Statistics Explained

Archive:Στατιστικές τουρισμού

Στοιχεία Σεπτεμβρίου 2011, πιο πρόσφατα στοιχεία: Περισσότερες πληροφορίες από την Eurostat, Κύριοι πίνακες και βάσεις δεδομένων.

Το παρόν άρθρο παρέχει πληροφορίες για πρόσφατες στατιστικές σχετικά με τον τουρισμό στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Ο τουρισμός είναι σημαντικός λόγω του οικονομικού του δυναμικού και του δυναμικού δημιουργίας θέσεων απασχόλησης, καθώς και λόγω των κοινωνικών και περιβαλλοντικών συνεπειών του. Οι στατιστικές τουρισμού δεν χρησιμοποιούνται μόνο για την παρακολούθηση των πολιτικών της ΕΕ σχετικά με τον τουρισμό, αλλά και της περιφερειακής πολιτικής καθώς και της πολιτικής για την αειφόρο ανάπτυξη.

Πίνακας 1: ταξίδια διακοπών μόνιμων κατοίκων (ηλικίας 15 ετών και άνω), 2010 - Πηγή: Eurostat (tour_dem_ttq)
Πίνακας 2: Δείκτες τουρισμού, 2005-2010 - Πηγή: Eurostat (tin00039), (tin00040), (tin00041), (tin00043), (tin00045), (tps00001) και (tps00010)
Σχήμα 1: Αριθμός διανυκτερεύσεων σε συλλογικά τουριστικά καταλύματα, ΕΕ-27, 2000-2010 (1)
(1 000 εκατομμύρια διανυκτερεύσεις) - Πηγή: Eurostat (tour_occ_ninat) και (tour_occ_nim)
Πίνακας 3: Τα 10 κυριότερα κράτη μέλη καταγωγής των ατόμων που κάνουν διακοπές εκτός της χώρας τους, 2010
(1 000 διανυκτερεύσεις μόνιμων κατοίκων της χώρας στο εξωτερικό) - Πηγή: Eurostat (tour_dem_tnw) και (tour_dem_tnq)
Σχήμα 2: Χώρα καταγωγής των ατόμων που κάνουν διακοπές εκτός της χώρας τους, 2010
(μέσος όρος διανυκτερεύσεων στο εξωτερικό ανά κάτοικο) - Πηγή: Eurostat (tour_dem_tnq) και (tps00001)
Σχήμα 3: Τουριστικοί προορισμοί - διανυκτερεύσεις σε συλλογικά τουριστικά καταλύματα, 2010 (1)
(1 000 διανυκτερεύσεις μη μόνιμων κατοίκων στη χώρα) - Πηγή: Eurostat (tour_occ_ninat) και (tour_occ_nim)
Πίνακας 4: Οι 10 κυριότεροι τουριστικοί προορισμοί - διανυκτερεύσεις σε συλλογικά τουριστικά καταλύματα, 2010
(1 000 διανυκτερεύσεις μη μόνιμων κατοίκων στη χώρα) - Πηγή: Eurostat (tour_occ_ninat) και (tour_occ_nim)
Σχήμα 4: Τουριστική ένταση, 2010
(διανυκτερεύσεις μόνιμων κατοίκων και μη μόνιμων κατοίκων σε συλλογικά τουριστικά καταλύματα ανά κάτοικο) - Πηγή: Eurostat (tour_occ_ninat), (tour_occ_nim) και (tps00001)
Πίνακας 5: Τουριστικά έσοδα και ταξιδιωτικές δαπάνες, 2000-2010 - Πηγή: Eurostat (bop_its_deth), (bop_its_det), (bop_q_c) και (nama_gdp_c)

Ο ρόλος που διαδραματίζει ο τουρισμός, τόσο για τις επιχειρήσεις όσο και τους πολίτες, έχει αυξηθεί σημαντικά κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Γενικής Διεύθυνσης Επιχειρήσεων και Βιομηχανίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ο τουρισμός αντιπροσωπεύει ποσοστό μεγαλύτερο από το 5 % του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος (ΑΕγχΠ) της EU-27. Ο τομέας των τουριστικών καταλυμάτων απασχολεί 2,3 εκατ. εργαζομένους στην ΕΕ-27, και η συνολική απασχόληση στο σύνολο της τουριστικής βιομηχανίας της ΕΕ-27 εκτιμάται ότι κυμαίνεται μεταξύ 12 και 14 εκατ. εργαζομένων (σύμφωνα με τις προκαταρκτικές εκτιμήσεις των tourism συμπληρωματικών λογαριασμών για τον τουρισμό).

Κύρια στατιστικά στοιχεία

Όγκος του τουρισμού – ζήτηση και προσφορά

Οι μόνιμοι κάτοικοι της ΕΕ (εξαιρουμένης της Μάλτας) πραγματοποίησαν περισσότερα από 1 000 εκατομμύρια ταξίδια διακοπών το 2010. Τα σύντομα ταξίδια (με μία έως τρεις διανυκτερεύσεις) ήταν ελαφρώς περισσότερα από τα μισά (55,5 %) των ταξιδιών που πραγματοποιήθηκαν (βλ. πίνακα 1), ενώ περίπου τα τρία τέταρτα (76,6 %) των ταξιδιών που πραγματοποιήθηκαν είχαν εγχώριους προορισμούς και το 23,4 % είχαν προορισμούς στο εξωτερικό.

Σε ορισμένα κράτη μέλη, πάνω από το ήμισυ όλων των διακοπών πραγματοποιήθηκαν στο εξωτερικό. Αυτό ίσχυσε για το Λουξεμβούργο, το Βέλγιο, τη Σλοβενία και τις Κάτω Χώρες. Ωστόσο, λιγότερο από το 10 % των ταξιδιών διακοπών των μόνιμων κατοίκων της Ρουμανίας, της Ισπανίας, της Ελλάδας, της Βουλγαρίας και της Πορτογαλίας πραγματοποιήθηκαν στο εξωτερικό. Τα στοιχεία αυτά φαίνεται να επηρεάζονται τόσο από το μέγεθος του κράτους μέλους όσο και από τη γεωγραφική του θέση (στις μικρότερες και πιο βόρειες χώρες παρατηρείται μεγαλύτερη τάση των κατοίκων τους να κάνουν διακοπές στο εξωτερικό).

Εκτιμάται ότι περίπου το 51,5 % του πληθυσμού της ΕΕ-27 έκανε τουρισμό το 2010, με άλλα λόγια: έκανε τουλάχιστον ένα ταξίδι τουλάχιστον τεσσάρων διανυκτερεύσεων κατά τη διάρκεια του έτους. Και πάλι μπορούν να παρατηρηθούν μεγάλες διαφορές, δεδομένου ότι το ποσοστό συμμετοχής κυμάνθηκε εν προκειμένω από 5,3 % στη Βουλγαρία έως 87,8 % στην Κύπρο (βλ. πίνακα 2).

Από την άποψη της προσφοράς, εκτιμάται ότι σχεδόν 204 000 ξενοδοχεία και συναφή καταλύματα λειτουργούσαν στην ΕΕ-27 το 2010• υπήρχαν περισσότερα από 256 000 άλλα συλλογικά τουριστικά καταλύματα (όπως εγκαταστάσεις κατασκήνωσης και κατοικίες διακοπών). Τα ξενοδοχεία και συναφή καταλύματα διέθεσαν περισσότερες από 12,4 εκατομμύρια κλίνες, από τις οποίες περίπου οι μισές (46.2 %) ήταν στην Ιταλία (2,3 εκατομμύρια κλίνες), στην Ισπανία (1,8 εκατομμύρια κλίνες) ή στη Γερμανία (1,7 εκατομμύρια κλίνες). Το 2010 οι μόνιμοι κάτοικοι και οι μη μόνιμοι κάτοικοι (αλλοδαποί) τουρίστες πραγματοποίησαν περισσότερες από 1 500 εκατομμύρια διανυκτερεύσεις σε ξενοδοχεία και συναφή καταλύματα στην ΕΕ-27.

Κατά την τελευταία δεκαετία, ο αριθμός των τουριστικών διανυκτερεύσεων που πραγματοποιήθηκαν σε συλλογικά τουριστικά καταλύματα σημείωσε γενικά ανοδική τάση. Ωστόσο, μια μείωση των ταξιδιών μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις του 2001 στις Ηνωμένες Πολιτείες και η οικονομική και χρηματοπιστωτική κρίση προκάλεσαν βραχυπρόθεσμες κρίσεις: ο αριθμός των τουριστικών διανυκτερεύσεων που πραγματοποιήθηκαν σε συλλογικά τουριστικά καταλύματα στην ΕΕ-27 μειώθηκε κατά 0,6 % το 2008 και κατά 2,8 % το 2009. Ωστόσο, το 2010 ο αριθμός των διανυκτερεύσεων που πραγματοποιήθηκαν σε συλλογικά τουριστικά καταλύματα αυξήθηκε κατά 0,9 %, υπερβαίνοντας τις 2 250 εκατομμύρια διανυκτερεύσεις (βλ. σχήμα 1).

Κυριότεροι προορισμοί

Οι μόνιμοι κάτοικοι της Γερμανίας πραγματοποίησαν 640,6 εκατομμύρια διανυκτερεύσεις σε συλλογικά τουριστικά καταλύματα εκτός Γερμανίας το 2010, ενώ οι μόνιμοι κάτοικοι του Ηνωμένου Βασιλείου πραγματοποίησαν 504,3 εκατομμύρια διανυκτερεύσεις στο εξωτερικό• οι μόνιμοι κάτοικοι των δύο αυτών κρατών μελών αποτέλεσαν σχεδόν το ήμισυ (49,4 %) του συνολικού αριθμού διανυκτερεύσεων που πραγματοποιήθηκαν στο εξωτερικό από μόνιμους κατοίκους της ΕΕ-27. Αν διευρυνθεί η κάλυψη, τα δέκα κράτη μέλη των οποίων οι μόνιμοι κάτοικοι πραγματοποίησαν τις περισσότερες διανυκτερεύσεις σε συλλογικά τουριστικά καταλύματα στο εξωτερικό κάλυψαν το 87,4 % των 2 315.3 εκατομμυρίων διανυκτερεύσεων που πραγματοποιήθηκαν στο εξωτερικό το 2010 (βλ. πίνακα 3).

Αν ληφθεί υπόψη το μέγεθος μιας χώρας από πλευράς πληθυσμού, το Λουξεμβούργο ήταν το κράτος μέλος του οποίου οι μόνιμοι κάτοικοι πραγματοποίησαν τις περισσότερες διανυκτερεύσεις στο εξωτερικό ανά κάτοικο (21,2 διανυκτερεύσεις κατά μέσο όρο), και ακολουθούν κατόπιν η Κύπρος (14,7), η Ιρλανδία (11,6, στοιχεία για το 2009) και οι Κάτω Χώρες (επίσης 11,6). Αντίθετα, οι Ρουμάνοι, οι Βούλγαροι και οι Έλληνες (στοιχεία για το 2009) πραγματοποίησαν το 2010, κατά μέσο όρο, λιγότερο από μία διανυκτέρευση στο εξωτερικό ανά κάτοικο (βλ. σχήμα 2).

Το 2010 η Ισπανία ήταν ο συνηθέστερος τουριστικός προορισμός στην ΕΕ για τους μη μόνιμους κατοίκους (άτομα προερχόμενα από το εξωτερικό), με 213,3 εκατομμύρια διανυκτερεύσεις σε συλλογικά τουριστικά καταλύματα, ή 23,2 % του συνόλου της ΕΕ-27. Οι τρεις δημοφιλέστεροι προορισμοί μεταξύ των κρατών μελών για τους μη μόνιμους κατοίκους ήταν η Ισπανία, η Ιταλία (167,8 εκατομμύρια διανυκτερεύσεις) και η Γαλλία (85,2 εκατομμύρια διανυκτερεύσεις), οι οποίες μαζί αντιπροσώπευαν το 50,7 % των διανυκτερεύσεων μη μόνιμων κατοίκων στην ΕΕ-27. Οι λιγότερο συνήθεις προορισμοί ήταν η Λιθουανία, η Λετονία και το Λουξεμβούργο (στοιχεία για το 2009)• ο αντίκτυπος του μεγέθους των εν λόγω κρατών μελών θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά την ερμηνεία των στοιχείων αυτών (βλ. σχήμα 3 και πίνακα 4).

Ο αριθμός των διανυκτερεύσεων (μόνιμων κατοίκων και μη μόνιμων κατοίκων) μπορεί να εξεταστεί με βάση τη σύγκριση με το μέγεθος της χώρας από πλευράς πληθυσμού, παρέχοντας έναν δείκτη τουριστικής έντασης. Το 2010, με τη χρήση του εν λόγω δείκτη, οι μεσογειακοί νησιωτικοί προορισμοί της Μάλτας και της Κύπρου, καθώς επίσης και ο ορεινός και αστικός προορισμός της Αυστρίας ήταν οι δημοφιλέστεροι τουριστικοί προορισμοί στην ΕΕ-27 (βλ. σχήμα 4).

Χρηματοοικονομικές πτυχές του διεθνούς τουρισμού

Η οικονομική σημασία του τουρισμού μπορεί να μετρηθεί με το ποσοστό των εσόδων από τον διεθνή τουρισμό σε σχέση με το ΑΕγχΠ. Το 2010 το ποσοστό αυτό σημείωσε την υψηλότερη τιμή στη Μάλτα (13,2 %) και στην Κύπρο (9,5 %), επιβεβαιώνοντας τη σημασία του τουρισμού για τα νησιωτικά αυτά έθνη (βλ. πίνακα 5)• ακόμη υψηλότερο ποσοστό σημειώθηκε στην Κροατία (13,9 %, στοιχεία για το 2009). Σε απόλυτες τιμές, τα υψηλότερα έσοδα από τον διεθνή τουρισμό το 2010 σημειώθηκαν στην Ισπανία (39 621 εκατομμύρια ευρώ) και στη Γαλλία (34 939 εκατομμύρια ευρώ), και κατόπιν στην Ιταλία, στη Γερμανία και στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Στη Γερμανία σημειώθηκε το υψηλότερο επίπεδο δαπανών για τον διεθνή τουρισμό, συνολικού ύψους 58 596 εκατ. ευρώ το 2010, και ακολούθησε το Ηνωμένο Βασίλειο (36 829 εκατομμύρια ευρώ) και η Γαλλία (29 686 εκατομμύρια ευρώ). Αν οι δαπάνες αυτές αναλυθούν σε σχέση με το μέγεθος του πληθυσμού, προκύπτει ότι οι μόνιμοι κάτοικοι του Λουξεμβούργου δαπάνησαν το 2010 κατά μέσο όρο 5 374 ευρώ ανά κάτοικο για ταξίδια στο εξωτερικό, τιμή κατά πολύ μεγαλύτερη από εκείνη της δεύτερης κατά σειρά χώρας, του Βελγίου (1 305 ανά κάτοικο), το οποίο ακολούθησαν η Ιρλανδία, η Δανία και η Κύπρος. Δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι τα εν λόγω πέντε κράτη μέλη είναι όλα σχετικώς μικρά και επίσης μεταξύ των υψηλότερων στην κατάταξη όσον αφορά το ποσοστό των μεγάλης διάρκειας (δηλαδή τεσσάρων ή περισσοτέρων διανυκτερεύσεων) ταξιδιών στο εξωτερικό στον συνολικό αριθμό ταξιδιών διακοπών.

Πηγές και διαθεσιμότητα στοιχείων

Ο τουρισμός, σ’ ένα στατιστικό πλαίσιο, αναφέρεται στη δραστηριότητα των επισκεπτών οι οποίοι ταξιδεύουν σ’ έναν προορισμό έξω από το σύνηθες περιβάλλον τους για λιγότερο από έναν χρόνο. Μπορεί να είναι για οποιονδήποτε κύριο σκοπό, συμπεριλαμβανομένων της επιχειρηματικότητας, της αναψυχής ή άλλων προσωπικών λόγων πλην της απασχόλησης από έναν μόνιμο κάτοικο, νοικοκυριό ή επιχείρηση στον τόπο επίσκεψης. Οι στατιστικές τουρισμού περιορίζονται σήμερα σε τουλάχιστον μία διανυκτέρευση• από το 2014 και μετά θα καλύπτονται επίσης και οι επισκέψεις χωρίς διανυκτέρευση.

Ένα σύστημα στατιστικών τουρισμού θεσπίστηκε στην οδηγία 95/57/ΕΚ του Συμβουλίου, της 23ης Νοεμβρίου 1995, σχετικά με τη συλλογή στατιστικών στοιχείων στον τομέα του τουρισμού. Η εν λόγω νομική βάση απαιτεί από τα κράτη μέλη να υποβάλλουν τακτικά ένα σύνολο συγκρίσιμων στατιστικών τουρισμού. Οι τροποποιήσεις των 2004 και 2006 αφορούσαν τη διεύρυνση της ΕΕ και τις πρόσφατες αλλαγές στην παγκόσμια αγορά τουρισμού. Τον Ιούλιο του 2011 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξέδωσαν νέο κανονισμό 692/2011 σχετικά με τις ευρωπαϊκές στατιστικές στον τομέα του τουρισμού και την κατάργηση της οδηγίας 95/57/ΕΚ του Συμβουλίου• ο κανονισμός αυτός θα αρχίσει να ισχύει από το έτος αναφοράς 2012 και μετά.

Οι στατιστικές τουρισμού στην ΕΕ απαρτίζονται από δύο κύριες συνιστώσες: στατιστικές σχετικά με τη δυναμικότητα και τη ροή επισκεπτών σε ομαδικά τουριστικά καταλύματα, αφενός, και στατιστικές σχετικά με την τουριστική ζήτηση, αφετέρου. Στα περισσότερα κράτη μέλη, οι πρώτες καταρτίζονται βάσει ερωτηματολογίων που συμπληρώνουν τα καταλύματα στο πλαίσιο σχετικών ερευνών, ενώ οι δεύτερες καταρτίζονται κυρίως βάσει ερευνών ταξιδιωτών στα σημεία διέλευσης των συνόρων ή βάσει ερευνών για τα νοικοκυριά.

Οι στατιστικές σχετικά με τη δυναμικότητα των ομαδικών τουριστικών καταλυμάτων περιλαμβάνουν τον αριθμό καταλυμάτων, τον αριθμό υπνοδωματίων για τον αριθμό κλινών. Οι στατιστικές αυτές διατίθενται κατά τύπο καταλύματος ή κατά περιφέρεια και καταρτίζονται σε ετήσια βάση.

Οι στατιστικές σχετικά με την πληρότητα των ομαδικών τουριστικών καταλυμάτων αναφέρονται στον αριθμό αφίξεων (στα καταλύματα) και στον αριθμό διανυκτερεύσεων μόνιμων κατοίκων και μη μόνιμων κατοίκων, ανά τύπο καταλύματος ή περιφέρεια• διατίθενται στατιστικές σειρές σε ετήσια και μηνιαία βάση. Επιπλέον, καταρτίζονται στατιστικές σχετικά με τη χρήση κλινών (ποσοστά πληρότητας). Οι στατιστικές σχετικά με την τουριστική ζήτηση αναφέρονται στην τουριστική συμμετοχή, δηλαδή στον αριθμό των ατόμων που πραγματοποίησαν τουλάχιστον ένα ταξίδι τουλάχιστον τεσσάρων διανυκτερεύσεων κατά τη διάρκεια της περιόδου αναφοράς (τρίμηνο ή έτος). Διατίθενται στατιστικές σε σχέση με τον αριθμό των τουριστικών ταξιδιών που πραγματοποιήθηκαν (και τον αριθμό των διανυκτερεύσεων στα εν λόγω ταξίδια), ανά:

  • χώρα προορισμού•
  • μήνα αναχώρησης•
  • διάρκεια παραμονής•
  • τύπο οργάνωσης για το ταξίδι•
  • τρόπο μεταφοράς•
  • τύπο καταλύματος•
  • δαπάνη.

Τα στοιχεία μπορούν επίσης να αναλυθούν βάσει κοινωνικοδημογραφικών επεξηγηματικών μεταβλητών, όπως η ηλικία και το φύλο.

Μπορούν επίσης να χρησιμοποιούνται για τη μελέτη του τουρισμού στοιχεία από άλλες επίσημες πηγές. Τα εν λόγω στατιστικά στοιχεία περιλαμβάνουν:

  • στοιχεία σχετικά με την απασχόληση στον τομέα των τουριστικών καταλυμάτων από την έρευνα εργατικού δυναμικού (ΕΕΔ), κατά χρόνο εργασίας (πλήρης / μερική απασχόληση), εργασιακό καθεστώς, ηλικία, μορφωτικό επίπεδο, φύλο, μονιμότητα και αρχαιότητα όσον αφορά την απασχόληση στον ίδιο εργοδότη (ετήσια και τριμηνιαία στοιχεία)•
  • στοιχεία σχετικά με έσοδα και δαπάνες ατομικών ταξιδιών από το ισοζύγιο πληρωμών
  • στατιστικές μεταφορών (π.χ. αεροπορικές μεταφορές επιβατών)•
  • στατιστικές διάρθρωσης των επιχειρήσεων (ΣΔΕ) που μπορούν να χρησιμοποιούνται για την παροχή πρόσθετων πληροφοριών σχετικά με τις τουριστικές ροές και την οικονομική απόδοση ορισμένων τομέων που σχετίζονται με τον τουρισμό.

Πλαίσιο

Η ΕΕ είναι ένας από τους κύριους τουριστικούς προορισμούς, με έξι κράτη μέλη της να συγκαταλέγονται μεταξύ των δέκα κορυφαίων παγκοσμίως προορισμών διακοπών. Ο τουρισμός αποτελεί σημαντική δραστηριότητα στην ΕΕ, έχει δε το δυναμικό να συμβάλει στην ανάπτυξη της απασχόλησης και της οικονομίας, καθώς και στην ανάπτυξη στις αγροτικές, περιφερειακές ή λιγότερο ανεπτυγμένες περιοχές. Τα χαρακτηριστικά αυτά ενισχύουν τη ζήτηση για αξιόπιστες και εναρμονισμένες στατιστικές στον τομέα αυτόν, καθώς και στο ευρύτερο πλαίσιο των τομέων της περιφερειακής πολιτικής και της πολιτικής για την αειφόρο ανάπτυξη.

Πράγματι, ο τουρισμός μπορεί να αποτελέσει σημαντικό παράγοντα για την ανάπτυξη των ευρωπαϊκών περιφερειών. Οι υποδομές που δημιουργούνται για τουριστικούς σκοπούς συμβάλλουν στην τοπική ανάπτυξη, ενώ οι θέσεις εργασίας που δημιουργούνται ή διατηρούνται μπορούν να βοηθήσουν να αντισταθμιστεί η βιομηχανική ή η αγροτική παρακμή. Ο βιώσιμος τουρισμός επιτρέπει τη διατήρηση και την αναβάθμιση της πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς, από τις τέχνες έως την τοπική γαστρονομία ή τη διατήρηση της βιοποικιλότητας.

Το 2006 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέδωσε την ανακοίνωση Communication (2006) 134 'A renewed EU tourism policy: towards a stronger partnership for European tourism’. Το έγγραφο αυτό εξέταζε ένα φάσμα προκλήσεων που θα διαμορφώσουν τον τουρισμό τα προσεχή έτη, συμπεριλαμβανομένων της γήρανσης του πληθυσμού της Ευρώπης, της αύξησης του εξωτερικού ανταγωνισμού, της ζήτησης των καταναλωτών για πιο εξειδικευμένο τουρισμό, καθώς και της ανάγκης για ανάπτυξη πιο βιώσιμων και περιβαλλοντικά φιλικών τουριστικών πρακτικών. Εξέθετε επιχειρήματα περί του ότι ο πιο ανταγωνιστικός τουρισμός και οι βιώσιμοι προορισμοί θα βοηθήσουν στη μεγαλύτερη ικανοποίηση των τουριστών και θα διασφαλίσουν τη θέση της Ευρώπης ως του κορυφαίου τουριστικού προορισμού παγκοσμίως. Την εν λόγω ανακοίνωση ακολούθησε η ανακοίνωση Communication ((2007) 621 τον Οκτώβριο του 2007, με τίτλο 'Agenda for a sustainable and competitive European tourism ’, η οποία πρότεινε δράσεις σε σχέση με τη βιώσιμη διαχείριση των προορισμών, την ενσωμάτωση των ανησυχιών των επιχειρήσεων περί βιωσιμότητας και την ευαισθητοποίηση των τουριστών όσον αφορά τη βιωσιμότητα.

Η ανακοίνωση Communication ((2010) 352 'Europe, the world’s No. 1 tourist destination – a new political framework for tourism in Europe’ εκδόθηκε τον Ιούνιο του 2010. Η εν λόγω ανακοίνωση εκδόθηκε μετά την έναρξη ισχύος της Συνθήκης της Λισαβόνας, η οποία αναγνώρισε τη σημασία του τουρισμού – προβλέποντας συγκεκριμένη αρμοδιότητα για την ΕΕ στον εν λόγω τομέα και επιτρέποντας τη λήψη αποφάσεων με ειδική πλειοψηφία. Ένα ειδικό άρθρο της Συνθήκης σχετικά με τον τουρισμό προβλέπει ότι η ΕΕ «συμπληρώνει τη δράση των κρατών μελών στον τομέα του τουρισμού, ιδίως με την προαγωγή της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων της Ένωσης στον τομέα αυτό». Με την ανακοίνωσή της του 2010 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ενθάρρυνε μια συντονισμένη προσέγγιση για τις πρωτοβουλίες που σχετίζονται με τον τουρισμό και καθόρισε ένα νέο πλαίσιο δράσης με σκοπό την αύξηση της ανταγωνιστικότητας του τουρισμού και της ικανότητάς του για αειφόρο ανάπτυξη. Πρότεινε δε διάφορες ευρωπαϊκές ή πολυεθνικές πρωτοβουλίες – συμπεριλαμβανομένης της ενοποίησης της κοινωνικοοικονομικής βάσης γνώσεων για τον τουρισμό – με στόχο την επίτευξη αυτών των στόχων.

Περισσότερες πληροφορίες από την Eurostat

Εκδόσεις

Κύριοι πίνακες

Βάση δεδομένων

Ειδική ενότητα

Μεθοδολογία / Μεταδεδομένα

Άλλες πληροφορίες

Πρωτογενή στοιχεία για τους πίνακες και τα σχήματα (MS Excel)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Βλ. επίσης