Narzędzia dostępu
Service tools
Language selector
Navigation path
TAK – w większości państw członkowskich, na szczeblu krajowym, regionalnym bądź lokalnym. Różnią się one znacznie pod względem zakresu i procedury.
Przykłady krajowych inicjatyw obywatelskich
Austria, Hiszpania, Holandia, Litwa, Łotwa, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowacja, Słowenia, Węgry, Włochy.
Przykłady regionalnych inicjatyw obywatelskich
Austria, Hiszpania, Holandia, Niemcy, Szwecja.
Przykłady lokalnych inicjatyw obywatelskich
Belgia, Hiszpania, Luksemburg, Niemcy, Słowenia, Szwecja, Węgry, Włochy.
Kraje spoza UE
Szwajcaria, Stany Zjednoczone itp.
NIE − zgodnie z traktatem inicjatywy obywatelskie mogą dotyczyć jedynie kwestii, w przypadku których obywatele uważają, że do celów realizacji traktatów potrzebny jest unijny akt prawny.
NIE − nie przewidziano na ten cel środków z funduszy unijnych.
TAK – przepisy nie przewidują ograniczeń w takich przypadkach.
TAK – w każdej chwili przed przesłaniem deklaracji poparcia do weryfikacji przez właściwy organ krajowy.
Wycofanie jest nieodwołalne. Inicjatywy wycofanej nie można zgłosić ponownie, a wraz z jej wycofaniem wszystkie deklaracje poparcia tracą ważność.
Inicjatywy wycofane – oznaczone jako takie – można będzie nadal zobaczyć w tym portalu w części Zarchiwizowane inicjatywy.
Decydujące znaczenie ma miejsce zamieszkania. Mogą oni być tej samej narodowości lub nie.
NIE − członkami komitetu obywatelskiego mogą być tylko obywatele UE (obywatele dowolnych państw członkowskich).
W niemal wszystkich państwach członkowskich trzeba mieć ukończone 18 lat. Wyjątkiem są obywatele lub osoby zamieszkałe na stałe w Austrii, gdzie wiek minimalny to 16 lat (wiek uprawniający do głosowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego).
NIE – wystarczy osiągnąć wiek uprawniający do głosowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego (zobacz poprzednie pytanie).
Komisja przeanalizuje jedynie informacje dotyczące 7 członków zamieszkałych w 7 różnych państwach członkowskich (oprócz posłów do Parlamentu Europejskiego). W formularzu rejestracyjnym należy więc wymienić tylko tych siedmiu członków komitetu.
TAK – jednak nie wlicza się ich do celów osiągnięcia minimalnej liczby 7 obywateli zamieszkałych w 7 różnych państwach członkowskich. Dlatego nie mogą oni znaleźć się wśród 7 członków komitetu wymienionych w formularzu rejestracyjnym.
Osoby wyznaczone do kontaktu – reprezentanci i ich zastępcy – mają prawo do wypowiadania się i podejmowania działań w imieniu komitetu.
Przez cały czas trwania procedury osoby te są łącznikami pomiędzy komitetem a Komisją Europejską i zajmują się głównie przedkładaniem Komisji materiałów związanych z proponowaną inicjatywą.
Reprezentant i jego zastępca mają dostęp do konta organizatora i wszelkiej korespondencji otrzymanej od Komisji.
Wszelkie informacje związane z proponowaną inicjatywą (tytuł, przedmiot, cele, postanowienia traktatów, które uważają za istotne, oraz inne informacje), jak również dotyczące źródeł wsparcia i finansowania.
Opublikowane zostaną wyłącznie imiona i nazwiska organizatorów oraz adresy e-mail osób wyznaczonych do kontaktu (reprezentanta i zastępcy).
Więcej informacji na ten temat można znaleźć w oświadczeniu o ochronie danych osobowych.
NIE – to organizatorzy odpowiadają za przetłumaczenie proponowanej inicjatywy na wybrane języki.
Po otrzymaniu potwierdzenia rejestracji w jednym języku urzędowym organizatorzy mogą przekazać Komisji tłumaczenia inicjatywy na inne języki urzędowe UE (przynajmniej tłumaczenie tytułu, przedmiotu i celów inicjatywy). Przed zamieszczeniem ich w rejestrze Komisja sprawdzi, czy nadesłane wersje językowe nie różnią się zasadniczo od oryginału, jeżeli chodzi o tytuł, przedmiot oraz cele.Decyzja o rejestracji jest oparta na podstawach prawych, co oznacza, że może zostać zaskarżona. W przypadku odmowy rejestracji Komisja przekaże organizatorom uzasadnienie swojej decyzji oraz informacje o wszelkich możliwych sądowych i pozasądowych środkach odwoławczych, jakie im przysługują.
Są to między innymi wniesienie sprawy do Trybunału Sprawiedliwości UE lub złożenie skargi (dotyczącej niewłaściwego administrowania) u Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich.Na zgromadzenie deklaracji poparcia organizatorzy mają rok od dnia zarejestrowania zaproponowanej inicjatywy.
NIE – organizatorzy muszą stosować różne formularze w zależności od kraju pochodzenia sygnatariuszy. Oznacza to, że wszyscy sygnatariusze jednego formularza muszą pochodzić z tego samego państwa członkowskiego.
Organizatorzy muszą wskazać na każdym formularzu, do którego kraju UE zostanie on wysłany. Z formularza korzystać mogą jedynie ci obywatele, którzy mogą udzielić poparcia w danym państwie członkowskim.
Organizatorzy mogą zbierać deklaracje poparcia we wszystkich państwach członkowskich w dowolnym języku urzędowym UE.
Jednak podane w formularzu informacje na temat proponowanej inicjatywy (pkt 5 do 7 załącznika III do rozporządzenia) muszą figurować w jednym z języków, w których zaproponowana inicjatywa została opublikowana na tej stronie.
Te deklaracje poparcia zostaną oczywiście dodane do łącznej liczby podpisów potrzebnej do osiągnięcia progu 1 miliona, jednak te państwa członkowskie nie zostaną wliczone do wymaganej jednej czwartej państw członkowskich.
W niemal wszystkich państwach członkowskich trzeba mieć ukończone 18 lat. Wyjątkiem są obywatele lub osoby zamieszkałe na stałe w Austrii, gdzie wiek minimalny to 16 lat (wiek uprawniający do głosowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego).
NIE – wystarczy osiągnąć wiek uprawniający do głosowania w wyborach do Parlamentu Europejskiego (zobacz poprzednie pytanie).
NIE – podpisy mogą składać wyłącznie obywatele UE (obywatele państw członkowskich).
Zależy to od państwa członkowskiego, którego są obywatelami.
W zależności od wymogów państw członkowskich mogą oni mieć prawo do podpisania inicjatywy lub nie. Wynika to z faktu, że niektóre państwa członkowskie nie są w stanie zweryfikować deklaracji poparcia swoich obywateli zamieszkałych poza UE.
Deklaracje poparcia osób, które będą miały możliwość złożenia podpisu, zostaną wliczone do deklaracji weryfikowanych w państwie, którego są obywatelami.
Rozporządzenie w sprawie inicjatywy obywatelskiej gwarantuje pełną ochronę danych osobowych na wszystkich etapach realizacji inicjatywy przez wszystkie uczestniczące w niej podmioty − organizatorów, państwa członkowskie i Komisję.
Obowiązujące prawodawstwo w sprawie ochrony danych osobowych ma zastosowanie do przetwarzania danych osobowych do celów europejskiej inicjatywy obywatelskiej. Organizatorzy, jako „kontrolerzy danych” zgodnie z odnośnymi przepisami krajowymi, odpowiadają za wszelkie wyrządzone przez siebie szkody i - w przypadku naruszenia przepisów rozporządzenia – podlegają odpowiednim karom.
Nie jako część oficjalnego formularza deklaracji poparcia: dane sygnatariuszy mogą być wykorzystywane jedynie w celu udzielenia poparcia proponowanej inicjatywie zgodnie z art. 12 ust. 3 rozporządzenia w sprawie inicjatywy obywatelskiej. Organizatorzy mogą jednak zwrócić się do składających podpisy o podanie swoich danych, aby móc informować ich o rozwoju sytuacji, pod warunkiem że będą przestrzegać przepisów dotyczących ochrony danych osobowych.
Gromadzenie deklaracji online można rozpocząć dopiero wtedy, gdy internetowy system gromadzenia deklaracji otrzyma certyfikację odpowiedniego organu krajowego.
Certyfikacja wymaga sprawdzenia, czy system spełnia minimalne wymogi w zakresie bezpieczeństwa oraz wymogi techniczne opisane w art. 6 rozporządzenia w sprawie inicjatywy obywatelskiej. W tym celu odpowiednie władze muszą sprawdzić, czy dany system jest zgodny ze szczegółowymi wymogami zawartymi w rozporządzeniu wykonawczym Komisji (UE) nr 1179/2011 ustanawiającym specyfikacje techniczne w odniesieniu do systemów zbierania deklaracji online na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 211/2011 w sprawie inicjatywy obywatelskiej.
Dotyczy to również sytuacji, w której organizatorzy korzystają z oprogramowania typu open source stworzonego przez Komisję.
TAK – musieliby jednak uzyskać osobną certyfikację dla każdego z systemów.
TAK – w przypadku takiego systemu wystarczy jedna certyfikacja przez organ z państwa członkowskiego, w którym przechowywane będą dane.
TAK – zwracając się o certyfikację, będą jednak musieli podać dokładny tytuł proponowanej inicjatywy.
Jednak to, że system zbierania deklaracji online uzyskał certyfikację, nie oznacza, że Komisja automatycznie podejmie decyzję o zarejestrowaniu danej inicjatywy.
Organizatorzy mogą przesłać deklaracje poparcia właściwym organom krajowym w wersji papierowej lub elektronicznej. Deklaracje poparcia zebrane online można albo wydrukować i przesłać pocztą, albo przesłać elektronicznie w zabezpieczony sposób, np. jako zaszyfrowane pliki na CD-romie. Mogą to być również pliki XML, o ile dany organ krajowy zgadza się przyjąć je w tym formacie. Oprogramowanie opracowane przez Komisję umożliwia eksport deklaracji poparcia w formacie XML.
Organizatorzy mogą korzystać ze środków odwoławczych dostępnych na szczeblu krajowym. Mogą zwrócić się do krajowych organów administracyjnych lub sądowych (w tym do krajowych lub regionalnych rzeczników praw obywatelskich).
Organizatorzy mogą też wnieść do Komisji Europejskiej skargę o niezastosowanie prawa UE.
Najnowsza wersja tego oprogramowania została zamieszczona na stronie JoinUp, gdzie można znaleźć również poprzednie wersje, a także przydatne informacje i dokumentację na temat pobrania oprogramowania i jego obsługi. Na stronach działów Forums (Forum) oraz News & blogs (Aktualności i blogi) można zadawać pytania na temat oprogramowania, a także znaleźć pytania innych użytkowników wraz z odpowiedziami na nie.
Oprogramowanie opracowane przez Komisję zawiera niezbędne funkcje umożliwiające zbieranie deklaracji poparcia online zgodnie z zasadami określonymi w rozporządzeniu w sprawie inicjatywy obywatelskiej. Organizatorzy mogą jednak zmodyfikować niektóre elementy oprogramowania, aby lepiej dostosować je do swoich potrzeb i preferencji. Ponieważ jest to oprogramowanie typu open source, wszystkie jego elementy mogą zostać zmodyfikowane.
Jeśli jednak organizatorzy zamierzają korzystać ze zmodyfikowanej wersji oprogramowania, muszą dopilnować, by było ono nadal zgodne z art. 6 ust. 4 rozporządzenia w sprawie inicjatywy obywatelskiej oraz z określonymi w rozporządzeniu wykonawczym specyfikacjami technicznymi (rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1179/2011).
Uwaga: Jeśli któraś z podstawowych właściwości systemu zostanie zmieniona, stosowanie oprogramowania nie będzie już gwarantowało zgodności z wymienionymi powyżej przepisami, a właściwy organ krajowy przeprowadzi procedurę certyfikacji, tak jakby system nie korzystał z oprogramowania opracowanego przez Komisję (oprogramowanie pakowane jest z wykorzystaniem uwierzytelnionego kodu, który może zostać zweryfikowany przez właściwy organ krajowy w celu stwierdzenia, czy wersja przedstawiona do certyfikacji nie została zmodyfikowana). Elementy na poziomie bazy danych (np. zasady dotyczące procesu automatycznej weryfikacji wprowadzonych danych) można natomiast zmodyfikować bez naruszania przepisów rozporządzenia.
Zależy to od państwa członkowskiego, z którego pochodzą. Wynika to z tego, że za weryfikowanie deklaracji poparcia i poświadczenie liczby ważnych deklaracji zgromadzonych na ich terytorium odpowiadają państwa członkowskie. Wymagane dane zależą zatem od tego, jakich informacji wymagają poszczególne państwa członkowskie, by móc zweryfikować deklaracje poparcia.
Mogą to być imię i nazwisko, adres, data i miejsce urodzenia, obywatelstwo, a w przypadku niektórych państw członkowskich również osobisty numer identyfikacyjny.
W niektórych państwach członkowskich nie są wymagane niektóre informacje (np. pełny adres bądź data i miejsce urodzenia).
Więcej informacji na ten temat znajdziesz w dwóch wzorach formularzy w załączniku III (część A i B) do rozporządzenia w sprawie inicjatywy obywatelskiej.
Jeżeli chodzi o państwa wymagające podania osobistego numeru identyfikacyjnego, w części C załącznika III znajdziesz listę dokumentów/numerów akceptowanych przez różne państwa.
Organizatorzy muszą przesłać deklaracje poparcia do właściwych organów krajowych, które dokonają ich weryfikacji i potwierdzą liczbę ważnych deklaracji poparcia. Weryfikacja ta może być przeprowadzana na losowo wybranych deklaracjach.
Organizatorzy mogą korzystać ze środków odwoławczych dostępnych na szczeblu krajowym. Mogą zwrócić się do krajowych organów administracyjnych lub sądowych (w tym do krajowych lub regionalnych rzeczników praw obywatelskich).
Organizatorzy mogą też wnieść do Komisji skargę o niezastosowanie prawa UE.
NIE – muszą jedynie przesłać za pośrednictwem swojego konta organizatora formularz służący do przedłożenia inicjatywy oraz kopie wszystkich certyfikatów uzyskanych od właściwych organów krajowych i poświadczających osiągnięcie wymaganej liczby głosów poparcia.
Wniosek Komisji będzie musiał być przedmiotem właściwej procedury prawnej.
Aby uzyskać moc prawną, będzie musiał zostać przeanalizowany i zatwierdzony przez ustawodawcę (z reguły Parlament Europejski i Radę, a w niektórych przypadkach tylko przez Radę).
NIE – w przeciwieństwie do decyzji dotyczącej rejestracji ta decyzja oparta jest na analizie politycznej przedmiotu inicjatywy dokonanej przez Komisję i nie podlega procedurze odwoławczej.
Europejska inicjatywa obywatelska zmusza Komisję do rozważenia propozycji obywateli, lecz nie oznacza konieczności wypełnienia ich postulatów.
Jednak w przypadku niepodjęcia działań Komisja przedstawi wyraźne uzasadnienie.