Dane statystyczne dotyczące ubóstwa dochodowego

Dane pobrane w maju 2019 r.

Planowana aktualizacja artykułu: październik 2020 r.

Najważniejsze punkty

Wskaźnik zagrożenia ubóstwem (po uwzględnieniu transferów socjalnych) w UE w 2017 r. obniżył się do poziomu 16,9 % (-0,4 p.p.).

W 2017 r. transfery socjalne spowodowały, że 8,7 % ludności UE znalazło się ponad progiem ubóstwa.

W 2017 r. dochody 20 % ludności o najwyższym dochodzie do dyspozycji w UE były 5,1 raza wyższe od dochodów 20 % ludności, której dochód do dyspozycji był najniższy.

Wskaźnik zagrożenia ubóstwem, 2017 r.

W poniższym artykule przedstawiono analizę najnowszych danych statystycznych dotyczących ubóstwa dochodowego i nierówności dochodowych w Unii Europejskiej (UE). Porównanie poziomu życia między państwami jest często dokonywane w oparciu o produkt krajowy brutto (PKB) na mieszkańca, który przedstawia w wartościach pieniężnych, jak bogate jest dane państwo w porównaniu z innym. Ten podstawowy wskaźnik jednak niewiele mówi o rozkładzie dochodów w obrębie jednego państwa i nie dostarcza informacji na temat czynników niemonetarnych, które mogą znacząco wpływać na jakość życia ludności. Z jednej strony nierówny rozkład dochodów może być dla ludzi zachętą do tego, by poprawiali swoją sytuację przez pracę, innowacje lub zdobywanie nowych umiejętności. Z drugiej strony nierówności dochodowe są często postrzegane jako związane z przestępczością, ubóstwem i wykluczeniem społecznym.

Pełny artykuł

Wskaźnik i próg zagrożenia ubóstwem

W UE-28 dostrzegalna jest nieznaczna tendencja zwyżkowa w zakresie wskaźnika zagrożenia ubóstwem (po transferach socjalnych), od poziomu 16,5 % w 2010 r. W latach 2011–2013 nie stwierdzono znaczących zmian, natomiast konsekwencją skoku o 0,5 punktu procentowego (p.p.) w 2014 r. były najwyższe poziomy odnotowane w analogicznym okresie przez trzy kolejne lata (17,2 % lub 17,3 %). W 2017 r., w odniesieniu do którego dostępne są najnowsze dane, zaobserwowano spadek wskaźnika do 16,9 % (-0,4 p.p.).

Wykres 1: Wskaźnik i próg zagrożenia ubóstwem, 2017 r.
Źródło: Eurostat (ilc_li01) i (ilc_li02)

Wskaźnik dla UE-28, obliczany jako średnia ważona wyników krajowych, nie pokazuje znaczących różnic między państwami członkowskimi UE (zob. wykres 1). W dziewięciu państwach członkowskich, a mianowicie w Rumunii (23,6 %), Bułgarii (23,4 %), na Litwie (22,9 %), Łotwie (22,1 %), w Hiszpanii (21,6 %), Estonii (21,0 %), we Włoszech (20,3 %), w Grecji (20,2 %) i Chorwacji (20,0 %), co najmniej jedną piątą ludności uznano za zagrożoną ubóstwem; podobna sytuacja panowała w Serbii (25,7 %), Macedonii Północnej i Turcji (po 22,2 %). Wśród państw członkowskich najniższy odsetek osób zagrożonych ubóstwem odnotowano w Czechach (9,1 %) i Finlandii (11,5 %), natomiast jeszcze niższy odsetek ludności zagrożonej ubóstwem zgłosiła Islandia (8,8 % – dane z 2016 r.).

Próg zagrożenia ubóstwem (pokazany też na wykresie 1) określa się na poziomie 60 % krajowej mediany ekwiwalentnego dochodu do dyspozycji. Jest on często wyrażany w standardach siły nabywczej (PPS), aby uwzględnić różnice kosztów utrzymania w poszczególnych państwach. W 2017 r. wartości dochodu wyznaczające ten próg były bardzo różne w zależności od państwa członkowskiego UE, sięgając od 3 182 PPS w Rumunii do 14 006 PPS w Austrii, przy czym wartość progu w Luksemburgu (17 604 PPS) wyraźnie odbiegała od górnej granicy tego przedziału. Próg ubóstwa był również stosunkowo niski w Serbii (3 087 PPS), Macedonii Północnej (3 179 PPS) i Turcji (3 987 PPS), natomiast stosunkowo wysoki w Islandii (13 316 PPS – dane z 2016 r.), Norwegii (15 740 PPS) i Szwajcarii (16 225 PPS).

Wykres 2: Wskaźnik zagrożenia ubóstwem po transferach socjalnych, 2017 r.
(odsetek populacji w wieku co najmniej 16 lat)
Źródło: Eurostat (ilc_li02)

Różne grupy społeczne są mniej lub bardziej narażone na ubóstwo dochodowe
W 2017 r. w UE-28 odnotowano pewną niewielką różnicę między płciami pod względem wskaźnika zagrożenia ubóstwem (po uwzględnieniu transferów socjalnych); według ostatnich danych wskaźnik ten wynosi 15,5 % w przypadku mężczyzn, natomiast w przypadku kobiet jest wyższy i sięga 17,1 % (zob. wykres 2). Największe różnice między płciami w 2017 r. zaobserwowano w Estonii (6,0 p.p.), na Łotwie (5,8 p.p.), Litwie (5,0 p.p.), w Czechach (4,0 p.p.), Bułgarii (3,8 p.p.) i Słowenii (3,2 p.p.). Irlandia, Chorwacja, Cypr, Belgia, Zjednoczone Królestwo, Włochy, Malta, Austria i Niemcy również zgłosiły wskaźniki zagrożenia ubóstwem wyższe o co najmniej 2,0 p.p. w przypadku kobiet niż w przypadku mężczyzn; podobnie było również w Szwajcarii i Norwegii. Dla porównania w Danii wskaźnik zagrożenia ubóstwem był o 1 p.p. wyższy w przypadku mężczyzn niż w przypadku kobiet. Podobna sytuacja miała miejsce w Macedonii Północnej (1 p.p.).

Tablica 1: Wskaźnik zagrożenia ubóstwem po transferach socjalnych według najczęstszego statusu aktywności zawodowej, 2017 r.
(odsetek populacji w wieku co najmniej 18 lat)
Źródło: Eurostat (ilc_li04)

Różnice we wskaźnikach zagrożenia ubóstwem były większe w przypadku podziału populacji pod względem statusu aktywności zawodowej
Szczególnie narażoną grupą są osoby bezrobotne (zob. tablica 1): w 2017 r. prawie połowa (47,8 %) wszystkich osób bezrobotnych w UE-28 była zagrożona ubóstwem, przy czym zdecydowanie najwyższy odsetek odnotowano w Niemczech (70,6 %). Dziesięć innych państw członkowskich UE (Litwa, Bułgaria, Malta, Łotwa, Luksemburg, Zjednoczone Królestwo, Rumunia, Węgry, Szwecja i Estonia) zgłosiło w 2017 r. zagrożenie ubóstwem co najmniej połowy bezrobotnych.

Mniej więcej co siódma (14,2 %) osoba na emeryturze w UE-28 była zagrożona ubóstwem w 2017 r. Wskaźniki co najmniej dwukrotnie wyższe niż średnia w UE-28 odnotowano w Estonii (46,1 %), na Łotwie (43,7 %), Litwie (36,7 %) i w Bułgarii (32,4 %).

Osoby zatrudnione były zdecydowanie mniej zagrożone ubóstwem (w 2017 r. średnio 9,4 % w całej UE-28). W 2017 r. stosunkowo duży odsetek osób zatrudnionych był zagrożony ubóstwem w Rumunii (17,4 %), a w mniejszym stopniu także w Luksemburgu (13,7 %) i Hiszpanii (13,1 %), przy czym Grecja, Włochy, Portugalia i Węgry również zgłosiły, że ponad jedna dziesiąta siły roboczej w tych państwach była zagrożona ubóstwem.

Wykres 3: Zagrożenie ubóstwem według rodzaju gospodarstwa domowego, gospodarstwa domowe bez dzieci pozostających na utrzymaniu, 2017 r.
(odsetek określonej populacji)
Źródło: Eurostat (ilc_li03)

Wskaźniki zagrożenia ubóstwem nie rozkładają się równomiernie między gospodarstwami domowymi z różną liczbą osób dorosłych i dzieci na utrzymaniu
Wśród gospodarstw domowych bez dzieci pozostających na utrzymaniu (zob. wykres 3) najbardziej zagrożone ubóstwem były osoby mieszkające samotnie – w 2017 r. dotyczyło to 26,0 % jednoosobowych gospodarstw domowych w UE-28. Dla porównania wskaźnik zagrożenia ubóstwem gospodarstw domowych złożonych z co najmniej dwóch osób dorosłych był o ponad połowę niższy – 11,1 %. Wśród gospodarstw domowych złożonych z dwóch osób dorosłych, z których co najmniej jedna ukończyła 65 lat lub więcej, wskaźnik zagrożenia ubóstwem plasował się na identycznym poziomie 11,1 %.

W większości państw członkowskich UE odnotowano podobną tendencję. Wśród gospodarstw domowych bez dzieci pozostających na utrzymaniu najwyższy wskaźnik zagrożenia ubóstwem odnotowano w przypadku jednoosobowych gospodarstw domowych we wszystkich państwach członkowskich UE z wyjątkiem Malty, gdzie wyższy wskaźnik zaobserwowano wśród gospodarstw domowych złożonych z dwóch osób dorosłych, z których co najmniej jedna ukończyła 65 lat lub więcej (25,8 % w porównaniu z 25,5 % w odniesieniu do jednoosobowych gospodarstw domowych). Podobną sytuację zaobserwowano w Macedonii Północnej, przy czym w przypadku jednoosobowych gospodarstw domowych odnotowano najniższy wskaźnik zagrożenia ubóstwem (7,1 %) wśród trzech badanych rodzajów gospodarstw domowych.

W 13 z 28 państw członkowskich wskaźnik zagrożenia ubóstwem gospodarstw domowych złożonych z dwóch osób dorosłych, z których przynajmniej jedna ukończyła co najmniej 65 lat, był niższy niż analogiczny wskaźnik dla szerszej kategorii wszystkich gospodarstw domowych złożonych z co najmniej dwóch osób dorosłych. Szczególnie dużą różnicę – 6,6 p.p. – odnotowała Grecja. Z drugiej strony na Malcie wskaźnik zagrożenia ubóstwem gospodarstw domowych złożonych z dwóch osób dorosłych, z których przynajmniej jedna ukończyła co najmniej 65 lat, był o 13,5 p.p. wyższy niż wskaźnik dla wszystkich gospodarstw domowych złożonych z co najmniej dwóch osób dorosłych. Podobną tendencję zaobserwowano w Szwajcarii (8,5 p.p.).

Wykres 4: Wskaźnik zagrożenia ubóstwem według rodzaju gospodarstwa domowego, gospodarstwa domowe z dziećmi pozostającymi na utrzymaniu, 2017 r.
(odsetek określonej populacji)
Źródło: Eurostat (ilc_li03)

Jeśli chodzi o gospodarstwa domowe z dziećmi pozostającymi na utrzymaniu, to najwyższy wskaźnik zagrożenia ubóstwem w UE-28 – przekraczający jedną trzecią – 35,3 % odnotowano w gospodarstwach domowych złożonych z jednej osoby dorosłej z dziećmi na utrzymaniu
Porównując wskaźniki dla gospodarstw domowych z dwojgiem osób dorosłych (zob. wykres 4), wskaźnik zagrożenia ubóstwem w przypadku jednego dziecka pozostającego na utrzymaniu stanowił nieco ponad połowę (12,6 %) wskaźnika odnotowanego dla gospodarstw domowych z co najmniej trojgiem dzieci na utrzymaniu (26,9 %). Wszystkie państwa członkowskie UE, z wyjątkiem Węgier, zgłosiły, że spośród trzech rodzajów gospodarstw domowych pokazanych na wykresie 4 gospodarstwa domowe złożone z dwóch osób dorosłych i jednego dziecka na utrzymaniu były najmniej zagrożone ubóstwem. Na Węgrzech najniższy wskaźnik zagrożenia ubóstwem odnotowano w przypadku gospodarstw domowych złożonych z dwóch osób dorosłych z trojgiem lub większą liczbą dzieci pozostających na utrzymaniu (14,2 %). Większość państw członkowskich UE odnotowała, że wskaźnik zagrożenia ubóstwem był najwyższy w przypadku samotnych osób z dziećmi na utrzymaniu. Były jednak wyjątki od tej sytuacji i w niektórych państwach wskaźnik ten był wyższy w przypadku gospodarstw domowych złożonych z dwóch osób dorosłych i co najmniej trojga dzieci. Tak było przede wszystkim w Rumunii (61,9 % w porównaniu z 31,2 %) i Bułgarii (65,0 % w porównaniu z 35,7 %) oraz – w mniejszym stopniu – w Portugalii (8,3 p.p. różnicy) i Hiszpanii (3,3 p.p. różnicy). Podobna sytuacja wystąpiła również w Szwajcarii (4,3 p.p. różnicy) oraz we wszystkich trzech krajach kandydujących, w odniesieniu do których dostępne są dane.

Wykres 5: Wskaźnik zagrożenia ubóstwem przed transferami socjalnymi i po transferach socjalnych, 2017 r.
(odsetek populacji ogółem)
Źródło: Eurostat (ilc_li02) i (ilc_li10)

Środki zabezpieczenia społecznego mogą służyć jako narzędzie do walki z ubóstwem i wykluczeniem społecznym
Można to osiągnąć na przykład przez odpowiedni rozdział świadczeń. Jednym ze sposobów oceny skuteczności środków zabezpieczenia społecznego jest porównywanie wskaźników zagrożenia ubóstwem przed transferami socjalnymi i po nich (zob. wykres 5). W 2017 r. dzięki transferom socjalnym wskaźnik zagrożenia ubóstwem w UE-28 obniżył się z 25,6 % przed transferami socjalnymi do 16,9 % po transferach socjalnych, wynosząc ponad próg ubóstwa prawie 8,7 % populacji. Bez transferów socjalnych osoby te byłyby zagrożone ubóstwem.

Z porównania wskaźników zagrożenia ubóstwem przed transferami społecznymi i po nich wynika, że wpływ świadczeń socjalnych był niski – tj. przyczynił się do wyniesienia maksymalnie 6,0 % osób ponad próg ubóstwa – w Bułgarii (5,8 %), Portugalii (5,3 %), na Słowacji (5,1 %), we Włoszech (4,9 %), w Rumunii (4,7 %) i Grecji (3,8 %), jak również w Serbii (5,9 %), Macedonii Północnej (3,7 %) i Turcji (2,1 %).

Z drugiej strony, co najmniej połowa wszystkich osób zagrożonych ubóstwem w Finlandii, Irlandii i Danii znalazła się ponad progiem ubóstwa w efekcie transferów socjalnych; tak było również Islandii i Norwegii.

Nierówności w dochodach

Rządy, decydenci i społeczeństwo zasadniczo nie mogą walczyć z ubóstwem i wykluczeniem społecznym bez analizy nierówności – czy to ekonomicznych, czy społecznych – w obrębie danego społeczeństwa. Dane dotyczące nierówności ekonomicznych są szczególnie ważne przy szacowaniu względnego ubóstwa, ponieważ dystrybucja zasobów gospodarczych może mieć bezpośrednie przełożenie na zasięg i stopień ubóstwa.

Wykres 6: Nierówność w rozkładzie dochodów, 2017 r.
(wskaźnik zróżnicowania kwintylowego)
Źródło: Eurostat (ilc_di11)

W 2017 r. istniały znaczne nierówności w rozkładzie dochodów: ważona liczbą ludności średnia wartości krajowych dla każdego z poszczególnych państw członkowskich UE pokazuje (zob. wykres 6), że dochody „górnych” 20 % ludności (o najwyższym ekwiwalentnym dochodzie do dyspozycji) były 5,1 raza wyższe niż dochody „dolnych” 20 % (o najniższym ekwiwalentnym dochodzie do dyspozycji). Wskaźnik ten był jednak bardzo różny w zależności od państwa członkowskiego UE i sięgał od 3,4 w Słowenii i Czechach do ponad 6,0 w Grecji, na Łotwie, w Rumunii i Hiszpanii, ponad 7,0 na Litwie, aż do wartości szczytowej 8,2 w Bułgarii. Wśród państw nienależących do UE przedstawionych na wykresie 6 Islandia (3,3 w 2016 r.) i Norwegia (3,9) również odnotowały szczególnie niskie wskaźniki nierówności w rozkładzie dochodów, natomiast w Turcji (8,7) i Serbii (9,4) wskaźniki te były wyższe niż w jakimkolwiek państwie członkowskim UE.

Nierówności odczuwane przez wiele różnych grup społecznych są przedmiotem zainteresowania polityki. Szczególnie ważną w tym kontekście grupą są osoby starsze, co częściowo odzwierciedla wzrost proporcjonalnego udziału populacji w wieku co najmniej 65 lat w UE. Systemy emerytalne mogą odegrać istotną rolę w rozwiązywaniu problemu ubóstwa wśród osób starszych. Interesujące w tym względzie jest porównanie dochodów osób starszych z dochodami reszty społeczeństwa.

Wykres 7: Wskaźnik dochodu (w odniesieniu do mediany), 2017 r.
Źródło: Eurostat (ilc_pnp2)

W całej UE-28 w 2017 r. mediana dochodów osób w wieku co najmniej 65 lat odpowiadała 92 % mediany dochodów populacji w wieku poniżej 65 lat
W czterech państwach członkowskich UE (Luksemburg, Francja, Grecja i Włochy) mediana dochodów osób starszych była wyższa od mediany dochodów osób w wieku poniżej 65 lat (zob. wykres 7). Podobna sytuacja miała miejsce w Macedonii Północnej (1,12), Serbii (1,03) i Turcji (1,01). W Hiszpanii, na Węgrzech, w Austrii, Rumunii, Polsce i Portugalii średni dochód osób starszych stanowił 90–100 % średniego dochodu dla osób w wieku poniżej 65 lat. Podobna sytuacja miała miejsce także w Islandii (dane z 2015 r.) i Norwegii. Wskaźniki poniżej 80 % odnotowano w Belgii, Szwecji, Danii, Czechach, Bułgarii, na Malcie, Litwie, Łotwie i w Estonii. Te stosunkowo niskie wskaźniki mogą być związane z uprawnieniami emerytalnymi.

Wykres 8: Wskaźnik głębokości ubóstwa w odniesieniu do mediany, 2017 r.
(w %)
Źródło: Eurostat (ilc_li11)

Głębokość ubóstwa, która pomaga wyrazić liczbowo, na ile ubodzy są ubodzy, może być mierzona za pomocą wskaźnika głębokości ubóstwa w odniesieniu do mediany. W 2017 r. mediana dochodów osób zagrożonych ubóstwem w UE-28 plasowała się średnio na poziomie 24,1 % poniżej progu ubóstwa (zob. wykres 8). Próg ten jest ustalony na poziomie 60 % krajowej mediany ekwiwalentnego dochodu do dyspozycji wszystkich osób. Wśród państw członkowskich UE mediana dochodu osób zagrożonych ubóstwem najniżej poniżej progu ubóstwa plasowała się w Rumunii (34,5 %). Wartości przekraczające 25,0 % zgłosiły również Łotwa, Słowacja, Chorwacja, Portugalia, Litwa, Włochy, Grecja, Bułgaria i Hiszpania. Jeszcze wyższy wskaźnik odnotowano w Serbii (38,8 %) i Macedonii Północnej (37,3 %). Najniższy wskaźnik głębokości ubóstwa wśród państw członkowskich zaobserwowano w Finlandii (13,7 %), a następnie na Cyprze (15,1 %). Wskaźnik głębokości ubóstwa był również szczególnie niski w Islandii (15,3 % – dane z 2016 r.).

Dane źródłowe tablic i wykresów

Ubóstwo dochodowe: tablice i wykresy (w jęz. angielskim)

Źródła danych

Unijne badanie dochodów i warunków życia ludności (EU-SILC) rozpoczęto w 2003 r. na podstawie dżentelmeńskiego porozumienia pomiędzy Eurostatem, sześcioma państwami członkowskimi UE (Austrią, Belgią, Danią, Grecją, Irlandią, Luksemburgiem) i Norwegią. EU-SILC wprowadzono w celu dostarczenia wiarygodnych danych w zakresie wskaźników dotyczących dochodów i warunków życia – podstawę prawną gromadzenia danych w ramach tego badania stanowi rozporządzenie (WE) nr 1177/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady.

Gromadzenie tych danych statystycznych rozpoczęto formalnie w 2004 r. w 15 państwach członkowskich, a w 2005 r. rozszerzono je na wszystkie pozostałe państwa członkowskie UE-25 wraz z Islandią i Norwegią. Bułgaria i Turcja rozpoczęły prowadzenie badań EU-SILC w 2006 r., Rumunia w 2007 r., Szwajcaria w 2008 r., natomiast Chorwacja przystąpiła do badania w 2010 r. Dane dotyczące Macedonii Północnej również są dostępne od 2010 r., zaś Serbii – od 2013 r. EU-SILC obejmuje zarówno badania o charakterze przekrojowym, jak i longitudinalnym.

Dochód do dyspozycji gospodarstw domowych ustalany jest przez zsumowanie wszystkich dochodów pieniężnych otrzymanych ze wszystkich źródeł przez każdego z członków gospodarstwa domowego (dochody z pracy, inwestycji i świadczeń socjalnych) – z dochodami uzyskanymi przez gospodarstwo domowe jako całość – oraz odliczenie zapłaconych podatków i składek na ubezpieczenia społeczne. Aby odzwierciedlić różnice co do wielkości i składu gospodarstw domowych, suma ta jest dzielona przez liczbę „równoważnych dorosłych” za pomocą standardowej skali ekwiwalentności, tzw. „zmodyfikowanej skali ekwiwalentności OECD”, w której przyjmuje się wartość 1,0 dla pierwszej osoby dorosłej w gospodarstwie domowym, 0,5 dla każdej kolejnej w wieku co najmniej 14 lat oraz 0,3 dla osób w wieku poniżej 14 lat. Otrzymany wynik nazywany jest ekwiwalentnym dochodem do dyspozycji i przypisywany jest każdemu członkowi gospodarstwa domowego. Do celów wskaźników ubóstwa ekwiwalentny dochód do dyspozycji oblicza się przez dzielenie łącznego dochodu do dyspozycji każdego gospodarstwa domowego przez ekwiwalentną wielkość gospodarstwa domowego; w efekcie przyjmuje się, że każda osoba w gospodarstwie domowym ma taki sam ekwiwalentny dochód.

Okresem odniesienia dla dochodu jest stały okres 12 miesięcy (jak np. poprzedni rok kalendarzowy lub rok podatkowy) w przypadku wszystkich państw z wyjątkiem Zjednoczonego Królestwa, w przypadku którego okresem odniesienia jest bieżący rok badania, oraz Irlandii, w przypadku której badanie prowadzi się stale i dane dotyczące dochodu gromadzi się w odniesieniu do 12 miesięcy poprzedzających badanie.

Wskaźnik zagrożenia ubóstwem określa się jako odsetek osób, których ekwiwalentny dochód do dyspozycji wynosi mniej niż próg zagrożenia ubóstwem (wyrażony w standardzie siły nabywczej – PPS) ustalony na poziomie 60 % krajowej mediany ekwiwalentnego dochodu do dyspozycji. Zgodnie z decyzjami Rady Europejskiej wskaźnik zagrożenia ubóstwem mierzony jest w odniesieniu do sytuacji w każdym państwie członkowskim UE i nie stosuje się wspólnej wartości progu ubóstwa. Wskaźnik zagrożenia ubóstwem może być obliczany przed transferami socjalnymi i po nich, przy czym różnica między tymi wartościami jest miarą hipotetycznego wpływu krajowych transferów socjalnych na ograniczanie ryzyka ubóstwa. Emerytury i renty rodzinne zalicza się do dochodu przed transferami socjalnymi, a nie traktuje jako transferów socjalnych. Dostępne są różne analizy tego wskaźnika, na przykład: według wieku, płci, statusu zawodowego, rodzaju gospodarstwa domowego lub poziomu wykształcenia. Należy zaznaczyć, że wskaźnik ten nie jest miarą bogactwa, lecz względną miarą niskiego dochodu bieżącego (w porównaniu z innymi mieszkańcami tego samego państwa), co niekoniecznie oznacza niski poziom życia. Dane dla UE-28 i strefy euro są ważonymi liczbą ludności średnimi danych poszczególnych państw członkowskich.

Kontekst

Na szczycie Rady Europejskiej w Laeken w grudniu 2001 r. szefowie państw i rządów przyjęli pierwszy zestaw wspólnych wskaźników statystycznych dotyczących wykluczenia społecznego i ubóstwa, które są na bieżąco udoskonalane przez podgrupę ds. wskaźników (ISG) Komitetu Ochrony Socjalnej. Wskaźniki te są podstawowym elementem otwartej metody koordynacji służącym do monitorowania postępów czynionych przez państwa członkowskie UE w zwalczaniu ubóstwa i wykluczenia społecznego.

Badanie EU-SILC jest źródłem odniesienia dla statystyk UE w sprawie dochodu i warunków życia, a w szczególności wskaźników dotyczących włączenia społecznego. W kontekście strategii „Europa 2020” Rada Europejska przyjęła w czerwcu 2010 r. główny cel związany z włączeniem społecznym, zgodnie z którym do 2020 r. ma być o co najmniej 20 mln mniej osób zagrożonych w UE ubóstwem lub wykluczeniem społecznym w porównaniu z 2008 r. EU-SILC jest źródłem wykorzystywanym do monitorowania postępów w realizacji tego celu. Postępy te mierzone są przy pomocy wskaźników opartych na wskaźniku zagrożenia ubóstwem, wskaźniku deprywacji materialnej i liczbie osób żyjących w gospodarstwach domowych o bardzo małej intensywności pracy – więcej informacji znajduje się w artykule na temat danych statystycznych dotyczących włączenia społecznego.

Bezpośredni dostęp do

Inne artykuły

Tablice

Baza danych

Sekcja specjalna

Publikacje

Metodologia

Prawodawstwo

Wizualizacje

Linki zewnętrzne

Being young in Europe today — living conditions for children (w jęz. angielskim)
Children at risk of poverty or social exclusion (w jęz. angielskim)
Disability statistics — poverty and income inequalities (w jęz. angielskim)
Europe 2020 indicators — poverty and social exclusion (w jęz. angielskim)
Living conditions in Europe — poverty and social exclusion (w jęz. angielskim)
Urban Europe — statistics on cities, towns and suburbs — poverty and social exclusion in cities (w jęz. angielskim)
Living conditions in Europe — income distribution and income inequality (w jęz. angielskim)

Publikacje statystyczne

Living conditions in Europe — 2018 edition (w jęz. angielskim)
Monitoring social inclusion in Europe — 2017 edition (w jęz. angielskim)

Informacje prasowe

Can you afford to heat your home? (w jęz. angielskim)
Young people in work and at risk of poverty (w jęz. angielskim)
1 in 7 pensioners at risk of poverty in the EU (w jęz. angielskim)
Can you afford a car? (w jęz. angielskim)
EU — One in three people unable to face unexpected financial expenses (w jęz. angielskim)
How much do social transfers reduce poverty? (w jęz. angielskim)
At risk of poverty visualised (w jęz. angielskim)
Young people living with their parents (w jęz. angielskim)
1 in 4 young people in overcrowded households (w jęz. angielskim)

Progi zagrożenia ubóstwem — badanie EU-SILC (w jęz. angielskim)
Wskaźnik zagrożenia ubóstwem według progu ubóstwa, wieku i płci — badanie EU-SILC (w jęz. angielskim)
Wskaźnik zagrożenia ubóstwem według progu ubóstwa i najczęstszej aktywności zawodowej w poprzednim roku — badanie EU-SILC (w jęz. angielskim)
Wskaźnik zagrożenia ubóstwem przed transferami socjalnymi (emerytury uwzględnione w transferach socjalnych) według progu ubóstwa, wieku i płci — badanie EU-SILC (w jęz. angielskim)
Wskaźnik zagrożenia ubóstwem przed transferami socjalnymi (emerytury nieuwzględnione w transferach socjalnych) według progu ubóstwa, wieku i płci — badanie EU-SILC (w jęz. angielskim)
Względny wskaźnik głębokości ubóstwa według progu ubóstwa — badanie EU-SILC (w jęz. angielskim)
Wskaźnik zróżnicowania kwintylowego S80/S20 według płci i wybranej grupy wiekowej — badanie EU-SILC (w jęz. angielskim)
Wskaźnik dochodu (w odniesieniu do mediany) (osoby w wieku co najmniej 65 lat) — badanie EU-SILC (w jęz. angielskim)

Income and living conditions (t_ilc) (w jęz. angielskim)

Dochody i warunki życia (w jęz. angielskim)

Metodyka europejskiego badania dochodów i warunków życia (EU-SILC) (w jęz. angielskim)
Working paper with the description of the 'Income and living conditions dataset' (w jęz. angielskim)
Income and living conditions (ESMS metadata file — ilc_esms) (w jęz. angielskim)
Comparative EU Statistics on Income and Living Conditions: Issues and Challenges (Proceedings of the International Conference on EU Comparative Statistics on Income and Living Conditions, Helsinki, 6–8 November 2006) (w jęz. angielskim)
How does attrition affect estimates of persistent poverty rates? The case of European Union statistics on income and living conditions (EU-SILC) (w jęz. angielskim)
Individual employment, household employment and risk of poverty in the EU — A decomposition analysis — 2013 edition (w jęz. angielskim)
Statistical matching of EU-SILC and the Household Budget Survey to compare poverty estimates using income, expenditures and material deprivation — 2013 edition (w jęz. angielskim)
Using EUROMOD to nowcast poverty risk in the European Union — 2013 edition (w jęz. angielskim)

Rozporządzenie 2015/1589 z dnia 13 lipca 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej
Rozporządzenie (WE) nr 1177/2003 z dnia 16 czerwca 2003 r. dotyczące statystyk Wspólnoty w sprawie dochodów i warunków życia (EU-SILC)
Rozporządzenie (WE) nr 1553/2005 z dnia 7 września 2005 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1177/2003 dotyczące statystyk Wspólnoty w sprawie dochodów i warunków życia (EU-SILC)

Analiza zatrudnienia i zmian społecznych, zob.: