Βιομηχανία και επιχειρηματικότητα
Χάλυβας
Διασφαλίζοντας το μέλλον της ευρωπαϊκής χαλυβουργίας
Η σημερινή Ευρώπη οικοδομήθηκε με βάση τον χάλυβα. Μετά τη λήξη του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα αποτέλεσε τον αρχικό πυρήνα της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έκτοτε τα πράγματα έχουν αλλάξει, αλλά ο κλάδος της χαλυβουργίας παραμένει σημαντικός για την ευρωπαϊκή οικονομία, καθώς απασχολεί 360.000 άτομα σε 23 κράτη μέλη και παρέχει μια από τις σημαντικότερες πρώτες ύλες με την οποία έχει φτιαχτεί το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου μας σήμερα: από τα κτίρια μέχρι τα ψυγεία μας.
Εάν εκλείψει η παραγωγή χάλυβα, η ευρωπαϊκή βιομηχανία δεν θα μπορεί να λειτουργήσει. Οι αυτοκινητοβιομηχανίες, τα εργοστάσια κατασκευής μηχανημάτων, η αμυντική βιομηχανία και ο κατασκευαστικός κλάδος θα πρέπει να αναζητούν τη βασική πρώτη ύλη τους σε χώρες εκτός της Ένωσης και σε υψηλότερες τιμές.
"Από το 1951, το ευρωπαϊκό εγχείρημα βασίζεται στον άνθρακα και τον χάλυβα. Όμως μετά την εκπνοή της Συνθήκης ΕΚΑΧ το 2002, ο τομέας του χάλυβα αφέθηκε λίγο πολύ στην τύχη του. Είναι λοιπόν καιρός να ενδιαφερθούμε ξανά για τη χαλυβουργία. Χρειαζόμαστε τον χάλυβα, όχι μόνο για τις κατασκευές και την αυτοκινητοβιομηχανία μας, αλλά και για να αξιοποιήσουμε τις δικές μας πηγές πράσινης ανάπτυξης. Η χαλυβουργία εξακολουθεί να είναι ένας κλάδος στρατηγικής σημασίας για την Ευρώπη και πρέπει να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για την από κοινού αντιμετώπιση της σημερινής κρίσης."
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θέλει και χρειάζεται να διατηρήσει επαρκή επίπεδα παραγωγής χάλυβα στην Ευρώπη, παρά τις πρόσφατες απότομες αλλαγές που σημάδεψαν τον κλάδο παγκοσμίως.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση παραμένει ο δεύτερος μεγαλύτερος παραγωγός χάλυβα στον κόσμο, παρόλο που το μερίδιο της στην παγκόσμια παραγωγή χάλυβα μειώθηκε από 22% σε 12% την περίοδο 2001-2011. Η ευρωπαϊκή παραγωγή χάλυβα είναι κατά 17% μειωμένη σε σχέση με το 2007, ενώ δεν χρησιμοποιείται έως και το 25% της παραγωγικής μας ικανότητας. Ως αποτέλεσμα, πολλά εργοστάσια αναγκάστηκαν ή κινδυνεύουν να κλείσουν.
Για να αντιστρέψουμε την τάση αυτή, πρέπει να αποκαταστήσουμε τη ζήτηση για χάλυβα στην Ευρώπη, η οποία επί του παρόντος είναι πολύ χαμηλή εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.
Η υιοθέτηση μιας δυναμικής πολιτικής επενδύσεων για την αντιμετώπιση της κρίσης αναμένεται να οδηγήσει στην ανάκαμψη της αυτοκινητοβιομηχανίας και του κατασκευαστικού κλάδου, που είναι οι δύο μεγαλύτεροι "καταναλωτές" χάλυβα στην Ευρώπη. Οι κλάδοι αυτοί απορροφούν το 40% περίπου της συνολικής παραγωγής χάλυβα. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει προτείνει μια σειρά συγκεκριμένων μέτρων για την ανάκαμψη των δύο τομέων.
Είναι επίσης σημαντικό να επανεξεταστεί και να γίνει πιο ευέλικτη η ευρωπαϊκή πολιτική κατά της κλιματικής αλλαγής. Η Ευρώπη είναι πρωτοπόρος της πράσινης επανάστασης και πρέπει να συνεχίσει να είναι. Όμως, η αναγκαστική μετεγκατάσταση των ευρωπαϊκών βιομηχανιών χάλυβα εκτός της ΕΕ, προκειμένου να αποφύγουν τους αυστηρούς περιβαλλοντικούς κανόνες και τη βαριά φορολογία, δεν θα βοηθήσει τον αγώνα της Ευρώπης κατά της κλιματικής αλλαγής.
Ο πλανήτης μας επιβαρύνεται από τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, ανεξαρτήτως του τόπου προέλευσής τους. Καθώς η παγκόσμια παραγωγή χάλυβα αυξάνεται, πρέπει να προωθήσουμε τη χαλυβουργία στην Ευρώπη, όπου το περιβάλλον προστατεύεται καλύτερα σε σχέση με άλλες χώρες που δεν έχουν καν υπογράψει το Πρωτόκολλο του Κιότο στη Σύμβαση-Πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών για την αλλαγή του κλίματος. Έτσι όχι μόνον θα βοηθήσουμε τον πλανήτη μας, αλλά και θα καταπολεμήσουμε την ανεργία που μαστίζει την Ευρώπη.
Πρέπει επίσης να μειώσουμε το ενεργειακό κόστος, το οποίο για ένα εργοστάσιο χάλυβα στην Ευρώπη ανέρχεται στο 40% των συνολικών του δαπανών, είναι δηλαδή κατά πολύ μεγαλύτερο απ' ό,τι στις ΗΠΑ, τη Ρωσία, τη Μέση Ανατολή ή την Κίνα.
Τον Ιούνιο του 2013 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρότεινε ένα σχέδιο δράσης για την αντιμετώπιση όλων αυτών των προβλημάτων και, έκτοτε, εφαρμόζει σταδιακά τα προβλεπόμενα μέτρα.