Statistics Explained

Archive:Statystyka finansów sektora instytucji rządowych i samorządowych

Revision as of 16:48, 11 August 2017 by EXT-G-Albertone (talk | contribs)
Dane pobrano z bazy dnia 21 kwietnia 2016 r. Najnowsze dane: Więcej informacji z Eurostatu, główne tabele i baza danych. Planowana aktualizacja artykułu: październik 2017 r. Angielska wersja językowa jest bardziej aktualna.
Wykres 1: Saldo sektora instytucji rządowych i samorządowych, lata 2014 i 2015 (1)
(zadłużenie netto lub wierzytelności netto skonsolidowanego sektora instytucji rządowych i samorządowych, w % PKB)
źródło: Eurostat (tec00127)
Tablica 1: Saldo i dług sektora instytucji rządowych i samorządowych, 2012–2015 (1)
(w % PKB)
źródło: Eurostat (tec00127) i (tsdde410)
Wykres 2: Dług sektora instytucji rządowych i samorządowych, lata 2014 i 2015 (1)
(skonsolidowany dług brutto sektora instytucji rządowych i samorządowych, w % PKB)
źródło: Eurostat (tsdde410)
Wykres 3: Kształtowanie się wydatków i dochodów ogółem, 2005–2015 (1)
(w % PKB)
źródło: Eurostat (gov_10a_main)
Wykres 4: Kształtowanie się wydatków i dochodów ogółem, 2005–2015 (1)
(w mld EUR)
źródło: Eurostat (gov_10a_main)
Wykres 5: Dochody i wydatki sektora instytucji rządowych i samorządowych, 2015 r. (1)
(w % PKB)
źródło: Eurostat (gov_10a_main)
Wykres 6: Struktura dochodów ogółem, 2015 r. (1)
(w % dochodów ogółem)
źródło: Eurostat (gov_10a_main)
Wykres 7: Główne składniki dochodów sektora instytucji rządowych i samorządowych, 2015 r. (1)
(w % dochodów ogółem)
źródło: Eurostat (gov_10a_main)
Wykres 8: Struktura wydatków ogółem, 2015 r. (1)
(w % wydatków ogółem)
źródło: Eurostat (gov_10a_main)
Wykres 9: Główne składniki wydatków sektora instytucji rządowych i samorządowych, 2015 r. (1)
(w % wydatków ogółem)
źródło: Eurostat (gov_10a_main)
Wykres 10: Główne kategorie podatków i składek na ubezpieczenia społeczne, UE-28, 2005–2015 (1)
(w % PKB)
źródło: Eurostat (gov_10a_main)
Wykres 11: Główne kategorie podatków i składek na ubezpieczenia społeczne, 2015 r. (1)
(w % PKB)
źródło: Eurostat (gov_10a_main)

Prezentowany artykuł zawiera analizę kształtowania się kluczowych wskaźników finansów publicznych w Unii Europejskiej (UE) i w strefie euro. W szczególności dotyczy deficytu sektora instytucji rządowych i samorządowych, długu brutto sektora instytucji rządowych i samorządowych, dochodów oraz wydatków sektora instytucji rządowych i samorządowych, jak również podatków i składek na ubezpieczenia społeczne, które są głównymi źródłami dochodów sektora instytucji rządowych i samorządowych.

Przedstawione dane statystyczne są podstawowymi wskaźnikami pozwalającymi ocenić stan gospodarek państw członkowskich UE. Zgodnie z warunkami paktu stabilności i wzrostu państwa członkowskie UE zobowiązały się do utrzymywania swojego deficytu i zadłużenia poniżej określonego poziomu: deficyt publiczny państwa członkowskiego nie może przekroczyć -3 % produktu krajowego brutto (PKB) tego państwa, a jego dług publiczny nie może być większy niż 60 % PKB. Jeśli państwo członkowskie nie przestrzega tych limitów, wszczyna się tzw. procedurę nadmiernego deficytu. Procedura ta jest wielostopniowa i obejmuje również możliwość nałożenia sankcji, aby skłonić dane państwo członkowskie do podjęcia stosownych działań w celu poprawy sytuacji. Te same limity dotyczące deficytu i długu publicznego stanowią jednocześnie kryteria członkostwa w unii gospodarczej i walutowej (UGW), a zatem przystąpienia do strefy euro. Ponadto najnowsza wersja zintegrowanych wytycznych dotyczących polityki gospodarczej i polityki zatrudnienia (zaktualizowanych jako część strategii „Europa 2020” na rzecz inteligentnego, trwałego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu) zawiera wytyczne mające na celu zapewnienie wysokiej jakości i stabilności finansów publicznych.

Główne ustalenia statystyczne

W 2015 r. deficyt publiczny (zadłużenie netto skonsolidowanego sektora instytucji rządowych i samorządowych, wyrażone jako udział w PKB) w UE-28 i w strefie euro (EA-19) zmniejszył się w porównaniu z 2014 r. oraz spadła relacja długu sektora instytucji rządowych i samorządowych do PKB.

Deficyt publiczny

Relacja deficytu sektora instytucji rządowych i samorządowych do PKB w UE-28 zmniejszyła się z -3,0 % w 2014 r. do -2,4 % w 2015 r., zaś w strefie euro (EA-19) – z -2,6 % do -2,1 %. Trzy państwa członkowskie – Luksemburg, Niemcy i Estonia – odnotowały w 2015 r. nadwyżki budżetowe. Szwecja zgłosiła saldo bez nadwyżki i bez deficytu (0.0 %). Natomiast 17 państw członkowskich UE, tj. Litwa, Republika Czeska, Rumunia, Cypr, Austria, Łotwa, Malta, Niderlandy, Węgry, Bułgaria, Dania, Irlandia, Belgia, Włochy, Polska, Finlandia i Słowenia, odnotowało w 2015 r. poziomy deficytu niższe niż -3.0 % PKB (zob. wykres 1).

Na Słowacji w 2015 r. deficyt wyniósł równo -3,0 % PKB. W 2015 r. wskaźniki deficytu przekroczyły -3,0 % PKB w sześciu państwach członkowskich UE: Grecji (-7.2 %), Hiszpanii (-5.1 %), Zjednoczonym Królestwie, Portugalii (po -4.4 %), Francji (-3.5 %) i Chorwacji (-3.2 %). Te sześć państw członkowskich, w których wskaźniki deficytu przekroczyły -3,0 % PKB, zgłosiło także deficyt przekraczający -3,0 % w każdym z trzech poprzednich lat, a więc w całym okresie sprawozdawczym przedstawionym w tablicy 1.

Deficyt publiczny (w stosunku do PKB) zmniejszył się w 2015 r. w porównaniu z 2014 r. w 21 państwach członkowskich. Szwecja odnotowała w 2014 r. deficyt, zaś w 2015 r. – równowagę budżetową bez nadwyżki i bez deficytu. Niemcy zarejestrowały w 2015 r. większą nadwyżkę niż w 2014 r. Luksemburg i Estonia zaś odnotowały niższe nadwyżki w 2015 niż w 2014 r. Dania odnotowała w 2014 r. nadwyżkę, zaś w 2015 r. deficyt. Dwa pozostałe państwa członkowskie – Grecja i Słowacja – zarejestrowały w 2015 r. większe deficyty niż w 2014 r.

Dług publiczny

W UE-28 relacja długu publicznego do PKB zmniejszyła się z 86,8 % w końcu 2014 r. do 85,2 % w końcu 2015 r., zaś w strefie euro (EA-19) z 92,0 % do 90,7 % (zob. wykres 2).W 2015 r. łącznie 17 państw członkowskich UE zgłosiło relację długu do PKB przekraczającą 60 %. Na koniec 2015 r. najwyższe poziomy relacji długu do PKB odnotowały: Grecja (176,9 %), Włochy (132,7 %), Portugalia (129,0 %), Cypr (108,9 %) i Belgia (106,0 %), zaś najniższe – Estonia (9,7 %), Luksemburg (21,4 %) i Bułgaria (26,7 %).

W 2015 r. relacja długu do PKB wzrosła w porównaniu z 2014 r. w 10 państwach członkowskich UE, zaś spadła w 18 państwach, w szczególności w Irlandii (-13,7 punktu procentowego PKB), Danii (-4,6 pp PKB) i na Łotwie (-4,4 pp PKB). Największy wzrost relacji długu do PKB pomiędzy 2014 a 2015 r. odnotowano w Finlandii (3,8 pp), Słowenii (2,2 pp) i na Litwie (2,0 pp).

Dochody i wydatki sektora instytucji rządowych i samorządowych

Znaczenie sektora instytucji rządowych i samorządowych w gospodarce można mierzyć, wyrażając całkowite dochody i wydatki sektora instytucji rządowych i samorządowych jako odsetek PKB. W 2015 r. w UE-28 dochody ogółem sektora instytucji rządowych i samorządowych wyniosły 45,0 PKB (spadek z 45,2 % PKB w 2014 r.), zaś wydatki wyniosły 47,4 % PKB (spadek z 48,2 % w 2014 r.). W 2015 r. w strefie euro (EA-19) wydatki ogółem sektora instytucji rządowych i samorządowych wyniosły 48,6 % PKB (spadek z 49,3 % PKB w 2014 r.), zaś dochody ogółem wyniosły 46,6 % PKB (spadek z 46,8 % w 2014 r.) — zob. wykres 3.

W UE-28 i w strefie euro (EA-19) wydatki ogółem wyrażone jako odsetek PKB zmniejszyły się między 2004 a 2007 r., a następnie wzrosły gwałtownie między 2007 a 2009 r., osiągając w 2009 r. poziom 50,3 % PKB w UE-28 oraz 50,7 % PKB w strefie euro (EA-19). W latach 2009–2011 w obu tych obszarach poziom wydatków ogółem zmniejszał się, w 2012 r. wzrósł, a następnie znów obniżał się powoli, aż do 2015 r.

W wartościach bezwzględnych wydatki ogółem sektora instytucji rządowych i samorządowych zwiększały się powoli w okresie od 2005 do 2015 r. zarówno w UE-28, jak i w strefie euro (EA-19), z wyjątkiem niewielkiego spadku w strefie euro między 2010 a 2011 r. (zob. wykres 4). W tym samym okresie między 2009 a 2015 r. dochody rosły nieco szybciej, co doprowadziło do zmniejszenia deficytu. Między 2008 a 2009 r. dochody sektora instytucji rządowych i samorządowych obniżyły się jednak w obu obszarach.

Podczas gdy wydatki sektora instytucji rządowych i samorządowych w UE-28 zwiększyły się ogółem o 776 mld EUR między 2009 a 2015 r., w tym samym czasie dochody sektora instytucji rządowych i samorządowych w UE-28 wzrosły o 1 244 mld EUR. Podobnie w strefie euro (EA-19) w tym samym okresie wydatki sektora instytucji rządowych i samorządowych zwiększyły się o 358 mld EUR, zaś dochody wzrosły o 724 mld EUR.

Poziomy wydatków i dochodów sektora instytucji rządowych i samorządowych są bardzo różne w zależności od państwa członkowskiego UE (zob. wykres 5). W 2015 r. państwami członkowskimi o najwyższym łącznym poziomie wydatków i dochodów sektora instytucji rządowych i samorządowych w stosunku do PKB (powyżej 100 %) były Finlandia, Francja, Dania, Belgia, Grecja, Austria i Szwecja; Poziom przekraczający 100 % odnotowała także Norwegia. W 2015 r., siedem państw członkowskich — Irlandia, Litwa, Rumunia, Łotwa, Bułgaria, Cypr i Estonia — zgłosiło stosunkowo niskie łączne wskaźniki wydatków i dochodów (mniej niż 80 % PKB), podobnie jak Szwajcaria.

W całej UE-28 głównymi składnikami dochodów ogółem sektora instytucji rządowych i samorządowych są podatki i składki netto na ubezpieczenia społeczne (zob. wykres 6). W 2015 r. podatki stanowiły 59,2 % dochodów ogółem w UE-28 oraz 55,9 % w strefie euro (EA-19), natomiast składki na ubezpieczenia społeczne – 29,4 % dochodów ogółem w UE-28 oraz 33,0 % w strefie euro (EA-19). Produkcja globalna rynkowa, produkcja globalna na własne cele finalne oraz płatności za produkcję globalną nierynkową (sprzedaż/opłaty oraz nakłady inwestycyjne na własne potrzeby) stanowiły 6,9 % łącznych dochodów w UE-28, a 7,0 % w strefie euro (EA-19). Dochody z tytułu własności (głównie odsetki, dywidendy i czynsze) złożyły się na 2,0 % łącznych dochodów w UE-28, a 1,8 % w strefie euro (EA-19).

Analizując oddzielnie każde państwo członkowskie UE, widać jednak, że różne kategorie dochodów mają bardzo różne względne znaczenie. Przykładowo w 2015 r. podatki stanowiły mniej niż 50 % dochodów sektora instytucji rządowych i samorządowych na Słowacji, w Republice Czeskiej, Słowenii i na Litwie, ale aż 87,2 % w Danii oraz 80,0 % w Szwecji (zob. wykres 7).

W 2015 r. największa część wydatków sektora instytucji rządowych i samorządowych w UE-28 związana była z redystrybucją dochodów w formie transferów socjalnych w gotówce lub w naturze (zob. wykresy 8 i 9). Transfery socjalne (świadczenia społeczne i transfery socjalne w naturze – nabyta produkcja rynkowa) stanowiły 43,6 % wydatków ogółem w UE-28 oraz 47,2 % w strefie euro (EA-19). Na wynagrodzenia pracowników w UE-28 przeznaczono 21,4 % wydatków sektora instytucji rządowych i samorządowych, zaś w strefie euro (EA-19) – 20,9 %. Zużycie pośrednie stanowiło 13,7 % wydatków ogółem w UE-28, a 10,8 % w strefie euro (EA-19). Dochody z tytułu własności, których zdecydowanie największa część to płatności z tytułu odsetek, stanowiły 4,8 % wydatków sektora instytucji rządowych i samorządowych w UE-28 oraz 5,0 % w strefie euro (EA-19). Nakłady brutto na środki trwałe (głównie inwestycje) w UE-28 stanowiły 6,2 % wydatków ogółem, zaś w strefie euro (EA-19) – 5,6 %.

Podstawowe rodzaje dochodów sektora instytucji rządowych i samorządowych to podatki bieżące od dochodów, majątku itp., podatki związane z produkcją i importem oraz składki netto na ubezpieczenia społeczne. W 2015 r. w UE-28 podatki związane z produkcją i importem odpowiadały 13,5 % PKB, podatki bieżące od dochodów, majątku itp. wyniosły 12,9 % PKB, zaś składki netto na ubezpieczenia społeczne były równe 13,3 % PKB. Licząc w stosunku do PKB, dochody z podatków bieżących od dochodów, majątku itp. oraz podatków związanych z produkcją i importem zwiększyły się w latach 2010–2015 w UE-28, przy czym największy wzrost nastąpił w przypadku podatków bieżących od dochodów, majątku itp. (zob. wykres 10). W okresie kryzysu gospodarczego i finansowego w tej kategorii odnotowano jednak także największy spadek. Dochody ze składek na ubezpieczenia społeczne netto (w stosunku do PKB) wzrosły natomiast podczas kryzysu, a w ostatnich latach ich poziom był stosunkowo stabilny.

W latach 2009–2015 podatki związane z produkcją i importem zwiększyły się o 1,0 pp PKB, zaś podatki bieżące od dochodów, majątku itp. wzrosły o 0,8 pp PKB w latach 2010–2015. Składki na ubezpieczenia społeczne netto zmniejszyły się o 0,2 pp PKB między 2013 a 2015 r.

Pod względem struktury wpływów z podatków w 2015 r. istniały dość duże różnice pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi UE (zob. wykres 11). Zgodnie z oczekiwaniami państwa członkowskie, które zgłosiły stosunkowo wysoki poziom wydatków, były jednocześnie państwami, które pobierały wyższe podatki (w stosunku do PKB) na rzecz sektora instytucji rządowych i samorządowych. Dla przykładu w 2015 r. najwyższy wskaźnik wyrażający stosunek dochodów do PKB z głównych kategorii podatków i składek na ubezpieczenia społeczne odnotowała Dania (47,4 %), a następnie Francja (47,2 %) i Belgia (46,1 %). Stosunek tych kategorii dochodów do PKB nie przekraczał 30 % w pięciu państwach członkowskich (w Rumunii, Irlandii, Bułgarii, na Łotwie i Litwie), a także w Szwajcarii.

Źródła i dostępność danych

ZZgodnie z procedurą nadmiernego deficytu państwa członkowskie UE są zobowiązane do przedstawiania Komisji Europejskiej przed dniem 1 kwietnia i 1 października każdego roku swoich danych statystycznych dotyczących deficytu i długu publicznego. Dodatkowo Eurostat gromadzi bardziej szczegółowe dane dotyczące finansów sektora instytucji rządowych i samorządowych w ramach programu transmisji danych dotyczących rachunków narodowych. Główne dane zagregowane gromadzone w odniesieniu do sektora instytucji rządowych i samorządowych dostarczane są Eurostatowi dwa razy do roku, natomiast dane statystyczne dotyczące funkcji COFOG powinny być dostarczane przed upływem jednego roku od zakończenia okresu odniesienia, a szczegółowe dane dotyczące wpływów z podatków i ze składek na ubezpieczenia społeczne – w ciągu dziewięciu miesięcy od końca okresu odniesienia.

Dane przedstawione w tym artykule odpowiadają niektórym najważniejszym wskaźnikom sektora instytucji rządowych i samorządowych zestawianym na podstawie europejskiego systemu rachunków narodowych (ESA 2010).

Różnica pomiędzy dochodami ogółem a wydatkami ogółem – z uwzględnieniem nakładów inwestycyjnych (w szczególności nakładów brutto na środki trwałe) – równa jest kwocie wierzytelności netto / zadłużenia netto sektora instytucji rządowych i samorządowych, która jest również pozycją bilansującą niefinansowych rachunków sektora instytucji rządowych i samorządowych.

Zakres sektora instytucji rządowych i samorządowych

Sektor instytucji rządowych i samorządowych składa się z jednostek instytucjonalnych będących producentami nierynkowymi, których produkcja globalna przeznaczona jest na spożycie indywidualne i ogólnospołeczne, finansowanych z obowiązkowych płatności dokonywanych przez jednostki należące do pozostałych sektorów, a także z jednostek instytucjonalnych, których podstawową działalnością jest redystrybucja dochodu i bogactwa narodowego (ESA 2010, §2.111). Sektor instytucji rządowych i samorządowych dzieli się na cztery podsektory: instytucje rządowe na szczeblu centralnym, instytucje rządowe i samorządowe na szczeblu regionalnym (w stosownych przypadkach), instytucje samorządowe na szczeblu lokalnym oraz fundusze zabezpieczenia społecznego (w stosownych przypadkach).

Podstawowe wskaźniki

Saldo sektora instytucji rządowych i samorządowych definiuje się jako zadłużenie netto / wierzytelności netto sektora instytucji rządowych i samorządowych, zgłoszone zgodnie z procedurą nadmiernego deficytu, i wyraża się jako stosunek do PKB. Zgodnie z Protokołem w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu dług publiczny oznacza zobowiązania brutto w gotówce i depozytach, dłużne papiery wartościowe oraz niespłacony kredyt sektora instytucji rządowych i samorządowych na koniec roku, w wartości nominalnej i skonsolidowane.

Podstawowy dochód sektora instytucji rządowych i samorządowych składa się z podatków, składek na ubezpieczenia społeczne i dochodów z tytułu sprzedaży i własności. W ESA 2010 jest on zdefiniowany przez odniesienie do listy kategorii: produkcja globalna rynkowa, produkcja globalna na własne cele finalne, płatności za pozostałą produkcję globalną nierynkową, podatki związane z produkcją i importem, pozostałe dotacje związane z produkcją, dochody otrzymywane z tytułu własności, podatki bieżące od dochodów, majątku itp., składki netto na ubezpieczenia społeczne, pozostałe transfery bieżące i transfery kapitałowe.

Na główne pozycje wydatków składają się wynagrodzenie pracowników (instytucji rządowych i samorządowych), świadczenia społeczne (świadczenia społeczne i transfery socjalne w naturze – produkcja rynkowa nabyta przez sektor instytucji rządowych i samorządowych oraz instytucje niekomercyjne działające na rzecz gospodarstw domowych), odsetki od długu publicznego, dotacje i nakłady brutto na środki trwałe. Wydatki sektora instytucji rządowych i samorządowych ogółem definiuje się w ESA 2010 przez odniesienie do listy kategorii: zużycie pośrednie, akumulacja brutto, wynagrodzenie pracowników, pozostałe podatki związane z produkcją, dotacje, dochody z tytułu własności, podatki bieżące od dochodów, majątku itp., świadczenia społeczne inne niż transfery socjalne w naturze, transfery socjalne w naturze – produkcja rynkowa nabyta, pozostałe transfery bieżące, korekty z tytułu zmian w uprawnieniach emerytalno-rentowych, transfery kapitałowe i transakcje dotyczące aktywów nieprodukowanych.

Przekazywane w ramach ESA 2010 dane dotyczące głównych agregatów sektora instytucji rządowych i samorządowych muszą być skonsolidowane dla niektórych transakcji w rachunkach narodowych. Oznacza to, że poszczególne transakcje pomiędzy jednostkami instytucjonalnymi w obrębie sektora instytucji rządowych i samorządowych – dochody z tytułu własności, pozostałe transfery bieżące i transfery kapitałowe – wzajemnie się znoszą lub są eliminowane. W przypadku tych transakcji dane z podsektorów należy konsolidować w ramach poszczególnych podsektorów, ale nie pomiędzy różnymi podsektorami. Dane na poziomie sektorów powinny więc być sumą danych z podsektorów, z wyjątkiem pozycji dotyczących dochodów z tytułu własności, pozostałych transferów bieżących i transferów kapitałowych, które są skonsolidowane. W przypadku tych ostatnich pozycji, a zatem dochodów i wydatków ogółem, suma dla podsektorów powinna przekraczać wartość dla sektora.

Podatki i składki na ubezpieczenia społeczne odpowiadają dochodom pobieranym w gotówce lub w naturze przez instytucje rządowe lub samorządowe na szczeblu centralnym, regionalnym i lokalnym oraz przez fundusze zabezpieczenia społecznego. Opłaty te (powszechnie zwane podatkami) zalicza się do trzech głównych obszarów i określa jako:

  • podatki od dochodów, majątku itp., włącznie ze wszystkimi obowiązkowymi, nieodwzajemnionymi opłatami pobieranymi okresowo przez instytucje rządowe i samorządowe od dochodów i majątku przedsiębiorstw i gospodarstw domowych;
  • podatki związane z produkcją i importem, włącznie ze wszystkimi obowiązkowymi, nieodwzajemnionymi opłatami pobieranymi przez instytucje rządowe i samorządowe w związku z produkcją i importem towarów i usług, zatrudnianiem pracowników, własnością lub użytkowaniem gruntów, budynków lub innych aktywów wykorzystywanych w produkcji;
  • składki netto na ubezpieczenia społeczne, w tym wszystkie faktyczne składki na ubezpieczenia społeczne płacone przez pracodawców i gospodarstwa domowe, przypisane umownie składki na ubezpieczenia społeczne stanowiące odpowiednik świadczeń społecznych płaconych bezpośrednio przez pracodawców, jak również dwie dodatkowe pozycje przypisane umownie (uzupełnienia do składek na ubezpieczenia społeczne płaconych przez gospodarstwa domowe oraz opłaty za usługi systemu ubezpieczeń społecznych).

Kontekst

Z powodu kryzysu finansowego i gospodarczego wiele rządów państw europejskich stanęło przed poważnymi wyzwaniami. Główne problemy wiązały się ze zdolnością krajowych administracji do obsługi długu publicznego i do podejmowania niezbędnych działań w celu zapewnienia kontroli nad wydatkami publicznymi, przy jednoczesnych staraniach ukierunkowanych na stymulowanie rozwoju gospodarczego.

Wymogi zawarte w pakcie stabilności i wzrostu mają na celu ogólną synchronizację rozwoju sytuacji gospodarczej w UE, a zwłaszcza w państwach strefy euro. Celem paktu stabilności i wzrostu jest również uniemożliwienie państwom członkowskim podejmowania działań, które przynosiłyby korzyści ich własnej gospodarce kosztem innych. Pakt stabilności i wzrostu zawiera dwie podstawowe zasady: deficyt (planowany lub rzeczywisty) nie może przekroczyć -3 % PKB, a wskaźnik zadłużenia nie może być wyższy niż 60 % (lub powinien się obniżać w kierunku tej wartości). W 2011 r. znacząco umocniono pakt stabilności i wzrostu, jak również ogólne zarządzanie gospodarką UE.

Co roku państwa członkowskie UE przekazują Komisji Europejskiej szczegółowe informacje na temat realizowanej przez nie polityki gospodarczej oraz stanu finansów publicznych. Państwa strefy euro przekazują te informacje w ramach programów stabilności, a pozostałe państwa członkowskie w ramach programów konwergencji. Komisja Europejska ocenia, czy prowadzona polityka jest zgodna z przyjętymi celami gospodarczymi, społecznymi i środowiskowymi. Komisja może podjąć decyzję o wydaniu ostrzeżenia, jeżeli uzna, że deficyt danego państwa staje się zbyt wysoki. Działanie to prowadzić może do stwierdzenia przez Radę nadmiernego deficytu, co oznacza wyznaczenie terminu na jego zredukowanie.

Zobacz także

Więcej informacji z Eurostatu

Publikacje

Główne tabele

Government finance statistics (EDP and ESA2010) (t_gov_gfs10)
Government statistics - historical ESA95 data (t_gov_h)

Baza danych

Government finance statistics (EDP and ESA2010) (gov_gfs10)
Government statistics - historical ESA95 data (gov_h)
Government contingent liabilities and potential obligations (gov_cl)

Sekcja specjalna

Metodyka / Metadane

Dane źródłowe tablic i wykresów (MS Excel)

Pozostałe informacje

Linki zewnętrzne