Industrie en ondernemerschap
Staal
Een toekomst voor staal in Europa
Staal ligt aan de basis van het huidige Europa. Na het einde van de tweede wereldoorlog vormde de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal (EGKS) het eerste begin van wat nu de Europese Unie is. Sinds die tijd is er veel veranderd maar de staalsector blijft een belangrijke pijler van de Europese economie. Hij biedt werk aan 360,000 mensen in 23 EU-landen en levert een belangrijke grondstof voor talloze producten en bouwwerken.
Als de staalproductie tot stilstand zou komen, zou de Europese industrie niet langer kunnen functioneren. Autofabrikanten, scheepswerven, machineproducenten, defensie en de bouwsector zouden hun belangrijkste grondstof tegen hogere prijzen uit het buitenland moeten halen.
"Sinds 1951 is het Europese project opgebouwd op basis van kolen en staal. Maar toen het EGKS-Verdrag in 2002 ten einde kwam, werd de staalsector enigszins aan zijn lot overgelaten. Het wordt dus tijd om het belang van staal opnieuw in te zien. We hebben staal nodig, niet alleen voor de bouw en de automobielsector, maar ook als we echt willen profiteren van groene groei. De staalsector blijft voor Europa van strategisch belang. Om de crisis in deze sector te boven te komen moeten we onze krachten bundelen.”
De Europese Commissie wil en moet de staalproductie in Europa voldoende hoog houden, ondanks plotselinge veranderingen in de mondiale industrie de afgelopen tijd.
De EU is nog steeds de op een na grootste staalproducent ter wereld, hoewel het aandeel van de EU in de wereldwijde productie is tussen 2001 en 2011 gedaald van 22% naar 12%. De staalproductie van de EU ligt ongeveer 17% onder het niveau van 2007 terwijl in bepaalde periodes maximaal 25% van de productiecapaciteit ongebruikt blijft. Als gevolg daarvan worden veel fabrieken met sluiting bedreigd en heeft een aantal de deuren al moeten sluiten.
Om het tij te keren moeten we de vraag naar staal in Europa herstellen. Momenteel is de vraag bijzonder laag door de financiële en economische crisis.
De crisis aanpakken met een gedegen investeringsbeleid zou naar verwachting de belangrijkste staalconsumenten in Europa, te weten de auto- en bouwsector, nieuw leven inblazen. Zij zijn goed voor ongeveer 40% van de totale staalafname. De Commissie heeft een aantal gerichte maatregelen voorgesteld om een nieuwe impuls te geven aan beide sectoren.
Hierbij is het ook van groot belang het EU-beleid op het gebied van klimaatverandering te herzien en flexibeler te maken. Europa speelt een leidende rol in de groene revolutie en moet deze blijven behouden. Maar als zij staalproducenten dwingt zich buiten de EU te vestigen om strikte milieuvoorschriften en belastingen te ontwijken komt dat de strijd tegen klimaatverandering echter niet ten goede.
De planeet ondervindt de gevolgen van broeikasgassen, ongeacht waar ze worden geproduceerd. Aangezien de mondiale staalproductie toeneemt, moeten we de productie bevorderen daar waar het milieu optimaal wordt beschermd. Productie in Europa zo, niet in landen die niet eens het Verenigde Naties Protocol van Kyoto over klimaatverandering hebben ondertekend. Dit zal de planeet ten goede komen en zal eveneens de hoge werkloosheid in Europa aanpakken.
Ook moeten we de energierekening die maximaal 40% van de totale kosten van een staalfabriek in Europa bedraagt (beduidend meer dan in de VS, Rusland, het Midden-Oosten of China) zien terug te dringen.
In juni 2013 publiceerde de Europese Commissie een actieplan om al deze kwesties aan te pakken. Zij is vervolgens geleidelijk aan de door haar voorgestelde maatregelen gaan uitvoeren.