Ο τομέας της αλιείας και της υδατοκαλλιέργειας διέπεται από τους κανόνες περί ανταγωνισμού μόνο στον βαθμό που ορίζεται από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο σύμφωνα με το άρθρο 42 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ). Συνεπώς, οι δημόσιες δαπάνες διακρίνονται σε δύο κατηγορίες:
1. ενισχύσεις από το χρηματοδοτικό μέσο της ΕΕ, δηλαδή το Ευρωπαϊκό Ταμείο Θάλασσας και Αλιείας (ΕΤΘΑ)
2. κρατικές ενισχύσεις, δηλαδή ενισχύσεις που χορηγούν οι χώρες της ΕΕ στον τομέα της αλιείας και της υδατοκαλλιέργειας, εκτός από τις ενισχύσεις που χρηματοδοτούνται από το ΕΤΘΑ και εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 42 της ΣΛΕΕ.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη διάκριση μεταξύ των δύο αυτών κατηγοριών, βλ. την παρουσίαση.
Οι κρατικές ενισχύσεις είναι καταρχήν ασυμβίβαστες με την εσωτερική αγορά, εκτός από ειδικές περιπτώσεις, όπως:
Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, τα κράτη μέλη πρέπει να κοινοποιούν στην Επιτροπή οποιοδήποτε καθεστώς κρατικών ενισχύσεων που επιθυμούν να θεσπίσουν ή οποιαδήποτε κρατική ενίσχυση που πρόκειται να χορηγήσουν. Επίσης, δεν μπορούν να θέσουν σε εφαρμογή το καθεστώς ενισχύσεων ή να χορηγήσουν την ενίσχυση μέχρις ότου αποφανθεί η Επιτροπή σχετικά με τη συμβατότητά τους με τη Συνθήκη. (Βλ. άρθρο 3 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 2015/1589 του Συμβουλίου και άρθρο 2 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 794/2004 της Επιτροπής).
Στο πλαίσιο της εξέτασης υποθέσεων κρατικών ενισχύσεων, η Επιτροπή μπορεί να επεξεργάζεται δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα. Για περισσότερες πληροφορίες βλ. την ειδική δήλωση περί απορρήτου.
Πώς γίνεται η κοινοποίηση;
Η κοινοποίηση της βοήθειας πρέπει να γίνεται ηλεκτρονικά με το σύστημα SANI2, μέσω της Μόνιμης Αντιπροσωπείας του οικείου κράτους μέλους στην ΕΕ. Το κράτος μέλος πρέπει να συμπληρώνει τόσο το γενικό δελτίο πληροφοριών όσο και το συμπληρωματικό δελτίο πληροφοριών για χορήγηση κρατικής ενίσχυσης στον τομέα της αλιείας και της υδατοκαλλιέργειας.
ΣΗΜ.: Επί του παρόντος, το SANI2 δεν περιλαμβάνει το συμπληρωματικό δελτίο πληροφοριών για χορήγηση κρατικής ενίσχυσης στον τομέα της αλιείας και της υδατοκαλλιέργειας. Τα κράτη μέλη καλούνται να τηλεφορτώσουν το προσωρινό συμπληρωματικό δελτίο πληροφοριών από αυτό τον ιστότοπο και είτε να το επισυνάψουν στην κοινοποίηση στο SANI2 είτε να το στείλουν απευθείας στη διεύθυνση mare-aidesdetat@ec.europa.eu.
Έντυπα κοινοποίησης
Γενικό δελτίο πληροφοριών
Το γενικό δελτίο πληροφοριών τροποποιήθηκε με τον κανονισμό (EΕ) 2015/2282 της Επιτροπής της 27ης Νοεμβρίου 2015 για την τροποποίηση του κανονισμού (EΚ) αριθ. 794/2004 σχετικά με τα έντυπα κοινοποίησης και τα δελτία πληροφοριών (ΕΕ L 325, 10.12.2015, σ. 1–180).
Προσωρινό συμπληρωματικό δελτίο πληροφοριών για τη χορήγηση κρατικής ενίσχυσης στον τομέα της αλιείας και της υδατοκαλλιέργειας
Η Επιτροπή προετοιμάζει επί του παρόντος κανονισμό για την τροποποίηση του κανονισμού (EΚ) αριθ. 794/2004 σχετικά με το συμπληρωματικό δελτίο πληροφοριών για χορήγηση κρατικής ενίσχυσης στον τομέα της αλιείας και της υδατοκαλλιέργειας. Η έκδοσή του προβλέπεται για το φθινόπωρο του 2016, μετά τη διαβούλευση με τη Συμβουλευτική Επιτροπή για τις Κρατικές Ενισχύσεις.
Μπορείτε να στέλνετε τυχόν ερωτήσεις ή προτάσεις σας σχετικά με την προσωρινή έκδοση του δελτίου στη διεύθυνση mare-aidesdetat@ec.europa.eu.
Ποιες είναι οι συνέπειες εάν ένα κράτος μέλος παραλείψει την κοινοποίηση;
Αν ένα κράτος μέλος θεσπίσει καθεστώς κρατικών ενισχύσεων ή χορηγήσει μεμονωμένη ενίσχυση χωρίς να τα κοινοποιήσει στην Επιτροπή ή χωρίς να λάβει την έγκρισή της γι΄αυτά, η κρατική ενίσχυση ή το καθεστώς κρατικών ενισχύσεων θα θεωρηθούν παράνομα (βλ. άρθρο 1, στοιχείο (στ) του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 2015/1589 του Συμβουλίου ). Επιπλέον, οι αποδέκτες παράνομης ενίσχυσης θα κληθούν, κατ΄αρχήν, να την επιστρέψουν. (βλ. άρθρο 16 του ίδιου κανονισμού).
Πότε δεν είναι αναγκαία η κοινοποίηση;
Ορισμένα είδη κρατικών ενισχύσεων στον τομέα της αλιείας και της υδατοκαλλιέργειας θεωρούνται συμβατά με την κοινή αγορά και, κατά συνέπεια, μπορούν να χορηγηθούν χωρίς να χρειάζεται προηγούμενη έγκριση της Επιτροπής . Δεν απαιτείται κοινοποίηση στις ακόλουθες περιπτώσεις:
1. ενισχύσεις που καλύπτονται από τον κανονισμό απαλλαγής κατά κατηγορία (κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 1388/2014 της Επιτροπής - ο νέος κανονισμός απαλλαγής κατά κατηγορία που ισχύει για τον τομέα εγκρίθηκε στις 16.12.2014 και τέθηκε σε ισχύ την 01.01.2015).
2. ενισχύσεις ήσσονος σημασίας (κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 717/2014 της Επιτροπής· βλ. κατωτέρω).
Τα κράτη μέλη οφείλουν, ωστόσο, να καταρτίζουν κάθε χρόνο έκθεση για το σύνολο των κρατικών ενισχύσεων που χορήγησαν κατά τη διάρκεια του έτους, συμπεριλαμβανομένων όσων εμπίπτουν στους κανόνες για τις ενισχύσεις ήσσονος σημασίας. Η έκθεση αυτή πρέπει να υποβάλλεται σε ηλεκτρονική μορφή έως τις 30 Ιουνίου (βλ. άρθρα 5 και 6 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 794/2004 της Επιτροπής· οι πληροφορίες που θα πρέπει να περιέχει η έκθεση ορίζονται στο παράρτημα III Γ αυτού του κανονισμού).
Το Δικαστήριο της ΕΕ εξέδωσε απόφαση για μια υπόθεση στην οποία ένα κράτος μέλος παρέλειψε να υποβάλει εμπρόθεσμα τις ετήσιες εκθέσεις του (βλ. απόφαση του Δικαστηρίου της 12ης Ιανουαρίου 2006– Επιτροπή κατά Λουξεμβούργου (Υπόθεση C-69/05)).
Κανόνες για τις ενισχύσεις ήσσονος σημασίας στον τομέα της αλιείας και της υδατοκαλλιέργειας
Οι κρατικές ενισχύσεις που δεν υπερβαίνουν ένα ορισμένο ανώτατο όριο κατά τη διάρκεια συγκεκριμένης χρονικής περιόδου θεωρούνται ότι δεν πληρούν όλα τα κριτήρια που ορίζονται στο άρθρο 107, παράγραφος 1 της ΣΛΕΕ. Αυτές είναι οι λεγόμενες ενισχύσεις ήσσονος σημασίας. Ο κανονισμός 717/2014 της Επιτροπής (για την αντικατάσταση του κανονισμού (EΚ) αριθ. 875/2007 της Επιτροπής) καθορίζει σε 30.000 ευρώ το ανώτατο όριο ανά δικαιούχο κατά τη διάρκεια οποιασδήποτε περιόδου τριών ετών. Επιπλέον, κάθε κράτος μέλος πρέπει να τηρεί το ανώτατο συνολικό ποσό που καθορίζεται στο παράρτημα του κανονισμού για τις ενισχύσεις ήσσονος σημασίας (το λεγόμενο εθνικό ανώτατο όριο) όταν χορηγεί ενισχύσεις σε επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα της αλιείας και της υδατοκαλλιέργειας. Οι ενισχύσεις ήσσονος σημασίας που χορηγούνται σε όλες τις επιχειρήσεις στον τομέα της αλιείας και της υδατοκαλλιέργειας κατά τη διάρκεια τριετούς περιόδου δεν μπορούν να υπερβαίνουν το 2,5% του ετήσιου κύκλου εργασιών των δραστηριοτήτων αλίευσης, μεταποίησης και υδατοκαλλιέργειας ανά κράτος μέλος.
Ειδικότερα, οι ενισχύσεις ήσσονος σημασίας:
α. πρέπει να αποτελούν αντικείμενο διαφανούς διαχείρισης·β. δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αγορά αλιευτικών σκαφών, τον εκσυγχρονισμό ή την αντικατάσταση των κύριων ή βοηθητικών μηχανών των αλιευτικών σκαφών, για δράσεις που αυξάνουν την αλιευτική ικανότητα του σκάφους ή για εξοπλισμό που αυξάνει την ικανότητα του σκάφους να εντοπίζει αλιεύματα, ή για άλλες μη επιλέξιμες δράσεις βάσει του κανονισμού για το ΕΤΘΑ·γ. δεν μπορούν να υπερβαίνουν το ανώτατο όριο των 30.000 ευρώ για οποιαδήποτε περίοδο τριών οικονομικών ετών.
Ο συγκεκριμένος κατάλογος προϋποθέσεων δεν είναι εξαντλητικός.
Τα κράτη μέλη οφείλουν να θεσπίσουν μέτρα για τον έλεγχο της τήρησης των κανόνων.
/fisheries/file/f-twitter256-32png_elf-twitter_256-32.png Alt Text : twitter icon Title Text : twitter icon
/fisheries/file/3019_elbackground_icon1.gif Alt Text : Rss feed Title Text : Rss feed
Αναζήτηση ειδήσεων
Γενικές πληροφορίες για τους κανόνες περί κρατικών ενισχύσεων
Νομοθεσία και διατάξεις της Συνθήκης για τις κρατικές ενισχύσεις
Μητρώο κρατικών ενισχύσεων
Απαλλαγή κατά κατηγορία: στοιχεία που προσκόμισαν χώρες της ΕΕ
The UN Environment Programme Finance Initiative (UNEP FI) has just released a new guidance on blue finance to help banks, insurers and investors take action on the transition of ocean sectors to a sustainable future.
Capraia is a small island in the upper Tyrrhenian Sea, in the Tuscan Archipelago National Park between Italy and the island of Corsica. Measuring just 8 km by 4 km and located about 70 km off the coast of Tuscany, the Capraia is home to about 300 people.
The Cabo de Palos Marine Reserve is the oldest marine reserve in the region of Murcia, Spain. Its status as a protected area since 1995 has favoured a thriving marine life. Murcia is a region of exceptional marine biodiversity, which enjoys a high level of protection, including 12 Natura 2000 sites and two Marine Protected Areas (MPA).
