Projekt pomógł ożywić i zachować tradycyjne techniki hodowli konia huculskiego, ważnej części dziedzictwa kulturowego ludów Karpat Wschodnich, które zamieszkują tereny wzdłuż granicy polsko-ukraińskiej. Ratowanie zwierząt przed wyginięciem pomogło wzmocnić wyjątkową kulturę regionu. Projekt przyczynił się do powstania nowych bodźców ekonomicznych w celu ochrony konia i jego siedlisk, w tym w zakresie działalności rekreacyjnej, turystycznej i hipoterapii.
Polska i Ukraina łączą siły, by uratować konia huculskiego i jego siedliska
- 24 June 2019
Rezultatem projektu było nawiązania stałej współpracy transgranicznej na rzecz hodowli konia huculskiego, ważnego gatunku w polskim i ukraińskim dziedzictwie kulturowym. Działania mające na celu ochronę tych koni w ich naturalnym środowisku zaowocowały zbliżeniem społeczności miłośników koni z obu stron granicy.
Działania na rzecz zachowania konia huculskiego i jego siedlisk obejmowały m.in.: modernizację istniejących obiektów, organizację hodowli, szkolenie nowego personelu oraz organizowanie działań kulturalnych, takich jak pokazy filmowe, festiwale i konferencje w celu podnoszenia świadomości na temat sytuacji konia huculskiego i jego znaczenia.
W ramach projektu utworzono Polsko-Ukraińskie Centrum Hodowli i Promocji Konia Huculskiego z biurami w Polsce i na Ukrainie. Odpowiadało ono za koordynację wielu transgranicznych działań w ramach projektu.
Ochrona zwierząt w celu zachowania regionalnej tożsamości kulturowej
W Polsce fundusze projektowe pomogły w modernizacji obiektów, takich jak stajnie, wybiegi, ogrodzenia i szlaki konne. Polsko-Ukraińskie Centrum zakupiło sprzęt niezbędny do szkoleń, w tym urządzenia audiowizualne, komputery, kopiarki i meble. Przeprowadzono kursy i szkolenia z zakresu hodowli koni huculskich, ujeżdżania, jazdy konnej i czyszczenia kopyt.
Zorganizowano również festiwale, podczas których pokazywane były filmy promocyjne poświęcone tym koniom, ich historii i kulturze transgranicznej, którą symbolizują.
Na Ukrainie w ramach projektu zmodernizowano także obiekty, takie jak stajnie, wybiegi i szkoły jazdy konnej. W Holubyne organizatorzy projektu pomogli zbudować trwały szlak jeździecki do trenowania koni huculskich. Przeprowadzono też szkolenia poświęcone identyfikacji i wyborowi koni huculskich do hodowli.
Projekt przyniósł wiele korzyści społeczno-ekonomicznych. Ceny koni wzrosły, co przełożyło się na zwiększenie dobrobytu ich hodowców. Dzieci niepełnosprawne korzystają z usług hipoterapii dostępnych w Ośrodkach Hipoterapii utworzonych w ramach projektu. Lepsze udogodnienia i szerszy rozgłos przyciągnęły większą liczbę turystów do województwa podkarpackiego w Polsce i do regionu Zakarpacia na Ukrainie, co pobudziło lokalne gospodarki.
Koń huculski: źródło nadziei
Koń huculski, pochodzący z Karpat, został nazwany na cześć rdzennych mieszkańców — Hucułów, którzy mieszkają głównie na Ukrainie i w Rumunii. Ma on krótką głowę i ciężką budowę, dzięki czemu jest przydatny m.in. do ciągnięcia drewna na obszarach leśnych.
Z biegiem czasu liczba koni uległa znacznemu zmniejszeniu. Uważa się, że po II wojnie światowej w regionie pozostało zaledwie 300 koni huculskich. Podczas gdy wiele europejskich koni ma przodków wśród koni huculskich, czysta rasa była zagrożona całkowitym wyginięciem.
Projekt ten pomógł ochronić konia huculskiego przed wyginięciem i zachować jego cechy. Inicjatywa promowała wspólne dziedzictwo naturalne i kulturowe mieszkańców Karpat Wschodnich po obu stronach granicy polsko-ukraińskiej.
Uważa się, że populacja czystej rasy koni huculskich w Europie liczy obecnie około 8000 zwierząt.
Łączna wartość inwestycji i dofinansowania UE
Łączna wartość inwestycji w projekt „Utworzenie Centrum Polsko-Ukraińskiego” wyniosła 1 708 332 EUR, przy czym wkład Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa i Partnerstwa o wartości 1 537 499 EUR wniesiono za pośrednictwem Programu Współpracy Transgranicznej Europejskiego Instrumentu Sąsiedztwa i Partnerstwa Polska – Białoruś – Ukraina na okres programowania 2007–2013. Inwestycja objęta jest osią priorytetową „Współpraca sieciowa oraz inicjatywy społeczności lokalnych”.