Archive:Στατιστικά στοιχεία για την εγκληματικότητα
Στοιχεία Ιουλίου 2018.
Προγραμματισμένη επικαιροποίηση του άρθρου: Δεκέμβριος 2019.
Highlights
.png)
(αδικήματα καταγεγραμμένα από την αστυνομία ανά 100 000 κατοίκους)
Πηγή: Eurostat (crim_off_cat)
Οι στατιστικές που παρουσιάζονται στο παρόν άρθρο βασίζονται στα επίσημα στοιχεία για τα καταγεγραμμένα από την αστυνομία αδικήματα (αξιόποινες πράξεις) στην Ευρωπαϊκή Ένωση μεταξύ 2008 και 2016. Τα στοιχεία δείχνουν ότι οι κλοπές αυτοκινήτων, οι διαρρήξεις κατοικιών και οι ληστείες μειώθηκαν μεταξύ του 2008 και του 2016. Η σεξουαλική βία, ωστόσο, φαίνεται ότι αυξήθηκε.
Full article
Μείωση των κλοπών αυτοκινήτων κατά 36 % μεταξύ 2008 και 2016
Η αστυνομία στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) κατέγραψε περίπου 660 000 κλοπές αυτοκινήτων το 2016, δηλαδή μείωση κατά 1,9 % συγκριτικά με το 2015. Στο σχήμα 1 απεικονίζεται η πτωτική αυτή τάση. Οι κλοπές αυτοκινήτων μειώθηκαν κατά 36 % μεταξύ του 2008 και του 2016, και η τάση είναι πτωτική στα περισσότερα κράτη μέλη της ΕΕ [1].
Λαμβανομένου υπόψη του μεγέθους του πληθυσμού, τα αριθμητικά στοιχεία για το 2016 ήταν υψηλότερα στο Λουξεμβούργο, στην Ιταλία, στη Σουηδία, στην Ελλάδα και στη Γαλλία, με περισσότερες από 200 καταγεγραμμένες από την αστυνομία κλοπές αυτοκινήτων ανά 100 000 κατοίκους. Σε δεκαεπτά χώρες σημειώθηκαν λιγότερες από 100 κλοπές αυτοκινήτων ανά 100 000 κατοίκους, ενώ τα χαμηλότερα ποσοστά παρατηρήθηκαν στη Σλοβακία, στην Εσθονία, στην Κροατία, στη Ρουμανία και στη Δανία.
Για να αξιολογήσουμε τον κίνδυνο κλοπής αυτοκινήτων, θα πρέπει να γνωρίζουμε τον αριθμό των αυτοκινήτων. Το 2016, για παράδειγμα, το Λουξεμβούργο είχε 662 επιβατικά αυτοκίνητα ανά 1 000 κατοίκους και η Ιταλία 625, ενώ η Ρουμανία είχε 261 και η Κροατία 374 [2].
_.png)
(αδικήματα που καταγράφηκαν από την αστυνομία)
Πηγή: Eurostat (crim_off_cat)
Μείωση των ληστειών κατά 24 % μεταξύ 2012 και 2016
Σε όλη την ΕΕ οι καταγεγραμμένες από την αστυνομία ληστείες μειώθηκαν κατά 24 % μεταξύ 2012 και 2016, φτάνοντας τις 396 000 το 2016. Αντίθετα, δεν σημειώθηκε ιδιαίτερη μεταβολή μεταξύ 2009 και 2011. Το σχήμα 1 δείχνει ότι η πτωτική τάση στην ΕΕ μεταξύ 2012 και 2016 εξομαλύνθηκε κατά τα τελευταία 2 έτη της εν λόγω περιόδου. Σημειώθηκε, ωστόσο, αύξηση κατά 9 % στην Ισπανία και 15 % στο Ηνωμένο Βασίλειο μεταξύ 2015 και 2016.
Το Βέλγιο, η Ισπανία, η Γαλλία, η Πορτογαλία, η Αγγλία και η Ουαλία, είχαν τον μεγαλύτερο αριθμό καταγεγραμμένων από την αστυνομία ληστειών το 2016 σε σχέση με το μέγεθος του πληθυσμού (πάνω από 100 ανά 100 000 άτομα), ενώ ο αριθμός αυτός ήταν κάτω από 20 στη Ρουμανία, στην Τσεχική Δημοκρατία, στην Ουγγαρία, στην Κύπρο και στη Σλοβενία. Πρέπει να σημειωθεί ότι δεν είναι πάντοτε δυνατή η άμεση σύγκριση χωρών, δεδομένου ότι ορισμένες από εκείνες με τους χαμηλότερους αριθμούς ληστειών ανέφεραν ότι δεν συμπεριλαμβάνονταν οι ληστείες αυτοκινήτων και καταστημάτων.
Πτωτική τάση μεν, αλλά πάνω από 5 000 ανθρωποκτονίες ανά έτος
Η αστυνομία κατέγραψε περίπου 5 200 ανθρωποκτονίες από πρόθεση στην ΕΕ το 2016· ο συνολικός αριθμός μειώθηκε κατά 3,3 % συγκριτικά με το 2015. Γενικά, η τάση είναι πτωτική από το 2008. Ωστόσο, οι ανθρωποκτονίες αυξήθηκαν στη Γαλλία, στη Γερμανία και στο Ηνωμένο Βασίλειο κατά τα τελευταία χρόνια. Στους αριθμούς αυτούς περιλαμβάνονται και οι θάνατοι που οφείλονται σε τρομοκρατικές ενέργειες.
Η Λετονία και η Λιθουανία είχαν τον μεγαλύτερο αριθμό καταγεγραμμένων από την αστυνομία ανθρωποκτονιών από πρόθεση σε σχέση με το μέγεθος του πληθυσμού (περίπου 5 ανά 100 000 κατοίκους το 2016). Όπως φαίνεται στο σχήμα 2, 13 κράτη μέλη είχαν λιγότερες από 1 ανά 100 000 κατοίκους. Για λόγους σύγκρισης αναφέρουμε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν 5,4 ανθρωποκτονίες ανά 100 000 κατοίκους το 2016, ενώ ο αντίστοιχος αριθμός για τη Ρωσσία ήταν 10,8 [3]. Οι περιπτώσεις απόπειρας ανθρωποκτονίας υπολογίζονται χωριστά και πολλά στοιχεία λείπουν. Από τα διαθέσιμα στοιχεία προκύπτει ότι ο συνολικός αριθμός περιπτώσεων απόπειρας ανθρωποκτονίας παρέμεινε σχετικά σταθερός κατά την περίοδο 2008-2016.
(αδικήματα καταγεγραμμένα από την αστυνομία ανά 100 000 κατοίκους)
Πηγή: Eurostat (crim_off_cat)
Η καταγεγραμμένη από την αστυνομία σεξουαλική βία σημείωσε άνοδο μεγαλύτερη του 8 % μεταξύ 2015 και 2016
Τα περιστατικά σεξουαλικής βίας που καταγράφηκαν από την αστυνομία στην ΕΕ αυξήθηκαν περισσότερο από 8 % μεταξύ 2015 και 2016, φτάνοντας τις 248 000 το 2016. Στο σχήμα 3 φαίνεται να υπάρχει σταθερή αύξηση 26 % μεταξύ του 2013 και του 2016. Στα στοιχεία αυτά περιλαμβάνεται ο βιασμός και άλλοι τύποι σεξουαλικών επιθέσεων, αν και στα στοιχεία ορισμένων χωρών μπορεί να μην περιλαμβάνονται κάποιες αξιόποινες πράξεις.
Ο αριθμός των καταγεγραμμένων από την αστυνομία περιστατικών σεξουαλικής βίας σε σχέση με το μέγεθος του πληθυσμού διαφέρει σε πολύ μεγάλο βαθμό το 2016 – από 5 έως 190 ανά 100 000 κατοίκους. Αυτή η τεράστια διαφορά οφείλεται πιθανότατα τόσο στις διαφορετικές αντιλήψεις για το τι θεωρείται αδίκημα όσο και στο ποσοστό των εγκλημάτων που καταγγέλονται στην αστυνομία.
.png)
(αδικήματα καταγεγραμμένα από την αστυνομία)
Πηγή: Eurostat (crim_off_cat)
Μείωση των διαρρήξεων κατοικιών κατά 10 % μεταξύ 2012 και 2016
Οι καταγεγραμμένες από την αστυνομία διαρρήξεις κατοικιών ανήλθαν περίπου σε 1 334 000 το 2016, σημειώνοντας πτώση μικρότερη του 1 % σε σύγκριση με το 2015. Σε πολλά κράτη μέλη της ΕΕ η τάση είναι πτωτική και ο συνολικός αριθμός για την ΕΕ μειώθηκε κατά 10 % μεταξύ 2012 και 2016. Ωστόσο, ο αντίστοιχος αριθμός για τη Γερμανία αυξήθηκε κατά 5 % και για τη Γαλλία κατά 1 %. Τα αριθμητικά στοιχεία περιλαμβάνουν διαρρήξεις ιδιωτικών κατοικιών, διαμερισμάτων, επαύλεων, εξοχικών σπιτιών, δωματίων ξενοδοχείων, καμπινών κ.λπ., αλλά όχι κλοπές (χωρίς παραβίαση) ή βανδαλισμούς (χωρίς κλοπή). Σε πολλές χώρες τα στοιχεία σχετικά με τις διαρρήξεις κατοικιών γνώρισαν ελάχιστη μεταβολή κατά την περίοδο 2008-2016. Τα αριθμητικά στοιχεία από τη Σουηδία, το Βέλγιο, τη Φινλανδία και την Ουγγαρία ήταν τα πιο σταθερά.
Ο αριθμός των καταγεγραμμένων από την αστυνομία διαρρήξεων κατοικιών ανά 100 000 κατοίκους ποικίλλει σε μεγάλο βαθμό μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ για το 2016, όπως φαίνεται στο σχήμα 4. Στη Δανία, στο Βέλγιο, στις Κάτω Χώρες, στη Σουηδία, στην Ιρλανδία, στο Λουξεμβούργο, στη Γαλλία, στην Αγγλία και στην Ουαλία και στην Ιταλία σημειώθηκαν περισσότερες από 300 διαρρήξεις ανά 100 000 κατοίκους το 2016, ενώ ο αντίστοιχος αριθμός ήταν λιγότερες από 100 για τη Φινλανδία, τη Λιθουανία, τη Λετονία, την Τσεχική Δημοκρατία, τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία, τη Σλοβακία και την Πολωνία.
.png)
(αδικήματα καταγεγραμμένα από την αστυνομία ανά 100 000 κατοίκους)
Πηγή: Eurostat (crim_off_cat)
Οι επιθέσεις που καταγράφηκαν από την αστυνομία αυξήθηκαν κατά 3 % μεταξύ 2015 και 2016
Σε όλη την ΕΕ, οι καταγεγραμμένες από την αστυνομία επιθέσεις ανήλθαν περίπου σε 1 111 000 το 2016. Ο αριθμός αυτός αντιπροσωπεύει αύξηση 3,4 % σε σύγκριση με το 2015, και αύξηση σχεδόν 14 % σε σύγκριση με το 2013.
Ακόμη και σε σχέση με το μέγεθος του πληθυσμού, ο αριθμός των επιθέσεων ποικίλλει σε μεγάλο βαθμό σε όλη την ΕΕ. Η διαφοροποίηση αυτή αντικατοπτρίζει όχι μόνο τη σχετική συχνότητα εγκληματικών πράξεων, αλλά και τις διαφορετικές νομοθεσίες και πρακτικές καταγραφής. Η συνήθης κατηγορία καλύπτει μείζονος σημασίας επιθέσεις — δεν περιλαμβάνει τις ήσσονος σημασίας, τις θανατηφόρες και τις σεξουαλικές επιθέσεις — ενώ σε ορισμένες χώρες περιλαμβάνονται μία ή περισσότερες από τις ενέργειες αυτές. Λόγω αλλαγών στη μεθοδολογία, τα συνολικά αριθμητικά στοιχεία για την περίοδο 2008-2012 δεν είναι συγκρίσιμα. Τα αριθμητικά στοιχεία της αστυνομίας εξαρτώνται επίσης από τον βαθμό στον οποίο τα άτομα καταγγέλουν τις εγκληματικές ενέργειες. Για παράδειγμα, οι πολίτες της ΕΕ έχουν ένα εύλογο επίπεδο εμπιστοσύνης στις αστυνομικές δυνάμεις, το οποίο όμως διαφέρει σε μεγάλο βαθμό μεταξύ των κρατών μελών, από 3,6 έως 8,2 (σε κλίμακα από το 0 έως το 10)· ο μέσος όρος στην ΕΕ είναι 5,9 [4].
Πηγή στοιχείων για πίνακες και γραφήματα
Πηγή στοιχείων για πίνακες και γραφήματα (στα αγγλικά)
Πηγές στοιχείων
Στις πηγές των στοιχείων περιλαμβάνονται η αστυνομία και άλλες υπηρεσίες επιβολής του νόμου, οι εισαγγελικές αρχές, τα δικαστήρια, οι φυλακές, τα αρμόδια υπουργεία και οι στατιστικές υπηρεσίες. Οι αποφάσεις σχετικά με τις στατιστικές για την εγκληματικότητα και τη συλλογή των στοιχείων λαμβάνονται από τις εθνικές αρχές. Ένας αρμόδιος επικοινωνίας σε κάθε χώρα συγκεντρώνει τα στοιχεία και τα διαβιβάζει στη Eurostat μια φορά το χρόνο, μαζί με την έρευνα σχετικά με τις τάσεις της εγκληματικότητας του Γραφείου των Ηνωμένων Εθνών για τον Έλεγχο των Ναρκωτικών και την Πρόληψη του Εγκλήματος.
Το άρθρο αυτό παρουσιάζει τα αποτελέσματα με βάση τα επίσημα στοιχεία για τα αδικήματα που καταγράφηκαν από την αστυνομία (αξιόποινες πράξεις) μεταξύ 2008 και 2016. Όσον αφορά παλαιότερα στοιχεία, είναι διαθέσιμες συνοπτικές στατιστικές για την εγκληματικότητα για την περίοδο 1950 – 1992 και πίνακες ανά αξιόποινη πράξη για την περίοδο 1993 – 2007. Για όλες αυτές τις περιόδους, ιδίως τις παλαιότερες, υπάρχουν στοιχεία που λείπουν για ορισμένες χώρες. Η Eurostat επικαιροποιεί τους πίνακες όταν οι χώρες διαβιβάζουν νέα ή βελτιωμένα στοιχεία.
Τα αριθμητικά στοιχεία από όλες τις χώρες της ΕΕ προστίθενται και προκύπτουν τα σύνολα για την ΕΕ. Εάν ένα αριθμητικό στοιχείο για το 2016 δεν υπάρχει, χρησιμοποιείται το αντίστοιχο στοιχείο της ίδιας χώρας για το 2015. Σε ορισμένες περιπτώσεις δεν υπάρχουν αριθμητικά στοιχεία για τα προηγούμενα έτη· τα στοιχεία αυτά αντικαθίστανται από έναν μέσο όρο του προηγούμενου και του επόμενου έτους [5]. Οι πίνακες της βάσης δεδομένων περιέχουν μόνον αριθμητικά στοιχεία που διαβιβάστηκαν στη Eurostat.
Το ζήτημα της έλλειψης στοιχείων
Στο παρόν άρθρο, το «σύνολο της ΕΕ» είναι απλώς το άθροισμα των στοιχείων από όλες τις χώρες της ΕΕ. Εάν ορισμένα στοιχεία λείπουν, η πρόσθεση μόνο των στοιχείων που έχουν διαβιβαστεί θα είχε ως αποτέλεσμα πολύ χαμηλό σύνολο. Συχνά είναι τα πιο πρόσφατα στοιχεία που καθυστερούν. Αν δεν υπάρχουν στοιχεία για το 2016, χρησιμοποιούνται τα αριθμητικά στοιχεία της ίδιας χώρας για το 2015. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα αριθμητικά στοιχεία για παλαιότερα έτη λείπουν και αντικαθίστανται από τον μέσο όρο των προηγούμενων και των επόμενων ετών. Ωστόσο, για διάφορους λόγους, ορισμένες χώρες δεν διαθέτουν στοιχεία για ορισμένες αξιόποινες πράξεις για όλα τα έτη. Στην περίπτωση αυτή δεν είναι τόσο εύκολο να αντικατασταθούν τα στοιχεία που λείπουν. Μια τέτοια περίπτωση είναι η απαγωγή· για την αξιόποινη αυτή πράξη δεν υπάρχουν στοιχεία για την περίοδο 2008 έως 2016 σε ορισμένες χώρες.
Από τα αριθμητικά στοιχεία που διαβιβάστηκαν για το 2016 προκύπτει ένα σύνολο 14 500 περίπου, που αποτελεί το χαμηλότερο όριο για τον συνολικό αριθμό της ΕΕ. Για να παρουσιάσουμε ένα πιθανό ανώτατο όριο, αντικαθιστούμε τα στοιχεία που λείπουν με εκτιμήσεις που βασίζονται στο μέγεθος του πληθυσμού και στο μέγιστο ποσοστό που έχει διαβιβαστεί. Η πρόσθεση των εκτιμήσεων αυτών στα αριθμητικά στοιχεία που έχουν διαβιβαστεί έχει ως αποτέλεσμα έναν συνολικό αριθμό μεγαλύτερο των 20 100 (κατά 39 % υψηλότερο). Αν χρησιμοποιήσουμε έναν μέσο συντελεστή [6] το σύνολο θα είναι 16 400. Ωστόσο, κανένα από αυτά τα συνολικά ποσά δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ως επίσημη στατιστική. Το παράδειγμα αυτό αποδεικνύει ότι η έλλειψη στοιχείων μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα μεγάλο εύρος πιθανών συνόλων. Για να μπορούν να υπάρξουν ακριβή στοιχεία για τους συνολικούς αριθμούς της ΕΕ, απαιτούνται στοιχεία από όλες τις χώρες κάθε χρόνο.
Περισσότερες πληροφορίες είναι διαθέσιμες σχετικά με τη σύγκριση των αποτελεσμάτων μεταξύ χωρών ή ετών και σχετικά με τους μικρούς αριθμούς.
Πλαίσιο
Η εγκληματικότητα είναι ένα θέμα που επανέρχεται στον δημόσιο διάλογο μεταξύ των χρηστών των στατιστικών για την εγκληματικότητα στους οποίους περιλαμβάνονται οι εθνικές αρχές, τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, τα μέσα ενημέρωσης, οι πολιτικοί, οι οργανισμοί και το ευρύ κοινό. Οι αρχές σε κάθε χώρα θεσπίζουν την ποινική νομοθεσία στην οποία ορίζονται οι αξιόποινες πράξεις, οι διαδικασίες και οι αντιδράσεις και, ως εκ τούτου, διέπονται οι επίσημες στατιστικές σχετικά με την εγκληματικότητα. Υπάρχουν κανονισμοί της ΕΕ ή διεθνής νομοθεσία για συγκεκριμένες κατηγορίες αξιόποινων πράξεων. Ωστόσο, δεν υπάρχει γενική ρύθμιση η οποία να καλύπτει τις στατιστικές για την εγκληματικότητα στην ΕΕ.
Οι επίσημες στατιστικές για την εγκληματικότητα συλλέγονται από αρχές, όπως η αστυνομία, η εισαγγελία, τα ποινικά δικαστήρια και οι φυλακές. Από όλα τα στοιχεία αυτά, τα στοιχεία της αστυνομίας είναι εκείνα που δίνουν την ευρύτερη εικόνα, καθώς περιλαμβάνουν όλα τις αξιόποινες πράξεις που έχουν καταγραφεί, ανεξάρτητα από το αν έφτασαν στο δικαστήριο. Κάθε αριθμητικό στοιχείο είναι το ετήσιο άθροισμα των καταγεγραμμένων αδικημάτων (αξιόποινων πράξεων), οι οποίες συνήθως υπερβαίνουν τον αριθμό των δικαστικών υποθέσεων. Οι επίσημες στατιστικές για την εγκληματικότητα αντικατοπτρίζουν τον τρόπο με τον οποίο οι αρχές (αστυνομία, εισαγγελείς, δικαστήρια και φυλακές) καταχωρίζουν και διεκπεραιώνουν τις υποθέσεις. Δεν μετρούν το σύνολο των αξιόποινων πράξεων και, ως εκ τούτου, θα πρέπει να ζητείται η γνώμη και άλλων πηγών.
Direct access to
- Publication list (στα αγγλικά)
- Crime and criminal justice (στα αγγλικά)
- Crime, violence, or vandalism in the area (στα αγγλικά)
- Rating trust in institutions (στα αγγλικά)
- Death due to homicide and assault (στα αγγλικά)
- General government expenditure by function (στα αγγλικά)
- Crime and criminal justice statistics (στα αγγλικά)
- Methodology overview and links to detailed information (στα αγγλικά)
- Links to other institutions (στα αγγλικά)
Σημειώσεις
- ↑ Η γεωγραφική μονάδα για τις στατιστικές σχετικά με την εγκληματικότητα είναι η περιοχή με το ίδιο ποινικό δίκαιο (επικράτεια δικαιοδοσίας ποινικού δικαίου), εν συντομία «χώρα».
- ↑ Πηγή: πίνακας Eurostat [road_eqs_carhab].
- ↑ Πηγή: Δικτυακός τόπος UNODC http://dataunodc.un.org/crime/intentional-homicide-victims.
- ↑ Πηγή: Eurostat ‘Trust in institutions’ EU-SILC ad-hoc module 2013 table [ilc_pw03].
- ↑ Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, μπορεί να χρησιμοποιηθούν τα στοιχεία μιας υποκατηγορίας.
- ↑ Μέσος σταθμισμένος συντελεστής πληθυσμού.