Od 1989 r. w szeregu polskich miast doszło do silnej dezindustrializacji, a wiele średnich lub mniejszych miast, które opierały się na jednej gałęzi przemysłu lub na działalności jednej fabryki, podupadło. W dokumentach dotyczących polityki uznano, że utrzymujące się terytorialne dysproporcje społeczno-gospodarcze stanowią jedno z największych zagrożeń dla rozwoju gospodarczego Polski. Wyróżnia się dwa obszary strategicznej interwencji: obszary zagrożone trwałą marginalizacją oraz miasta średniej wielkości, które tracą funkcje społeczno-gospodarcze.

Regiony oddalone stanowią prawie połowę terytorium UE i są zamieszkałe przez 37 mln osób. Często grozi im przekształcenie się – jak zostało to określone w sprawozdaniu JRC – w miejsca odizolowane (ang. lonely places), które cierpią z powodu niewystarczającej oferty usług lokalnych, słabej dostępności internetu czy niewystarczających połączeń transportowych. Określenie to odzwierciedla pozycję tych miejsc i ich połączenie z innymi obszarami, widziane z perspektywy demograficznej, gospodarczej, społecznej i infrastrukturalnej. W sprawozdaniu jako miejsca odizolowane zakwalifikowano 1200 miejscowości w całej Europie. Mogą ich dotyczyć zjawiska takie jak: wyludnianie się, zła łączność internetowa, mała różnorodność usług, nawet w miastach, lub ubóstwo transportowe grup defaworyzowanych.