Dane statystyczne dotyczące ubóstwa dochodowego

Dane pozyskano w maju 2018 r.

Planowana aktualizacja artykułu: październik 2019 r.

Najważniejsze punkty

Wskaźnik zagrożenia ubóstwem (po uwzględnieniu transferów socjalnych) w UE w 2016 r. nie zmienił się i pozostał na poziomie 17,3 %.

W 2016 r. transfery socjalne spowodowały, że 8,6 % ludności UE znalazło się ponad progiem ubóstwa.

W 2016 r. dochody 20 % ludności o najwyższym dochodzie do dyspozycji w UE były 5,2 razy wyższe od dochodów 20 % ludności, której dochód do dyspozycji był najniższy.

At-risk-of-poverty rate, 2016

W poniższym artykule przedstawiono analizę najnowszych danych statystycznych dotyczących ubóstwa dochodowego i nierówności w rozkładzie dochodów w Unii Europejskiej (UE). Porównanie poziomu życia między państwami jest często dokonywane w oparciu o produkt krajowy brutto (PKB) na mieszkańca, który przedstawia w wartościach pieniężnych, jak bogate jest dane państwo w porównaniu z innym. Ten podstawowy wskaźnik jednak niewiele mówi o rozkładzie dochodów w obrębie jednego państwa i nie dostarcza informacji na temat czynników niemonetarnych, które mogą znacząco wpływać na jakość życia ludności. Z jednej strony nierówny rozkład dochodów może być dla ludzi zachętą do tego, by poprawiali swoją sytuację przez pracę, innowacje lub zdobywanie nowych umiejętności. Z drugiej strony nierówności dochodowe są często postrzegane jako związane z przestępczością, ubóstwem i wykluczeniem społecznym.

Pełny artykuł

Wskaźnik i próg zagrożenia ubóstwem

Wskaźnik zagrożenia ubóstwem (po uwzględnieniu transferów socjalnych) w UE-28 utrzymywał się na prawie stałym poziomie w latach 2010–2013, gdy wzrósł jedynie z 16,5 % do 16,7 %. Między rokiem 2013 a 2014 wskaźnik zagrożenia ubóstwem wzrósł o 0,5 punktu procentowego, a następnie zwiększył się nieznacznie w 2015 r. (o 0,1 punktu procentowego) do poziomu 17,3 %, na którym pozostał w 2016 r.

Wskaźnik dla UE-28, obliczany jako średnia ważona wyników krajowych, nie pokazuje znaczących różnic między państwami członkowskimi UE (zob. wykres 1). W ośmiu państwach członkowskich, a mianowicie w Rumunii (25,3 %), Bułgarii (22,9 %), Hiszpanii (22,3 %), na Litwie (21,9 %), Łotwie (21,8 %), w Estonii (21.7 %), Grecji (21,2 %) i Włoszech (20,6 %), co najmniej jedną piątą ludności uznano za zagrożoną ubóstwem; dotyczyło to również Serbii (25,5 %), Turcji (22,5 %, dane za 2015 r.) i byłej jugosłowiańskiej republiki Macedonii (21,9 %). Wśród państw członkowskich najniższy odsetek osób zagrożonych ubóstwem odnotowano w Republice Czeskiej (9,7 %), Finlandii (11,6 %) i Danii (11,9 %), natomiast z państw nienależących do UE stosunkowo niski odsetek ludności zagrożonej ubóstwem zgłosiła również Islandia (8,8 %).

Wykres 1: Wskaźnik i próg zagrożenia ubóstwem, 2016 r.
Źródło: Eurostat (ilc_li01) i (ilc_li02)

Próg zagrożenia ubóstwem (pokazany też na wykresie 1) określa się na poziomie 60 % krajowej mediany ekwiwalentnego dochodu do dyspozycji. Jest on często wyrażany w standardach siły nabywczej (PPS), aby uwzględnić różnice kosztów utrzymania w poszczególnych państwach. W 2016 r. próg ten był bardzo różny w zależności od państwa członkowskiego UE i sięgał od 2,9 tys. PPS w Rumunii do 13,5 tys. PPS w Austrii, przy czym powyżej tej skali znalazł się próg ubóstwa w Luksemburgu wynoszący 16,8 tys. PPS. Próg ubóstwa był również stosunkowo niski w byłej jugosłowiańskiej republice Macedonii (2,9 tys. PPS), Serbii (3,2 tys. PPS) i Turcji (3,4 tys. PPS, dane z 2015 r.), natomiast relatywnie wysoki w Szwajcarii (16,3 tys. PPS) i Norwegii (17,2 tys. PPS).

Różne grupy społeczne są mniej lub bardziej narażone na ubóstwo dochodowe. W 2016 r. w UE-28 odnotowano pewną niewielką różnicę między płciami pod względem wskaźnika zagrożenia ubóstwem (po uwzględnieniu transferów socjalnych); według ostatnich danych wskaźnik ten wynosi 16,6 % w przypadku mężczyzn, natomiast w przypadku kobiet jest wyższy i sięga 17,9 % (zob. wykres 2). Największe różnice między płciami w 2016 r. odnotowano w państwach członkowskich regionu Bałtyku (2,7–4,8 pp wyższy wskaźnik w przypadku kobiet), Słowenii (2,7 pp) i Niemczech (2,6 pp), ponadto Bułgaria, Republika Czeska, Cypr, Szwecja i Belgia również zgłosiły wskaźniki zagrożenia ubóstwem o co najmniej 2,0 pp wyższe w przypadku kobiet niż mężczyzn, podobnie jak Norwegia. Z drugiej strony pięć państw członkowskich UE odnotowało nieco wyższe wskaźniki zagrożenia ubóstwem w przypadku mężczyzn niż kobiet, a mianowicie Dania, Malta, Niderlandy, Finlandia i Hiszpania; a spoza UE – była jugosłowiańska republika Macedonii i Serbia.

Wykres 2: Wskaźnik zagrożenia ubóstwem po transferach socjalnych, 2016 r.
(%)
Źródło: Eurostat (ilc_li02)

Różnice we wskaźnikach zagrożenia ubóstwem były większe w przypadku podziału populacji pod względem statusu aktywności zawodowej (zob. tablica 1). Szczególnie narażoną grupą są osoby bezrobotne: w 2016 r. prawie połowa (48,6 %) wszystkich osób bezrobotnych w UE-28 była zagrożona ubóstwem, przy czym zdecydowanie najwyższy odsetek odnotowano w Niemczech (70,5 %), natomiast siedem innych państw członkowskich UE (trzy państwa członkowskie regionu Bałtyku, Bułgaria, Republika Czeska, Szwecja i Rumunia) zgłosiło w 2016 r. zagrożenie ubóstwem co najmniej połowy bezrobotnych.

Tablica 1: Wskaźnik zagrożenia ubóstwem po transferach socjalnych według najczęstszego statusu aktywności zawodowej, 2016 r.
(%)
Źródło: Eurostat (ilc_li04)

Mniej więcej co siódma (13,8 %) osoba na emeryturze w UE-28 była zagrożona ubóstwem w 2016 r. Wskaźniki co najmniej dwukrotnie wyższe niż średnia w UE-28 odnotowano w trzech państwach członkowskich regionu Bałtyku: na Litwie (30,6 %), Łotwie (41,9 %) i w Estonii (45,0 %).

Osoby zatrudnione były zdecydowanie mniej zagrożone ubóstwem (w 2016 r. średnio 9,6 % w całej UE-28). W 2016 r. stosunkowo duży odsetek osób zatrudnionych był zagrożony ubóstwem w Rumunii (18,9 %), a w mniejszym stopniu także w Grecji (14,1 %) i Hiszpanii (13,1 %), przy czym Luksemburg, Włochy, Bułgaria, Portugalia i Polska również zgłosiły, że ponad jedna dziesiąta siły roboczej w tych państwach była zagrożona ubóstwem.

Wskaźniki zagrożenia ubóstwem nie rozkładają się równomiernie między gospodarstwami domowymi z różną liczbą osób dorosłych i dzieci na utrzymaniu. Wśród gospodarstw domowych bez dzieci pozostających na utrzymaniu (zob. wykres 3) najbardziej zagrożone ubóstwem były osoby mieszkające samotnie – w 2016 r. dotyczyło to 25,6 % jednoosobowych gospodarstw domowych. Dla porównania wskaźnik zagrożenia ubóstwem gospodarstw domowych złożonych z co najmniej dwóch osób dorosłych był o ponad połowę niższy – 11,5 %. Wśród gospodarstw domowych złożonych z dwóch osób dorosłych, z których co najmniej jedna ukończyła 65 lat lub więcej, wskaźnik zagrożenia ubóstwem był nieco niższy i wynosił 11,0 %.

Wykres 3: Wskaźnik zagrożenia ubóstwem według rodzaju gospodarstwa domowego, gospodarstwa domowe bez dzieci pozostających na utrzymaniu, 2016 r.
(% określonej populacji)
Źródło: Eurostat (ilc_li03)

W większości państw członkowskich UE odnotowano podobną tendencję. Wśród gospodarstw domowych bez dzieci pozostających na utrzymaniu najwyższy wskaźnik zagrożenia ubóstwem odnotowano w przypadku jednoosobowych gospodarstw domowych – tak było we wszystkich państwach członkowskich z wyjątkiem Malty, gdzie wyższy wskaźnik zaobserwowano wśród gospodarstw domowych złożonych z dwóch osób dorosłych, z których co najmniej jedna ukończyła 65 lat lub więcej. Podobna sytuacja do tej, jaką zaobserwowano na Malcie, powtórzyła się w byłej jugosłowiańskiej republice Macedonii, przy czym w przypadku jednoosobowych gospodarstw domowych odnotowano najniższy wskaźnik zagrożenia ubóstwem wśród trzech badanych rodzajów gospodarstw domowych. W ponad połowie państw członkowskich (15 z 28) wskaźnik zagrożenia ubóstwem gospodarstw domowych złożonych z dwóch osób dorosłych, z których co najmniej jedna ukończyła 65 lat lub więcej, był niższy niż analogiczny wskaźnik dla szerszej kategorii wszystkich gospodarstw domowych złożonych z co najmniej dwóch osób dorosłych. Szczególnie dużą różnicę – 7,5 pp – odnotowała Grecja. Z drugiej strony na Malcie wskaźnik zagrożenia ubóstwem gospodarstw domowych złożonych z dwóch osób dorosłych, z których co najmniej jedna ukończyła 65 lat lub więcej, był o 13,2 pp wyższy niż wskaźnik dla wszystkich gospodarstw domowych złożonych z co najmniej dwóch osób dorosłych. Podobną, dużą różnicę odnotowała także Szwajcaria (9,0 pp).

Jeśli chodzi o gospodarstwa domowe z dziećmi pozostającymi na utrzymaniu (zob. wykres 4), to najwyższy wskaźnik zagrożenia ubóstwem w UE-28 – przekraczający jedną trzecią – 34,0 %) odnotowano w gospodarstwach domowych złożonych z jednej osoby dorosłej z dziećmi na utrzymaniu. Porównując wskaźniki dla gospodarstw domowych z dwojgiem osób dorosłych, wskaźnik zagrożenia ubóstwem w przypadku jednego dziecka pozostającego na utrzymaniu stanowił nieco ponad połowę (13,6 %) wskaźnika notowanego dla gospodarstw domowych z trojgiem lub większą liczbą dzieci na utrzymaniu (26,9 %). Wszystkie państwa członkowskie UE, z wyjątkiem Słowenii, zgłosiły, że spośród trzech rodzajów gospodarstw domowych pokazanych na wykresie 4 gospodarstwa domowe złożone z dwóch osób dorosłych i jednego dziecka były najmniej zagrożone ubóstwem. W Słowenii najniższy wskaźnik zagrożenia ubóstwem odnotowano w przypadku gospodarstw domowych złożonych z dwóch osób dorosłych z trojgiem lub większą liczbą dzieci pozostających na utrzymaniu. Większość państw członkowskich UE odnotowała również, że wskaźnik zagrożenia ubóstwem był najwyższy w przypadku samotnych osób z dziećmi na utrzymaniu, choć były też wyjątki od tej sytuacji i w niektórych państwach wskaźnik ten był wyższy w przypadku gospodarstw domowych złożonych z dwóch osób dorosłych i co najmniej trojga dzieci. Tak było przede wszystkim w Bułgarii i Rumunii, a w mniejszym stopniu także w Portugalii, we Włoszech, na Słowacji, w Hiszpanii i Grecji, a ponadto również w trzech krajach kandydujących, dla których dostępne są dane.

Wykres 4: Wskaźnik zagrożenia ubóstwem według rodzaju gospodarstwa domowego, gospodarstwa domowe z dziećmi pozostającymi na utrzymaniu, 2016 r.
(% określonej populacji)
Źródło: Eurostat (ilc_li03)

Środki zabezpieczenia społecznego mogą służyć jako narzędzie do walki z ubóstwem i wykluczeniem społecznym. Można to osiągnąć na przykład przez odpowiedni rozdział świadczeń. Jednym ze sposobów oceny skuteczności środków zabezpieczenia społecznego jest porównywanie wskaźników zagrożenia ubóstwem przed transferami socjalnymi i po nich (zob. wykres 5). W 2016 r. dzięki transferom socjalnym wskaźnik zagrożenia ubóstwem w UE-28 obniżył się z 25,9 % przed transferami socjalnymi do 17,3 % po transferach socjalnych, wynosząc ponad próg ubóstwa prawie 8,6 % osób, które w przeciwnym wypadku byłyby zagrożone ubóstwem. Z porównania wskaźników zagrożenia ubóstwem przed transferami społecznymi i po nich wynika, że względny wpływ świadczeń socjalnych był niski – tj. przyczynił się do wyniesienia maksymalnie 6,0 % osób ponad próg ubóstwa – w Grecji, Rumunii, Bułgarii, Polsce, we Włoszech, na Słowacji, w Portugalii, na Litwie i Łotwie, jak również w Turcji (dane z 2015 r.) i byłej jugosłowiańskiej republice Macedonii. Z drugiej strony, co najmniej połowa wszystkich osób zagrożonych ubóstwem w Finlandii, Irlandii i Danii znalazła się ponad progiem ubóstwa w efekcie transferów socjalnych; tak było również Islandii i Norwegii.

Wykres 5: Wskaźnik zagrożenia ubóstwem przed transferami socjalnymi i po transferach socjalnych, 2016 r.
(%)
Źródło: Eurostat (ilc_li02) i (ilc_li10)

Nierówności w dochodach

Rządy, decydenci i społeczeństwo zasadniczo nie mogą walczyć z ubóstwem i wykluczeniem społecznym bez analizy nierówności – czy to ekonomicznych, czy społecznych – w obrębie danego społeczeństwa. Dane dotyczące nierówności ekonomicznych są szczególnie ważne przy szacowaniu względnego ubóstwa, ponieważ dystrybucja zasobów gospodarczych może mieć bezpośrednie przełożenie na zasięg i stopień ubóstwa.

W 2016 r. istniały znaczne nierówności w rozkładzie dochodów: ważona liczbą ludności średnia wartości krajowych dla każdego z poszczególnych państw członkowskich UE pokazuje (zob. wykres 6), że dochody 20 % ludności o najwyższym ekwiwalentnym dochodzie do dyspozycji były 5,2 raza wyższe niż dochody 20 % ludności o najniższym ekwiwalentnym dochodzie do dyspozycji. Wskaźnik ten był jednak bardzo różny w zależności od państwa członkowskiego i sięgał od 3,5 Republice Czeskiej i 3,6 w Słowenii, na Słowacji i w Finlandii do ponad 6,0 na Łotwie, we Włoszech, Hiszpanii i Grecji, ponad 7,0 na Litwie i w Rumunii, aż do wartości szczytowej 7,9 w Bułgarii. Wśród państw nienależących do UE przedstawionych na wykresie 6 Islandia (3,3) i Norwegia (3,7) również odnotowały szczególnie niskie wskaźniki nierówności w rozkładzie dochodów, natomiast w Turcji (8,6, dane z 2015 r.) i Serbii (9,7) wskaźniki te były wyższe niż w jakimkolwiek państwie członkowskim UE.

Wykres 6: Nierówność w rozkładzie dochodów, 2016 r.
(wskaźnik zróżnicowania kwintylowego)
Źródło: Eurostat (ilc_di11)

Nierówności odczuwane przez wiele różnych grup społecznych są przedmiotem zainteresowania polityki. Szczególnie ważną w tym kontekście grupą są osoby starsze, co częściowo odzwierciedla wzrost proporcjonalnego udziału w UE populacji w wieku co najmniej 65 lat. Systemy emerytalne mogą odegrać istotną rolę w rozwiązywaniu problemu ubóstwa wśród osób starszych. Interesujące w tym względzie jest porównanie dochodów osób starszych z dochodami reszty społeczeństwa.

W całej UE-28 w 2016 r. mediana dochodów osób w wieku co najmniej 65 lat odpowiadała 93 % mediany dochodów populacji w wieku poniżej 65 lat (zob. wykres 7). W sześciu państwach członkowskich UE (Luksemburg, Grecja, Francja, Hiszpania, Włochy i Węgry) mediana dochodów osób starszych była równa lub wyższa od mediany dochodów osób w wieku poniżej 65 lat; dotyczyło to również byłej jugosłowiańskiej republiki Macedonii, Serbii i Turcji (dane z 2015 r.). W Austrii, Polsce, Rumunii, Portugalii i na Słowacji mediana dochodów osób starszych wynosiła co najmniej 90 % mediany dochodów osób poniżej 65 lat; podobnie było na Islandii i w Norwegii. Wskaźniki poniżej 80 % odnotowano w Republice Czeskiej, na Cyprze, w Szwecji, Belgii, Danii, na Malcie, Litwie, Łotwie i w Estonii. Te stosunkowo niskie wskaźniki mogą być związane z uprawnieniami emerytalnymi.

Wykres 7: Wskaźnik dochodu (w odniesieniu do mediany), 2016 r.
(stosunek mediany ekwiwalentnego dochodu do dyspozycji osób w wieku co najmniej 65 lat do mediany ekwiwalentnego dochodu do dyspozycji osób w wieku poniżej 65 lat)
Źródło: Eurostat (ilc_pnp2)

Głębokość ubóstwa, która pomaga wyrazić liczbowo, na ile ubodzy są ubodzy, może być mierzona za pomocą wskaźnika głębokości ubóstwa w odniesieniu do mediany. W 2016 r. mediana dochodów osób zagrożonych ubóstwem w UE-28 plasowała się średnio na poziomie 25,0 % poniżej progu ubóstwa (zob. wykres 8); próg ten jest ustalony na poziomie 60 % krajowej mediany ekwiwalentnego dochodu do dyspozycji wszystkich osób. Wśród państw członkowskich UE wskaźnik głębokości ubóstwa w odniesieniu do mediany był najwyższy w Rumunii (36,2 %), przy czym wartości przekraczające 25,0 % zgłosiły również Grecja, Włochy, Hiszpania, Bułgaria, Chorwacja, Litwa, Portugalia i Słowacja. Jeszcze wyższy wskaźnik odnotowano w Serbii (38,1 %), a względnie wysokie wartości także w byłej jugosłowiańskiej republice Macedonii (32,9 %) i w Turcji (27,8 %, dane za 2015 r.). Najniższy wskaźnik głębokości ubóstwa wśród państw członkowskich zaobserwowano w Finlandii (13,9 %), a następnie na Malcie (15,9 %).

Wykres 8: Wskaźnik głębokości ubóstwa w odniesieniu do mediany, 2016 r.
(%)
Źródło: Eurostat (ilc_li11)

Dane źródłowe tablic i wykresów

Ubóstwo dochodowe Tablice i wykresy (w jęz. angielskim)

Źródła danych

Unijne badanie dochodów i warunków życia ludności (EU-SILC) rozpoczęto w 2003 r. na podstawie dżentelmeńskiego porozumienia pomiędzy Eurostatem, sześcioma państwami członkowskimi UE (Austrią, Belgią, Danią, Grecją, Irlandią, Luksemburgiem) i Norwegią. EU-SILC jest przeprowadzane w celu dostarczenia wiarygodnych danych w zakresie wskaźników dotyczących dochodów i warunków życia – podstawę prawną dla gromadzenia danych w ramach tego badania stanowi rozporządzenie (WE) nr 1177/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady.

Gromadzenie tych danych statystycznych rozpoczęto formalnie w 2004 r. w 15 państwach członkowskich, a w 2005 r. rozszerzono je na wszystkie pozostałe państwa członkowskie UE-25 wraz z Islandią i Norwegią. Bułgaria i Turcja rozpoczęły prowadzenie badań EU-SILC w 2006 r., Rumunia w 2007 r., Szwajcaria w 2008 r., natomiast Chorwacja przystąpiła do badania w 2010 r. (dane dla Chorwacji za 2009 r. opierają się na innym źródle danych, tj. badaniach ankietowych budżetów gospodarstw domowych (HBS). Dane dotyczące byłej jugosłowiańskiej republiki Macedonii są dostępne od 2010 r., zaś Serbii – od 2013 r. EU-SILC obejmuje zarówno badania o charakterze przekrojowym, jak i longitudinalnym.

Dochód do dyspozycji gospodarstw domowych ustalany jest przez zsumowanie wszystkich dochodów pieniężnych otrzymanych ze wszystkich źródeł przez każdego z członków gospodarstwa domowego (dochody z pracy, inwestycji i świadczeń socjalnych) – z dochodami uzyskanymi przez gospodarstwo domowe jako całość – oraz odliczenie zapłaconych podatków i składek na ubezpieczenia społeczne. Aby odzwierciedlić różnice co do wielkości i składu gospodarstw domowych, suma ta jest dzielona przez liczbę „równoważnych dorosłych” za pomocą standardowej skali ekwiwalentności, tzw. „zmodyfikowanej skali ekwiwalentności OECD, w której przyjmuje się wartość 1,0 dla pierwszej osoby dorosłej w gospodarstwie domowym, 0,5 dla każdej kolejnej w wieku co najmniej 14 lat oraz 0,3 dla osób w wieku poniżej 14 lat. Otrzymany wynik nazywany jest ekwiwalentnym dochodem do dyspozycji i przypisywany jest każdemu członkowi gospodarstwa domowego. Do celów wskaźników ubóstwa ekwiwalentny dochód do dyspozycji oblicza się przez dzielenie łącznego dochodu do dyspozycji każdego gospodarstwa domowego przez ekwiwalentną wielkość gospodarstwa domowego; w efekcie przyjmuje się, że każda osoba w gospodarstwie domowym ma taki sam ekwiwalentny dochód.

Okresem odniesienia dla dochodu jest stały okres 12 miesięcy (jak np. poprzedni rok kalendarzowy lub rok podatkowy) w przypadku wszystkich państw z wyjątkiem Zjednoczonego Królestwa, dla którego okresem odniesienia jest bieżący rok badania, oraz Irlandii, w przypadku której badanie prowadzi się stale i dane dotyczące dochodu gromadzi się dla 12 miesięcy poprzedzających badanie.

Wskaźnik zagrożenia ubóstwem określa się jako odsetek osób, których ekwiwalentny dochód do dyspozycji wynosi mniej niż próg zagrożenia ubóstwem (wyrażony w standardzie siły nabywczej – PPS) ustalony na poziomie 60 % krajowej mediany ekwiwalentnego dochodu do dyspozycji. Zgodnie z decyzjami Rady Europejskiej wskaźnik zagrożenia ubóstwem mierzony jest w odniesieniu do sytuacji w każdym państwie członkowskim UE i nie stosuje się wspólnego progu ubóstwa. Wskaźnik zagrożenia ubóstwem może być obliczany przed transferami socjalnymi i po nich, przy czym różnica między tymi wartościami jest miarą hipotetycznego wpływu krajowych transferów socjalnych na ograniczanie ryzyka ubóstwa. Emerytury i renty rodzinne zalicza się do dochodu przed transferami socjalnymi, a nie traktuje jako transferów socjalnych. Dostępne są różne analizy tego wskaźnika, na przykład: według wieku, płci, statusu zawodowego, rodzaju gospodarstwa domowego lub poziomu wykształcenia. Należy zaznaczyć, że wskaźnik ten nie jest miarą bogactwa, lecz względną miarą niskiego dochodu bieżącego (w porównaniu z innymi mieszkańcami tego samego państwa), co niekoniecznie oznacza niski poziom życia. Dane dla UE-28 i strefy euro są ważonymi liczbą ludności średnimi danych poszczególnych państw członkowskich.

Kontekst

Na szczycie Rady Europejskiej w Laeken w grudniu 2001 r. szefowie państw i rządów przyjęli pierwszy zestaw wspólnych wskaźników statystycznych dotyczących wykluczenia społecznego i ubóstwa, które są na bieżąco udoskonalane przez podgrupę ds. wskaźników (ISG) Komitetu Ochrony Socjalnej. Wskaźniki te są podstawowym elementem otwartej metody koordynacji służącym do monitorowania postępów czynionych przez państwa członkowskie UE w zwalczaniu ubóstwa i wykluczenia społecznego.

Badanie EU-SILC jest źródłem odniesienia dla statystyk UE w sprawie dochodu i warunków życia, a w szczególności wskaźników dotyczących włączenia społecznego. W kontekście strategii „Europa 2020” Rada Europejska przyjęła w czerwcu 2010 r. główny cel związany z włączeniem społecznym, zgodnie z którym do 2020 r. ma być o co najmniej 20 mln mniej osób zagrożonych w UE ubóstwem lub wykluczeniem społecznym w porównaniu z 2008 r. EU-SILC jest źródłem wykorzystywanym do monitorowania postępów w realizacji tego celu. Postępy te mierzone są przy pomocy wskaźników opartych na wskaźniku zagrożenia ubóstwem, wskaźniku deprywacji materialnej i liczbie osób żyjących w gospodarstwach domowych o bardzo małej intensywności pracy – więcej informacji znajduje się w artykule na temat danych statystycznych dotyczących włączenia społecznego.

Bezpośredni dostęp do

Inne artykuły

Tablice

Baza danych

Sekcja specjalna

Publikacje

Metodologia

Prawodawstwo

Wizualizacje

Linki zewnętrzne

Being young in Europe today — living conditions for children (w jęz. angielskim)
Children at risk of poverty or social exclusion (w jęz. angielskim)
Disability statistics — poverty and income inequalities (w jęz. angielskim)
Europe 2020 indicators — poverty and social exclusion (w jęz. angielskim)
Living conditions in Europe - poverty and social exclusion (w jęz. angielskim)
Urban Europe — statistics on cities, towns and suburbs — poverty and social exclusion in cities (w jęz. angielskim)

Publikacje statystyczne

Living conditions in Europe — 2014 edition (w jęz. angielskim)
European social statistics — 2013 edition (w jęz. angielskim)
Income and living conditions in Europe — 2010 edition (w jęz. angielskim)
Combating poverty and social exclusion. A statistical portrait of the European Union 2010 (w jęz. angielskim)
The life of women and men in Europe — A statistical portrait (w jęz. angielskim)

Informacje prasowe

Downward trend in the share of persons at risk of poverty or social exclusion in the EU (w jęz. angielskim)
One in four children at risk of poverty or social exclusion in the EU (w jęz. angielskim)
The share of persons at risk of poverty or social exclusion in the EU back to its pre-crisis level (w jęz. angielskim)
The risk of poverty or social exclusion affected 1 in 4 persons in the EU in 2014 (w jęz. angielskim)
More than 120 million persons at risk of poverty or social exclusion in 2013 (w jęz. angielskim)

Statistics in focus

Income inequality: nearly 40 per cent of total income goes to people belonging to highest (fifth) quintile — Statistics in focus 12/2014 (w jęz. angielskim)
Is the likelihood of poverty inherited? — Statistics in focus 27/2013 (w jęz. angielskim)
Living standards falling in most Member States — Statistics in focus 8/2013 (w jęz. angielskim)
Children were the age group at the highest risk of poverty or social exclusion in 2011 — Statistics in focus 4/2013 (w jęz. angielskim)
In 2009 a 6.5 % rise in per capita social protection expenditure matched a 6.1 % drop in EU-27 GDP — Statistics in focus 14/2012 (w jęz. angielskim)
23 % of EU citizens were at risk of poverty or social exclusion in 2010 — Statistics in focus 9/2012 (w jęz. angielskim)

Income and living conditions (t_ilc) (w jęz. angielskim)

Income and living conditions (ilc) (w jęz. angielskim), zob.:

Income distribution and monetary poverty (ilc_ip)

Monetary poverty (ilc_li)

Monetary poverty for elderly people (ilc_pn)

In-work poverty (ilc_iw)

Distribution of income (ilc_di)

Dochody i warunki życia (w jęz. angielskim)

Income and living conditions (ESMS metadata file — ilc_esms) (w jęz. angielskim)
Comparative EU Statistics on Income and Living Conditions: Issues and Challenges (Proceedings of the International Conference on EU Comparative Statistics on Income and Living Conditions, Helsinki, 6–8 November 2006) (w jęz. angielskim)
How does attrition affect estimates of persistent poverty rates? The case of European Union statistics on income and living conditions (EU-SILC) (w jęz. angielskim)
Individual employment, household employment and risk of poverty in the EU — A decomposition analysis — 2013 edition (w jęz. angielskim)
Statistical matching of EU-SILC and the Household Budget Survey to compare poverty estimates using income, expenditures and material deprivation — 2013 edition (w jęz. angielskim)
Using EUROMOD to nowcast poverty risk in the European Union — 2013 edition (w jęz. angielskim)

Rozporządzenie (WE) nr 1177/2003 z dnia 16 czerwca 2003 r. dotyczące statystyk Wspólnoty w sprawie dochodów i warunków życia (EU-SILC)
Rozporządzenie (WE) nr 1553/2005 z dnia 7 września 2005 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1177/2003 dotyczące statystyk Wspólnoty w sprawie dochodów i warunków życia (EU-SILC)

Analiza zatrudnienia i zmian społecznych, zob.:

OECD — Better Life Initiative: Measuring Well-being and Progress (w jęz. angielskim)