Archive:Στατιστικά στοιχεία για την εγκληματικότητα
Στοιχεία Οκτωβρίου 2019
Προγραμματισμένη επικαιροποίηση του άρθρου: Σεπτέμβριος 2020
Highlights
Bιαιοπραγία, 2010-2017
Οι στατιστικές που παρουσιάζονται στο παρόν άρθρο βασίζονται στα επίσημα στοιχεία για τα καταγεγραμμένα από την αστυνομία αδικήματα (αξιόποινες πράξεις) στην Ευρώπη μεταξύ 2008 και 2017. Τα αποτελέσματα καλύπτουν την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), τις χώρες ΕΖΕΣ εν μέρει, τις υποψήφιες χώρες και τις δυνάμει υποψήφιες χώρες.
Full article
Μείωση των ληστειών κατά 24 % μεταξύ 2011 και 2017
Μεταξύ του 2011 και του 2017 ο αριθμός των ληστειών που καταγράφηκαν από την αστυνομία στην ΕΕ μειώθηκε κατά 24 %, από 522 000 σε 396 000. Αντίθετα, υπήρξε αύξηση κατά 4 % μεταξύ 2008 και 2011. Στο σχήμα 1 παρουσιάζεται η διαφορά από το προηγούμενο έτος στον αριθμό των καταγεγραμμένων από την αστυνομία ληστειών. Αυτό υπογραμμίζει το γεγονός ότι οι εθνικές τάσεις όσον αφορά την εγκληματικότητα μπορεί να διαφέρουν αρκετά από την τάση στην ΕΕ. Μεταξύ του 2011 και του 2012, σημειώθηκε μικρή αλλαγή στις ληστείες σε επίπεδο ΕΕ. Ωστόσο, την ίδια περίοδο ορισμένες χώρες γνώρισαν συνολική αύξηση περίπου 18 000 ληστειών, εκ των οποίων η Γαλλία, η Ιταλία και η Ισπανία μαζί είχαν πάνω από 16 000. Την ίδια περίοδο σε άλλες χώρες σημειώθηκε συνολική μείωση κατά 18 000 περίπου, εκ των οποίων η Αγγλία και η Ουαλία (Ηνωμένο Βασίλειο), η Πορτογαλία, το Βέλγιο και η Πολωνία μαζί είχαν πάνω από 14 000. Επίσης, μεταξύ 2016 και 2017 η συνολική αλλαγή ήταν σχετικά μικρή (4 000) σε σύγκριση με το σύνολο των αυξήσεων (18 000) και των μειώσεων (22 000).
<image imgid="figure1" zoom="100">
Στο σχήμα 2 παρουσιάζονται οι καταγεγραμμένες από την αστυνομία ληστείες σε σχέση με το μέγεθος του πληθυσμού (αριθμός αδικημάτων ανά 100 000 κατοίκους). Το 2017, οι υψηλότεροι αριθμοί παρατηρήθηκαν στο Βέλγιο (167), τη Γαλλία (150), την Ισπανία (144), την Αγγλία και την Ουαλία (ΗΒ) (132) και την Πορτογαλία (115), ενώ οι χαμηλότεροι αριθμοί καταγεγραμμένων από την αστυνομία ληστειών ανά 100 000 κατοίκους σημειώθηκαν στη Ρουμανία (16), την Εσθονία και την Τσεχία (και οι δύο 15), την Κύπρο (14), τη Σλοβενία (12), τη Σλοβακία και την Ουγγαρία (και οι δύο 9). Μεταξύ των χωρών ΕΖΕΣ, η Ελβετία είχε τον υψηλότερο αριθμό καταγεγραμμένων από την αστυνομία ληστειών, 21 ανά 100 000 κατοίκους.
<image imgid="figure2" zoom="100">
5 200 ανθρωποκτονίες στην ΕΕ το 2017
Η αστυνομία κατέγραψε 5 200 ανθρωποκτονίες από πρόθεση στην ΕΕ το 2017, [1], που αντιστοιχούν σε μείωση 19 % από το 2008. Στον πίνακα 1 παρουσιάζονται τα αριθμητικά στοιχεία ανά χώρα.
<image imgid="table1" zoom="100">
Στο σχήμα 3 παρουσιάζονται τα στοιχεία για τις ανθρωποκτονίες από πρόθεση σε σχέση με το μέγεθος του πληθυσμού (αδικήματα που καταγράφηκαν από την αστυνομία ανά εκατό χιλιάδες κατοίκους). Το 2017, οι μεγαλύτεροι αριθμοί παρατηρήθηκαν στη Λετονία (5,6), τη Λιθουανία (4,0), την Εσθονία (2,2) και τη Μάλτα (2,0), και οι μικρότεροι στο Λουξεμβούργο (0,3), την Τσεχία, την Ιταλία και την Αυστρία (σε όλες 0,6).
<image imgid="figure3" zoom="100">
1,1 εκατ. επιθέσεις στην ΕΕ κατά το 2017
Στο σχήμα 4 φαίνεται ότι σε όλη την ΕΕ οι καταγεγραμμένες από την αστυνομία επιθέσεις αριθμούσαν μόλις λίγο πάνω από το 1,1 εκατ. το 2017. Ο μικρότερος αριθμός καταγεγραμμένων από την αστυνομία επιθέσεων για το σύνολο της ΕΕ από το 2010 σημειώθηκε το 2013 με 916 000. Τα σύνολα της ΕΕ για το 2016 και το 2017 βασίζονται εν μέρει σε προηγούμενα στοιχεία (η Γαλλία και η Αυστρία δεν υπέβαλαν στοιχεία για το 2017 και η Ουγγαρία δεν υπέβαλε στοιχεία για την περίοδο 2016-2017).
<image imgid="figure4" zoom="100">
Στην ΕΕ ο αριθμός των επιθέσεων ποικίλλει σε μεγάλο βαθμό, ακόμη και σε σχέση με το μέγεθος του πληθυσμού. Πιθανότατα, η διαφοροποίηση αυτή δεν οφείλεται μόνο στα περιστατικά εγκληματικότητας, αλλά και στις διαφορετικές νομοθεσίες και πρακτικές καταγραφής. Για παράδειγμα, ορισμένα εθνικά στοιχεία περιλαμβάνουν την απλή επίθεση, τη φονική επίθεση (ανθρωποκτονία, φόνος κ.λπ.), τη σεξουαλική επίθεση (συνήθως ιδιαίτερη κατηγορία) ή τις απειλές, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις περιλαμβάνεται μόνο ό,τι ορίζεται ως διακεκριμένη επίθεση.
697 000 αυτοκίνητα εκλάπησαν στην ΕΕ κατά μέσο όρο ετησίως στην περίοδο 2015-2017
Η αστυνομία στην ΕΕ κατέγραψε κατά μέσο όρο 698 000 κλοπές αυτοκινήτων[2] ετησίως στην περίοδο 2015-2017, δηλαδή σημειώθηκε μείωση 29 % σε σύγκριση με την περίοδο 2008-2010 (ετήσιος μέσος όρος 983 000). Μεταξύ του 2008 και του 2017, παρατηρήθηκαν πτωτικές τάσεις στα περισσότερα κράτη μέλη της ΕΕ. Ωστόσο, στην Ιρλανδία, την Ελλάδα, την Ισπανία, τη Λετονία, τη Μάλτα, τη Ρουμανία, την Αγγλία και την Ουαλία (ΗΒ) σημειώθηκε αύξηση μεταξύ του 2016 και του 2017.
<image imgid="table2" zoom="100">
Σε σχέση με το μέγεθος του πληθυσμού, τα αριθμητικά στοιχεία ήταν υψηλότερα στο Λουξεμβούργο (328), την Ελλάδα (269), την Ιταλία (257), τη Σουηδία (256), τη Γαλλία (247) και την Τσεχία (238), όσον αφορά τις καταγεγραμμένες από την αστυνομία κλοπές αυτοκινήτων ανά 100 000 κατοίκους (μέσος όρος 2015-2017). Οι μικρότεροι αριθμοί στην ΕΕ παρατηρήθηκαν στη Σλοβακία και την Εσθονία (και στις δύο χώρες 31), την Κροατία (20), τη Ρουμανία (15) και τη Δανία (4). Μεταξύ των χωρών ΕΖΕΣ, η Ισλανδία είχε τον υψηλότερο αριθμό καταγεγραμμένων από την αστυνομία κλοπών αυτοκινήτων, 138 ανά 100 000 κατοίκους. Ο αριθμός των αυτοκινήτων και άλλων τύπων οχημάτων σε κάθε χώρα μπορεί να εξηγήσει ορισμένες από αυτές τις διαφοροποιήσεις.
<image imgid="figure5" zoom="100">
Στοιχεία για τους πίνακες και τα γραφήματα
Πηγές στοιχείων
Οι πηγές δεδομένων για τις στατιστικές σχετικά με το έγκλημα και τα συστήματα ποινικής δικαιοσύνης περιλαμβάνουν την αστυνομία και άλλες υπηρεσίες επιβολής του νόμου, τους εισαγγελείς, τα δικαστήρια, τις φυλακές, τα αρμόδια υπουργεία και τις στατιστικές υπηρεσίες. Οι εν λόγω εθνικές αρχές συγκεντρώνουν επίσημα στοιχεία, τα οποία διαβιβάζονται στη Eurostat μία φορά τον χρόνο, μαζί με την έρευνα των Ηνωμένων Εθνών για τις τάσεις της εγκληματικότητας και τις δράσεις των συστημάτων ποινικής δικαιοσύνης, από το Γραφείο των Ηνωμένων Εθνών για τον Έλεγχο των Ναρκωτικών και την Πρόληψη του Εγκλήματος (UNODC).
Το άρθρο αυτό παρουσιάζει τα αποτελέσματα με βάση τα επίσημα στοιχεία για τα αδικήματα (αξιόποινες πράξεις) που καταγράφηκαν από την αστυνομία μεταξύ του 2008 και του 2017. Παλαιότερα διαθέσιμα αποτελέσματα: συνοπτικά στατιστικά στοιχεία για την εγκληματικότητα κατά την περίοδο 1950–1992, και ανά κατηγορία εγκλήματος για την περίοδο 1993–2007.
Η Eurostat επικαιροποιεί τους πίνακες όταν οι χώρες διαβιβάζουν νέα στοιχεία. Αυτό σημαίνει ότι τα αρχειοθετημένα άρθρα του διαδικτύου ενδέχεται να περιέχουν αποτελέσματα που δεν ανταποκρίνονται στην ισχύουσα διαδικτυακή βάση δεδομένων.
Για να δοθεί ο σωστός συνολικός αριθμός για την ΕΕ, απαιτούνται αριθμητικά στοιχεία για όλες τις χώρες και τα στοιχεία που λείπουν είναι ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα ποιότητας για τις στατιστικές σχετικά με την εγκληματικότητα σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Για ορισμένα εγκλήματα, λείπουν τόσο πολλά στοιχεία που δεν είναι δυνατόν να παρουσιαστεί συνολικός αριθμός για την ΕΕ εδώ. Για ορισμένα άλλα εγκλήματα, ο συνολικός αριθμός για την ΕΕ προσαρμόστηκε εξαιτίας των στοιχείων που έλειπαν σποραδικά. Για παράδειγμα, εάν έλειπαν στοιχεία για το 2017, χρησιμοποιήθηκαν τα στοιχεία του 2016 της ίδιας χώρας για το ίδιο έγκλημα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, κάποιο στοιχείο που έλειπε αντικαταστάθηκε από τον μέσο όρο του προηγούμενου και του επόμενου έτους. Μια άλλη μέθοδος για την αντιμετώπιση των στοιχείων που λείπουν είναι η σύγκριση τριετών μέσων όρων για διαφορετικές περιόδους (για παράδειγμα 2010-2012 και 2015-2017). Οι πίνακες της βάσης δεδομένων περιέχουν τα αριθμητικά στοιχεία που διαβιβάστηκαν (χωρίς καμία προσαρμογή).
Σχετικά με την ανθρωποκτονία από πρόθεση, τον βιασμό και τη σεξουαλική επίθεση πρόσθετα στοιχεία διατίθενται στη διεύθυνση victims, suspects, prosecutions, convictions, και prisoners.
Σε ιστότοπο του ΟΗΕ παρουσιάζονται στατιστικά στοιχεία για τις ανθρωποκτονίες σε παγκόσμιο επίπεδο.
Πλαίσιο
Οι στατιστικές για την εγκληματικότητα χρησιμοποιούνται από τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, τις εθνικές αρχές, τα μέσα ενημέρωσης, τους πολιτικούς, τις οργανώσεις και το κοινό. Δεν υπάρχει διεθνής κανονισμός ο οποίος να διέπει τα στατιστικά στοιχεία για την εγκληματικότητα[3]. Κάθε κράτος θεσπίζει το δικό του ποινικό δίκαιο· ορίζει τα διάφορα είδη εγκλημάτων, τις νομικές διαδικασίες και οι αντιδράσεις της δικαιοσύνης, καθώς και τις προδιαγραφές για τις επίσημα στατιστικά στοιχεία για την εγκληματικότητα. Κατά συνέπεια, τα εθνικά στοιχεία για την εγκληματικότητα πολλές φορές δεν είναι απόλυτα συγκρίσιμα μεταξύ των κρατών.
Παρά τις διαφορές των ποινικών δικαίων, θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι υπάρχουν πολλές ομοιότητες μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών. Αυτό, σε συνδυασμό με το δημόσιο και το πολιτικό συμφέρον, αποτέλεσε το υπόβαθρο για την ανάπτυξη πανευρωπαϊκών στατιστικών για την εγκληματικότητα. Κατά την τελευταία δεκαετία, τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, οι εθνικές αρχές και τα ΗΕ συνεργάστηκαν για τη βελτίωση των ευρωπαϊκών στατιστικών για την εγκληματικότητα. Μια σημαντική ποιοτική βελτίωση είναι η χρήση μιας κοινής ταξινόμησης των εγκλημάτων, προκειμένου να συγκριθούν τα στοιχεία για την εγκληματικότητα μεταξύ των χωρών. Πρόκειται για συνεχιζόμενη εξέλιξη στις ευρωπαϊκές στατιστικές για την εγκληματικότητα. Πληροφορίες σχετικά με την ταξινόμηση του εγκλήματος είναι διαθέσιμες εδώ.
Οι επίσημες στατιστικές για την εγκληματικότητα παρέχονται από εθνικές αρχές, όπως είναι η αστυνομία, η εισαγγελία, τα δικαστήρια και οι φυλακές. Από όλα τα στοιχεία αυτά, τα στοιχεία της αστυνομίας είναι εκείνα που δίνουν την ευρύτερη εικόνα, καθώς περιλαμβάνουν όλες τις καταγεγραμμένες αξιόποινες πράξεις, ανεξάρτητα από το αν ασκήθηκαν διώξεις. Παρ’ όλ’ αυτά, τα στατιστικά στοιχεία δεν μετρούν τη συνολική εμφάνιση του εγκλήματος, αλλά αντικατοπτρίζουν τον τρόπο με τον οποίο οι αρχές καταγράφουν και χειρίζονται τις υποθέσεις. Με απλά λόγια, μπορούμε να πούμε ότι η συνολική εμφάνιση είναι τα περιστατικά που καταγράφονται συν εκείνα που δεν καταγράφονται μείον εκείνα που καταγράφονται εσφαλμένα. Είναι εύλογο να θεωρηθεί ότι ορισμένα εγκλήματα καταγράφονται ορθά όταν απαιτείται έγγραφο από τις αστυνομικές αρχές για να υποστηριχτεί ασφαλιστική απαίτηση, όπως στις περιπτώσεις κλοπής αυτοκινήτου και διάρρηξης.
Direct access to
- Publication list (στα αγγλικά)
Crime and criminal justice (στα αγγλικά)
Crime, violence, or vandalism in the area (στα αγγλικά)
Rating trust in institutions (στα αγγλικά)
Death due to homicide and assault (στα αγγλικά)
General government expenditure by function (στα αγγλικά)
- Crime and criminal justice statistics main page (στα αγγλικά)
- Methodology overview and links to detailed information (στα αγγλικά)
- Links to other institutions (στα αγγλικά)
Σημειώσεις
- ↑ χωρίς να περιλαμβάνονται τα στοιχεία για τις Κάτω Χώρες
- ↑ Αυτοκίνητο εδώ σημαίνει το μηχανοκίνητο χερσαίο όχημα, συμπεριλαμβανομένων των μοτοσυκλετών, των επιβατικών αυτοκινήτων, των λεωφορείων, των πούλμαν, των φορτηγών, των μπουλντοζών κ.λπ.
- ↑ Ωστόσο, για ορισμένες κατηγορίες εγκλημάτων υπάρχουν οδηγίες της ΕΕ ή συμβάσεις των Ηνωμένων Εθνών (ΗΕ).