatne informacje na temat jednego z najbardziej oczywistych skutków zmiany klimatu w Europie. Monitorowanie obszarów przybrzeżnych na potrzeby analizy skutków erozji może stanowić wsparcie zintegrowanego zarządzania strefą przybrzeżną (ICZM).

Zmiany temperatury dryfujących boi (co miesiąc)

Temperatura powierzchni morza to temperatura wody blisko powierzchni oceanu. Temperatura wody w oceanie zależy od ilości energii słonecznej pochłanianej na powierzchni, która będzie różna w zależności od szerokości geograficznej, wzorców pogodowych i lodu morskiego, oraz od tego, jak ta energia jest rozprowadzana w oceanie przez mieszanie się wody, pływy i prądy. Naukowcy mierzą temperaturę oceanu, ponieważ jest ona ważnym parametrem w prognozach pogody i zmian klimatu. Jednym z instrumentów oceanograficznych służących do automatycznego zbierania tych pomiarów temperatury są wyposażone w specjalne czujniki dryfujące boje, które swobodnie poruszają się po oceanie prowadzone przez prądy wodne. Obserwacje te są przekazywane drogą satelitarną, natychmiast wykorzystywane do poprawy prognoz i zwiększenia bezpieczeństwa morskiego oraz udostępniane w ramach inicjatyw dotyczących otwartych danych morskich takich jak EMODNET. Za koordynację działań związanych z gromadzeniem danych na szczeblu globalnym odpowiada Panel ds. współpracy w zakresie danych z boi (DBCP). Na mapie przedstawiono pomiary temperatury odnotowane w ostatnim miesiącu na rozmieszczonych na całym świecie dryfujących bojach.

Transport

Autostrady morskie

Mapa przedstawia europejskie autostrady morskie Autostrady morskie mają pomóc w tworzeniu ekologicznych, opłacalnych, atrakcyjnych i wydajnych morskich połączeń transportowych włączonych w cały łańcuch transportu. Komisja Europejska wyszła z propozycją stworzenia „autostrad morskich” jako rzeczywistej, konkurencyjnej alternatywy dla transportu lądowego. Ich wdrożenie powinno pomóc w zrównoważeniu unijnego systemu transportowego.

Główne porty (lokalizacje)

Porty Europy to kluczowe bramy łączące europejskie korytarze transportowe z resztą świata. 74% towarów przybywa do Europy lub ją opuszcza drogą morską. Porty służą nie tylko do sprawnego przemieszczania towarów, są również węzłami energetycznymi dla energii konwencjonalnej i odnawialnej. Porty generują ponadto miejsca pracy i szacuje się, że corocznie w europejskich portach 400 mln pasażerów wsiada na statki i z nich wysiada. Mapa przedstawia lokalizacje głównych portów w UE. Opracowano ją w wyniku agregacji i harmonizacji zbiorów danych przekazanych Eurostatowi przez porty w państwach członkowskich UE, Norwegii i Wielkiej Brytanii.

Główne porty (ruch pasażerski)

Porty Europy to kluczowe bramy łączące europejskie korytarze transportowe z resztą świata. Szacuje się, że corocznie w europejskich portach 400 mln pasażerów wsiada na statki i z nich wysiada. Mapa przedstawia ruch pasażerski w głównych portach UE. Dane przedstawiono w tysiącach pasażerów (z wyjątkiem pasażerów odbywających rejsy) według kierunku i rodzaju ruchu.

Główne porty (ruch statków)

Porty Europy to kluczowe bramy łączące europejskie korytarze transportowe z resztą świata. 74% towarów przybywa do Europy lub ją opuszcza drogą morską. Porty służą nie tylko do sprawnego przemieszczania towarów, są również węzłami energetycznymi dla energii konwencjonalnej i odnawialnej. Porty generują ponadto miejsca pracy i szacuje się, że corocznie w europejskich portach 400 mln pasażerów wsiada na statki i z nich wysiada. Mapa przedstawia ruch statków w głównych portach UE.

Główne porty (ruch towarowy)

Porty Europy to kluczowe bramy łączące europejskie korytarze transportowe z resztą świata. 74% towarów przybywa do Europy lub ją opuszcza drogą morską. Mapa przedstawia ruch towarowy w głównych portach UE. Dane przedstawiono w tysiącach ton według rodzaju ładunku i kierunku.

Mapa zagęszczenia ruchu morskiego

MarineTraffic.com – Europejskie morza są istotnym węzłem ruchu morskiego. Wiedza na temat ruchu statków ma zasadnicze znaczenie dla planowania przestrzennego obszarów morskich (np. w przypadku morskich farm wiatrowych, podmorskich kabli i rurociągów) oraz dla oceny wpływu działalności człowieka (np. rybołówstwa, budowy instalacji morskich) na ekosystemy morskie. Mapa przedstawia łączne zgromadzone dane dotyczące pozycji statków, które umożliwiają tworzenie map zagęszczenia, by każdy mógł uzyskać informacje na temat najbardziej uczęszczanych szlaków morskich na świecie.

Porty

Porty Europy to kluczowe punkty wejściowe łączące europejskie korytarze transportowe z resztą świata. 74% towarów przybywa do Europy lub ją opuszcza drogą morską. Porty służą nie tylko do sprawnego przemieszczania towarów, są również węzłami energetycznymi dla energii konwencjonalnej i odnawialnej. Porty generują ponadto miejsca pracy i szacuje się, że corocznie w europejskich portach 400 mln pasażerów wsiada na statki i z nich wysiada. Mapa przedstawia europejskie porty zamieszczone w wykazie kodów lokalizacji Narodów Zjednoczonych obowiązujących w handlu i transporcie.

Połączenia promowe

Mapa przedstawia wszystkie znaczące międzynarodowe połączenia promowe i wszystkie krajowe połączenia promowe o istotnym znaczeniu dla łączenia krajowych sieci drogowych lub kolejowych.

Ruch pasażerski według portów

Porty Europy to kluczowe punkty wejściowe łączące europejskie korytarze transportowe z resztą świata. Szacuje się, że corocznie w europejskich portach 400 mln pasażerów wsiada na statki i z nich wysiada. Mapa przedstawia ruch pasażerski według portów.

Ruch towarowy według portów

Porty Europy to kluczowe punkty wejściowe łączące europejskie korytarze transportowe z resztą świata. 74% towarów przybywa do Europy lub ją opuszcza drogą morską. Mapa przedstawia całkowitą wagę brutto* towarów przywożonych do poszczególnych portów i z nich wywożonych (*Waga towarów brutto obejmuje również opakowanie i pojazd, w którym towary są przewożone)

Transeuropejskie sieci elektroenergetyczne

Mapa przedstawia transeuropejskie sieci energetyczne (TEN-E). Strategia dotycząca transeuropejskich sieci energetycznych (TEN-E) dotyczy połączenia infrastruktury energetycznej państw UE. TEN-E stanowią integralny element ogólnych celów Unii Europejskiej w zakresie polityki energetycznej, zwiększają konkurencyjność na rynkach energii elektrycznej i gazu, zwiększają bezpieczeństwo dostaw i chronią środowisko.

Transport – miasta i duże miasta

Mapa przedstawia zmiany liczby zarejestrowanych samochodów na 1000 mieszkańców w miastach i dużych miastach znajdujących się nad morzem. Wskaźnik opracowano na podstawie zmiennych zgromadzonych przez Europejski System Statystyczny, a dane dotyczące europejskich miast zgromadzono w celu przyczynienia się do poprawy jakości życia w mieście. Wskaźnik ten jest pomocny w wymianie doświadczeń wśród europejskich miast; pomaga określić najlepsze praktyki; ułatwia analizę porównawczą na poziomie europejskim i zapewnia informacje na temat dynamiki panującej w miastach i ich otoczeniu.

(2000-2018)

Zagęszczenie statków (holowniki)

Europejskie morza są istotnym węzłem ruchu morskiego. Wiedza na temat ruchu statków ma zasadnicze znaczenie dla planowania przestrzennego obszarów morskich (np. w przypadku morskich farm wiatrowych, podmorskich kabli i rurociągów) oraz dla oceny wpływu działalności człowieka (np. rybołówstwa, budowy instalacji morskich) na ekosystemy morskie. Mapa przedstawia ruch morski na morzach Europy w 2021 r. dotyczący statków następującego typu: holowniki. Zagęszczenie statków wyrażono jako liczbę godzin w miesiącu, które statki spędzają na obszarze jednego kilometra kwadratowego. Dane przedstawione na mapie obliczono na podstawie dużego zbioru danych dotyczących komunikatów systemu automatycznej identyfikacji (AIS), które zawierają lokalizacje pokładowych transponderów statków. W tym celu wykorzystano nowy proces analizy dużych zbiorów danych opracowany przez EMODNET Human Activities.

Zagęszczenie statków (inne)

Europejskie morza są istotnym węzłem ruchu morskiego. Wiedza na temat ruchu statków ma zasadnicze znaczenie dla planowania przestrzennego obszarów morskich (np. w przypadku morskich farm wiatrowych, podmorskich kabli i rurociągów) oraz dla oceny wpływu działalności człowieka (np. rybołówstwa, budowy instalacji morskich) na ekosystemy morskie. Mapa przedstawia ruch morski na morzach Europy w 2021 r. dotyczący statków następującego typu: inne. Zagęszczenie statków wyrażono jako liczbę godzin w miesiącu, które statki spędzają na obszarze jednego kilometra kwadratowego. Dane przedstawione na mapie obliczono na podstawie dużego zbioru danych dotyczących komunikatów systemu automatycznej identyfikacji (AIS), które zawierają lokalizacje pokładowych transponderów statków. W tym celu wykorzystano nowy proces analizy dużych zbiorów danych opracowany przez EMODNET Human Activities.

Zagęszczenie statków (jednostki pomocnicze)

Europejskie morza są istotnym węzłem ruchu morskiego. Wiedza na temat ruchu statków ma zasadnicze znaczenie dla planowania przestrzennego obszarów morskich (np. w przypadku morskich farm wiatrowych, podmorskich kabli i rurociągów) oraz dla oceny wpływu działalności człowieka (np. rybołówstwa, budowy instalacji morskich) na ekosystemy morskie. Mapa przedstawia ruch morski na morzach Europy w 2021 r. dotyczący statków następującego typu: jednostki pomocnicze. Zagęszczenie statków wyrażono jako liczbę godzin w miesiącu, które statki spędzają na obszarze jednego kilometra kwadratowego. Dane przedstawione na mapie obliczono na podstawie dużego zbioru danych dotyczących komunikatów systemu automatycznej identyfikacji (AIS), które zawierają lokalizacje pokładowych transponderów statków. W tym celu wykorzystano nowy proces analizy dużych zbiorów danych opracowany przez EMODNET Human Activities.

Zagęszczenie statków (jednostki szybkie)

Europejskie morza są istotnym węzłem ruchu morskiego. Wiedza na temat ruchu statków ma zasadnicze znaczenie dla planowania przestrzennego obszarów morskich (np. w przypadku morskich farm wiatrowych, podmorskich kabli i rurociągów) oraz dla oceny wpływu działalności człowieka (np. rybołówstwa, budowy instalacji morskich) na ekosystemy morskie. Mapa przedstawia ruch morski na morzach Europy w 2021 r. dotyczący statków następującego typu: jednostki szybkie. Zagęszczenie statków wyrażono jako liczbę godzin w miesiącu, które statki spędzają na obszarze jednego kilometra kwadratowego. Dane przedstawione na mapie obliczono na podstawie dużego zbioru danych dotyczących komunikatów systemu automatycznej identyfikacji (AIS), które zawierają lokalizacje pokładowych transponderów statków. W tym celu wykorzystano nowy proces analizy dużych zbiorów danych opracowany przez EMODNET Human Activities.

Zagęszczenie statków (jednostki wojskowe i policyjne)

Europejskie morza są istotnym węzłem ruchu morskiego. Wiedza na temat ruchu statków ma zasadnicze znaczenie dla planowania przestrzennego obszarów morskich (np. w przypadku morskich farm wiatrowych, podmorskich kabli i rurociągów) oraz dla oceny wpływu działalności człowieka (np. rybołówstwa, budowy instalacji morskich) na ekosystemy morskie. Mapa przedstawia ruch morski na morzach Europy w 2021 r. dotyczący statków następującego typu: jednostki wojskowe i policyjne. Zagęszczenie statków wyrażono jako liczbę godzin w miesiącu, które statki spędzają na obszarze jednego kilometra kwadratowego. Dane przedstawione na mapie obliczono na podstawie dużego zbioru danych dotyczących komunikatów systemu automatycznej identyfikacji (AIS), które zawierają lokalizacje pokładowych transponderów statków. W tym celu wykorzystano nowy proces analizy dużych zbiorów danych opracowany przez EMODNET Human Activities.

Zagęszczenie statków (nieznane typy)

Europejskie morza są istotnym węzłem ruchu morskiego. Wiedza na temat ruchu statków ma zasadnicze znaczenie dla planowania przestrzennego obszarów morskich (np. w przypadku morskich farm wiatrowych, podmorskich kabli i rurociągów) oraz dla oceny wpływu działalności człowieka (np. rybołówstwa, budowy instalacji morskich) na ekosystemy morskie. Mapa przedstawia ruch morski na morzach Europy w 2021 r. dotyczący statków następującego typu: nieznany. Zagęszczenie statków wyrażono jako liczbę godzin w miesiącu, które statki spędzają na obszarze jednego kilometra kwadratowego. Dane przedstawione na mapie obliczono na podstawie dużego zbioru danych dotyczących komunikatów systemu automatycznej identyfikacji (AIS), które zawierają lokalizacje pokładowych transponderów statków. W tym celu wykorzystano nowy proces analizy dużych zbiorów danych opracowany przez EMODNET Human Activities.

Zagęszczenie statków (rekreacyjne jednostki pływające)

Europejskie morza są istotnym węzłem ruchu morskiego. Wiedza na temat ruchu statków ma zasadnicze znaczenie dla planowania przestrzennego obszarów morskich (np. w przypadku morskich farm wiatrowych, podmorskich kabli i rurociągów) oraz dla oceny wpływu działalności człowieka (np. rybołówstwa, budowy instalacji morskich) na ekosystemy morskie. Mapa przedstawia ruch morski na morzach Europy w 2021 r. dotyczący statków następującego typu: rekreacyjne jednostki pływające. Zagęszczenie statków wyrażono jako liczbę godzin w miesiącu, które statki spędzają na obszarze jednego kilometra kwadratowego. Dane przedstawione na mapie obliczono na podstawie dużego zbioru danych dotyczących komunikatów systemu automatycznej identyfikacji (AIS), które zawierają lokalizacje pokładowych transponderów statków. W tym celu wykorzystano nowy proces analizy dużych zbiorów danych opracowany przez EMODNET Human Activities.

Zagęszczenie statków (statki pasażerskie)

Europejskie morza są istotnym węzłem ruchu morskiego. Wiedza na temat ruchu statków ma zasadnicze znaczenie dla planowania przestrzennego obszarów morskich (np. w przypadku morskich farm wiatrowych, podmorskich kabli i rurociągów) oraz dla oceny wpływu działalności człowieka (np. rybołówstwa, budowy instalacji morskich) na ekosystemy morskie. Mapa przedstawia ruch morski na morzach Europy w 2021 r. dotyczący statków następującego typu: statki pasażerskie. Zagęszczenie statków wyrażono jako liczbę godzin w miesiącu, które statki spędzają na obszarze jednego kilometra kwadratowego. Dane przedstawione na mapie obliczono na podstawie dużego zbioru danych dotyczących komunikatów systemu automatycznej identyfikacji (AIS), które zawierają lokalizacje pokładowych transponderów statków. W tym celu wykorzystano nowy proces analizy dużych zbiorów danych opracowany przez EMODNET Human Activities.

Zagęszczenie statków (statki rybackie)

Europejskie morza są istotnym węzłem ruchu morskiego. Wiedza na temat ruchu statków ma zasadnicze znaczenie dla planowania przestrzennego obszarów morskich (np. w przypadku morskich farm wiatrowych, podmorskich kabli i rurociągów) oraz dla oceny wpływu działalności człowieka (np. rybołówstwa, budowy instalacji morskich) na ekosystemy morskie. Mapa przedstawia ruch morski na morzach Europy w 2021 r. dotyczący statków następującego typu: statki rybackie. Zagęszczenie statków wyrażono jako liczbę godzin w miesiącu, które statki spędzają na obszarze jednego kilometra kwadratowego. Dane przedstawione na mapie obliczono na podstawie dużego zbioru danych dotyczących komunikatów systemu automatycznej identyfikacji (AIS), które zawierają lokalizacje pokładowych transponderów statków. W tym celu wykorzystano nowy proces analizy dużych zbiorów danych opracowany przez EMODNET Human Activities.

Zagęszczenie statków (statki służące do pogłębiania lub prac pod wodą)

Europejskie morza są istotnym węzłem ruchu morskiego. Wiedza na temat ruchu statków ma zasadnicze znaczenie dla planowania przestrzennego obszarów morskich (np. w przypadku morskich farm wiatrowych, podmorskich kabli i rurociągów) oraz dla oceny wpływu działalności człowieka (np. rybołówstwa, budowy instalacji morskich) na ekosystemy morskie. Mapa przedstawia ruch morski na morzach Europy w 2021 r. dotyczący statków następującego typu: statki służące do pogłębiania lub prac pod wodą. Zagęszczenie statków wyrażono jako liczbę godzin w miesiącu, które statki spędzają na obszarze jednego kilometra kwadratowego. Dane przedstawione na mapie obliczono na podstawie dużego zbioru danych dotyczących komunikatów systemu automatycznej identyfikacji (AIS), które zawierają lokalizacje pokładowych transponderów statków. W tym celu wykorzystano nowy proces analizy dużych zbiorów danych opracowany przez EMODNET Human Activities.

Zagęszczenie statków (statki towarowe)

Europejskie morza są istotnym węzłem ruchu morskiego. Wiedza na temat ruchu statków ma zasadnicze znaczenie dla planowania przestrzennego obszarów morskich (np. w przypadku morskich farm wiatrowych, podmorskich kabli i rurociągów) oraz dla oceny wpływu działalności człowieka (np. rybołówstwa, budowy instalacji morskich) na ekosystemy morskie. Mapa przedstawia ruch morski na morzach Europy w 2021 r. dotyczący statków następującego typu: statki towarowe. Zagęszczenie statków wyrażono jako liczbę godzin w miesiącu, które statki spędzają na obszarze jednego kilometra kwadratowego. Dane przedstawione na mapie obliczono na podstawie dużego zbioru danych dotyczących komunikatów systemu automatycznej identyfikacji (AIS), które zawierają lokalizacje pokładowych transponderów statków. W tym celu wykorzystano nowy proces analizy dużych zbiorów danych opracowany przez EMODNET Human Activities.

Zagęszczenie statków (statki żaglowe)

Europejskie morza są istotnym węzłem ruchu morskiego. Wiedza na temat ruchu statków ma zasadnicze znaczenie dla planowania przestrzennego obszarów morskich (np. w przypadku morskich farm wiatrowych, podmorskich kabli i rurociągów) oraz dla oceny wpływu działalności człowieka (np. rybołówstwa, budowy instalacji morskich) na ekosystemy morskie. Mapa przedstawia ruch morski na morzach Europy w 2021 r. dotyczący statków następującego typu: statki żaglowe. Zagęszczenie statków wyrażono jako liczbę godzin w miesiącu, które statki spędzają na obszarze jednego kilometra kwadratowego. Dane przedstawione na mapie obliczono na podstawie dużego zbioru danych dotyczących komunikatów systemu automatycznej identyfikacji (AIS), które zawierają lokalizacje pokładowych transponderów statków. W tym celu wykorzystano nowy proces analizy dużych zbiorów danych opracowany przez EMODNET Human Activities.

Zagęszczenie statków (wszystkie)

Europejskie morza są istotnym węzłem ruchu morskiego. Wiedza na temat ruchu statków ma zasadnicze znaczenie dla planowania przestrzennego obszarów morskich (np. w przypadku morskich farm wiatrowych, podmorskich kabli i rurociągów) oraz dla oceny wpływu działalności człowieka (np. rybołówstwa, budowy instalacji morskich) na ekosystemy morskie. Mapa przedstawia ruch morski na morzach Europy w 2021 r. Zagęszczenie statków wyrażono jako liczbę godzin w miesiącu, które statki spędzają na obszarze jednego kilometra kwadratowego. Dane przedstawione na mapie obliczono na podstawie dużego zbioru danych dotyczących komunikatów systemu automatycznej identyfikacji (AIS), które zawierają lokalizacje pokładowych transponderów statków. W tym celu wykorzystano nowy proces analizy dużych zbiorów danych opracowany przez EMODNET Human Activities. Na mapie widać główne szlaki transportowe, łowiska i miejsca budowy instalacji morskich. Europejski atlas mórz obejmuje również mapy zagęszczenia statków według poszczególnych typów statków (np. towarowe, rybackie, służące do pogłębiania i prac pod wodą i inne), dzięki czemu można zobaczyć, gdzie prowadzi się te poszczególne rodzaje działalności.

Zagęszczenie statków (zbiornikowce)

Europejskie morza są istotnym węzłem ruchu morskiego. Wiedza na temat ruchu statków ma zasadnicze znaczenie dla planowania przestrzennego obszarów morskich (np. w przypadku morskich farm wiatrowych, podmorskich kabli i rurociągów) oraz dla oceny wpływu działalności człowieka (np. rybołówstwa, budowy instalacji morskich) na ekosystemy morskie. Mapa przedstawia ruch morski na morzach Europy w 2021 r. dotyczący statków następującego typu: zbiornikowce. Zagęszczenie statków wyrażono jako liczbę godzin w miesiącu, które statki spędzają na obszarze jednego kilometra kwadratowego. Dane przedstawione na mapie obliczono na podstawie dużego zbioru danych dotyczących komunikatów systemu automatycznej identyfikacji (AIS), które zawierają lokalizacje pokładowych transponderów statków. W tym celu wykorzystano nowy proces analizy dużych zbiorów danych opracowany przez EMODNET Human Activities.

Turystyka

Akwaria publiczne

Międzynarodowe Forum Akwariów – Mapa przedstawia ponad 100 europejskich akwariów publicznych określonych jako europejskie przez Międzynarodowe Forum Akwariów. Wycieczka do akwarium to zawsze ciekawa przygoda. Można tam poznać np. historie marynarzy, fizjologię zwierząt morskich, fakty dotyczące ekologii różnych siedlisk morskich oraz dowiedzieć się o tym, jak ważne jest utrzymywanie naszych mórz w czystości.

Liczba obiektów, pokoi i miejsc noclegowych na obszarach przybrzeżnych/nieprzybrzeżnych

Turystyka jest istotną siłą napędową gospodarki w regionach przybrzeżnych, ale może również niekorzystnie wpływać na przybrzeżne społeczności i ekosystemy. W celu oceny tego wpływu i poprawienia zrównoważonego zarządzania turystyką przybrzeżną konieczne jest prześledzenie ewolucji turystyki na poszczególnych europejskich wybrzeżach. Jednym ze sposobów jest policzenie obiektów, pokoi i miejsc noclegowych w obszarach przybrzeżnych. Mapa przedstawia liczbę obiektów, pokoi i miejsc noclegowych według obszarów przybrzeżnych i nieprzybrzeżnych (począwszy od 2012 r.). Więcej informacji

Liczba łóżek na kilometr kwadratowy (1990–2011)

Mapa przedstawia roczne zmiany (procentowo) liczby łóżek na kilometr kwadratowy, dostępnych w hotelach i podobnych obiektach oraz we wszystkich innych obiektach zakwaterowania zbiorowego (takich jak kempingi) w latach 1990–2011.

Muzea morskie

Europejskie Dziedzictwo Morskie – Mapa przedstawia główne europejskie muzea morskie, w tym te wymienione w wykazie Europejskiego Dziedzictwa Morskiego. Europejskie muzea morskie gwarantują niepowtarzalne przeżycia związane z odkrywaniem naszej historii morskiej. Dbają one o to, aby starożytne i nowsze zabytki oraz statki były przechowywane w optymalnych warunkach i dostępne dla ogółu, do badań naukowych i na potrzeby edukacji publicznej.

Noce spędzone w turystycznych obiektach noclegowych według obszarów przybrzeżnych/nieprzybrzeżnych

Turystyka jest istotną siłą napędową gospodarki w regionach przybrzeżnych, ale może również niekorzystnie wpływać na przybrzeżne społeczności i ekosystemy. W celu oceny tego wpływu i poprawienia zrównoważonego zarządzania turystyką przybrzeżną konieczne jest prześledzenie ewolucji turystyki na poszczególnych europejskich wybrzeżach. Jednym ze sposobów jest policzenie nocy, które ludzie spędzają w turystycznych obiektach noclegowych w regionach przybrzeżnych. Mapa przedstawia liczbę nocy spędzonych w turystycznych obiektach noclegowych według obszarów przybrzeżnych/nieprzybrzeżnych (począwszy od 2012 r.). Więcej informacji

Stan wody w kąpieliskach

Mapa przedstawia jakość wody w kąpieliskach (np. doskonała, dobra, wystarczająca i niska) wzdłuż wybrzeży Europy. Pokazuje zestawienie danych z lat 1990–2022 dostarczonych przez państwa członkowskie (UE-28) i udostępnionych przez Europejską Agencję Środowiska.

Światowe dziedzictwo UNESCO

UNESCO – Mapa przedstawia lokalizacje morskich i przybrzeżnych obiektów wpisanych na listę światowego dziedzictwa UNESCO w Europie i na całym świecie. Można w nich zdobyć informacje o historii oraz spojrzeć w przeszłość, aby zrozumieć nasze społeczności z kulturowego, społecznego, ekologicznego i ekonomicznego punktu widzenia, jak również bogate dziedzictwo, które po sobie pozostawiły. Obiekty, które znajdują się na liście światowego dziedzictwa, mają – zgodnie z opinią Komitetu Światowego Dziedzictwa – wyjątkową wartość dla ludzkości.

Wagi oceanograficzne

Dryfujące boje

Mapa przedstawia obecne położenie dryfujących boi na morzach i oceanach na całym świecie. Dane te są dostarczane w czasie zbliżonym do rzeczywistego przez EMODNET Physics. Dryfująca boja to rodzaj urządzenia oceanograficznego, które automatycznie gromadzi dane środowiskowe dotyczące mórz i oceanów. Dryfują one swobodnie, poruszając się zależnie od prądów wody, oraz są wyposażone w czujniki. Automatyczne systemy pomiarów na bojach umożliwiają pomiary standardowych parametrów oceanicznych (np. temperatury, zasolenia, prądów), a w niektórych przypadkach również innych parametrów, np. mętności, tlenu i fluorescencji chlorofilu. Na przykład boje falowe są wykorzystywane do pomiaru ruchu powierzchni wody jako ciągu fal. Ciąg fal jest analizowany w celu określenia danych statystycznych, takich jak znacząca wysokość, okres fali i kierunek fali. Dane te są istotne dla zrozumienia dynamiki oceanów oraz do wykorzystania w modelach komputerowych w celu przewidywania i prognozowania zmian zachodzących w oceanie.

Ferrybox

Mapa przedstawia obecne położenie systemów Ferrybox na morzach i oceanach na całym świecie. Informacje te są dostarczane w czasie zbliżonym do rzeczywistego przez EMODNET Physics. Ferrybox to zautomatyzowany system monitorowania wód powierzchniowych instalowany w systemie przepływowym statku. Systemy Ferrybox umieszcza się na statkach ochotniczych, takich jak statki handlowe (np. promy pasażerskie lub statki towarowe) oraz statki badawcze. Ferrybox jest wyposażony w różne czujniki, które automatycznie gromadzą dane odnoszące się do fizycznych (np. zasolenie, temperatura, mętność), chemicznych (składniki odżywcze, pH, O2, CO2 i rozpuszczalny węgiel organiczny) i biologicznych (np. chlorofil, wskaźnik fitoplanktonu (rośliny mikroskopijne)) parametrów oceanu. Informacje te mogą być wykorzystywane do oceny jakości wody morskiej i ekologii morskiej oraz mogą pomóc lepiej zrozumieć interakcje między powietrzem a morzem, np. wymianę gazową CO2, oraz zmiany globalne, w tym zakwaszanie oceanów.

Platformy cumownicze

Mapa przedstawia obecne położenie platform cumowniczych na morzach i oceanach na całym świecie. Dane są dostarczane przez EMODNET Physics. Platformy cumownicze to stałe konstrukcje, które mogą być wykorzystywane do monitorowania oceanu od powierzchni do dna. Liny cumownicze są wykonane z grubego drutu i kabla i są utrzymywane w słupie wody z wykorzystaniem różnych form wyporu, takich jak szklane kule i boje z pianki syntetycznej. Do platformy cumowniczej dołączone są różne przyrządy, czujniki i próbniki do mierzenia fizycznych, chemicznych i biologicznych parametrów oceanu. Niektóre czujniki są zautomatyzowane. Zbierają i przekazują dane w ciągu kilku godzin. Zautomatyzowane czujniki obejmują CTD (czujniki konduktywności, temperatury i głębokości), młynki hydrometryczne (np. akustyczne dopplerowskie przepływomierze profilujące lub przestarzałe wirnikowe młynki hydrometryczne) oraz niektóre czujniki chemiczne, np. chlorofil a, wskaźnik fitoplanktonu. Inne urządzenia pobierają próbki wody (np. w celu zebrania fitoplanktonu, mikroskopijnych roślin) lub zatrzymują materię organiczną opadającą na dno morskie (np. osadniki). Liny cumownicze mogą być rozmieszczane na wybrzeżu i otwartym oceanie na długi czas, np. co najmniej jeden rok. Zasilane są bateriami alkalicznymi lub litowymi. Czujniki i próbniki wymagają regularnej (np. corocznej) konserwacji, którą często przeprowadzają statki badawcze.

Podwodny szybowiec

Mapa przedstawia położenie podwodnych szybowców na morzach i oceanach na całym świecie. Informacje te są dostarczane w czasie zbliżonym do rzeczywistego przez EMODNET Physics. Podwodne szybowce to urządzenia oceanograficzne, które automatycznie gromadzą dane dotyczące oceanów i monitorują morza. Szybowce poruszają się po wodzie w górę i w dół, w ruchu piłokształtnym. Na ogół szybowce posiadają szereg czujników mierzących temperaturę, konduktywność (w celu obliczenia zasolenia), prądy, fluorescencję chlorofilu (wskaźnik fitoplanktonu), optyczne rozpraszanie wsteczne, głębokość dna oraz (niekiedy) akustyczne rozpraszanie wsteczne. Przemieszczają się one na różnych głębokościach i nawigują z pomocą komunikacji globalnego systemu pozycjonowania (GPS) na powierzchni, czujników ciśnienia, czujników nachylenia i kompasów magnetycznych dostarczających dane w skali czasowej i przestrzennej.

Radar wysokiej częstotliwości

Mapa przedstawia położenie radarów wysokiej częstotliwości (radarów HF). Informacje te są dostarczane w czasie zbliżonym do rzeczywistego przez EMODNET Physics. Radary HF są umiejscowione na lądzie i wykorzystują urządzenia do teledetekcji w celu pomiaru pól prędkości prądów powierzchniowych w pobliżu wybrzeża. Uzyskane mapy części powierzchni charakteryzują się znacznie większą rozdzielczością w przestrzeni niż te wygenerowane za pomocą wcześniejszych technik, np. z wykorzystaniem układów młynków hydrometrycznych. Dzięki radarowi HF możliwe jest wygenerowanie map obejmujących wszystkie prądy (tj. z uwzględnieniem prędkości wody morskiej (m/s) i kierunku prędkości wody morskiej (stopnie)) w czasie zbliżonym do rzeczywistego. Informacje te są przydatne z perspektywy transportu morskiego. Wiedza na temat prądów może przyczyniać się do zmniejszenia zużycia paliwa, a co za tym idzie do obniżenia kosztów transportu morskiego. Wykorzystanie energii kinetycznej prądów morskich może sprawić, że będą one odgrywać ogromną rolę w wytwarzaniu energii elektrycznej w przyszłości.

Sondy Argo

Mapa przedstawia obecne położenie sond Argo na morzach i oceanach na całym świecie. Informacje te są dostarczane w czasie zbliżonym do rzeczywistego przez EMODNET Physics. Argo to globalny zestaw 3800 swobodnie dryfujących sond profilujących, które gromadzą dane oceanograficzne dotyczące środowiska naturalnego, w tym pomiary temperatury i zasolenia oraz aktualnej prędkości górnych 2000 m oceanu. Sondy Argo są zautomatyzowane, a dane są przekazywane i udostępniane publicznie w ciągu kilku godzin od ich zgromadzenia. Przez 20 lat oceaniczne sondy Argo wykonały 2 miliony profilowań wód oceanicznych. Dane te mają rewolucyjne znaczenie dla naszej wiedzy na temat dynamiki oceanów i ich zawartości ciepła. Dane są również asymilowane w czasie zbliżonym do rzeczywistego do operacyjnych modeli komputerowych na potrzeby opracowywania krótkoterminowych prognoz prądów (np. w przypadku wycieków ropy naftowej na morzu, poszukiwania i ratownictwa) i temperatury (np. na rzecz rybołówstwa), prognoz sezonowych i rocznych (np. w przypadku El Niño) oraz długoterminowych dekadowych prognoz oceanicznego/atmosferycznego systemu klimatycznego, takich jak te sporządzane przez Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu (IPCC).

Stacje pomiarów rzecznych

Mapa przedstawia położenie wodowskazów w Europie. Informacje te są dostarczane przez EMODNET Physics. Wodowskaz, stacja wodowskazowa lub stacja pomiarowa to urządzenie lądowe, które monitoruje i bada lądowe części wód (strumienie, studnie, jeziora, kanały, zbiorniki lub inne części wód). Urządzenia znajdujące się na tych stacjach mierzą szereg parametrów, w tym wysokość wody, przepływ rzeki, skład chemiczny wody i jej temperaturę. Dane są wykorzystywane przez hydrologów i badaczy środowiska do monitorowania i badania lądowych części wód (strumieni, studni, jezior, kanałów, zbiorników lub innych części wód) w celu monitorowania jakości wody oraz fauny i flory (organizmów żywych). Lokalizację stacji pomiarowych można często znaleźć na mapach topograficznych. Niektóre stacje pomiarowe są wysoce zautomatyzowane i mogą być wyposażone w system telemetrycznego przekazywania danych do centralnego systemu rejestracji danych.

Trajektorie dryfujących boi (co miesiąc)

Dryfujące boje to rodzaj urządzeń oceanograficznych, które automatycznie gromadzą dane środowiskowe dotyczące oceanów. Dryfują one swobodnie, poruszając się zależnie od prądów wody, oraz są wyposażone w czujniki. Automatyczne systemy pomiarów na bojach umożliwiają pomiary standardowych parametrów oceanicznych (np. temperatury, zasolenia, prądów), a w niektórych przypadkach również innych parametrów, np. mętności, tlenu i fluorescencji chlorofilu. Obserwacje te są przekazywane drogą satelitarną, natychmiast wykorzystywane do poprawy prognoz i zwiększenia bezpieczeństwa morskiego oraz udostępniane w ramach inicjatyw dotyczących otwartych danych morskich takich jak EMODNET. Za koordynację działań związanych z gromadzeniem danych na szczeblu globalnym odpowiada Panel ds. współpracy w zakresie danych z boi (DBCP). Na mapie przedstawiono trajektorie przemieszczania się rozmieszczonych na całym świecie boi w ciągu ostatniego miesiąca.

Wiedza na temat oceanów

Ambasadorowie Europejskiego atlasu mórz

Europejski atlas mórz jest dostępny w 24 językach. Do każdej wersji językowej atlasu wyznaczony jest ambasador, którego zadaniem podczas kampanii komunikacyjnej trwającej od września 2020 r. do września 2021 r. było wyjaśnienie, dlaczego oceany są dla niego ważne i dlaczego wszyscy powinniśmy dbać o nasze oceany i morza. Wśród ambasadorów są m.in. komisarz Virginijus Sinkevičius, dyrektor generalna ds. gospodarki morskiej i rybołówstwa Charlina Vitcheva, główny urzędnik ds. polityki Komisji Europejskiej Māris Stuļğis, przedstawiciele organów publicznych z różnych państw członkowskich Unii Europejskiej, dyrektorzy instytutów, dyrektor akwarium, naukowcy, koordynatorzy organizacji pozarządowych, surfer, kapitan statku rybackiego, nurek i szef kuchni wyróżniony gwiazdką Michelin. Zobacz mapę i dowiedz się, kim są ambasadorowie oraz co mówią na temat oceanów i mórz. Pamiętaj, że ambasadorowie reprezentują poszczególne języki, dlatego są rozmieszczeni na mapie według krajów, w których mówi się w danym języku.

Edukacja dla klimatu: Temperatura powierzchni wody mierzona przez uczniów

Ta mapa edukacyjna przedstawia wyniki wyzwania „Be a scientist! Mapping climate change at seas & waterways” (Bądź jak naukowcy! Mapowanie zmiany klimatu na morzach i drogach wodnych), zainicjowanego przez koalicję na rzecz edukacji dla klimatu i europejski atlas mórz w 2022 r. Szkoły w całej Europie zaproszono do przekazywania danych na potrzeby nowej warstwy mapy w atlasie. Wyzwanie obejmowało 7 etapów. Pierwsze dwa etapy polegały na zaznajomieniu uczestników z działaniem atlasu. Następnie nauczyciele wybrali w głosowaniu mapę do opracowania: temperatura powierzchni wody w morzu, w rzekach, jeziorach lub stawach. Szkoły mogły mierzyć temperaturę wody w różnych miejscach i w różnym czasie. Wyniki pomiarów i wszelkie niezbędne powiązane informacje (np. nazwa szkoły/grupy, współrzędne geograficzne miejsca dokonania pomiar, data i godzina pomiaru, metody pomiaru temperatury) przekazano przy użyciu formularza internetowego na etapie gromadzenia danych, który zakończył się 31 marca 2023 r. Dzięki temu uczniowie zdobyli wiedzę o gromadzeniu, harmonizacji, wizualizacji i udostępnianiu danych. W jaki sposób szkoły mierzyły temperaturę wody? Kilka szkół korzystało z termometru, ale – dzięki współpracy z organizacjami Partnership for Observation of the Global Ocean (POGO) i Educational Passages – zespół odpowiedzialny za atlas otrzymał również dane od szkół, które zbudowały miniłodzie, umieszczone na morzu i wyposażone w czujniki temperatury! Dzięki tej warstwie mapy każdy ma obecnie dostęp do danych gromadzonych przez szkoły. Mapa może być wykorzystywana jako materiał dydaktyczny przez te i inne szkoły oraz wszystkich zainteresowanych! Dziękujemy wszystkim uczestniczącym szkołom, POGO i Educational Passages za wspaniały wkład w ten projekt!

(wrzesień 2022 r. – marzec 2023 r.)

Koalicja EU4Ocean na rzecz poszerzania wiedzy na temat oceanów – członkowie platformy EU4Ocean

Koalicja EU4Ocean na rzecz poszerzania wiedzy na temat oceanów łączy ze sobą różne organizacje, projekty i ludzi, którzy przyczyniają się do poszerzania wiedzy na temat oceanów i zrównoważonej gospodarki oceanami. Ta oddolna inicjatywa włączająca wspierana przez Komisję powstała po to, by zjednoczyć Europejczyków, dla których dobro oceanów jest najwyższą troską. Koalicja obejmuje trzy następujące elementy: platforma dla organizacji i osób zaangażowanych w inicjatywy związane z szerzeniem wiedzy na temat oceanów, Europejskie Forum Młodzieży na rzecz Oceanu oraz Sieć Europejskich Niebieskich Szkół.
Platforma EU4Ocean gromadzi szeroką grupę zainteresowanych stron z dziedziny badań morskich, polityki naukowej, niebieskiej gospodarki, a także z sektora prywatnego, ze społeczeństwa obywatelskiego, ze świata sztuki i edukacji oraz przedstawicieli młodzieży i mediów. Dzięki temu platforma działa na szeroką skalę – od organizacji lokalnych i krajowych po regionalne inicjatywy morskie i europejskie. Strony dla członków platformy.

Członkowie platformy mogą się dzielić pomysłami, nawiązywać partnerstwa i współpracować ze sobą, aby zapewnić bardziej skoordynowane podejście do szerzenia wiedzy na temat oceanów w Europie i opracowywać konkretne działania, które przyczynią się do zwiększenia realnej świadomości społecznej i zaangażowania społecznego oraz które nadadzą impet działaniom i zmianom społecznym. Członkowie działają w ramach trzech grup roboczych poświęconych różnej tematyce: klimat i oceany, żywność z oceanów oraz zdrowe i czyste oceany. Więcej informacji.

Projekty Młodych Działaczy na rzecz Oceanów

Młodzi Działacze na rzecz Oceanów to osoby młode (w wieku 16–30 lat) będące właścicielami projektów. Ich projekty zostały uznane i akredytowane przez Komisję Europejską jako wnoszące cenny wkład i przynoszące trwałe zmiany dla dobra oceanów.

Sieć Europejskich Niebieskich Szkół

Sieć Europejskich Niebieskich Szkół jest częścią Koalicji EU4Ocean i ma na celu zainspirowanie nauczycieli, dyrektorów szkół lub pracowników placówek edukacyjnych, aby rzucili swoim uczniom na wszystkich poziomach (przedszkole, szkoła podstawowa, gimnazjum i liceum, technikum lub szkoła zawodowa) wyzwanie „odnalezienia błękitu” polegające na opracowaniu projektu, który przybliży im tematykę oceanów i mórz.

Zarządzanie

Działania w ramach misji – misja UE w zakresie odbudowy naszych oceanów i zasobów wodnych

Działania w ramach misji przedstawiają wspólne starania na rzecz osiągnięcia trzech celów misji w zakresie odbudowy naszych oceanów i zasobów wodnych do 2030 r., jakimi są:

1.ochrona i odbudowa ekosystemów morskich i słodkowodnych oraz różnorodności biologicznej, zgodnie z unijną strategią na rzecz bioróżnorodności 2030;
2.zapobieganie zanieczyszczeniom naszych oceanów, mórz i zasobów wodnych oraz eliminacja tych zanieczyszczeń, zgodnie z Planem działania UE na rzecz eliminacji zanieczyszczeń wody, powietrza i gleby;
3.sprawienie, by zrównoważona gospodarka niebieska stała się neutralna pod względem emisji dwutlenku węgla i charakteryzowała się obiegiem zamkniętym, zgodnie z proponowanym Europejskim prawem o klimacie i holistyczną wizją zawartą w strategii na rzecz zrównoważonej niebieskiej gospodarki.

Aby osiągnąć te cele, misja obejmuje również dwa czynniki wspomagające:

• cyfrowy system wiedzy o oceanach i zasobach wodnych;
• mobilizację i zaangażowanie społeczeństwa.

Kliknij tutaj, aby dowiedzieć się więcej na temat działań w ramach misji

(2021–2030)

Europejski Dzień Morza

Ustanowiony w 2008 r. Europejski Dzień Morza stanowi coroczne unijne forum dotyczące gospodarki morskiej i zrównoważonego niebieskiego wzrostu. W konferencji tej uczestniczą decydenci, naukowcy, przedstawiciele przemysłu i społeczeństwa, którzy biorą udział w sesjach plenarnych i tematycznych na wysokim szczeblu, warsztatach i wystawach. Mapa przedstawia miejsca, w których odbyła się coroczna konferencja zainteresowanych stron z okazji Europejskiego Dnia Morza od czasu jej utworzenia.

Europejski Dzień Morza w moim kraju (2019 r.)

Równolegle z konferencją z okazji Europejskiego Dnia Morza w całej Europie organizuje się szereg lokalnych powiązanych z nią wydarzeń znanych jako „Europejski Dzień Morza w moim kraju”, skierowanych do młodzieży i mieszkańców. Umożliwia to wielu europejskim regionom, w których występuje kultura morska, dołączenie do obchodów i podkreślenie kluczowej roli mórz i oceanów dla lokalnych społeczeństw. Mapa zawiera przegląd 150 lokalnych wydarzeń związanych z inicjatywą „Europejski Dzień Morza w moim kraju” organizowanych między kwietniem a lipcem 2019 r. w 21 różnych krajach (15 z UE i 6 spoza UE), w tym akcji sprzątania plaż, wycieczek z przewodnikiem po portach, pokazów na tematy morskie, wycieczek ekologicznych na obszarach o znaczącym dziedzictwie morskim, wycieczek statkiem itp. Wielu organizatorów wykorzystało również swoje wydarzenia do przedstawienia Europejskiego atlasu mórz uczniom w całej UE. Aby uczynić tę mapę jeszcze bardziej wyjątkową, ukryliśmy w niej coś specjalnego. Dołącz do obchodów, przeanalizuj mapę i spróbuj rozwiązać zagadkę związaną z inicjatywą „Europejski Dzień Morza w moim kraju” w 2019 r.

Europejski Dzień Morza w moim kraju (2021 r.)

Równolegle z coroczną konferencją z okazji Europejskiego Dnia Morza (która odbyła się 20 i 21 maja 2021 r. w Den Helder w Holandii) w całej Europie organizuje się szereg lokalnych powiązanych z nią wydarzeń znanych jako „Europejski Dzień Morza w moim kraju”, skierowanych do młodzieży i mieszkańców.
Działanie to stanowi ważny element cieszącego się w ostatnich latach coraz większym zainteresowaniem ruchu zwiększania świadomości na temat oceanów i aktywizacji na rzecz ochrony oceanów, a wydarzenia w ramach Europejskiego Dnia Morza zyskują na popularności, co roku przyciągając ponad 30 tys. uczestników. Działania lokalne, takie jak sprzątanie plaż, wycieczki z przewodnikiem po portach, wystawy sztuki, warsztaty, konferencje, seminaria, wystawy o tematyce morskiej, działania w zakresie poszerzania wiedzy na temat oceanów, wycieczki ekologiczne i spacery po obszarach o znaczącym dziedzictwie morskim, wycieczki łodzią, wizyty w muzeach morskich, na statkach, w akwariach, w stoczniach itp. skierowane są do szerokiego grona odbiorców w całej Europie, a element „gry i zabawy” przemawia bezpośrednio do młodszej publiczności. Tego typu działania umożliwiają wielu europejskim regionom, w których występuje kultura morska, dołączenie do obchodów i podkreślenie kluczowej roli mórz i oceanów dla lokalnych społeczeństw.
Z uwagi na trwający kryzys związany z pandemią COVID-19 w 2021 r. Europejski Dzień Morza w moim kraju obejmował zarówno wydarzenia na miejscu – tam, gdzie było to możliwe – jak i wydarzenia wirtualne.
Mapa przedstawia przegląd 232 lokalnych wydarzeń organizowanych pod szyldem Europejskiego Dnia Morza w moim kraju w 2021 r. w 25 różnych państwach (21 z UE i 4 spoza UE). Wielu organizatorów wykorzystało również swoje wydarzenia do przedstawienia Europejskiego atlasu mórz uczniom w całej UE.
Aby uczynić tę mapę jeszcze bardziej wyjątkową, ukryliśmy w niej coś specjalnego. Dołącz do obchodów, przeanalizuj mapę i wyrusz z nami na poszukiwanie skarbów z inicjatywą „Europejski Dzień Morza w moim kraju” w 2021 r.

Europejski Dzień Morza w moim kraju (2022 r.)

Równolegle z coroczną konferencją z okazji Europejskiego Dnia Morza (która odbyła się 19 i 20 maja 2022 r. w Rawennie we Włoszech) w całej Europie organizuje się szereg lokalnych powiązanych z nią wydarzeń znanych jako „Europejski Dzień Morza w moim kraju”, skierowanych do młodzieży i mieszkańców.
Działanie to stanowi ważny element cieszącego się w ostatnich latach coraz większym zainteresowaniem ruchu zwiększania świadomości na temat oceanów i aktywizacji na rzecz ochrony oceanów, a wydarzenia w ramach Europejskiego Dnia Morza zyskują na popularności, co roku przyciągając ponad 50 tys. uczestników. Działania lokalne, takie jak sprzątanie plaż, wycieczki z przewodnikiem po portach, wystawy sztuki, warsztaty, konferencje, seminaria, wystawy o tematyce morskiej, działania na rzecz zwiększania wiedzy na temat oceanów, wycieczki ekologiczne i spacery po obszarach o znaczącym dziedzictwie morskim, wycieczki łodzią, wizyty w muzeach morskich, na statkach, w akwariach, w stoczniach itp. skierowane są do szerokiego grona odbiorców w całej Europie, a element „gry i zabawy” przemawia bezpośrednio do młodszej publiczności. Tego typu działania umożliwiają wielu europejskim regionom, w których występuje kultura morska, dołączenie do obchodów i podkreślenie kluczowej roli mórz i oceanów dla lokalnych społeczeństw.
Z uwagi na trwający kryzys związany z pandemią COVID-19 w 2022 r. Europejski Dzień Morza w moim kraju obejmował zarówno wydarzenia na miejscu – tam, gdzie było to możliwe – jak i wydarzenia wirtualne.Mapa przedstawia przegląd lokalnych wydarzeń organizowanych pod szyldem Europejskiego Dnia Morza w moim kraju w 2022 r. w 29 różnych państwach (22 z UE i 7 spoza UE). Wielu organizatorów wykorzystało również swoje wydarzenia do przedstawienia Europejskiego atlasu mórz uczniom w całej UE.
Aby uczynić tę mapę jeszcze bardziej wyjątkową, ukryliśmy w niej coś specjalnego. Dołącz do obchodów, przeanalizuj mapę i dołącz do wyścigu w konkursie wiedzy związanym z inicjatywą „Europejski Dzień Morza w moim kraju” w 2022 r.

Europejski Dzień Morza w moim kraju (2023 r.)

Równolegle z doroczną konferencją z okazji Europejskiego Dnia Morza (która w tym roku odbyła się w Breście we Francji, w dniach 24–25 maja 2023 r.) w całej Europie organizuje się wiele powiązanych lokalnych wydarzeń znanych jako „Europejski Dzień Morza w moim kraju”, skierowanych do młodzieży i mieszkańców.
„Europejski Dzień Morza w moim kraju” stanowi ważny element cieszącego się w ostatnich latach coraz większym zainteresowaniem ruchu zwiększania świadomości na temat oceanów i aktywizacji na rzecz ochrony oceanów. Wydarzenia organizowane w ramach tego dnia stają się coraz bardziej popularne i przyciągają ponad 50 tys. uczestników rocznie. Działania lokalne, takie jak sprzątanie plaż, wycieczki z przewodnikiem po portach, wystawy sztuki, warsztaty, konferencje, seminaria, wystawy o tematyce morskiej, działania na rzecz zwiększania wiedzy na temat oceanów, wycieczki ekologiczne i spacery po obszarach o znaczącym dziedzictwie morskim, wycieczki łodzią, wizyty w muzeach morskich, na statkach, w akwariach, w stoczniach itp. skierowane są do szerokiego grona odbiorców w całej Europie, a element „gry i zabawy” przemawia bezpośrednio do młodszej publiczności. Takie działania umożliwiają wielu europejskim regionom, w których występuje kultura morska, dołączenie do obchodów i podkreślenie kluczowej roli mórz i oceanów dla lokalnych społeczeństw.
W tym roku „Europejski Dzień Morza w moim kraju” obejmuje wydarzenia fizyczne, wirtualne i hybrydowe.
Na mapie przedstawiono przegląd lokalnych imprez w różnych krajach w 2023 r. Wielu organizatorów w całej UE przy tej okazji przedstawia uczestnikom – w tym studentom i uczniom – europejski atlas mórz!
Aby uczynić tę mapę jeszcze bardziej wyjątkową, ukryliśmy w niej coś specjalnego. Dołącz do obchodów, przeanalizuj mapę i zagraj w grę terenową typu „geocaching” z atlasem.

Europejski Dzień Morza w moim kraju (2024 r.)

Równolegle z doroczną konferencją z okazji Europejskiego Dnia Morza (która w tym roku odbyła się w Svendborgu w Danii, w dniach 30–31 maja 2024 r.) w całej Europie organizuje się wiele powiązanych lokalnych wydarzeń znanych jako „Europejski Dzień Morza w moim kraju”, skierowanych do młodzieży i mieszkańców. Celem jest uświadomienie ludziom, że działalność na morzu (turystyka przybrzeżna, rybołówstwo, żegluga, transport wodny, energia ze źródeł odnawialnych, akwakultura itp.) ma kluczowe znaczenie dla obywateli i gospodarek UE. UE ma 68000 km linii brzegowej, a około jedna trzecia populacji UE mieszka w odległości do 50 km od wybrzeża.
Od pierwszej edycji „Europejskiego Dnia Morza w moim kraju” w 2018 r. liczba powiązanych wydarzeń znacznie wzrosła, obejmując działania takie jak sprzątanie plaż, wycieczki z przewodnikiem, wystawy sztuki, warsztaty i konferencje. W 2023 r. zorganizowano 494 wydarzenia w 31 krajach zarówno w UE, jak i poza nią. Tegoroczny
„Europejski Dzień Morza w moim kraju” obejmował wydarzenia fizyczne, wirtualne i hybrydowe.
Na mapie przedstawiono przegląd lokalnych imprez w różnych krajach w 2024 r. Wielu organizatorów wykorzystuje również wydarzenia do przedstawienia obywatelom, studentom i uczniom europejskiego atlasu mórz.
Aby ta mapa stała się jeszcze bardziej wyjątkowa, ukryliśmy na niej coś szczególnego. Dołącz do obchodów, przeanalizuj mapę i podejmij Wyzwanie Niebieskiej Gospodarki.

Instalacje morskie

W Europie istnieje rozległa sieć infrastruktury badawczej w dziedzinie badań morza, która obejmuje szereg ośrodków, w tym statki badawcze i sprzęt, który można zabrać na pokład, lądowe i morskie ośrodki badawcze specjalizujące się w dziedzinie fizyki, biologii i chemii oraz liczne zdalne i miejscowe obiekty obserwacyjne. Mapa przedstawia poszczególne ośrodki na podstawie bazy danych dotyczącej infrastruktury badawczej w dziedzinie badań morza centrum EurOcean. Kliknij mapę, aby wyświetlić główne cechy każdego ośrodka, w tym linki i dane kontaktowe w celu uzyskania dostępu do bardziej szczegółowych informacji udzielanych przez podmioty prowadzące te ośrodki.

Konferencja Peryferyjnych Regionów Nadmorskich

Około 160 regionów z 28 państw połączyło siły, aby stworzyć Konferencję Peryferyjnych Regionów Nadmorskich (CPMR). Aby promować szczególny charakter każdego z dużych basenów morskich i współpracować w dziedzinach stanowiących przedmiot ich wspólnego zainteresowania, CPMR podzieliła się na komisje geograficzne: Komisję Łuku Atlantyckiego, Komisję Bałkanów i Morza Czarnego, Komisję Wysp, Komisję Międzyśródziemnomorską, Komisję Morza Bałtyckiego i Komisję Morza Północnego. Mapa przedstawia regiony członkowskie CPMR, która dąży do zaspokojenia potrzeb i interesów swoich regionów członkowskich na forum instytucji Unii Europejskiej i rządów krajowych. CPMR prowadzi w szczególności działania na rzecz wzmocnienia wymiaru morskiego Europy, podkreślając znaczenie zintegrowanej polityki morskiej, większej regionalizacji wspólnej polityki rybołówstwa oraz systemu bezpieczeństwa morskiego opracowanego w celu rozwiązania kwestii zwiększonego ruchu statków.

Regionalne konwencje morskie

W Europie istnieją cztery struktury operacyjne, których celem jest ochrona środowiska morskiego oraz organizacja spotkań państw członkowskich i państw sąsiadujących, które mają wspólne wody morskie. Mowa o regionalnych konwencjach morskich. Mapa przedstawia regiony morskie, których dotyczą regionalne konwencje morskie (konwencja helsińska, konwencja barcelońska, konwencja bukareszteńska i konwencja OSPAR) o ochronie środowiska morskiego. Podczas opracowywania swoich strategii dotyczących obszarów morskich państwa członkowskie wykorzystują istniejące regionalne struktury współpracy na potrzeby wzajemnej koordynacji.

Strategie makroregionalne i strategia na rzecz regionu Oceanu Atlantyckiego

Mapa przedstawia cztery obszary, których dotyczą unijne strategie makroregionalne i strategia morska na rzecz obszaru Oceanu Atlantyckiego. „Strategia makroregionalna” stanowi zintegrowane ramy zatwierdzone przez Radę Europejską, aby sprostać wspólnym wyzwaniom, przed którymi stoi dany obszar geograficzny i które odnoszą się do państw członkowskich i państw trzecich znajdujących się na tym samym obszarze geograficznym korzystającym tym samym ze wzmocnionej współpracy na rzecz osiągnięcia spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej.

Zatrudnienie

Demografia przedsiębiorstw i przedsiębiorstwa wysokiego wzrostu w podziale na regiony przybrzeżne/nieprzybrzeżne

Mapa przedstawia liczbę przedsiębiorstw, w których odnotowano wzrost o 10% lub więcej, w podziale na regiony przybrzeżne i nieprzybrzeżne. Współczynnik demografii przedsiębiorstw dostarcza informacji na temat liczby zakładanych i likwidowanych przedsiębiorstw oraz na temat wartości wskaźnika przetrwania przedsiębiorstw, a także informacje dotyczące powiązanych danych w zakresie zatrudnienia. Dane związane z demografią przedsiębiorstw mogą być wykorzystywane do analizowania dynamiki i stopnia innowacyjności różnych rynków; dostarczają one również informacji o kluczowym znaczeniu z punktu widzenia procesu podejmowania decyzji dotyczących polityki. Dwa najistotniejsze wskaźniki wykorzystywane przy pomiarze poziomu zatrudnienia to liczba pracujących i liczba zatrudnionych.

Produkt krajowy brutto (PKB)

Produkt krajowy brutto (PKB) to wskaźnik wykorzystywany do pomiaru działalności gospodarczej, który odpowiada wartości wszystkich wytworzonych towarów i usług pomniejszonej o wartość wszystkich towarów lub usług zużytych w procesie ich wytwarzania. Jest on powszechnie stosowany do porównywania poziomu życia lub do celów monitorowania konwergencji gospodarczej lub rozbieżności gospodarczych w Unii Europejskiej. Elementy składowe PKB i powiązane z nim wskaźniki mogą dostarczać przydatnych informacji na temat najważniejszych czynników napędzających działalność gospodarczą i tym samym mogą posłużyć za podstawę przy opracowywaniu, monitorowaniu i ocenianiu konkretnych strategii UE. Mapa przedstawia produkt krajowy brutto w porównaniu ze średnią krajową równą 100. Jeżeli wartość wskaźnika jest mniejsza niż 100, oznacza to, że wartość wskaźnika w danym regionie jest niższa niż średnia krajowa. Jeżeli wartość wskaźnika jest większa niż 100, oznacza to, że wartość wskaźnika w danym regionie jest wyższa niż średnia krajowa. Informacje dodatkowe: PKB dla początkujących

Produkt krajowy brutto (PKB) w podziale na regiony przybrzeżne/nieprzybrzeżne

Mapa przedstawia informacje o produkcie krajowym brutto (PKB) w cenach rynkowych w podziale na regiony przybrzeżne/nieprzybrzeżne. PKB w cenach rynkowych – stanowi końcowy wynik działalności produkcyjnej jednostek produkcyjnych będących rezydentami. Odpowiada on wartości wszystkich wytworzonych towarów i usług pomniejszonej o wartość wszystkich towarów lub usług zużytych w procesie ich wytwarzania. Bardziej szczegółowe wyjaśnienia dotyczące metodyki stosowanej w tym zakresie można znaleźć w rozporządzeniu w sprawie ESA 2010 (Europejski System Rachunków).

Wartość dodana brutto w cenach bazowych w podziale na regiony przybrzeżne/nieprzybrzeżne

Mapa przedstawia wartość dodaną brutto w cenach bazowych w podziale na regiony przybrzeżne/nieprzybrzeżne. Wartość dodaną brutto definiuje się jako wartość produkcji globalnej w cenach bazowych pomniejszoną o zużycie pośrednie wyceniane w cenach nabycia. Jest ona pozycją bilansującą rachunek produkcji rachunków narodowych. Wartość dodaną brutto można przedstawić w podziale na sektor przemysłu i sektor instytucji. Ściślej rzecz biorąc, suma wartości dodanej brutto we wszystkich branżach lub sektorach powiększona o kwotę podatków od produktów i pomniejszona o kwotę dotacji do produktów odpowiada produktowi krajowemu brutto. Po odliczeniu amortyzacji środków trwałych od wartości dodanej brutto uzyskuje się odpowiednią wartość dodaną netto. Pojęcia „wartości dodanej brutto w cenach rynkowych”, „wartości dodanej brutto w cenach producenta” i „wartości dodanej brutto w cenach bazowych” nie są już stosowane w ESA 2010.

Wpływ działalności morskiej

Mapa przedstawia odsetek ludności, na którą działalność morska wywiera wpływ, np. odsetek ludności w regionach UE żyjącej na obszarach świadczenia usług morskich. Obszar świadczenia usług morskich to obszar, do którego można dotrzeć w określonym czasie z miejsca położonego na wybrzeżu, korzystając z istniejącej sieci transportowej.

Zatrudnienie w podziale na regiony przybrzeżne/nieprzybrzeżne

Mapa przedstawia porównanie danych na temat zatrudnienia w regionach przybrzeżnych i nieprzybrzeżnych. W przedmiotowej analizie statystycznej ujęto sektor działalności związanej z zatrudnieniem w UE podlegający NACE Rev. 2 – statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej.

Zatrudnienie w sektorach rybołówstwa i akwakultury

Sektory rybołówstwa i akwakultury obejmują szerokie spektrum miejsc pracy, począwszy od segmentu produkcji i sprzedaży (statki, narzędzia połowowe, przynęty itp.), a skończywszy na segmencie chowu i hodowli oraz odławiania, przetwarzania i dystrybucji ryb oraz segmencie wprowadzania ryb do obrotu. Wspomniane miejsca pracy przyczyniają się do zapewnienia zrównoważonego zarządzania zasobami morskimi i słodkowodnymi, wnosząc jednocześnie wkład w globalny rozwój gospodarczy i społeczny. Mapa przedstawia informacje na temat zatrudnienia w sektorach rybołówstwa i akwakultury w podziale na państwa członkowskie.

Zatrudnienie w sektorze pierwotnym

Zatrudnienie w sektorze pierwotnym obejmuje działalność wydobywczą taką jak górnictwo, a także rolnictwo i czynną działalność połowową. Mapa przedstawia udział zatrudnienia w sektorze pierwotnym w ogólnej strukturze zatrudnienia w regionach w porównaniu ze średnią krajową równą 100. Jeżeli wartość wskaźnika jest mniejsza niż 100, oznacza to, że wartość wskaźnika w danym regionie jest niższa niż średnia krajowa. Jeżeli wartość wskaźnika jest większa niż 100, oznacza to, że wartość wskaźnika w danym regionie jest wyższa niż średnia krajowa.

Zatrudnienie w sektorze usług

Zatrudnienie w sektorze usług obejmuje działalność polegającą na dostarczaniu towarów, np. sprzedaż detaliczną i hurtową, świadczenie usług transportowych i dystrybucyjnych, prowadzenie działalności restauracyjnej, świadczenie usług księgowych, medialnych, turystycznych, ubezpieczeniowych, bankowych i prawnych oraz świadczenie usług w zakresie opieki zdrowotnej. Mapa przedstawia udział zatrudnienia w sektorze usług w ogólnej strukturze zatrudnienia w regionach w porównaniu ze średnią krajową równą 100. Średnia krajowa wynosi 100. Jeżeli wartość wskaźnika jest mniejsza niż 100, oznacza to, że wartość wskaźnika w danym regionie jest niższa niż średnia krajowa. Jeżeli wartość wskaźnika jest większa niż 100, oznacza to, że wartość wskaźnika w danym regionie jest wyższa niż średnia krajowa.

Zatrudnienie w sektorze wtórnym

Zatrudnienie w sektorze wtórnym obejmuje zatrudnienie w sektorach powiązanych z rybołówstwem innych niż sektor czynnej działalności połowowej. W sektorze wtórnym gospodarki wytwarza się wyroby gotowe z surowców wydobywanych w sektorze pierwotnym gospodarki. Sektor ten obejmuje wszystkie miejsca pracy powiązane z branżą wytwórczą, przetwórczą i budowlaną. Mapa przedstawia udział zatrudnienia w sektorze wtórnym w ogólnej strukturze zatrudnienia w regionach w porównaniu ze średnią krajową równą 100. Jeżeli wartość wskaźnika jest mniejsza niż 100, oznacza to, że wartość wskaźnika w danym regionie jest niższa niż średnia krajowa. Jeżeli wartość wskaźnika jest większa niż 100, oznacza to, że wartość wskaźnika w danym regionie jest wyższa niż średnia krajowa.

Zdjęcia satelitarne

Anomalie stężenia chlorofilu (dane pozyskane z wykorzystaniem satelity)

Mapa przedstawia światowe anomalie stężenia chlorofilu w oceanie. Chlorofil wykorzystuje się jako wskaźnik biomasy fitoplanktonu. Dane pozyskano z satelitów (MODIS-Aqua) za rok 2016, a dostarczyło je Wspólne Centrum Badawcze (JRC). Fitoplankton to mikroskopijne jednokomórkowe glony, które dryfują po powierzchni oceanu i są głównymi producentami u podstawy morskiego łańcucha żywnościowego. Chlorofil to fotosyntetyczny pigment występujący powszechnie we wszystkich gatunkach fitoplanktonu, nadający im zieloną barwę. Ze względu na wyraźny zielony kolor pigmentu chlorofilu możliwe jest wykorzystanie czujników optycznych satelity do wizualizacji rozmieszczenia chlorofilu – a co za tym idzie fitoplanktonu – w oceanach. Dzięki temu możliwe jest oszacowanie ilości biomasy żywego fitoplanktonu w warstwie powierzchniowej. Anomalia chlorofilu to odstępstwo od przeciętnych warunków. Dodatnia anomalia oznacza zatem nowy wzrost glonów.

Anomalie temperatury powierzchni morza (dane pozyskane z wykorzystaniem satelity)

Mapa przedstawia anomalie temperatury powierzchni morza. Danych dostarcza Wspólne Centrum Badawcze (JRC) i pochodzą one z czujnika satelitarnego MODIS-Terra SST anomalies 2015. Temperatura powierzchni morza to standardowy produkt satelitarnych czujników podczerwieni i czujników optycznych uzupełnionych o pasma podczerwieni. Temperatura powierzchni oceanu wpływa na pogodę, w tym huragany, a także na życie roślin i zwierząt w oceanie. Anomalia temperatury powierzchni morza to odstępstwo od przeciętnych warunków, które może mieć dwa kierunki (zimniejsza albo cieplejsza). Na mapie kolorem pomarańczowym oznaczono anomalie dodatnie (powyżej zera) w większości regionów europejskich mórz i oceanów, co pozwala zauważyć stopniowe ogólne ogrzewanie się oceanów.

Chlorofil w oceanie w ujęciu globalnym (dziennie)

Mapa przedstawia dzienne globalne stężenie chlorofilu a na powierzchni oceanów. Produkt ten dostarcza Copernicus. Jest on pozyskiwany z wielu optycznych czujników satelitarnych (SeaWiFS, MODIS-Aqua, MERIS, VIIRSN i OLCI-S3A) i obliczany z wykorzystaniem procesora Copernicus GlobColour. Przedstawia on dzienne stężenie chlorofilu a w czasie zbliżonym do rzeczywistego (w mg na metr sześcienny) na powierzchni oceanu w niezachmurzonych regionach. Chlorofil a jest wskaźnikiem obfitości planktonu fitosyntetycznego, głównego producenta oceanu. Fitoplankton to mikroskopijne jednokomórkowe glony, które dryfują po powierzchni oceanu. Zawierają one zielony pigment – chlorofil – który umożliwia im wykorzystywanie energii ze światła słonecznego do przetwarzania CO₂ na cukry i tlen. Ze względu na wyraźny zielony kolor pigmentu chlorofilu możliwe jest wykorzystanie czujników optycznych satelity do wizualizacji rozmieszczenia chlorofilu – a co za tym idzie fitoplanktonu – w oceanach.

Chlorofil w oceanie w ujęciu globalnym (średnia miesięczna)

Mapa przedstawia miesięczne globalne stężenie chlorofilu a na powierzchni oceanów. Produkt ten dostarcza Copernicus. Jest on pozyskiwany z wielu optycznych czujników satelitarnych (SeaWiFS, MODIS-Aqua, MERIS, VIIRSN i OLCI-S3A) i obliczany z wykorzystaniem procesora Copernicus GlobColour. Przedstawia on średnie stężenie chlorofilu a w czasie zbliżonym do rzeczywistego (w mg na metr sześcienny) na powierzchni oceanu w trakcie minionego miesiąca w niezachmurzonych regionach. Chlorofil jest wskaźnikiem obfitości planktonu fitosyntetycznego, głównego producenta oceanu. Fitoplankton to mikroskopijne jednokomórkowe glony, które dryfują po powierzchni oceanu. Zawierają one zielony pigment – chlorofil – który umożliwia im wykorzystywanie energii ze światła słonecznego do przetwarzania CO₂ na cukry i tlen. Ze względu na wyraźny zielony kolor pigmentu chlorofilu możliwe jest wykorzystanie czujników optycznych satelity do wizualizacji rozmieszczenia chlorofilu – a co za tym idzie fitoplanktonu – w oceanach.

Przejrzystość wody

Mapa przedstawia przejrzystość wody w górnej warstwie oceanu w roku 2016. Danych dostarcza Wspólne Centrum Badawcze (JRC) i pochodzą one z czujnika satelitarnego MODIS-Aqua Kd490 climatology 2016. Poziom przejrzystości jeziora, morza lub oceanu zależy od tego, jak głęboko światło słoneczne jest w stanie przeniknąć przez wodę. Przejrzystość wody zależy od ilości drobin w wodzie. Drobiny mogą być nieożywione (np. osad z erozji lub inny rozpuszczony materiał) lub ożywione (np. fitoplankton, mikroskopijne glony). Współczynnik dyfuzyjnego osłabiania oświetlenia odgórnego Kd490 służy do pomiaru przenikania światła w słupie wody na niebiesko-zielonych długościach fal (ok. 490 nm). Stanowi on dobry wskaźnik przejrzystości wody, co wynika z połączonego działania absorpcji i rozpraszania wstecznego przez składniki wody oraz struktury otaczającego pola świetlnego. Przejrzystość wody jest jednym z kluczowych wskaźników w ocenie jakości wody.

Stężenie chlorofilu (dane pozyskane z wykorzystaniem satelity)

Mapa przedstawia koncentrację chlorofilu – wskaźnika biomasy fitoplanktonu – w światowych oceanach. Dane pozyskano z satelitów (MODIS-Aqua) za rok 2016, a dostarczyło je Wspólne Centrum Badawcze (JRC). Fitoplankton to drobne jednokomórkowe glony, które dryfują po powierzchni oceanu i są głównymi producentami u podstawy morskiego łańcucha żywnościowego. Chlorofil to fotosyntetyczny pigment występujący powszechnie we wszystkich gatunkach fitoplanktonu, nadający im zieloną barwę. Ze względu na wyraźny zielony kolor pigmentu chlorofilu możliwe jest wykorzystanie czujników optycznych satelity do wizualizacji rozmieszczenia chlorofilu – a co za tym idzie fitoplanktonu – w oceanach. Stężenie chlorofilu umożliwia oszacowanie ilości biomasy żywego fitoplanktonu w warstwie powierzchniowej.

Temperatura powierzchni morza (dane pozyskane z wykorzystaniem satelity)

Mapa przedstawia temperaturę powierzchni morza (w stopniach Celsjusza) na podstawie pomiarów satelitarnych. Danych dostarcza Wspólne Centrum Badawcze (JRC) i pochodzą one z czujnika satelitarnego MODIS-Terra SST climatology 2016. Temperatura powierzchni morza to standardowy produkt satelitarnych czujników podczerwieni i czujników optycznych uzupełnionych o pasma podczerwieni. Temperatura powierzchni oceanu wpływa na pogodę, w tym huragany, a także na życie roślin i zwierząt w oceanie.

Zmiana klimatu

Globalna temperatura powierzchni morza – tendencje regionalne

Informacje na temat globalnej temperatury powierzchni morza – tendencji regionalnych (stopnie Celsjusza (ºC) na rok) są dostarczane przez usługę programu Copernicus w zakresie monitorowania środowiska morskiego. Temperatura powierzchni morza jest jedną z kluczowych zmiennych dotyczących klimatu zdefiniowanych przez Globalny System Obserwacji Klimatu, wymaganych do monitorowania i charakteryzowania stanu globalnego klimatu.

Szereg czasowy pokazuje, że średnia globalna temperatura powierzchni morza wzrosła o ponad 0,3°C od początku lat 90. XX wieku i nadal rośnie w bezprecedensowym tempie wynoszącym 0,014 ± 0,001°C rocznie. W ciągu ostatnich czterech lat odnotowano najwyższe temperatury powierzchni oceanu od czasu, gdy rozpoczęto ich rejestrowanie.

Temperatura powierzchni morza nie rośnie równomiernie, dlatego niektóre regiony są bardziej zagrożone niż inne. Mapa przedstawia przestrzenny rozkład tendencji w zakresie średniej temperatury powierzchni morza na oceanie światowym od 1993 r. Wynika z niej, że w latach 1993–2018 na przeważającej części globu nastąpiło ocieplenie. Jednym z wyjątków od tej tendencji jest północny Atlantyk, szczególnie region na południe od Grenlandii, gdzie obserwuje się tendencje do ochładzania.

Ten wskaźnik monitorowania temperatury powierzchni morza w oceanach opiera się na codziennych, globalnych analizach temperatury powierzchni morza (SST) generowanych przez Europejską Agencję Kosmiczną (ESA), inicjatywę dotyczącą zmiany klimatu w zakresie temperatury powierzchni morza (CCI) oraz usługę programu Copernicus w zakresie zmiany klimatu (C3S) i jest dostępny w katalogu usługi programu Copernicus w zakresie monitorowania środowiska morskiego.

Średni globalny poziom morza – tendencje regionalne

Informacje na temat średniego globalnego poziomu morza – tendencji regionalnych (milimetry na rok) są dostarczane przez usługę programu Copernicus w zakresie monitorowania środowiska morskiego. Poziom morza podnosi się w wyniku ogrzewania się oceanów i utraty pokrywy lodowej. Pod wpływem ciepła woda rozszerza się, przy czym sama ta rozszerzalność cieplna odpowiada za około 30 proc. współczesnego średniego globalnego wzrostu poziomu morza. Podnoszenie się poziomu morza może poważnie wpłynąć na populacje ludzi w regionach przybrzeżnych i wyspiarskich, a także na środowiska naturalne takie jak ekosystemy morskie.

Szereg czasowy pokazuje, że średni globalny poziom morza podniósł się o ponad 8 cm od początku lat 90. ubiegłego wieku i dalej się podnosi w tempie 3,3 mm rocznie. Nowe obliczenia ujawniają, że tempo wzrostu globalnego średniego poziomu morza rośnie o 0,12 ± 0,073 mm każdego roku.

Poziom morza nie podnosi się równomiernie, a zatem niektóre regiony są bardziej zagrożone na jego skutki niż inne. Mapa przedstawia przestrzenny rozkład tendencji w zakresie podnoszenia się poziomu morza od 1993 roku. Wynika z niej, że poziom morza podnosi się w przeważającej części światowego oceanu, ale istnieje wielkoskalowa zmienność w regionach takich jak zachodni tropikalny Pacyfik osiągający amplitudy do +8 mm/rok. Na tym obszarze tendencje regionalne wynikają głównie z rozszerzalności cieplnej. Niepewności dotyczące regionalnych tendencji w zakresie poziomu morza wahają się w granicach 2–3 mm/rok, przy czym czasem wynoszą zaledwie 0,5 mm/rok, a czasem aż 5,0 mm/rok, w zależności od regionu.

Ten wskaźnik monitorowania poziomu wody w oceanach pochodzi z systemu DUACS Delayed Time (wersja DT-2018 z danymi opóźnionymi w czasie). Urządzenia te są dystrybuowane w ramach usługi programu Copernicus w zakresie zmiany klimatu, a także dostępne w katalogu usługi monitorowania środowiska morskiego.

Życie morskie

Liczebność zooplanktonu (Acartia) jesienią

Mapa przedstawia liczebność Acartia, gatunku widłonogów (zooplankton), w wodach Europy na jesieni. Dane dotyczące liczebności zgromadzono za pomocą systemu ciągłej rejestracji planktonu. „Widłonogi” to rodzaj zooplanktonu, planktonowe skorupiaki daleko spokrewnione z krewetkami i krabami. Te malutkie skorupiaki zazwyczaj dominują w zooplanktonie i są istotnym źródłem pokarmu dla małych ryb.

Liczebność zooplanktonu (Acartia) latem

Mapa przedstawia liczebność Acartia, gatunku widłonogów (zooplankton), w wodach Europy w lecie. Dane dotyczące liczebności zgromadzono za pomocą systemu ciągłej rejestracji planktonu. „Widłonogi” to rodzaj zooplanktonu, planktonowe skorupiaki daleko spokrewnione z krewetkami i krabami. Te malutkie skorupiaki zazwyczaj dominują w zooplanktonie i są istotnym źródłem pokarmu dla małych ryb.

Liczebność zooplanktonu (Acartia) wiosną

Mapa przedstawia liczebność Acartia, gatunku widłonogów (zooplankton), w wodach Europy na wiosnę. Dane dotyczące liczebności zgromadzono za pomocą systemu ciągłej rejestracji planktonu. „Widłonogi” to rodzaj zooplanktonu, planktonowe skorupiaki daleko spokrewnione z krewetkami i krabami. Te malutkie skorupiaki zazwyczaj dominują w zooplanktonie i są istotnym źródłem pokarmu dla małych ryb.

Liczebność zooplanktonu (Acartia) zimą

Mapa przedstawia liczebność Acartia, gatunku widłonogów (zooplankton), w wodach Europy w zimie. Dane dotyczące liczebności zgromadzono za pomocą systemu ciągłej rejestracji planktonu. „Widłonogi” to rodzaj zooplanktonu, planktonowe skorupiaki daleko spokrewnione z krewetkami i krabami. Te malutkie skorupiaki zazwyczaj dominują w zooplanktonie i są istotnym źródłem pokarmu dla małych ryb.

Liczebność zooplanktonu (Calanus finmarchicus) jesienią

Mapa przedstawia liczebność Calanus finmarchicus, gatunku widłonogów (zooplankton), w wodach Europy na jesieni. Dane dotyczące liczebności zgromadzono za pomocą systemu ciągłej rejestracji planktonu. „Widłonogi” to rodzaj zooplanktonu, planktonowe skorupiaki daleko spokrewnione z krewetkami i krabami. Te malutkie skorupiaki zazwyczaj dominują w zooplanktonie i są istotnym źródłem pokarmu dla małych ryb.

Liczebność zooplanktonu (Calanus finmarchicus) latem

Mapa przedstawia liczebność Calanus finmarchicus, gatunku widłonogów (zooplankton), w wodach Europy w lecie. Dane dotyczące liczebności zgromadzono za pomocą systemu ciągłej rejestracji planktonu. „Widłonogi” to rodzaj zooplanktonu, planktonowe skorupiaki daleko spokrewnione z krewetkami i krabami. Te malutkie skorupiaki zazwyczaj dominują w zooplanktonie i są istotnym źródłem pokarmu dla małych ryb.

Liczebność zooplanktonu (Calanus finmarchicus) wiosną

Mapa przedstawia liczebność Calanus finmarchicus, gatunku widłonogów (zooplankton), w wodach Europy na wiosnę. Dane dotyczące liczebności zgromadzono za pomocą systemu ciągłej rejestracji planktonu. „Widłonogi” to rodzaj zooplanktonu, planktonowe skorupiaki daleko spokrewnione z krewetkami i krabami. Te malutkie skorupiaki zazwyczaj dominują w zooplanktonie i są istotnym źródłem pokarmu dla małych ryb.

Liczebność zooplanktonu (Calanus finmarchicus) zimą

Mapa przedstawia liczebność Calanus finmarchicus, gatunku widłonogów (zooplankton), w wodach Europy w zimie. Dane dotyczące liczebności zgromadzono za pomocą systemu ciągłej rejestracji planktonu. „Widłonogi” to rodzaj zooplanktonu, planktonowe skorupiaki daleko spokrewnione z krewetkami i krabami. Te malutkie skorupiaki zazwyczaj dominują w zooplanktonie i są istotnym źródłem pokarmu dla małych ryb.

Liczebność zooplanktonu (Temora longicornis) jesienią

Mapa przedstawia liczebność Temora longicornis, gatunku widłonogów (zooplankton), w wodach Europy na jesieni. Dane dotyczące liczebności zgromadzono za pomocą systemu ciągłej rejestracji planktonu. „Widłonogi” to rodzaj zooplanktonu, planktonowe skorupiaki daleko spokrewnione z krewetkami i krabami. Te malutkie skorupiaki zazwyczaj dominują w zooplanktonie i są istotnym źródłem pokarmu dla małych ryb.

Liczebność zooplanktonu (Temora longicornis) latem

Mapa przedstawia liczebność Temora longicornis, gatunku widłonogów (zooplankton), w wodach Europy w lecie. Dane dotyczące liczebności zgromadzono za pomocą systemu ciągłej rejestracji planktonu. „Widłonogi” to rodzaj zooplanktonu, planktonowe skorupiaki daleko spokrewnione z krewetkami i krabami. Te malutkie skorupiaki zazwyczaj dominują w zooplanktonie i są istotnym źródłem pokarmu dla małych ryb.

Liczebność zooplanktonu (Temora longicornis) wiosną

Mapa przedstawia liczebność Temora longicornis, gatunku widłonogów (zooplankton), w wodach Europy na wiosnę Dane dotyczące liczebności zgromadzono za pomocą systemu ciągłej rejestracji planktonu. „Widłonogi” to rodzaj zooplanktonu, planktonowe skorupiaki daleko spokrewnione z krewetkami i krabami. Te malutkie skorupiaki zazwyczaj dominują w zooplanktonie i są istotnym źródłem pokarmu dla małych ryb.

Liczebność zooplanktonu (Temora longicornis) zimą

Mapa przedstawia liczebność Temora longicornis, gatunku widłonogów (zooplankton), w wodach Europy w zimie. Dane dotyczące liczebności zgromadzono za pomocą systemu ciągłej rejestracji planktonu. „Widłonogi” to rodzaj zooplanktonu, planktonowe skorupiaki daleko spokrewnione z krewetkami i krabami. Te malutkie skorupiaki zazwyczaj dominują w zooplanktonie i są istotnym źródłem pokarmu dla małych ryb.

Morskie gatunki odnotowane w poszczególnych regionach morskich

Mapa przedstawia dane dotyczące liczby gatunków i obserwacji w poszczególnych regionach morskich na podstawie informacji zgromadzonych za pomocą Europejskiego systemu informacji biogeograficznych na temat oceanu (EurOBIS). Europejska sekcja międzynarodowego systemu informacji biogeograficznych na temat oceanu (OBIS) regularnie publikuje dane dotyczące rozmieszczenia morskich gatunków, zgromadzone na europejskich wodach morskich lub zebrane przez europejskich badaczy poza europejskimi wodami morskimi.

Obserwacje ptaków morskich

Mapa przedstawia dane dotyczące obserwacji ptaków morskich uwzględnione w bazie danych Europejskiego systemu informacji biogeograficznych na temat oceanu (EurOBIS). Europejska sekcja międzynarodowego systemu informacji biogeograficznych na temat oceanu (OBIS) regularnie publikuje dane dotyczące rozmieszczenia morskich gatunków, zgromadzone na europejskich wodach morskich lub zebrane przez europejskich badaczy poza europejskimi wodami morskimi.

© Unia Europejska, 1995-2020 English български čeština dansk Deutsch ελληνικά español eesti suomi français Gaeilge hrvastski magyar Italiano lietuvių latviešu Malti Nederlands polski português română slovenčina slovenščina svenska