Gegevens geëxtraheerd in mei 2022
Geplande update van het artikel: Mei 2023
Highlights

Bron: Eurostat (lfsa_ewhan2)
Dit artikel belicht de belangrijkste aspecten van de arbeidstijd voor verschillende subgroepen van de bevolking (bijvoorbeeld mannen en vrouwen, deeltijdwerkers en voltijdwerkers) en in verschillende economische activiteiten en beroepen. Meer in het bijzonder richt het zich op het gemiddelde aantal werkelijke werkuren per week dat werknemers in 2021 aan hun belangrijkste baan hebben besteed.
De resultaten worden gepresenteerd voor de Europese Unie als geheel, individuele EU-landen, drie EVA landen (IJsland, Noorwegen en Zwitserland) en één kandidaat-lidstaat land (Servië).
De cijfers in dit artikel komen uit de EU-arbeidskrachtenenquête . Sinds 2021, als gevolg van de uitvoering vanRegulation (EU) 2019/1700 alle aan de enquête deelnemende landen hebben hun vragenlijsten over de meting van de werkelijke werktijden geharmoniseerd, wat heeft geleid tot een betere vergelijkbaarheid en kwaliteit van de resultaten.
Dit artikel vult het artikel aan Werkgelegenheid — jaarstatistieken .
Full article
Algemeen overzicht
In de EU werkten mensen tussen 20 en 64 jaar in 2021 gemiddeld 36,4 uur per week. Dit aantal verwijst naar de uren die mensen „werkelijk” besteden aan werkactiviteiten in hun hoofdbaan tijdens de referentieweek (zie methodologische aanwijzingen voor het verschil tussen werkelijke en gebruikelijke werkuren).
Het EU-gemiddelde voor werkelijke werkuren per week verbergt veel verschillen tussen de EU-landen (zie kaart 1). Degenen met de langste werkweken waren Griekenland (40,1 uur), Roemenië (39,8 uur), Polen (39,7 uur) en Bulgarije (39,5 uur).
Nederland had daarentegen de kortste gemiddelde werkweek (32,2 uur), gevolgd door Oostenrijk (33,7 uur) en Duitsland (34,6 uur). Het EVA-land Noorwegen valt ook op met een korte werkweek (33,9 uur).

Bron: Eurostat (lfsa_ewhan2)
Het gemiddelde wordt berekend als het totale aantal werkelijke werkuren gedeeld door het aantal werknemers dat daadwerkelijk heeft gewerkt. De noemer houdt alleen rekening met de personen die op het werk aanwezig zijn (met uitzondering van personen die afwezig zijn wegens vakantie, ziekte, tijdelijke ontslagen, enz.). Als ook mensen die afwezig zijn in aanmerking zouden worden genomen, zou de noemer hoger zijn terwijl de teller hetzelfde zou blijven, wat leidt tot een aanzienlijk lager gemiddelde wanneer er veel mensen afwezig zijn. Dit geldt met name voor 2020, toen de COVID-19-pandemie de arbeidsmarkt trof.
De gemiddelde werkuren in kaart 1 omvatten zowel fulltime als parttime werknemers. Bijgevolg beïnvloeden de verschillende deeltijdarbeiders in verschillende landen de resultaten, naast de verschillende wettelijke en gebruikelijke duur van de werkweek.
Landen met een hoog aandeel deeltijdwerkers melden een kortere gemiddelde werkweek voor het totale aantal werknemers. Figuur 1 toont een sterke negatieve correlatie tussen deze twee indicatoren.

Bron: Eurostat (lfsi_pt_a) and (lfsa_ewhan2)
Werknemers naar lengte van de gemiddelde werkweek
In 2021 werkte 27,9 % van de werknemers in de EU gemiddeld minder dan 35 uur per week (zie figuur 2). 17,7 % had een gemiddelde werkweek van 35 tot minder dan 40 uur. Het grootste aandeel (38,4 %) op EU-niveau was voor mensen met een gemiddelde werkweek van 40 tot minder dan 42 uur. Veel kleinere percentages van de beroepsbevolking vertegenwoordigden degenen die gemiddeld per week 42 tot minder dan 45 uur hadden gewerkt (2,8 %), 45 tot minder dan 50 uur (5,3 %) en meer dan 50 uur (7,9 %). Hier omvat de noemer alleen mensen die minstens een uur in de referentieweek hadden gewerkt.
Het grootste aandeel in de meeste EU-lidstaten (18 landen) was voor mensen met een gemiddelde werkweek van 40 tot minder dan 42 uur. Dit aandeel bedroeg meer dan 50 % in 11 EU-landen en bereikte meer dan 70 % in Bulgarije, Roemenië, Letland, Litouwen en Hongarije.
In Zweden, Duitsland, Ierland, Oostenrijk, Nederland, Finland en België was de grootste groep mensen die gemiddeld minder dan 35 uur per week hadden gewerkt, met een aandeel van meer dan 50 % in Nederland. In Frankrijk en Denemarken was de grootste groep mensen met een gemiddelde werkweek van 35 tot minder dan 38 uur.
Kijkend naar mensen met de langste werkweek (50 uur of meer), werden de grootste aandelen gevonden in Griekenland (14,3 %), Ierland (10,1 %) en Frankrijk (10,0 %).
Patronen in de gemiddelde werkweek: voltijdse en deeltijdwerkers
De gemiddelde werkweek voor voltijdwerkers in de EU varieerde van 41,7 uur in Griekenland tot 37,8 uur in Finland (zie figuur 3A). Zowel Servië (43,7 uur) als Zwitserland (42,9 uur) overtroffen Griekenland met nog langere werkweken voor voltijdwerkers. De langste werkweek voor deeltijdwerkers werd geregistreerd in Roemenië, met 26,5 uur, terwijl de kortste in Portugal werd geregistreerd, met 17,9 uur.

Bron: Eurostat (lfsa_ewhan2)
Wat genderverschillen betreft (figuur 3B) hadden mannelijke voltijdwerkers langere werkweken dan hun vrouwelijke tegenhangers in alle landen. Het belangrijkste verschil tussen de EU-lidstaten was in Ierland en Nederland, met respectievelijk 4,1 en 4,0 uur tussen de werkweken van mannelijke en vrouwelijke voltijdwerkers.
Het geslachtspatroon is niet hetzelfde voor deeltijdwerkers: vrouwen hadden langere werkweken in sommige landen, terwijl het in andere landen het tegenovergestelde was. Denemarken viel op met het grootste verschil in de lengte van de gemiddelde werkweek tussen mannelijke en vrouwelijke deeltijdarbeiders (18,4 tegenover 22,0 uur).
Hoe verschilt de gemiddelde werkweek tussen economische activiteiten en beroepen?
Na te hebben gekeken naar het gemiddelde aantal werkuren per land voor voltijds en deeltijdwerkers afzonderlijk, worden de arbeidsuren geanalyseerd per sector van economische activiteiten en groepen beroepen op EU-niveau voor voltijdse en deeltijdwerkers samen.
De duur van de gemiddelde werkweek, gemeten in werkelijke werkuren, verschilt per sector wat betreft economische activiteiten ( NACE Rev. 2 ) (zie figuur 4). In 2021 besteedden mensen in de sector „landbouw, bosbouw en visserij” het grootste aantal werkuren — gemiddeld 41,8 uur per week. Zij werden gevolgd door degenen die werkzaam waren in de sectoren „mijnbouw en steengroeve” (39,6 uur), „bouw” (39,2 uur) en „vervoer en opslag” (38,5 uur). Daarentegen hadden werknemers in „kunst, entertainment en recreatie” (33,0 uur), „onderwijs” (32,2 uur) en „activiteiten van huishoudens als werkgever” (26,0 uur) de kortste gemiddelde werkweken.

Bron: Eurostat (lfsa_ewhan2)
Bij het kijken naar verschillende groepen van beroepen ( ISCO-08 ), geschoolde werknemers in de landbouw, de bosbouw en de visserij (42,9 uur) en managers (41,6 uur) hadden in 2021 de langste gemiddelde werkweken in de EU (zie figuur 5). Daarentegen hadden bedienden ( 34,1 uur) en werknemers met elementaire beroepen (31,6 uur) de kortste werkweken.

Bron: Eurostat (lfsa_ewhais)
Wat zijn de verschillen tussen de gemiddelde werkweek voor werknemers en die voor zelfstandigen?
Zelfstandigen met werknemers (d.w.z. werkgevers) hadden de langste gemiddelde werkweek op EU-niveau in 2021-46,0 uur. Ze werden gevolgd door zelfstandigen zonder werknemers (ook bekend als „eigen werknemers”) — 39,3 uur, en werknemers — 35,6 uur. Werkgevers hadden de langste gemiddelde werkweek in de meeste landen (zie figuur 6). Er waren echter enkele uitzonderingen: in Letland werd de langste werkweek geregistreerd voor werknemers en in Bulgarije voor werknemers in eigen beheer.

Bron: Eurostat (lfsa_ewhan2)
De gemiddelde werkweek voor werknemers in de EU varieerde van 31,4 uur in Nederland tot 40,1 uur in Roemenië. De gemiddelde werkweek voor werknemers in eigen beheer varieerde van 31,5 uur in Cyprus tot 44,1 uur in Griekenland, en voor werkgevers varieerde deze van 37,0 uur in Letland tot 49,3 uur in Frankrijk en Griekenland.
Brongegevens voor tabellen en grafieken
Methoden en definities
Gegevensbronnen
Alle cijfers in dit artikel zijn gebaseerd op de Europese enquête naar de arbeidskrachten .
Bron: De enquête naar de arbeidskrachten van de Europese Unie (EU-LFS) is de grootste steekproefenquête van Europese huishoudens met kwartaal- en jaarresultaten over de arbeidsparticipatie van personen van 15 jaar en ouder en van personen buiten de beroepsbevolking. Het heeft betrekking op inwoners in particuliere huishoudens. Dienstplichtigen in militaire of gemeenschapsdienst zijn niet opgenomen in de resultaten. De EU-LFS is gebaseerd op dezelfde doelgroepen en gebruikt in alle landen dezelfde definities, wat betekent dat de resultaten vergelijkbaar zijn tussen de landen. De EU-LFS is een belangrijke bron van informatie over de situatie en trends op de nationale en EU-arbeidsmarkten. Elk kwartaal worden ongeveer 1,8 miljoen interviews gehouden in de deelnemende landen om statistische informatie te verkrijgen voor ongeveer 100 variabelen. Vanwege de diversiteit aan informatie en de grote steekproefomvang is de EU-LFS ook een belangrijke bron voor andere Europese statistieken, zoals onderwijsstatistieken of regionale statistieken.
Referentieperiode: Jaarlijkse resultaten worden verkregen als gemiddelden van de vier kwartalen van het jaar. De meeste informatie die tijdens de enquête is verzameld, heeft betrekking op de situatie van de respondent tijdens een referentieweek (over het algemeen de week, van maandag tot zondag, voorafgaand aan het interview).
Dekking: De resultaten van de EU-LFS hebben momenteel betrekking op alle Europese Unie De Lid-Staten, de EVA De lidstaten IJsland, Noorwegen en Zwitserland, alsmede de kandidaat-lidstaten Montenegro, Noord-Macedonië, Servië en Turkije. Voor Cyprus heeft de enquête alleen betrekking op de door de regering van de Republiek Cyprus gecontroleerde gebieden van Cyprus.
Europese aggregaten: De EU en de EU-27 verwijzen naar de som van de 27 EU-lidstaten. Indien gegevens niet beschikbaar zijn voor een land, wordt bij de berekening van de overeenkomstige aggregaten rekening gehouden met de gegevens voor hetzelfde land voor de meest recente beschikbare periode. Dergelijke gevallen worden aangegeven.
Landennota’s
In Duitsland maakt de arbeidskrachtenenquête (LFS) vanaf het eerste kwartaal van 2020 deel uit van een nieuw systeem van geïntegreerde enquêtes voor huishoudens. Technische kwesties en de COVID-19-crisis hebben in 2020 een grote impact gehad op de gegevensverzamelingsprocessen, wat heeft geleid tot lage responspercentages en een bevooroordeelde steekproef. Zie voor meer informatie[1].
In Nederland worden de LFS-gegevens voor 2021 verzameld met behulp van een voortschrijdende referentieweek in plaats van een vaste referentieweek, d.w.z. geïnterviewde personen worden gevraagd naar de situatie van de week vóór het interview in plaats van een vooraf geselecteerde week.
Spanje en Frankrijk hebben de gehechtheid aan de baan beoordeeld en in dienst genomen van degenen die in hun referentieweek een onbekende duur van afwezigheid hadden, maar verwachtten terug te keren naar dezelfde baan zodra de gezondheidsmaatregelen dit toelaten.
Definities
De begrippen en definities die in de EU-LFS worden gebruikt, volgen de richtsnoeren van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO).
De werkgelegenheid omvat personen die in particuliere huishoudens wonen, die tijdens de referentieweek werk hebben verricht, zelfs gedurende slechts één uur, voor beloning, winst of gezinswinst, of niet op het werk waren, maar een baan of bedrijf hadden waarvan zij tijdelijk afwezig waren, bijvoorbeeld wegens ziekte, vakantie, arbeidsconflict of opleiding.
De werkgelegenheid kan worden gemeten aan de hand van het aantal personen of banen, in voltijdse equivalenten of in uren gewerkt. Bij alle ramingen in dit artikel wordt gebruikgemaakt van het aantal personen; de informatie over de arbeidsparticipatie is ook gebaseerd op ramingen van het aantal personen.
Het LFS-werkgelegenheidsconcept verschilt van de binnenlandse werkgelegenheid in de nationale rekeningen, aangezien deze geen limiet stelt aan leeftijd of type huishouden, en ook de niet-ingezeten bevolking omvat die bijdraagt aan het bbp en dienstplichtigen in militaire of gemeenschapsdienstverlening.
Hoofdbegrippen: Enkele belangrijke kenmerken van werkgelegenheid en arbeidstijd, zoals gedefinieerd door de EU-LFS, zijn:
- medewerkers worden gedefinieerd als degenen die voor een openbare of particuliere werkgever werken en die compensatie ontvangen in de vorm van lonen, salarissen, betaling door resultaten of betaling in natura; niet-conscripte leden van de strijdkrachten zijn ook inbegrepen;
- zelfstandigen werk in hun eigen bedrijf, boerderij of beroepspraktijk. Een zelfstandige wordt geacht tijdens de referentieweek te werken als hij/zij aan een van de volgende criteria voldoet: werkt met het oog op het verdienen van winst; besteedt tijd aan de exploitatie van een bedrijf; of is momenteel een bedrijf aan het oprichten;
- het onderscheid tussen voltijds en deeltijdwerk is over het algemeen gebaseerd op een spontane reactie van de respondent. De belangrijkste uitzonderingen zijn Nederland en IJsland waar een drempel van 35 uur wordt toegepast, Zweden waar een drempel voor zelfstandigen wordt toegepast, en Noorwegen waar personen die tussen 32 en 36 uur werken, worden gevraagd of dit een vol- of deeltijdbaan is;
- de werkelijke gewerkte uren in de referentieweek zijn de uren die de persoon tijdens de referentieweek aan werkactiviteiten besteedt;
- gebruikelijke gewerkte uren zijn de modale waarde van de werkelijke gewerkte uren per week over een lange referentieperiode, met uitzondering van weken waarop een werkverzuim plaatsvindt (bv. vakanties, verlof, stakingen,...);
Aanvullende methodologische informatie
Meer informatie over de EU-LFS is te vinden via de online publicatie EU-arbeidskrachtenenquête dat omvat acht artikelen over de technische en methodologische aspecten van het onderzoek. De vanaf de verzameling van gegevens in 2021 geldende EU-LFS-methode wordt beschreven in methodologie vanaf 2021 . Gedetailleerde informatie over coderingslijsten, toelichtingen en classificaties die in de loop van de tijd worden gebruikt, is te vinden onder documentatie .
Meer informatie over de achtergronddefinities over werktijden vindt u in Topic 6 "Werkomstandigheden inclusief werktijden uren" vanbij de EU-arbeidsmachtenquête.
Context
Werkgelegenheidsstatistieken kunnen worden gebruikt voor een aantal verschillende analyses, waaronder macro-economische (waarbij arbeid als productiefactor wordt beschouwd); productiviteit of concurrentievermogen onderzoek. Ze kunnen ook worden gebruikt om een reeks sociale en gedragsaspecten in verband met de arbeidssituatie van een individu te bestuderen, zoals de sociale integratie van minderheden of werkgelegenheid als bron van huishoud inkomen.
Werkgelegenheid is zowel een structurele indicator als een kortetermijnindicator. Als structurele indicator kan het licht werpen op de structuur van de arbeidsmarkten en de economische stelsels, gemeten aan de hand van het evenwicht tussen vraag en aanbod of de kwaliteit van de werkgelegenheid. Als kortetermijnindicator volgt de werkgelegenheid de bedrijfscyclus ; het heeft echter grenzen in dit opzicht, omdat werkgelegenheid vaak wordt aangeduid als een achterstandsindicator .
Statistieken over de werktijden voegen een nieuwe dimensie toe aan de werkgelegenheid. Het „gemiddelde aantal werkelijke wekelijkse werkuren in de hoofdbaan” is een indicator die een perspectief geeft op de sociale omstandigheden van de arbeid.
Direct access to
- Alle artikelen op de arbeidsmarkt
- Werkgelegenheid — jaarstatistieken
- Arbeidsmarktstoring — jaarlijkse statistieken over onvervulde behoeften aan werkgelegenheid
- Werkloosheidsstatistieken en verder
- Mensen buiten de beroepsbevolking
- Werkloosheidsstatistieken
- Vacature statistieken
- Arbeidsmarktstatistieken op regionaal niveau
- EU-werknemersenquête
- Labour force survey in the EU, EFTA and candidate countries — Main characteristics of national surveys, 2020 Editie 2022
- Quality report of the European Union Labour Force Survey 2020 Editie 2022
- EU-werknemersenquête — online publicatie
- Enquête naar de arbeidskrachten van de Europese Unie — selectie van artikelen
Publicaties
- EU-werknemersenquête — online publicatie
- (LFS) — Belangrijkste concepten
- Labour force survey in the EU, EFTA and candidate countries — Main characteristics of national surveys, 2020 Editie 2022
- Quality report of the European Union Labour Force Survey 2020 Editie 2022
- werkdocumenten/Handleidingen en richtsnoeren
ESMS-metagegevensbestanden en EU-LFS-methodologie
- Employment and unemployment (Labour Force Survey) (ESMS-metagegevensbestand — employ_esms)
- LFS main indicators (ESMS-metagegevensbestand — lfsi_esms)
- LFS series - detailed annual survey results (ESMS-metagegevensbestand — lfsa_esms)
- LFS series - detailed quarterly survey results (from 1998 onwards) (ESMS-metagegevensbestand — lfsq_esms)
- LFS ad-hoc modules (ESMS-metagegevensbestand — lfso_esms)