Iedereen kan op een bepaald moment worden blootgesteld aan armoede. Sommige groepen mensen lopen echter een groter risico dan anderen, zoals gezinnen - vooral gezinnen met veel kinderen en alleenstaande ouders - senioren, gehandicapten en immigranten. In alle categorieën worden vrouwen zwaarder getroffen dan mannen.
Armoede raakt mensen op verschillende manieren en gaat hand in hand met sociale uitsluiting. Naast de bekende problemen zoals slechte huisvesting of dakloosheid, lopen arme mensen ook een grote kans op:
Om deze en aanverwante problemen aan te pakken, heeft de EU een kader geformuleerd waarbinnen lidstaten hun eigen prioriteiten en strategieën kunnen ontwikkelen. Binnen dit kader wordt rekening gehouden met het multidimensionale karakter van armoede, terwijl er extra aandacht wordt besteed aan de volgende punten:
Feiten en cijfers betreffende armoede in de EU en
Hoofdindicatoren per land 
en
In de EU leven er ongeveer 19 miljoen kinderen in armoede. Kinderen die opgroeien in arme gezinnen lopen een grotere kans ook de rest van hun leven in armoede te blijven steken. Hetzelfde geldt voor hun kinderen.
Kinderen die in armoede leven hebben te maken met een aantal onderling verbonden problemen, waaronder een gebrek aan degelijke huisvesting en zorgverlening, beperkte leermogelijkheden en een gebrek aan goede voeding en kleding.
In 2006 heeft de Europese Raad de bestrijding van kinderarmoede boven aan de lijst van politieke speerpunten van de EU geplaatst, met als resultaat dat de regeringen van de lidstaten zich zijn gaan inzetten voor het ontwikkelen van strategische, lange termijnmaatregelen voor de bestrijding van kinderarmoede op een groot aantal sociale, culturele en economische beleidsterreinen.
Huisvesting is een fundamenteel recht en iedereen moet adequaat en veilig behuisd worden. Toch zijn er duizenden Europeanen zonder dak boven hun hoofd.
Er zijn allerlei redenen waarom mensen dakloos worden. Sommige mensen verliezen hun werk, anderen slaan op de vlucht voor huiselijk geweld. Veel mensen die op straat leven lopen ook nog eens gevaar op psychische aandoeningen of drugs- of alcoholverslaving. Daklozen behoren tot de meest uitgesloten en kwetsbare mensen in de samenleving.
Naast dakloosheid kunnen problemen met huisvesting of het feit dat huisvesting een te groot deel van het budget van een huishouding inneemt, leiden tot verdere sociale uitsluiting.
Inspanningen om dakloosheid en uitsluiting van huisvesting te voorkomen en te bestrijden, vinden plaats onder de EU-strategie inzake sociale bescherming en sociale inclusie. Binnen deze strategie wordt getracht de samenwerking tussen de lidstaten te versterken.
EEr wordt gewerkt aan een algemeen geaccepteerde definitie van dakloosheid en het ontwikkelen van indicatoren. Door meer te weten te komen over deze kwestie en haar context, kunnen er betere middelen worden ontwikkeld om dakloosheid en uitsluiting van huisvesting te bestrijden. Deze middelen moeten de EU en haar lidstaten helpen om daklozen doeltreffender te kunnen helpen.
Sommige groepen in de samenleving lopen een groter risico om blootgesteld te worden aan armoede en sociale uitsluiting dan andere. Daaronder bevinden zich gezinnen met kinderen - vooral grote gezinnen en gezinnen met alleenstaande ouders -, senioren, gehandicapten en immigranten.
Deze kwetsbare groepen hebben vaak te maken met werkloosheid, zijn vaker laag geschoold en lopen meer kans op financiële uitsluiting dan andere groepen in de samenleving.
De EU wil beter begrijpen waarom deze groepen vaak met armoede worden geconfronteerd en hoe zij het beste bij de samenleving kunnen worden betrokken. Er zijn gezamenlijke doelstellingen en indicatoren nodig om het probleem goed in kaart te kunnen brengen. De EU neemt alle mogelijke maatregelen om de veelzijdigheid aan problemen waarmee deze groepen te kampen hebben, te bestrijden.
Het doel is om de situatie voor deze groepen te verbeteren door:
Veel Europeanen - vooral degenen die in armoede leven- hebben geen toegang tot financiële diensten en kunnen bijvoorbeeld geen deposito- of transactierekening openen. Het is voor hen ook moeilijk om spaarrekeningen te openen, krediet of een verzekering te krijgen of betaaldiensten te regelen.
Zonder toegang tot financiële diensten is het voor burgers onmogelijk om economisch en sociaal in de maatschappij te integreren, terwijl dat juist essentieel is voor de arbeidsmarkt, de economische groei en het terugdringen van armoede en sociale inclusie.
In sommige gevallen kunnen mensen die in armoede leven geen bankrekening openen, wat leidt tot verdere financiële uitsluiting. Om dit probleem aan te pakken coördineert de EU de beleidsmaatregelen en andere acties tussen de betrokken partijen en de regeringen van de lidstaten.
In 2009 is de Europese Commissie gestart met twee openbare consultaties om te proberen tot regelgeving te komen die ervoor zorgt dat de meeste mensen een gewone bankrekening kunnen openen:
De maatregelen die genomen zijn, richten zich op het ondersteunen van counseling voor mensen met schulden en op informatieverstrekking en educatieve programma's.
Kwalitatief goede banen vormen de belangrijkste factor bij het bestrijden van armoede en het bevorderen van sociale inclusie.
Het probleem is dat de meest kwetsbare groepen in de samenleving - zoals alleenstaande ouders, immigranten, senioren, jongeren, laag opgeleiden en gehandicapten - de minste kans maken om stabiel en vast werk te vinden. Ze lopen ook het grootste risico om hard getroffen te worden als het economisch slechter gaat, zoals momenteel het geval is in Europa.
De EU heeft een hele reeks beleids- en financieringsinstrumenten om de kansen op werk voor sociaal uitgesloten groepen te vergroten, zoals de Europese werkgelegenheidsstrategie, die gericht is op het ontwikkelen van meer en betere banen voor alle Europeanen. Het Europees Sociaal Fonds en andere programma's van de EU bieden financiering voor onderwijs, training en steun op de werkvloer. Deze programma’s zijn specifiek gericht op het helpen van kwetsbare mensen om werk te zoeken of te behouden.
Om te proberen om armoede en sociale uitsluiting te bestrijden, moedigt de EU haar lidstaten aan om een actief inclusiebeleid te voeren. Actieve inclusie is erop gericht om zoveel mogelijk mensen te laten participeren op de arbeidsmarkt, terwijl mensen voor wie die participatie niet mogelijk blijkt, praktische hulp krijgen, zodat ze toch een betekenisvol leven kunnen leiden.
Actieve inclusie richt zich op de volgende drie speerpunten:
De EU zal de ontwikkeling van actieve inclusie bevorderen door acties in heel Europa te coördineren en lidstaten te helpen om van elkaar te leren.
Home page