Od kiedy na początku XX wieku po raz pierwszy obchodzono Międzynarodowy Dzień Kobiet nastąpiło wiele wydarzeń, które wpłynęły na życie kobiet i ich rolę w społeczeństwie. Dziś kobiety decydują same o sobie, a jednak każdego dnia narażone są na niebezpieczeństwa wynikające z tego, że są kobietami. Zdrowie kobiet w Europie jest dla nas kwestią o pierwszorzędnym znaczeniu.
Średnia długość życia kobiet w Europie wzrasta, ale nie zawsze idzie to w parze z jakością życia. Szacuje się, że tylko 75 proc. ogólnej liczby lat życia kobiety to lata, które przeżyła ona w dobrym zdrowiu. Można sobie wyobrazić cierpienie, poczucie straty oraz koszty, jakie wyrażają te dane statystyczne.
Istnieje wiele obszarów, w których zdrowie kobiet jest szczególnie zagrożone. Nowotwór to jeden z przykładów choroby, która może mieć nieodwracalny wpływ na życie kobiety i jej otoczenie. Rak piersi i rak szyjki macicy należą do głównych przyczyn śmiertelności i zachorowalności.
Rak piersi jest szczególnie ważnym problemem. W Unii Europejskiej jest to najczęściej występująca u kobiet odmiana raka (prawie co trzeci przypadek) i jest drugą najczęstszą przyczyną ich śmierci.
Sytuacja ta jest również wielkim wyzwaniem dla wszystkich, którzy pomagają nieść ulgę w cierpieniu chorym na raka piersi – pracowników służby zdrowia, organizacji społeczeństwa obywatelskiego, opiekunów, środowiska naukowego, polityków i przemysłu. W ostatnim dwudziestoleciu dokonano wielu postępów, co w dużej mierze wynika z działań UE.
Aby potwierdzić swoje zaangażowanie na rzecz poprawy profilaktyki i kontroli nowotworów, Komisja Europejska zainicjowała w 2009 r. partnerstwo europejskie na rzecz walki z rakiem. Partnerstwo wspiera państwa członkowskie w ich wysiłkach mających na celu ograniczenie nowych przypadków zachorowań na raka o 15 proc. do 2020 r. oraz opracowanie krajowych planów zwalczania nowotworów.
Podobnie jak w przypadku wielu innych chorób w walce z rakiem priorytetowe znaczenie ma lepsza profilaktyka. Szacujemy, że jednej trzeciej nowotworów można uniknąć. Dlatego należy postępować zgodnie z powiedzeniem „lepiej zapobiegać, niż leczyć”. Znamy czynniki ryzyka i powinniśmy w pierwszym rzędzie skoncentrować się na uświadamianiu ogółowi społeczeństwa, jak można ich uniknąć.
